Και απρόσμενα ο ζόφος σου χτυπά την πόρτα

https://athens.indymedia.org/post/1555906/

από Τυγχάνον μέλος ΔΑΚ, κατηγορούμενος για Ε.Α. 26/02/2016 5:54 μμ.
Άραγε η σιωπή στη δημόσια σφαίρα δηλώνει ενοχή; Αυτό είναι το πρώτο ερώτημα που κλήθηκα να απαντήσω, μα η απάντηση εν προκειμένω έρχεται από το αν αυτό που θα δημοσιοποιήσεις λειτουργεί προωθητικά στη συλλογική υπόθεση. Άρα γράφω τα κάτωθι όχι τόσο ως απάντηση στις προσβολές, άλλωστε οι μπάτσοι και τα κανάλια μας έχουν καταστήσει ανθεκτικούς και ψύχραιμους σε αντίστοιχα φαινόμενα, όσο ως κατάθεση θέσεων που θεωρώ απότοκα μιας αξιοπρεπούς στάσης και λειτουργούν διορθωτικά σε τυχόν παρεκκλίσεις. Ήμουν και είμαι της άποψης πως κανείς δεν είναι αναγκασμένος να απαντά σε δημόσια λάσπη και μάλιστα με ανάλογο τρόπο. Θεωρώ οτι το θέαμα και η δημιουργία εντυπώσεων δεν μπορεί να είναι καθοριστικός παράγοντας της πολιτικής υπόστασης ενός αναρχικού χώρου. Eνός χώρου που σηκώνει στην πλάτη του την οργάνωση του επαναστατικού κινήματος δίνοντας στο σήμερα δείγματα γραφής του άυριο που χτίζουμε.
Ο δρόμος που διαλέγεις να κινηθείς καθορίζει και τον προορισμό. Όπως οι οριζόντιες διαδικασίες δεν οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα με τις ιεραρχικές έτσι και το πολιτικό ήθος που πρέπει να μας διέπει σφυρηλατεί την ανάλογη κουλτούρα οδηγώντας σε άλλο προορισμό από την κατινίστικη κοπρολογία, ακόμη κι αν αυτή όντας εύκολη και θεαματική έχει τη δυναμική της. Με περίσσια σεμνότητα ώς επαναστάτες τα λόγια μας πρέπει να είναι μετρημένα. Τους καρπούς του λόγου και των πράξεων θα δρέψει το κίνημα και οχι η ατομικότητά μας. Σε πείσμα της εξατομίκευσης, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη, η καθεμία και ο καθένας μας συμβάλλει στη συλλογική ζύμωση μέσω των διαδικασιών αυτών που προβάλλουν το σύνολο, τις δομές, το όλο δηλαδή, “χωνεύοντας” το άτομο.
Οι σειρήνες του μιντιακού πλέγματος σου δίνουν την ώθηση που αν και εσύ το θελήσεις σε μετατρέπουν σε “παράγοντα”. Οι πολιτικοί κρατούμενοι είμαστε αναρχικοί ή κομμουνιστές που απλώς έτυχε να συλληφθούν. Κάθε προσπάθεια ηρωοποίησης είναι προβληματική, καθώς στάσεις όπως η μή συνεργασία με τους υπηρέτες του ταξικού εχθρού, η υπεράσπιση της πολιτικής ταυτότητάς μας κτλ είναι αδιαπραγμάτευτο καθήκον μας. Επομένως μακριά από διαχωρισμούς, η βαρύτητα του λόγου μας ως φυλακισμένοι επαναστάτες πρέπει να λαμβάνει υπόψιν το βήμα που μας δίνεται έχοντας πάντα κατά νου οτι επειδή είμαστε μέσα δεν σημαίνει οτι έχουμε πιάσει τον πάπα από τα μπαλάκια του.
Υπο αυτή την έννοια από πλευράς μου η πολιτική δουλειά προωθείται μέσα από συλλογικούς δίαυλους. Tοποθετήσεις προσωπικές έγραψα μόνο όταν ήταν αναγκαίο (πολιτική δήλωση δίκης, σύλληψης κλπ). Να που όμως καλούμαι δημόσια να υπερασπιστώ τον εαυτό μου από ψέμματα δημοσίως λεγόμενα απο κάποιον συγκατηγορούμενό μου που βασική επιδίωξη φαίνεται να έχει την ανάδειξη της ατομικότητάς του με την προσπάθεια υποβάθμισης των γύρω του. Αν και τέτοια συμπεριφορά δεν αρμόζει στην αναρχική ηθική, ακόμη και η απάντηση σε αυτήν τελικά πόσο οφελεί την επαναστατική υπόθεση; Άλλωστε όποιος και όποια βλέπει τα γεγονότα χωρίς παραμορφωτικό φακό κρίνει το ποιός είναι “άξιος της χλεύης της ιστορίας” και λύπησης θα πρόσθετα.
Η παρουσία μας στη δίκη, εφ’όσων επιλεχθεί (μιας και η επιλογή απουσίας μας ώς άρνηση νομιμοποίησης της όλης διαδικασίας είναι εξ’ίσου σεβαστή πολιτικά) εκτός απο την υπεράσπιση της πολιτικής ταυτότητας και ανάδειξης του πολιτικού υπόβαθρου των κατηγοριών μπορεί να διασφαλίσει αφ’ενός όποια νομικά κεκτημένα υπάρχουν κι αφ’ετέρου ν’αφήσει ενδεχομένως θετικό δεδικασμένο για τις επόμενες δίκες. Επομένως στην περίπτωσή μας εφ’όσων η δίκη δέν έχει τελειώσει υπάρχει λόγος ώστε να μήν αφεθεί στα χέρια της έδρας η οποία εξ’αρχής δήλωσε την πρόθεσή της και εν συνεχεία την βούλησή της σε πρακτικό επίπεδο να δικάσει ερήμην. Όπως έκανε στις 18/01, και στις 24/02 διαβάζοντας την εισαγγελική πρόταση σε άδεια έδρανα. Διαδικασίες όπως π.χ. η άρνηση διορισμού συνηγόρου, η εκβιαστική πίεση και παρεμπόδιση του υπερασπιστικού έργου κτλ πρέπει να καταπολεμηθούν καθώς αφήνουν άσχημο προηγούμενο. Ρυθμιστές εκτός των παραγόντων της δίκης είναι και οι αλληλέγγυοι/αλληλέγγυες που με την παρουσία τους εντός κι εκτός δικαστικών αιθουσών αναδεικνύουν τις υποθέσεις των διώξεων αγωνιστών και τις υπερασπίζονται πολιτικά. Η μάχη σ’αυτές τις δίκες αφορά πρώτα στο πολιτικό πεδίο αλλά δευτερευόντως και στο δικονομικό. Μέχρι το επαναστατικό κίνημα να πατήσει γερά στα πόδια του δίνοντας βάση σε πιό σημαντικά πεδία μάχης υπερφαλαγγίζοντας νόμους, δικαστήρια, φυλακές.
Εκτιμώ οτί τα παρακάτω (απαντήσεις στα λασπωμένα επιχειρήματα του συγκατηγορούμενου) δεν έχουν να δώσουν τίποτα στο κίνημα αλλά παραθέτονται μόνο ως προσωπική ανακούφιση. Όποιος εχει χρόνο για χάσιμο ας τα διαβάσει. Άν και θα πρότεινα να αφιερώσει την ώρα του στους ταξικούς αγώνες που το μέτωπο του ασφαλιστικού ανοίγει, να στήσουμε ανάχωμα στην νέα επίθεση των ντόπιων και διεθνών αφεντικών. Μέχρι την κατάργηση του κράτους και της μισθωτής σκλαβιάς.
Στις έρευνες στο σπίτι μου βρέθηκαν εγχειρίδια του στρατού που περιέγραφαν πράγματα που με την ασφαλίτικη μεθόδευση και δημιουργία κλίματος κούμπωναν με το κατηγορήτηριο. Προφανώς η κατοχή των παραπάνω ψευδοενδείξεων ενοχής καταρρέουν με την προσκόμιση του απολυτηρίου στρατού. Τα μόρια που δίνονται από τη θητεία στις ε.δ. συνδέονται με την προσπάθεια πρόσληψης στη πυροσβεστική. Μετά απο τα παπαγαλάκια του καθεστώτος, αναφέρονται και από τον συγκατηγορούμενο τα ίδια, ύποπτα τότε, μεμπτά τώρα, περί πυροσβεστικής και στρατού. Αν η προσκόμιση των απολυτηρίων είναι δείγμα καλής συμπεριφοράς προς την έδρα ή νομικά όπλα ενάντια στο κατηγορητήριο είναι κάτι που αφορά την κοινή λογική. Στην πολιτική δήλωση γίνεται σχετική αναφορά.
Στις 18/01/16 Η έδρα του ειδικού δικαστηρίου παύει τους δικηγόρους των κατηγορούμενων με το αιτιολογικό οτι δεν έφεραν απορριπτική απάντηση από το δικηγορικό σύλλογο, ώστε τυπικά να μην προχωρήσει η δίκη. Έτσι η έδρα προχωράει πραξικοπηματικά τη διαδικασία, παύει τους δικηγόρους και συνεχίζει χωρίς, αφού από μέρους και των τριών κατηγορούμενων δεν έγιναν αποδεκτοί οι διορισμένοι. Στην πραγματικότητα η έδρα εκβίασε στο εξής τους δικηγόρους άν θέλουν να παραμείνουν να αιτούνται και να φέρνουν την απάντηση (θετική ή αρνητική) του συλλόγου. Την ίδια μέρα αργότερα οι δικηγόροι επαναπροσλαμβάνονται αφού φέρνουν την απορριπτική προς την άδεια απόφαση του ΔΣΑ. Το δικαστήριο μπόρεσε να εκβιάσει την κατάσταση αφού ο δικηγορικός σύλλογος έχει εξαιρέσει απο την αποχή την εκδίκαση των υποθέσεων που παραγράφονται (τις πολύ παλιές) και των υποθέσεων που έχουν προσωρινά κρατούμενους, όταν συμπληρώνεται το ανώτατο όριο προφυλάκισης. Το πότε αυτό συμπληρώνεται είναι στην υποκειμενική κρίση του συλλόγου. Έτσι ο ΔΣΑ διασφαλίζει την κρατική απονομή δικαιοσύνης, μην τυχόν βγεί κανείς που δεν θέλουν πρίν την ώρα του. Όσον αφορά την υπόθεση της αποφυλάκισης του Ρουπακιά να θυμίσουμε οτι οι δικηγόροι της οικογένειας Φύσσα ζήτησαν πολλές φορές άδεια παίρνοντας όμως αρνητική απάντηση αφού ο σύλλογος έκρινε οτι η δίκη δέν εμπίπτει στο πλαίσιο εξαίρεσης, γιατί η περάτωση της δίκης είναι ούτως ή άλλως αδύνατη στα πλαίσια της προσωρινής κράτησης του Ρουπακιά. Άρα όχι μόνο έχει γίνει αίτηση για άδεια αλλά έχουν προσφύγει κιόλας κατά της απόρριψης στη δευτεροβάθμια επιτροπή του ΔΣΑ.
Ο ΔΣΑ πράγματι στις 22/02/16 έκρινε οτι η δίκη εμπίπτει στο πλαίσιο της εξαίρεσης και δέν καλύπτει τους δικηγόρους να απέχουν. Απόφαση που έτσι κι αλλιώς θα λαμβανόταν είτε για αυτούς είτε για τους διορισμένους (άν τους δεχόμασταν) από το κράτος δικηγόρους. Προφανώς η έδρα βιάζεται για να μην περάσει το 18μηνο προφυλακισής μου όπως είχε πεί από την αρχή της δίκης. Επίσης προφανώς οι συνήγοροι δεν σπάνε καμιά απεργία αφού ο ίδιος ο ΔΣΑ τους υποχρεώνει μέσω του πλαισίου τους να παρίστανται. Αλήθεια ποιός δεν θα ήθελε να βγεί από τη φυλακή με το πέρας του 18μηνου ανεξάρτητα από την απόφαση; Μάλλον σε αυτήν την περίπτωση προκειμένου να γίνω απεργοσπάστης δέχομαι να κάτσω μέσα. Τι άλλο θα ακούσουμε. Το πόσο απεργοσπάστης είμαι το ξέρουν οι συνάδελφοι και σύντροφοι που βρεθήκαμε μαζί σε δεκάδες αποκλεισμούς και ματώσαμε σε απεργίες στο δρόμο.
Δέν θέλω να απασχολήσω ξανά τη δημόσια σφαίρα για τέτοια πράγματα. Άν το σήριαλ συνεχιστεί κι αναγκαστώ, θα απαντήσω με εσωτερικό κείμενο. Άλλωστε η λάσπη με τον καιρό ξεραίνεται και πέφτει μόνη της.