Λίγα λόγια προς αποκατάστασης της αλήθειας από τους κατηγορούμενους και μη της υπόθεσης “στέκια Θεσσαλονίκης”

https://athens.indymedia.org/post/1541956/

από σύντροφοι-συντρόφισσες κατηγορούμενοι και μη στην υπόθεση “στέκια Θεσσαλονίκης” 28/03/2015 10:44 μμ.,

________________________________________
2 Ιούλη 2012 Θεσσαλονίκη

Συλλαμβάνονται 25 άτομα, μεταξύ αυτών 13 σύντροφοι του ευρύτερου Α/Α χώρου, μετά από πογκρόμ μπάτσων και εισβολές σε σπίτια καθώς και στην κατάληψη ορφανοτροφείου αλλά και στο στέκι “ναδίρ”. Το κατηγορητήριο που σχηματίζεται σε βάρος τους, βασίζεται στο άρθρο 187 του τρομονόμου, και η δικογραφία αναφέρεται σε δύο υποτιθέμενες εγκληματικές οργανώσεις, που κατονομάζονται σύμφωνα με τους μπάτσους ως “εγκληματική οργάνωση στέκια Θεσσαλονίκης” και “εγκληματική οργάνωση στέκι ναδίρ”. Όλο το κατηγορητήριο “στοιχειοθετείται” με βάση την υποκλοπή τηλεφωνικών συνομιλιών.
Οι συλληφθέντες κρατούνται για κάποιες μέρες στα κρατητήρια της ΓΑΔΘ και στη συνέχεια αφήνονται όλοι ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους.

Αργότερα στις αρχές του 2013, καλούνται να περάσουν από ανακριτή, ως κατηγορούμενοι για την ίδια υπόθεση, ακόμη 41 άτομα, μεταξύ αυτών 19 σύντροφοι ένας εκ των οποίων και ο αγωνιστής Σπύρος Στρατούλης.

Ο Σπύρος Στρατούλης βρίσκεται εδώ και 23 χρόνια έγκλειστος στις ελληνικές φυλακές. Από το καλοκαίρι του 1992 ανήλικος ακόμη, γνωρίζει το κολαστήριο ΣΚΑ της φυλακής ανηλίκων Κορυδαλλού, έπειτα Κασσαβέτεια, Λάρισα, Μαλανδρίνο… Στα χρόνια που θα περάσει από φυλακή σε φυλακή, από το 1992 μέχρι σήμερα, τίποτα δεν έχει αλλάξει στα ελληνικά κολαστήρια και τίποτα δεν είναι το ίδιο. Ο Σπύρος όπως και άλλοι αγωνιστές κρατούμενοι, θα διεκδικήσουν, θα συγκρουστούν, θα χτυπηθούν, θα βασανιστούν, θα εξεγερθούν. Μέσα από τους αγώνες για το ζήτημα των φυλακών θα έρθει σε επαφή με το κίνημα αλληλεγγύης εκτός των τειχών και τον Α/Α χώρο. Το ότι μετά από 23 χρόνια εγκλεισμού το σωφρονιστικό σύστημα δεν έχει καταφέρει να τον λυγίσει, ούτε να σκύψει το κεφάλι και είναι εκεί στους όποιους αγώνες, είναι αυτό που τον καθιστά σύντροφο. Με το μεγαλείο της έννοιας του όρου είναι “εδώ” για μας, όπως είμαστε και εμείς “εκεί” για εκείνον. Ο λόγος της φυλάκισης του ακόμα και αν δεν είναι πολιτικός, είναι κάτι που δεν μας ενδιαφέρει στην περίπτωση του, ούτε πιστεύουμε πως φτάνει η φυλάκιση κάποιου για πολιτικούς λόγους ούτως ώστε αυτόματα αυτό να μας καθιστά συντρόφους.

ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2013, ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΣΠΥΡΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ

Ο Σπύρος επιλέγει την απεργία πείνας προσπαθώντας να επανακτήσει λίγη από την ελευθερία όπου για 21 χρόνια στερείται. Διεκδικώντας να μπει στο καθεστώς αδειών, όπου για δύο χρόνια λάμβανε κανονικά, και αφού έχει ήδη χάσει 4 άδειες λόγω της υποδικίας του σε αυτή την υπόθεση, επιλέγει αυτό το ύστατο μέσο αγώνα. Απέναντι στην εκδικητικότητα των μηχανισμών του κράτους, απαιτεί την παύση της ανυπόστατης δίωξης εναντίον του, η οποία στέκεται εμπόδιο τόσο σε σχέση με τις άδειες, όσο και στην υφ’ όρων απόλυση την οποία θα δικαιούταν κανονικά από το καλοκαίρι του 2014. Σ’ αυτόν τον αγώνα στέκεται δίπλα του και ο αναρχικός σύντροφος Ράμι Συριανός καθώς και οι Μιχάλης Ραμαδάνογλου και ο Εργιόν Μουσταφα , επίσης ως απεργοί πείνας.
Μετά από σχεδόν 60 μέρες απεργίας και αφού έχει θέσει σοβαρά τη ζωή του σε κίνδυνο, στο τελικό βούλευμα που αφορά την υπόθεση, πέφτει το κατηγορητήριο με βάση το άρθρο 187. Το αποτέλεσμα είναι η απαλλαγή κάποιων κατηγορούμενων και η ελάφρυνση των κατηγοριών για όλους. Αλλά κυρίως καταρρέει το αστυνομικό σενάριο που ήθελε να χαρακτηρίσει έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο ως “εγκληματική οργάνωση”. Και το πιο σημαντικό είναι ότι αυτό δεν έγινε ούτε με κάποιο μαγικό τρόπο, ούτε από την επιείκεια του δικαστικού μηχανισμού. Κατακτήθηκε από τον αγώνα που έδωσε ο σύντροφος μαζί με τους υπόλοιπους αλληλέγγυους απεργούς πείνας και την αλληλεγγύη εκτός των τειχών.

Σύμφωνα με τους νόμους που οι ίδιοι οι κρατούντες ορίζουν, ο Σπύρος εφόσον εκκρεμούσε εις βάρος του πλέον μόνο μία κατηγορία πλημμεληματικού χαρακτήρα, θα μπορούσε πλέον να λαμβάνει κανονικά τις άδειες που δικαιούται.
Παρόλα αυτά από τον Γενάρη του 2014 έχει κάνει 5 φορές αίτηση για άδεια, όπου και οι 5 απορρίπτονται με αιτιολόγηση την υποδικία του στην υπόθεση. Ενώ από τον Ιούλιο του 2014 όπου έχει συμπληρώσει τα 21 χρόνια εγκλεισμού και δικαιούται την αποφυλάκιση του με αναστολή, εισπράττει τις ίδιες απορριπτικές αποφάσεις, με βάση πάλι το ίδιο σκεπτικό, και τις 4 φορές που κάνει σχετική αίτηση.

18 Φλεβάρη 2015

41 άτομα παραπέμπονται σε δίκη εκ των οποίων οι 20 σύντροφοι που θα βρισκόμασταν εκεί ως κατηγορούμενοι, αποφασίσαμε από την πλευρά μας να μην υπάρχει κάποιο κώλυμα ως προς τη διεξαγωγή της. Αν και η συγκεκριμένη χρονική συγκυρία δεν ήταν η “κατάλληλη” για πολλούς από εμάς λόγω άλλων σοβαρών δικαστηρίων, επιλέξαμε να θέσουμε σαν προτεραιότητα την παύση της ομηρίας του συντρόφου, και αυτή ήταν από πλευράς μας μια ελάχιστη κίνηση αλληλεγγύης στα 23 χρόνια εγκλεισμού που τον βαραίνουν. Καθώς όμως γνωρίζαμε ότι κάτι τέτοιο δεν εξαρτάται μόνο από εμάς, 2 βδομάδες πριν, προσπαθήσαμε να έρθουμε σε επικοινωνία και με τους υπόλοιπους κατηγορούμενους, στο βαθμό του εφικτού, και να επικοινωνήσουμε τους λόγους αυτής μας της απόφασης.
Ο μόνος που εν τέλει παρουσίασε κώλυμα για τη διεξαγωγή της δίκης ζητώντας αναβολή ήταν ο Σπύρος Μάνδυλας, ο οποίος σε κείμενο που δημοσιεύει αφότου ξεκίνησε το δικαστήριο, λέει πως “το δικαστήριο δεν μπορεί να γίνει αυτό το διάστημα επειδή αφενός έχει κώλυμα ο συνήγορος μου, αφετέρου επειδή ήδη εγώ βρίσκομαι σε δίκη για την υπόθεση “φοίνικας” που γίνεται στην Αθήνα”. Όλο τοπροηγούμενο διάστημα και ενώ είχε μάθει τους λόγους και τις προθέσεις μας, δεν κατέβαλε την παραμικρή προσπάθεια συνεννόησης μαζί μας, ούτε επέλεξε να παραστεί ο ίδιος και να υπερασπιστεί το αίτημα του, αλλά ούτε και οι εκπρόσωποι του συνηγόρου του δεν αντιμετώπισαν με σοβαρότητα την κατάσταση. Αυτό το τελευταίο είναι κάτι το όποιο κανονικά δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί, αλλά για να αποσαφηνιστούν τα πάντα γύρω από αυτό το δικαστήριο πρέπει να αναφέρουμε ,πως το αίτημα του για αναβολή απορρίφθηκε, όχι λόγω πιέσεων από την δικιά μας πλευρά, αλλά ξεκάθαρα από την ίδια την έδρα, (που παρεμπιπτόντως ήταν ερειστική και ειρωνική καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας) η οποία απαίτησε έγγραφο που να τεκμηριώνει το κώλυμα του συνηγόρου, κάτι που δεν υπήρξε καμία από τις δύο φορές που ζητήθηκε, μία στην πρώτη συνεδρία και μία μετά τη διακοπή, που έγινε για αυτό το λόγο.Όσο για την παράλληλη δίκη στην Αθήνα, καμία μέρα δεν συνέπιπτε με το εδώ δικαστήριο.
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας οι μόνοι που μίλησαν για εμφύλιες διενέξεις, ενδοκινηματικές ρήξεις και αντιπαλότητες ομάδων ήταν οι μπάτσοι, οι δικαστές, η εισαγγελέας και ο Σ.Μ. στο κείμενο του.
Αυτός που αυτοαναγορεύεται ως ο πιο βασικός κατηγορούμενος (σημ. ακόμη τρία άτομα είχαν κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορίες), καταλήγει να γίνεται ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας. Και εξηγούμαστε για να μην μένουμε σε ένα στείρο βερμπαλισμό. Αυτή η δίωξη βασίστηκε αποκλειστικά και μόνο σε τηλεφωνικές συνομιλίες, οι οποίες καταλαμβάνουν χιλιάδες σελίδες στη δικογραφία. Αξίζει λοιπόν να αναφέρουμε πως το ένα τρίτο όλων αυτών των συνομιλιών ανήκει στον Σ.Μ. Τα συμπεράσματα, για μας που είχαμε την δικογραφία στα χέρια μας αλλά και για τον οποιοδήποτε υποθετικά θα μπορούσε να τη διαβάσει, είμαστε σίγουροι πως δεν θα μπορούσαν να έχουν καμία απόκλιση. Για την σχέση του με το τηλέφωνο, την ακατάσχετη φλυαρία, το περιεχόμενο και τον “αξιακό” του κώδικα σε σχέση με τη χρήση του μέσου, και τέλος την έκδηλη φαντασιομανία του. Εύλογα όπως αναφέρει και ο ίδιος, το όνομα του ακουγόταν, δια στόματος μπάτσων και δικαστών, συνέχεια μέσα στη δίκη χωρίς κανένα αντίλογο. Τις φορές όμως που έγινε αυτό, ήταν όχι για τη στοιχειοθέτηση των κατηγοριών που βάραιναν τον ίδιο (κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, η έδρα προσπερνούσε την περίπτωση του καθώς ο ίδιος δεν ήταν εκεί αλλά ούτε και κάποιος δικηγόρος να τον εκπροσωπεί) αλλά για τη στοιχειοθέτηση των κατηγοριών για όλους τους υπόλοιπους. Χαρακτηριστικά, σε επανειλημμένες ερωτήσεις των δικηγόρων, όταν οι μπάτσοι συνδύαζαν με βεβαιότητα πρόσωπα και γεγονότα, για το πως έχει προκύψει εκείνο ή το άλλο, η απάντηση ήταν πάντα “το είπε ο Σ.Μ. στις συνομιλίες”…
5 μέρες μετά τη λήξη του δικαστηρίου, όπου στον Σ.Μ. επιβλήθηκε ποινή 7 χρόνια φυλάκιση με αναστολή και 5.000e εγγύηση , συλλαμβάνεται και αποφασίζεται η προφυλάκιση του λόγω της μη καταβολής του χρηματικού πόσου.
4 μέρες αργότερα δημοσιεύει κείμενο που δηλώνει πως ξεκινά απεργία πείνας, με αίτημα την αποφυλάκιση του με οποιοδήποτε τρόπο, δηλώνοντας πως η καταβολή της εγγύησης βαραίνει αποκλειστικά τους 39 που συμμετείχαν στη διαδικασία του δικαστηρίου.
Σε μια περίοδο όπου σχεδόν το σύνολο των πολιτικών κρατουμένων δίνουν μάχη απέναντι στην εξουσία και τους μηχανισμούς της με μοναδικό όπλο το σώμα τους, προσπαθώντας να δημιουργήσουν ανάχωμα στην επέλαση της κατασταλτικής ασυδοσίας των τελευταίων χρόνων.
Σε μια περίοδο όπου διεξάγεται ένας αγώνας που αφορά τον ευρύτερο Α/Α χώρο στην ολότητα του με αιτήματα που απέχουν από τα στενά προσωπικά πλαίσια θέτοντας ζητήματα συνολικά.
Ο συγκεκριμένος και ενώ η απεργία πείνας των φυλακισμένων αιχμαλώτων βρίσκεται σε εξέλιξη, επιλέγει, χρησιμοποιεί και εξευτελίζει αυτό το μέσο,
όχι για να στηρίξει τον αγώνα των απεργών, όχι για να συγκρουστεί με τη φυλακή και τον κόσμο της εξουσίας που τη γεννά, όχι για να εκβιάσει το κράτος…
Μιλάμε για πρωτοτυπία παγκόσμιας κλίμακας όπου ένας “αναρχικός” κάνει απεργία πείνας εκβιάζοντας τους συγκατηγορούμενους του, εκβιάζοντας αναρχικούς, και που το ενδιαφέρον του για αυτή τη δίκη, αλλά και την ίδια την αυτοπροστασία του, ήταν τέτοιο ούτως ώστε να καταστήσει δυνατό αυτόν τον εκβιασμό, εκπληρώνοντας τις εμμονές του…
Σε αυτό το σημείο θέλουμε να πούμε, πως μας ήταν αρκετά δύσκολο να συντάξουμε αυτό το κείμενο εν δια μέσου της συγκεκριμένης συγκυρίας και του αγώνα που διεξάγεται. Παρόλα αυτά θεωρήσαμε χρέος από την πλευρά μας να αποσαφηνίσουμε όσο το δυνατόν κάποια πράγματα, καθώς η βλακεία, ο πολιτικός αμοραλισμός και η απουσία πολιτικής αντίληψης, κρίσης και σκέψης μπορούν καμιά φορά να γίνουν πολύ επικίνδυνα.
Εμείς από την πλευρά μας δεν μπορούμε παρά να υποσχεθούμε τα εξής:
Όπως πάντοτε έτσι και τώρα θα είμαστε απέναντι στο κράτος και τους μηχανισμούς του.
Όπως πάντοτε έτσι και τώρα θα είμαστε κομμάτι του αναρχικού χώρου, υπερασπιζόμενοι τις δομές του.
Όπως πάντοτε έτσι και τώρα θα στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους αγώνες των συντρόφων μας εντός των τειχών.
Μέχρι και την καταστροφή και της τελευταίας φυλακής.

Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΣΠΥΡΟ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ

σύντροφοι- συντρόφισσες, κατηγορούμενοι και μη στην υπόθεση “στέκια Θεσσαλονίκης”