Ενημέρωση από τη δίκη για την 6η Δεκέμβρη ’16: 13μιση χρόνια κάθειρξη σε μετανάστη, επειδή βρέθηκε στα Εξάρχεια

 

https://athens.indymedia.org/post/1588285/

 

από Κατάληψη GARE

28/05/2018 3:02 μμ.

 

Το κράτος είναι αδίστακτο απέναντι στις εξεγέρσεις των απόκληρων:

13μιση χρόνια κάθειρξη σε μετανάστη, επειδή βρέθηκε στα Εξάρχεια στις 6 Δεκέμβρη

Στις 23 Μαϊου ’18 ολοκληρώθηκε η δίκη των συλληφθέντων της 6ης Δεκέμβρη ’16, με τις απολογίες των 7 κατηγορούμενων, τις αγορεύσεις του εισαγγελέα και των δικηγόρων τους και την απόφαση από την έδρα. Οι κατηγορούμενοι είχαν φορτωθεί όλοι με τις ίδιες βαρύτατες κατηγορίες περί εμπρησμού, έκρηξης, οπλοκατοχής, οπλοχρησίας, απόπειρας επικίνδυνης σωματικής βλάβης, διατάραξης κοινής ειρήνης, αντίστασης, εξύβρισης. Η συντρόφισσα Μ.Σ. είχε την επιπλέον κατηγορία της «ψευδούς ανομωτί κατάθεσης», που έχει γίνει πάγια τακτική να υποκαθιστά παράτυπα την κατηγορία της «απείθιας» για την άρνηση δακτυλοσκόπησης και φωτογράφησης, επειδή προβλέπει μεγαλύτερες ποινές. Ένας εκ των κατηγορουμένων είχε την επιπλέον κατηγορία για παράνομη είσοδο στη χώρα.

Καθόλη τη διάρκεια της δίκης ήταν εμφανής μια διάθεση αποπολιτικοποίησης της δίκης από την έδρα. Ενδεικτικό ήταν ότι στην αρχή της συνεδρίας ο εισαγγελέας «θύμισε» στους δικαστές και τους ενόρκους ότι «δεν δικάζουμε φρονήματα αλλά ποινικές πράξεις». Στη συνέχεια παρενέβη για να διακόψει τον πολιτικό λόγο της συντρόφισσας Μ.Σ. η οποία υπερασπίστηκε την παρουσία της στη συγκέντρωση μνήμης του Γρηγορόπουλου, καθώς και τη δίκαιη αντίσταση ενάντια στη κρατική καταστολή και την αστυνομική πολιορκία, λέγοντας ότι ένας τέτοιος λόγος δεν έχει θέση σε αυτό το δικαστήριο. Η απολογία της, διακόπηκε σχεδόν αμέσως από την έδρα, μόλις έγινε αναφορά στο ιστορικό και πολιτικό υπόβαθρο της 6ης Δεκέμβρη, στην δολοφονία του Αλέξη και στο πώς η καταστολή της επετείου εντάσσεται στην συνολική κατασταλτική επιχείρηση του κράτους απέναντι στις κοινωνικές αντιστάσεις. Η συντρόφισσα επέμεινε στο λόγο της και η έδρα επέμεινε στη διακοπή του. Κατόπιν έντονης αντίδρασης από τους αλληλέγγυους, για απόπειρα να φιμωθούν οι κατηγορούμενοι και να θαφτεί στη σιωπή ο Γρηγορόπουλος, η έδρα διέκοψε απειλώντας ότι θα καλέσει αστυνομικές ενισχύσεις για να απομακρύνει το ακροατήριο. Ωστόσο, αφού οι δικαστές κατάλαβαν ότι το ακροατήριο δεν επρόκειτω να φύγει ήσυχα από την αίθουσα και ότι η κατηγορούμενη θα επέμενε στην απολογία της, επέστρεψαν αποφασισμένοι να μην κλιμακώσουν την αντιπαράθεση και να ακούσουν την πολιτική τοποθέτηση της συντρόφισσας, χωρίς να κάνουν ούτε μία ερώτηση.

Κατά την αγόρευσή του ο εισαγγελέας δήλωσε ότι «όσο καταδικαστέα είναι η δολοφονία του 16χρονου, άλλο τόσο καταδικαστέα είναι και τα έκτροπα στα Εξάρχεια». Με αυτή τη δήλωση, επισημοποιήθηκε για άλλη μια φορά η θέση του κράτους, από την οποία δεν έχει υποχωρήσει από το 2008, ότι οι κρατικές δολοφονίες αποτελούν μια συμμετρική αντίδραση στις εξεγερσιακές εκφράσεις των ταξικά καταπιεσμένων. Υπερβαίνοντας τη θεσμική δικαιϊκή παραδοχή ότι η βαρύτητα ενός φόνου είναι μη συγκρίσιμη με τις κατηγορίες αυτής της δίκης, ο εισαγγελέας υπενθύμισε ότι το κράτος εξαιρείται από την κατηγορία του φόνου, ακριβώς για να διαιωνίζει τον κανόνα του.

Η υπερασπιστική διαδικασία για όλους τους κατηγορούμενους επικεντρώθηκε στην αναξιοπιστία των μαρτύρων κατηγορίας, στη δεδηλωμένη από τους ίδιους αστυνομικούς πρακτική των συλλήψεων στο σωρό χωρίς κανένα συγκεκριμένο στοιχείο και στους ξυλοδαρμούς και τραυματισμούς που υπέστησαν οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες. Ενδεικτικές ήταν οι καταθέσεις τόσο κάποιων κατηγορουμένων όσο και κάποιων δικηγόρων οι οποίοι περιέγραψαν πώς έγιναν οι «αναγνωρίσεις» και «ταυτοποιήσεις» από τους μάρτυρες κατηγορίας, τους μπάτσους δηλαδή. Σχεδόν όλοι οι ματάδες είχαν καταθέσει πως είδαν συγκεκριμένα αυτούς τους κατηγορούμενους να κάνουν τις συγκεκριμένες πράξεις, αφού ταίριαξαν τη περιγραφή τους κατόπιν της σύλληψης, σ’αυτούς που βλέπανε μπροστά τους στον 6ο όροφο της ΓΑΔΑ.

Η έδρα λόγω αμφιβολιών κατέρριψε τα κακουργήματα για όλους τους κατηγορούμενους πλην ενός, του Μοχάμεντ, αλλοεθνή συλληφθέντα, τον οποίον καταδικάσανε σε 13 χρόνια και 5 μήνες, σε επιπλέον χρηματική ποινή, στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για 5 χρόνια και απέλαση μετά την έκτιση της ποινής, παρότι κατά τα έγγραφα της αστυνομίας τον συνέλλαβαν στις 7:40μμ, πριν φτάσει η πορεία στα Εξάρχεια, δηλαδή, πριν αρχίσουν οι συμπλοκές κι ενώ ο ίδιος ο μπάτσος «θυμόταν» ότι ο Μοχάμεντ πέταγε μόνο πέτρες. Η διερμηνεία της διαδικασίας ουσιαστικά δεν έγινε, ο διερμηνέας ενώ έλειπε από την αίθουσα στο μεγαλύτερο μέρος της διαδικασίας και σε κρίσιμα σημεία, όπως την εισήγηση του εισαγγελεά, αλλά και της δικηγόρου του κατηγορούμενου, στην υπόλοιπη διαδικασία που ήταν παρών διερμήνευε μόνο ότι αφορούσε προσωπικά τον κατηγορούμενο και τίποτε άλλο. Η έδρα όχι μόνο δεν το θεώρησε προβληματικό όλο αυτό, αλλά έδιωξε από το ακροατήριο συντρόφους που επισήμαναν ότι ο κατηγορούμενος δεν καταλαβαίνει τι λένε οι δικαστές γι’αυτόν. Στη συνέχεια τον καταδίκασαν σε πολυετή κάθειρξη χωρίς δικαίωμα αναστολής της ποινής έως την έφεση. Ακόμη και για την έφεση που δικαιούταν να κάνει επιτόπου στο δικαστήριο, παρενέβησαν οι συγκατηγορούμενοί του για να γίνει, διότι η διορισμένη από το δικαστήριο δικηγόρος του δεν ήθελε να ασχοληθεί. Αυτή η ποινή είναι μάλλον η μεγαλύτερη που έχει αποδοθεί για συμμετοχή σε συγκρούσεις με τους μπάτσους, με τις μικρότερες αποδείξεις.

Οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν όλοι για τη διατάραξη, οι περισσότεροι για την αντίσταση και την εξύβριση και η Μ.Σ. επιπλεόν και την άρνηση του φακελώματος και τους αποδώθηκαν ποινές από 4 μήνες μέχρι 2 χρόνια με 3ετή αναστολή. Η συντρόφισσα Μ.Σ. καταδικάστηκε σε 11 μήνες με 3ετή αναστολή μη εφέσιμη.

Την ίδια ώρα που σε άλλη αίθουσα στο εφετείο, το κράτος καταδίκαζε και τους 8 μετανάστες της Πέτρου Ράλλη για «στάση», «οπλοκατοχή» και «σωματικές βλάβες», σε αυτήν την αίθουσα έθαβε τον μετανάστη συλληφθέντα της 6ης Δεκέμβρη στα μπουντρούμια της δημοκρατίας. Ο Μοχάμεντ βρισκόταν προφυλακισμένος λόγω του ότι δεν είχε χαρτιά, ενώ του αποδώθηκαν οι ίδιες κατηγορίες που φορτώθηκαν σε όλους. Επίσης η κατάθεση του μπάτσου γι’αυτόν δεν διέφερε σημαντικά από τις καταθέσεις των υπόλοιπων ματάδων για τους άλλους 6 κατηγορούμενους. Ωστόσο, ο εγγενής ρατσισμός των ταξικών δομών, στην υπηρεσία μιας πολιτικής τρομοκρατίας πάνω στις φτωχές κι αποκλεισμένες μάζες, σήμανε την εκδικητική και παραδειγματική καταδίκη του, υποσκελίζοντας τους δικονομικούς τύπους και την αστική ιδεολογία του δικαίου.

Στην αντίσταση ενάντια στην κρατική καταστολή στις 6/12/’16 συμμετείχε ένα πολυφυλετικό κοινωνικό σώμα, αντικατοπτρίζοντας την πραγματικότητα του προλεταριάτου αυτού του τόπου. Τα Εξάρχεια αποτελούν εστία αυτοοργάνωσης, συλλογικής επιβίωσης και αυτοάμυνας των καταπιεσμένων, ντόπιων και μεταναστών. Ο διεθνισμός είναι συστατικό της αντικρατικής πάλης. Η εξοντωντική καταδίκη του Μοχάμεντ, επειδή βρέθηκε στα Εξάρχεια τη μέρα της κινητοποίησης μνήμης για την εξέγερση του ’08, στέλνει ένα μήνυμα προς το σύνολο των πιο βασανισμένων και εκμεταλλευόμενων: Να αποδεχτούν σαν μοίρα τους τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις φυλακές, εκλιπαρώντας για την ελεημοσύνη κράτους και ΜΚΟ ή όποιοι είναι «τυχεροί», τα εξοντωτικά μεροκάματα για μισό πιάτο φαΐ και τον αυτοεγκλεισμό τους σε άθλια υπόγεια. Πόσο μάλλον αν τολμούν να αντισταθούν, η τιμωρία τους θα είναι εξοντωντική. Ο σκοπός αυτής της κατασταλτικής πολιτικής άλλωστε, να καταπνίξουν την εξέγερση των απόκληρων του παγκόσμιου διακρατικού συστήματος, να αποτρέψουν τη συμμετοχή τους στην αντίσταση μέσα στα καπιταλιστικά κέντρα, εκδηλώνει τον εφιάλτη των αφεντικών. Καθήκον μας, να ανοίξουμε δρόμο σ’ αυτόν τον εφιάλτη.

Δικαστές κι αφεντικά, στου πηγαδιού τον πάτο

ζήτω το παγκόσμιο προλεταριάτο

Λευτεριά στον αιχμάλωτο Μοχάμεντ, από τις 6 Δεκέμβρη ’16

Κατάληψη GARE