Aναρχική Ομοσπονδία: Αλληλεγγύη στον αγώνα των μελών του Ε.Α. Ν. Μαζιώτη – Π. Ρούπα
https://athens.indymedia.org/post/1581659/
18/12/2017 12:17 πμ.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα και την απεργία πείνας των Μαζιώτη-Ρούπα και απαιτούμε την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Καλούμε τον κόσμο του αγώνα, και τον αναρχικό χώρο πρώτα από όλα, ο καθένας με τους όρους του, να παλέψει για να κερδηθεί αυτή η μάχη.
Το 2015 δόθηκε ένας σημαντικός αγώνας στις Ελληνικές φυλακές και έξω από αυτές. Μετά από 3 σχεδόν χρόνια Σύριζα μπορούμε δυστυχώς να πούμε ότι αυτός ο αγώνας ήταν ίσως ο μοναδικός που δεν γνώρισε την ήττα. Ο μοναδικός κοινωνικός αγώνας που κέρδισε έστω εν μέρει, ένα αιτηματικό πλαίσιο στη λαίλαπα της νεόκοπης σοσιαλδημοκρατίας των μνημονίων που κατάπιε, μέσα στην κάλπη, τις όποιες κοινωνικές δυναμικές αντίστασης είχαν αναπτυχθεί την προηγούμενη μνημονιακή περίοδο.
Το κράτος όμως έχει και συνέχεια και μνήμη. Ποτέ δεν αντιλαμβάνεται τις υποχωρήσεις του ως οριστικές. Περιμένει την κατάλληλη στιγμή και με τον κατάλληλο τρόπο αντεπιτίθεται. Αυτό, μεταξύ άλλων, είναι φανερό και στο θέμα των φυλακών και των κοινωνικών δικαιωμάτων, όπου η κρατική αντεπίθεση έχει αρχίσει να εκδηλώνεται. Εδώ έχουμε να παρατηρήσουμε, για ακόμα μια φορά, την διαχρονική αξία της σοσιαλδημοκρατίας για το καθεστώς. Την ίδια ώρα που οι δεξιοί υποψήφιοι διαχειριστές της εξουσίας και ο προπαγανδιστικός τους εσμός κλιμάκωναν την υστερική, τρομολαγνική τους καμπάνια με αφορμή την 2ήμερη άδεια (με 7 χρόνια καθυστέρηση) του Δ. Κουφοντίνα, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ ξεσκόνιζε “περήφανα” το υποτιθέμενο “δικαιωματικό” προφίλ του, την ίδια εκείνη ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ προωθούσε τον νέο σωφρονιστικό κώδικα που ικανοποιούσε τις πιο μύχιες κατασταλτικές επιθυμίες των αντιπάλων του στον δικομματισμό και παράλληλα (φυσικά) του βαθέως κράτους. Δεν είναι όμως μόνο στα “μεγάλα” και τα προφανή που φαίνεται η μεθόδευση. Είναι και στα “μικρά”, τα προσωποποιημένα, τα “φωτογραφικά”.
Η απεργία πείνας των μελών του Επαναστατικού αγώνα Ν. Μαζιώτη και Πόλας Ρούπα, εκτός από τα ζητήματα του νέου σωφρονιστικού κώδικα αναδεικνύει και αυτά τα “μικρά” και την μεγάλη τους σημασία. Τα αιτήματά τους είναι τα εξής:
• Να αποσυρθεί η φωτογραφική διάταξη στο άρθρο 11 παρ. 6 σημ. ε και η παρ. 4 στο ίδιο άρθρο αναφορικά με την κράτηση σε αστυνομικά τμήματα. Να μην επανέλθει το καθεστώς φυλακών τύπου Γ΄.
• Να βγει άμεσα ο Νίκος Μαζιώτης από την απομόνωση όπου κρατείται με απόφαση του υπουργείου από τον περασμένο Ιούλιο.
• Να εισαχθεί ρύθμιση στον σωφρονιστικό κώδικα για την ελαστικοποίηση του ωραρίου των επισκεπτηρίων με γνώμονα την συχνότητα των επισκεπτηρίων που έχει ένας κρατούμενος. Όταν, δηλαδή, η συχνότητα των επισκεπτηρίων ενός κρατουμένου είναι σπάνια, να αυξάνεται ανάλογα ο χρόνος συνάντησης.
• Να υπάρχει ειδικός χώρος επισκεπτηρίων για συνάντηση γονέων με τα παιδιά τους (στις αντρικές φυλακές Κορυδαλλού δεν υπάρχει τέτοιος χώρος).
Δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τον ιδιαίτερο κίνδυνο που συνιστά η σοσιαλδημοκρατία και σε σχέση με την καταστολή. Και δεν είναι μόνο οι “δικαιωματικές” τακτικές αντιπερισπασμού, ούτε η ύπουλη και σιωπηλή μεθοδικότητα. Είναι γεγονός, πως ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολυετή παρασιτική και “καπελωτική” του λειτουργία μέσα στον κόσμο του αγώνα πριν έρθει στην εξουσία, έχει μια πολύ πιο διευρυμένη αντίληψη του αγωνιστικού πεδίου από ότι η δεξιά. Μπορεί και καταλαβαίνει πότε, ποιους και πως πρέπει να πιέσει, εκμεταλλεύεται στο έπακρο ρήγματα και ενδοκινηματικές συγκρούσεις, σαλαμοποιεί και απομονώνει και έτσι δημιουργεί “δεδικασμένα” με τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις. Η περίπτωση των μελών του Ε.Α. Μαζιώτη και Ρούπα είναι ενδεικτική. Η μαχητική και αταλάντευτη στάση τους πριν και μετά τον εγκλεισμό που πάντα κινητοποιεί την κρατική εκδικητικότητα, σε συνδυασμό με κάποιες ενδοκινηματικές διαφωνίες τους κάνουν ιδανικούς υποψήφιους για στοχοποιημένη καταστολή. Οι συγκρούσεις μέσα στο κίνημα δεν είναι πάρεργο. Πολλές φορές λειτουργούν και προωθητικά στις εξελίξεις. Σε κάθε περίπτωση όμως υπάρχει μείζον υπάρχει και έλασσον. Το μείζον αυτή τη στιγμή είναι να σπάσει η απομόνωση του Μαζιώτη, να κερδηθούν στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα στην επαφή των κρατουμένων με τα παιδιά και τις οικογένειές τους. Το μείζον είναι να τσακιστεί κάθε ελπίδα σαλαμοποίησης της αντίστασης όσων αγωνίζονται από τη σοσιαλδημοκρατία. Το μείζον είναι να κλείσει κάθε ρήγμα στη μάχη ενάντια στον νέο σωφρονιστικό κώδικα, που με μια κίνηση τακτικής, ο ΣΥΡΙΖΑ μετέφερε την ψήφισή του κάπου στο 2018.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα και την απεργία πείνας των Μαζιώτη-Ρούπα και απαιτούμε την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Καλούμε τον κόσμο του αγώνα, και τον αναρχικό χώρο πρώτα από όλα, ο καθένας με τους όρους του, να παλέψει για να κερδηθεί αυτή η μάχη. Γιατί όποιος προτιμά το έλασσον από το μείζον είναι καταδικασμένος να έχει το έλασσον για ταβάνι του ανατρεπτικού του αγώνα.
Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας μέλη του Ε.Α. Ν. Μαζιώτη – Π. Ρούπα
Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων τους.
Αγώνας ενάντια στα σχέδια της καταστολής.
Αναρχική Ομοσπονδία
anarchist-federation.gr
info@anarchist-federation.gr
twitter: witter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015/