Εμπρός να καταργήσουμε στη πράξη τον κουκουλονόμο

◩https://athens.indymedia.org/post/1544161/

από Δήμος Β., Μαρία Κ., Μαρία Π., Κώστας Φ. από τους 92 της ανακατάληψης της Villa Amalias 13/05/2015 11:39 πμ.,

 Κανένας διωκόμενος για «παρών» στα Α.Τ.. Αν κάτι αποδεικνύεται καθημερινά είναι ότι τίποτα δεν χαρίζεται, τα πάντα κατακτιούνται με μάχη και αγώνα. Διαδηλώσεις, συγκρούσεις, καταλήψεις, σαμποτάζ… ΠΑΡΩΝ! Ενάντια σε μνημόνια, υπερεθνικούς σχηματισμούς, οικονομικές ελίτ, ντόπια αφεντικά και κάθε εξουσία, αγωνιζόμαστε για να καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και να σταματήσει η καταστροφή της φύσης, για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας, για την αναρχία και τον κομμουνισμό. Αλληλεγγύη σε όσους έμπρακτα αμφισβητούν τον κουκουλονόμο και έχουν μονομερώς τερματίσει την πολιτική ομηρία που τους έχει επιβληθεί. Αλληλεγγύη σε όσους διώκονται για τη συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων. Άμεση άρση των περιοριστικών όρων που έχουν επιβληθεί σε όλους τους διωκόμενους αγωνιστές.
________________________________________
Εμπρός να καταργήσουμε στην πράξη τον κουκουλονόμο
Κανένας διωκόμενος για «παρών» στα Α.Τ.
Αν κάτι αποδεικνύεται καθημερινά είναι ότι τίποτα δεν χαρίζεται,
τα πάντα κατακτιούνται με μάχη και αγώνα

Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός είναι εδώ και δεν ανακόπτεται από την εναλλαγή στην πολιτική διαχείριση. Έχει παγιωθεί μέσα στη συνθήκη της κρίσης, μέσα από τη συνεχή θωράκιση του νομικού οπλοστασίου του κράτους, την εκλέπτυνση και γενίκευση της επιτήρησης, την όξυνση της καταστολής σε όλα τα επίπεδα, τη στρατιωτικοποίηση των κατασταλτικών μηχανισμών. Στο νομικό επίπεδο, η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και η γενικευμένη κοινωνική αναταραχή των -πρώτων δύο κυρίως- «μνημονιακών» χρόνων απαντήθηκαν από το κράτος με τη θέσπιση του κουκουλονόμου, αλλά και τη διεύρυνση της «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας, έτσι ώστε μαζικές συγκρουσιακές κινήσεις να μπορούν να ενταχθούν στα στενά πλαίσια της «εγκληματικής οργάνωσης». Αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής ήταν η απόδοση κατηγοριών κακουργηματικού χαρακτήρα σε έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων που βγήκαν στο δρόμο για να αντιταχθούν στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, να πολεμήσουν τον κοινωνικό εκφασισμό, να αποτρέψουν τη λεηλασία της φύσης και των ζωών τους.
Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός δεν θα ανακοπεί από την πολιτική διαχείριση, ακριβώς επειδή είναι η διαρκής κίνηση και επιλογή των από τα πάνω μέσα στο περιβάλλον της καπιταλιστικής κρίσης. Η επιβολή μιας συνθήκης εξαίρεσης και έκτακτης ανάγκης είναι η απάντηση του καθεστώτος όσο βαθαίνει η εκμετάλλευση και η καταπίεση και κανένας άλλος δεν μπορεί να την ανατρέψει πέρα από τους από τα κάτω, μέσα από αντιιεραρχικούς, αδιαμεσολάβητους, οργανωμένους, ριζοσπαστικούς αγώνες.
Μετά την πολυήμερη απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων και το πολύμορφο κίνημα που αναπτύχθηκε ενάντια στην κατασταλτική θωράκιση του κράτους και το καθεστώς εξαίρεσης και έκτακτης ανάγκης που αυτό προσπαθεί να επιβάλλει σε όσους αγωνίζονται, ένα από τα πράγματα που κερδήθηκαν ήταν η κατάργηση του κουκουλονόμου. Κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας, αγωνιστές που διωκόμασταν με βάση τις επιβαρυντικές διατάξεις του κουκουλονόμου και βρισκόμασταν στο ιδιότυπο καθεστώς πολιτικής ομηρίας, εξαιτίας των περιοριστικών όρων που μας είχαν επιβληθεί, αμφισβητήσαμε έμπρακτα τον κουκουλονόμο και σταματήσαμε να δίνουμε το «παρών» στα αστυνομικά τμήματα, κάνοντας έτσι μια ακόμη κίνηση μέσα στο πλαίσιο του αγώνα ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό και τις κατασταλτικές νομοθεσίες που επιβάλλουν την προαναφερθείσα κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Το ότι ένας αριθμός ανθρώπων σταματήσαμε να δίνουμε το «παρών» στα Α.Τ. δε σημαίνει ότι άρθηκαν οι περιοριστικοί όροι που μας έχουν επιβληθεί. Παράλληλα, υπάρχουν πολλοί αγωνιστές οι οποίοι διώκονται και συνεχίζουν να βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας (καθώς συνεχίζουν να δίνουν το «παρών») με βάση έναν καταργημένο νόμο.
Όπως οι εντός και οι εκτός των τειχών γνωρίζαμε, όλο το προηγούμενο διάστημα, πως αν δεν αγωνιζόμασταν δεν θα είχε καταργηθεί ο κουκουλονόμος (παρά τις προεκλογικές διακηρύξεις και σίγουρα όχι άμεσα), έτσι και τώρα δεν έχουμε κανένα λόγο να πιστεύουμε ότι θα αρθούν οι περιοριστικοί όροι που μας έχουν επιβληθεί. Μόνο όταν αγωνιζόμαστε μπορούμε να πετύχουμε μικρές και μεγάλες νίκες. ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟΝ ΚΟΥΚΟΥΛΟΝΟΜΟ ΣΤΑΜΑΤΩΝΤΑΣ ΝΑ ΔΙΝΟΥΜΕ «ΠΑΡΩΝ» ΣΤΑ Α.Τ.. Να σπάσουμε το καθεστώς πολιτικής ομηρίας που έχει επιβάλλει το κράτος μέσω των δικαστικών του μηχανισμών σε όσους αγωνίζονται. Να μη δεχτούμε κανέναν περιοριστικό όρο επειδή αυτοπροστατευόμαστε απέναντι στις κατασταλτικές επιθέσεις και μεθοδεύσεις, επειδή αγωνιζόμαστε ενάντια στη λεηλασία του ανθρώπου και της φύσης. Από τις απεργιακές διαδηλώσεις μέχρι την ανακατάληψη της villa amalias, από τα αγωνιζόμενα χωριά της Β.Α. Χαλκιδικής μέχρι τις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις να ορθώσουμε το ανάστημά μας, να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλο και να φωνάξουμε πως το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι. Να δώσουμε όλοι μαζί τέλος στην πολιτική ομηρία που μας έχει επιβληθεί, να μετατρέψουμε τις κατασταλτικές κινήσεις σε εφαλτήρια αγώνα. Να καταργήσουμε στη πράξη τον «καταργημένο» κουκουλονόμο, σταματώντας να δίνουμε το «παρών» στα Α.Τ..

Διαδηλώσεις, συγκρούσεις, καταλήψεις, σαμποτάζ… ΠΑΡΩΝ!
Ενάντια σε μνημόνια, υπερεθνικούς σχηματισμούς, οικονομικές ελίτ, ντόπια αφεντικά και κάθε εξουσία, αγωνιζόμαστε για να καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και να σταματήσει η καταστροφή της φύσης, για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας, για την αναρχία και τον κομμουνισμό.

Αλληλεγγύη σε όσους έμπρακτα αμφισβητούν τον κουκουλονόμο και έχουν
μονομερώς τερματίσει την πολιτική ομηρία που τους έχει επιβληθεί.

Αλληλεγγύη σε όσους διώκονται για τη συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων.

Άμεση άρση των περιοριστικών όρων που έχουν επιβληθεί
σε όλους τους διωκόμενους αγωνιστές.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΓΙΑ «ΠΑΡΩΝ» ΣΤΑ Α.Τ.

Δήμος Β., Μαρία Κ., Μαρία Π., Κώστας Φ.
από τους 92 της ανακατάληψης της Villa Amalias
που έχουμε σταματήσει από τον Απρίλη του 2015 να δίνουμε “παρών”.