Κείμενο για τον Κώστα Μπ. από την Πόλα Ρούπα και τον Νίκο Μαζιώτη μέλη του Επαναστατικού Αγώνα
https://athens.indymedia.org/post/1578092/
23/09/2017 12:49 πμ.
Καμία δολοφονική επίθεση του κράτους να μην μείνει χωρίς την απάντηση, που της αντιστοιχεί.
Τα ξημερώματα της 17/9 ο δεκαεξάχρονος Κώστας Μπ. ξυλοκοπήθηκε άγρια από αστυνομικούς και κατέληξε στην εντατική του νοσοκομείου ΚΑΤ. Η πολιτική ηγεσία της αστυνομίας, το Υπουργείο Δημοσίας Τάξης και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κάλυψαν την αστυνομία, παρουσιάζοντας το γεγονός ως τροχαίο, όμως η σειρά των γεγονότων και οι μαρτυρίες το διαψεύδουν. Εξάλλου, αν όντως είχε προηγηθεί τροχαίο, κατά τη διάρκεια απόπειρας απόδρασης του δεκαεξάχρονου, όπως λέγεται, γιατί δεν πήγε άμεσα με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, αλλά κατέληξε στη ΓΑΔΑ με χειροπέδες και με τους αστυνομικούς να τον σέρνουν καθώς δεν μπορούσε να περπατήσει;
Το γεγονός αυτό έγινε αφού στις 16/9 είχε πραγματοποιηθεί αντιφασιστική πορεία για την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, η οποία πήγε αρχικά στην πρεσβεία των ΗΠΑ ως παρέμβαση προς τιμήν της Heather Heyer, που δολοφονήθηκε στο Σάρλοτσβιλ των ΗΠΑ σε αντιφασιστική διαδήλωση και στη συνέχεια η πορεία κατευθύνθηκε στα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής στη Μεσογείων. Εκεί ξεκίνησαν συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις που φρουρούσαν τα γραφεία της Χ.Α.
Η σύγκρουση με τις κατασταλτικές δυνάμεις επεκτάθηκε προς τη λεωφόρο Αλεξάνδρας και τα Εξάρχεια κατά την οπισθοχώρηση των διαδηλωτών. Ακολούθησαν επιθέσεις σε διμοιρίες των ΜΑΤ στα Εξάρχεια. Στο τέλος αυτών των γεγονότων ο Κ. Μπ. έπεσε στα χέρια της αστυνομίας στα Εξάρχεια, όπου και ξυλοκοπήθηκε. Η κατάληξη του δεκαεξάχρονου ήταν να μεταφερθεί στην εντατική του νοσοκομείου, όπου νοσηλεύεται ακόμα. Αυτό το γεγονός είναι από τα σημαντικότερα γεγονότα αστυνομικής βίας. Είναι μια δολοφονική απόπειρα. Όπως όμως συμβαίνει με τέτοια γεγονότα και αφού δεν υπήρξε άμεση κοινωνική και πολιτική αντίδραση, η κυβέρνηση κάλυψε τη δολοφονική αυτή επίθεση. Όμως είναι η πρώτη φορά που καλύπτεται μια τέτοια δολοφονική επίθεση της αστυνομίας στα Εξάρχεια. Τα ΜΜΕ αναπαρήγαγαν φυσικά την κυβερνητική και αστυνομική εκδοχή των γεγονότων με αποτέλεσμα να κυριαρχήσει το ψέμα ότι ο σοβαρότατος τραυματισμός του Κ. Μπ. οφείλεται σε ατύχημα. Η απουσία άμεσης αντίδρασης σ’ αυτό το κρατικό έγκλημα έχει αποθρασύνει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, που του έχουν ασκήσει
διώξεις για κακουργήματα και θέλουν να του πάρουν DNA ενώ βρίσκεται στην εντατική. Η απουσία άμεσης αντίδρασης νομιμοποιεί το έγκλημα και ανοίγει το δρόμο για περισσότερα.
Οι μπάτσοι έβαψαν για μια ακόμη φορά τα χέρια τους με το αίμα ενός νέου που βρέθηκε πολύ κοντά στο θάνατο. Όχι από σφαίρα μπάτσου, αλλά από ξυλοδαρμό. Όμως για μια ακόμη φορά, πρόκειται για έναν δεκαεξάχρονο.
Είναι η κρίσιμη ηλικία των 15-16 χρόνων που νεολαίοι στα Εξάρχεια είτε δολοφονούνται εν ψυχρώ από σφαίρες μπάτσου, όπως ο Καλτεζάς και ο Γρηγορόπουλος, είτε δέχονται δολοφονικές επιθέσεις με ξυλοδαρμούς από τα όργανα επιβολής της τάξης. Σε κάθε δε περίπτωση πρόκειται για τους «συνήθεις μπαχαλάκηδες και αλήτες των Εξαρχείων» (όπως το κράτος τους αποκαλεί).
Αυτή η δολοφονική επίθεση έγινε μέσα σε ένα πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο που είναι κυρίαρχη η κοινωνική και πολιτική νηνεμία στους αγώνες από την μακροχρόνια εφαρμογή των πολιτικών κοινωνικής ευθανασίας μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού στο όνομα της διεξόδου του συστήματος από την οικονομική κρίση. Από την άλλη έχουμε την ανεκπλήρωτη αναγκαιότητα για αντίσταση από τη νεολαία που δεν βρίσκει όμως πολιτικό χώρο ώστε να διαμορφωθεί σε μια συγκροτημένη δύναμη αντικαθεστωτικής αντίδρασης, με αποτέλεσμα να καταφεύγει σε εξεγερσιακά ξεσπάσματα τα οποία εκδηλώνονται και ως απάντηση στη διάβρωση του πολιτικού εδάφους στον χώρο από τις τάσεις αυτές που λειτουργούν ως ουραγοί της κυβέρνησης, κρατούν την πολιτική και κοινωνική σύγκρουση σε χαμηλά επίπεδα, διαβρώνουν τις συνειδήσεις με λογικές συνδιαλλαγής, οπισθοχώρησης και ήττας σε όλο το φάσμα του αγώνα. Μέσα σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο στη κοινωνία και τον χώρο έγινε το γεγονός αυτής της δολοφονικής επίθεσης, με ιδιαίτερα ηχηρή τη σιωπή και την απουσία πολιτικής αντίδρασης για το σημαντικό αυτό γεγονός. Όμως είχε προηγηθεί και μία κεντρική αντιφασιστική πορεία για την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα και ενάντια στον κυβερνητικό φασισμό όπως αυτό εκδηλώνεται από την κυβέρνηση Τραμπ.
Στην Ελλάδα η αριστερή κυβέρνηση του Συριζα, καλύπτει τον δικό της φασισμό πίσω από «πολιτικά ορθές» ορολογίες. Ο κοινωνικός φασισμός του Συριζα με την εξόντωση των οικονομικά αδύναμων, με το 3ο Μνημόνιο και το 4ο που δεν κατονομάζει ως τέτοιο, πλην όμως είναι υπαρκτό και εφαρμόζεται, και με την κοινωνική και ταξική σύγκρουση από μεριά της κοινωνικής βάσης που πλήττεται να είναι στο ναδίρ, βρίσκει πεδίο για να εξαπολύει δολοφονικές επιθέσεις χωρίς κόστος για την ίδια. Γιατί η δολοφονική αυτή επίθεση ενάντια στον Κ. Μπ. που όχι μόνο μένει αναπάντητη, αλλά ούτε καν επιχειρείται μια μεγάλου βεληνεκούς αντιπληροφόρηση για το γεγονός ενάντια στην εγκληματική κάλυψή της από την κυβέρνηση, νομιμοποιεί το έγκλημα αλλά και εγγυάται την επανάληψή του.
Καμία δολοφονική επίθεση του κράτους να μην μείνει χωρίς την απάντηση, που της αντιστοιχεί.