ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΦΟΙΒΟΥ ΧΑΡΙΣΗ

1551278
από . 12/11/2015 10:56 μμ.,

Ξεκινώντας να υπενθυμήσω ότι πριν από 9 μήνες και συγκεκριμένα όταν είχα ερωτηθεί από τον πρόεδρο της έδρας μετά την ανάγνωση του κατηγορητηρίου είχα προβεί σε μια ακόμη πολιτική δήλωση ξεκαθαρίζοντας τα 3 βασικά για εμένα διακυβεύματα που διέπουν τη συγκεκριμένη δίκη.

Πρώτον είχα δηλώσει τη πολιτική μου ταυτότητα και στράτευση στον αναρχικό χώρο. Είχα αναπτύξει γιατί θεωρώ τη δίωξή μου στοχευμένη πολιτικά και είχα θέσει μια ξεκάθαρη γραμμή ανάμεσα στον κόσμο του Αγώνα και της αλληλεγγύης που παλεύει για την αναρχία και στο κράτος και το κεφάλαιο που τα συμφέροντά του εσείς υπηρετείτε πιστά.

Δεύτερον είχα αναδείξει γιατί θεωρώ το dna ως βασικό υπερόπλο της αντιτρομοκρατικής για τη καταστολή του εσωτερικού εχθρού και το στήσιμο φουσκωμένων, ως επί τω πλείστων, δικογραφιών εις βάρος αναρχικών συντρόφων. Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι τώρα χρειάστηκε η απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων, στην οποία συμμετείχα, για να μπουν τα πρώτα αναχώματα στην ανεξέλεγκτη χρήση αυτού του δήθεν στοιχείου απ’ την αστυνομία.

Και τρίτον είχα αρνηθεί το κατηγορητήριο στο σύνολό του και όσο αφορά το σκέλος της ένταξης μου στη Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, όσο και την εμπλοκή μου στις 4 εμπρηστικές επιθέσεις. Μάλιστα είχα αναφερθεί στα μηδαμινά στοιχεία που με εμπλέκουν στην υπόθεση όπως υποτιθέμενο dna μου σε ξυραφάκι κλπ. Όμως σε αυτά θα αναφερθώ στη συνέχεια και τώρα ξαναγυρνάω στο πολιτικό διακύβευμα της συγκεκριμένης δίκης.

Τα τελευταία 7 χρόνια είμαι αναρχικός και συμμετέχω στις διαδικασίες του αναρχικού χώρου, καθώς και σε διάφορους αγώνες του. Έχω διαλέξει στρατόπεδο στον κοινωνικό πόλεμο που μαίνεται. Είμαι με όσους αντιπαλεύουν την εξουσία σε όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής και προσπαθούν να χτίσουν κοινότητες αγώνα ανταγωνιστικές ως προς το κράτος και το κεφάλαιο καθώς και τις σχέσεις που διέπουν τη σύγχρονη κοινωνία. Μια απόφαση στη ζωή μου για την οποία νιώθω περήφανος και δεν έχω μετανιώσει ούτε μια στιγμή.

Εξάλλου στις μέρες μας όπου η φτώχεια και η ανέχεια έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο με ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια για λίγο φαγητό. Που η Μεσόγειος έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο νεκροταφείο ανθρώπινων ζωών. Που στη Μέση Ανατολή συντελείτε άλλη μια γενοκτονία με την αρωγή των δυτικών κρατών. Που μια χούφτα ανθρώπων βλέπουν τα πλούτη τους να εκτινάσσονται στα ύψη ενώ τα 2/3 του πληθυσμού της γης ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας είναι επιτακτικό για τον καθένα να πάρει θέση, να διαλέξει πλευρά. Το σύνθημα Επανάσταση ή Βαρβαρότητα θεωρώ πως συμπυκνώνει το διακύβευμα των ημερών μας.

Τα δικαστήρια της κυριαρχίας λοιπόν, όπως το δικό μας εδώ, που δικάζουν αναρχικούς έχουν ως μέλημα να διαφυλάξουν τα συμφέροντα του καθεστώτος από όσους το αμφισβητούν στο σύνολο του, δηλαδή τον κόσμο του Αγώνα που θέτει ξεκάθαρη στόχευση την επαναστατική ανατροπή κράτους και κεφαλαίου. Να εξοντώσουν με χρόνια φυλακής όσους αντιμάχονται το καπιταλιστικό τερατούργημα.

Πάμε τώρα στο παρών δικαστήριο και τις κατηγορίες του. Καταρχήν να πω πως για λόγους αρχής θα διαβάσω μόνο τη δήλωσή μου χωρίς να απαντήσω σε κάποια ερώτηση της έδρας, αν και θεωρώ πως δεν θα αφήσω τίποτε αναπάντητο.
Ξεκαθαρίζω για πολοστή φορά πως αρνούμαι το κατηγορητήριο στο σύνολό του. Δεν υπήρξα ποτέ μέλος της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Πέρα από τις μεγάλες πολιτικές διαφωνίες μου με τη συγκεκριμένη οργάνωση δεν έχει υπάρξει το παραμικρό στοιχείο που να δείχνει τη συμμετοχή μου, αλλά και των υπόλοιπων συντρόφων, στη συγκεκριμένη οργάνωση. Ούτε καν ένας αστυνομικός της αντιτρομοκρατικής δεν ήρθε να καταθέσει στο δικαστήριο για να στηρίξει αυτό το ομολογουμένως ευφάνταστο σενάριο. Η υπόθεση της ΣΠΦ έχει μετατραπεί στο Ελληνικό “δόγμα Marini” και οι ειδικοί εφέτες που ασχολούνται με τη συγκεκριμένη υπόθεση σε πιόνια της αντιτρομοκρατικής εξοντώνοντάς μας με διπλές και τριπλές προφυλακίσεις κατηγορούμενοι για μια οργάνωση στην οποία δεν έχουμε υπάρξει μέλη. Και ενώ έχουμε αθώωθει αμετάκλητα από το δικαστήριο της ληστείας στο Βελβεντό Κοζάνης συνεχίζουμε να δικαζόμαστε προκλητικά κι εδώ με αυτή τη κατηγορία. Άλλη μια απόδειξη πως οι νόμοι σας είναι ένα εύπλαστο εργαλείο καταστολής του επαναστατικού χώρου.

Επίσης δεν έχω καμία σχέση με τις 4 εμπρηστικές επιθέσεις για τις οποίες κατηγορούμαι. Μετά από σχεδόν 1 χρόνο δίκης και με τη παρέλευση 64 μαρτύρων του κατηγορητηρίου είναι φανερό πως η δίωξη μου βασίζεται σε μηδαμινά στοιχεία. Θα αναγκαστώ να επαναλάβω ακριβώς ότι είχα δηλώσει και πριν από 9 μήνες σε αυτή εδώ την αίθουσα. “Κατηγορούμαι για 4 εμπρηστικές επιθέσεις μόνο και μόνο επειδή βρέθηκε dna μου σε ένα ξυραφάκι στο σπίτι της Ελ Αλαμέιν, στο οποίο υπήρχε στικάκι με τις αναλήψεις ευθύνης για τις συγκεκριμένες ενέργειες. Αυτό το γεγονός από μόνο του σε συνδιασμό με τη παντελή έλλειψη στοιχείων, καθώς δεν υπάρχει η παραμικρή απόδειξη ότι έχω βρεθεί στο χώρο των εμπρησμών ή ότι έχω προμηθευτεί και κατασκευάσει κάποιον εμπρηστικό μηχανισμό, καταδεικνύει την ευκολία με την οποία η αντιτρομοκρατική στήνει τις δικογραφίες εναντίον αναρχικών.Παράλληλα στο κατηγορητήριο υπάρχουν ένα σωρό κατηγορίες που επισύρουν αρκετά βαριές χωρίς να έχει βρεθεί τίποτε στα σπίτια που αναφέρονται στο βούλευμα.”

Η μοναδική αξιόλογη στιγμή του δικαστηρίου ήταν ο αυτόπτης μάρτυρας στην εμπρηστική επίθεση της Δημοτικής Αστυνομίας Κυψέλης ο οποίος δήλωσε ξεκάθαρα πως είδε 1 και μόνο δράστη και μάλιστα ότι τον είδε πολλύ καλά κάτω από το φως και θα τον αναγνώριζε ανεπιφύλαχτα κι όμως δεν αναγνώρισε κανέναν από εμάς.

Θεωρώ λοιπόν πως είναι προκλητικό να δικάζομαι για έναν ολόκληρο χρόνο με τόσο βαριές κατηγορίες όντας προφυλακισμένος για αυτή την υπόθεση απλά και μόνο γιατί η αντιτρομοκρατική ισχυρίζεται πως βρέθηκε dna μου σε ένα ξυραφάκι κι επειδή διατηρώ συντροφικές και φιλικές σχέσεις με τους υπόλοιπους συντρόφους, όπως διατηρώ και με δεκάδες άλλα άτομα που ανήκουν στον αναρχικό χώρο και μοιραζόμαστε κοινές ανησυχίες.

Σε αυτό το σημείο να δηλώσω πως αμφισβητώ το επιστημονικοφανές στοιχείο του dna εξ’ ολοκλήρου. Από το πως συλλέγεται από τις αστυνομικές αρχές, μέχρι πως αναλύονται τα ευρύματα από τα εγκληματολογικά εργαστήρια, την επιμόλυνση που δέχονται σε αυτά αλλά και τελικά πως αποδίδονται οι εκάστοτε κατηγορίες.

Αλήθεια δεν είναι προκλητικό να μην καλείται να καταθέσει ούτε ένας αστυνομικός των εγκληματολογικών εργαστηρίων να στηρίξει τα έγγραφα που διαβάστηκαν που αν κάποιος δεν έχει επιστημονικές γνώσεις λίγα καταλαβαίνει; Και στη συνέχεια να εξεταστεί κατ’ αντιπαράσταση με κάποιον δικό μας πραγματογνώμονα.

Δεν είναι προκλητικό ακόμα και για δικαστήριο που δικάζει αναρχικούς να δεχτεί ως στοιχείο το dna μας που πάρθηκε το 2013 ενώ τότε τα εγκληματολογικά εργαστήρια δεν είχαν πάρει ούτε καν διαπίστευση όπως εύστοχα σας είπαν οι δικηγόροι μας;

Δεν είναι προκλητικό να υπάρχει μαρτυρία σε αυτό το δικαστήριο αστυνομικού της ομάδας ΔΙΑΣ πως ενώ καιγόταν ένα αμάξι ήρθε η πυροσβεστική έσβησε τη φωτιά με μάνικα και μέσα σε αυτό το καμμένο αμάξι βρέθηκε αναπηρικό καροτσάκι στο οποίο δήθεν εντοπίστηκε dna του φίλου και συντρόφου Αργύρη Ντάλιου; Κι όμως με τόσο ακραία αντιφατικά στοιχεία κινδυνεύει να καταδικαστεί για 3 ληστείες.

Δεν είναι προκλητικό που μου πάρθηκε dna με τη βία, όπως και στους υπόλοιπους, ενώ δεν είχα τη δυνατότητα να το ελέγξω κι εγώ με δικό μου πραγματογνώμονα;

Συμπερασματικά ο 1 χρόνος που εκτυλίσσεται το παρών δικαστήριο έχει κάνει φανερό στον καθένα πως αποτελεί άλλη μια σταγόνα στον ωκεανό των διώξεων εναντίον των υποδομών του αναρχικού χώρου. Ένα δικαστήριο που η χρησιμότητα του έγκειται πέρα από τη πολύχρονη ομηρία μας και στο να μην αποφυλακιστεί στο 18μηνο ο σύντροφος Ανδρέας Μπουρζούκος. Μια δικογραφία που στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε ευρύματα dna που για εμένα συγκεκριμένα είναι σε αντικείμενα που δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τις αποδιδόμενες πράξεις (ξυραφάκι, γόπες τσιγάρων, πουκάμισο, κινητό). Παρόλα αυτά αν οι διωκτικές αρχές θεωρούν πως έτσι θα λυγίσω και θα σκύψω το κεφάλι λυπάμαι αλλά θα τους διαψεύσω για άλλη μια φορά.