Ενημέρωση σχετικά με την παρέμβαση για το εφετείο των συντρόφων που διώκονται ως “ατομικοι τρομοκράτες”

https://athens.indymedia.org/post/1584857/

από Συνέλευση αλληλεγγύης στους αναρχικούς συντρόφους που διώκονται ως «ατομικοί τρομοκράτες»

05/03/2018 12:16 πμ.

 

Χθές Σάββατο (03/03) πραγματοποιήθηκε βραδυνή παρέμβαση με μοιράσματα κειμένων από 60 συντρόφους/ισσες για το εφετείο των συντρόφων Ντάλιου, Μιχαηλίδη, Πολίτη, Ρωμανού και του μέλους της ΣΠΦ Γ. Τσάκαλο που διώκονται ως “ατομικοί τρομοκράτες”. Η παρέμβαση έλαβε μέρος στον άξονα Πλατεία Αγίας Ειρήνης, Κολωκοτρώνη, Ερμού, Ψυρρή, Θησείο και Μοναστηράκι. Τα κείμενα που μοιράστηκαν στη παρέμβαση είναι τα κάτωθι συνημμένα

Κείμενο της συνέλευση αλληλεγγύης στους αναρχικούς συντρόφους που διώκονται ως «ατομικοί τρομοκράτες» σχετικά με την υπόθεση των συντρόφων

Στις 29 Νοεμβρίου ξεκίνησε να εκδικάζεται σε 2ο βαθμό, στην ειδική αίθουσα του Κορυδαλλού, η υπόθεση που αφορά σε μια σειρά επιλογών του αναρχικού αγώνα με κατηγορούμενους τους συντρόφους Ντάλιο, Μιχαηλίδη, Πολίτη, Ρωμανό και το μέλος της ΣΠΦ Γ. Τσάκαλο. Η εν λόγω υπόθεση (σειρά υποθέσεων για την ακρίβεια) είχε εξ’ αρχής τα χαρακτηριστικά που διέπουν όλες τις δικογραφίες που χειρίζεται η αντιτρομοκρατική εναντίον των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος. Φουσκωμένο κατηγορητήριο, σπάσιμο υποθέσεων για πολλαπλές προφυλακίσεις, διώξεις βάσει dna κτλ. Πιο συγκεκριμένα μια σειρά κατηγοριών (απαλλοτριώσεις τραπεζών και ΕΛΤΑ, κατοχή φυσιγγίων, πλαστογραφία, εμπρηστικές επιθέσεις) εντάχθηκαν στο πλαίσιο της οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, με αποτέλεσμα όλες οι επιμέρους πράξεις να θεωρηθεί ότι συντελέστηκαν υπό τον 187Α.

Το πρωτόδικο δικαστήριο (με προεδρεύοντα τον Κωνσταντίνο Γκανιάτσο) ήρθε να προσθέσει μια ιδιαίτερη “καινοτομία” στο κατασταλτικό οπλοστάσιο μέσω του οποίου το κράτος εκδικείται τους δηλωμένους εχθρούς του. Ενώ λοιπόν όλοι οι σύντροφοι αθωώθηκαν από τη κατηγορία της ένταξης στη ΣΠΦ, εντούτοις οι επιμέρους πράξεις παρέμειναν ως “τρομοκρατικές” – λόγω της δεδομένης ασάφειας του νόμου 187Α – με άμεσο αποτέλεσμα οι σύντροφοι να καταδικαστούν ως “ατομικοί τρομοκράτες” σε βαρύτατες ποινές. Συγκεκριμένα ο Ν. Ρωμανος σε 20 χρόνια για 3 εμπρησμούς, ο Α. Ντάλιος σε 29 χρόνια για 3 απαλλοτριώσεις τραπεζών και ΕΛΤΑ με μοναδικό στοιχείο μείγματα DNA, ο Δ. Πολίτης σε 13 χρόνια για διακεκριμένη κατοχή πυρομαχικών (φυσίγγια καραμπίνας κατά κύριο λόγο) και 1 απόπειρα απαλλοτρίωσης, ο Γ. Μιχαηλίδης σε 11 χρόνια για τα ίδια φυσίγγια και πλαστογραφία, ενώ το μέλος της ΣΠΦ Γ. Τσάκαλος σε 5 χρόνια για ηθική αυτουργία σε πλαστογραφία.

Πέρα από το τεράστιο εύρος των ποινών η εφαρμογή του άρθρου περί “ατομικής τρομοκρατίας” είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζεται στα δικαστικά χρονικά (τουλάχιστον εναντίον αναρχικών).

Συγκεκριμένα η ακροδεξιά εισαγγελέας Σοφία Αποστολάκη στην αγόρευσή της παρουσίασε το αφήγημα πως η αναρχική πολιτική ταυτότητα (και μόνο) ενός ανθρώπου χαρακτηρίζει και τις πράξεις του ως “τρομοκρατικές”, ενώ αν αυτός δεν είναι ενταγμένος σε κάποια οργάνωση λειτουργεί πάντα ως “μοναχικός λύκος”. Σε αυτό το πλαίσιο μόνο τυχαία δεν θεωρούμε και την επιλογή να προεδρεύσει στο συγκεκριμένο δικαστήριο η Αναστασία Μουζάκη, λίγες μέρες αφότου ψήφισε αρνητικά (πάλι ως πρόεδρος) στην αίτηση αναστολής ποινής της Ηριάννας.

Εις βάρος των συντρόφων μας επιχειρείται ένα νέο πείραμα, μια νέα ερμηνεία του (στοχευμένα) ασαφή τρομονόμου 187Α. Με μια εξόφθαλμη ποινικοποίηση της αναρχικής πολιτικής ταυτότητας το κράτος φιλοδοξεί (ξεκινώντας απ’τη συγκεκριμένη υπόθεση) να δημιουργήσει ένα δεδικασμένο που υπαγορεύει πώς από δω και στο εξής όποιος αναρχικός κατηγορηθεί για οποιαδήποτε πράξη θα μπορεί να διώκεται ως «ατομικός τρομοκράτης» συνοδευόμενος φυσικά από αναβαθμισμένες εξοντωτικές ποινές.

Μέχρι τώρα η προσέγγιση των δικαστικών μηχανισμών σε διωκόμενους αγωνιστές πρόσταζε το στήσιμο καφκικών δικογραφιών, οι οποίες προκειμένου να διασφαλίσουν την ένταξη σε κάποια «τρομοκρατική» οργάνωση (και τη δίωξη στα πλαίσια του 187Α) χρησιμοποιούσαν έωλα δείγματα DNA,φιλικές και συντροφικές σχέσεις, ανύπαρκτους μάρτυρες και «εξαφανισμένα» στοιχεία. Δικογραφίες οι οποίες είτε κατέρρεαν στις δικαστικές αίθουσες είτε οδηγούσαν σε ανυπόστατες και εκδικητικές αποφάσεις που δεν προβλέπονταν καν από την ίδια την αστική δικαιοσύνη. Πλέον με αυτήν την αλλαγή σελίδας, το ρίσκο της αποκάλυψης των νομικών μεθοδεύσεων του κράτους σε βάρος των ανθρώπων που αντιστέκονται εξαλείφεται. Η νέα κατασταλτική στρατηγική θα αρκείται πια στη δήλωση της αναρχικής μας πολιτικής ταυτότητας που θα αποτελεί το απαραίτητο και αδιαμφισβήτητο στοιχείο ενοχής μας. Είναι προφανές πως στο σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη άλλη μια προσπάθεια εξόντωσης αναρχικών συντρόφων με μια εισαγγελική πρόταση που επιχειρεί να στοχοποιήσει ευθέως το σύνολο του αναρχικού κινήματος ως τον εσωτερικό εχθρό και επιφυλάσσει βαρύτατες καταδίκες για τους συντρόφους μας.

Την ίδια ώρα που φασίστες, παρακρατικοί και μη, μεγαλοεφοπλιστές-μαφιόζοι και κάθε λογής εξουσιαστές, απολαμβάνουν την ευνοϊκή μεταχείριση του κράτους και των πιστών υπαλλήλων του, όσοι αγωνίζονται εναντίον τους, στέκονται απέναντι σ’αυτούς και σε όσα εκείνοι πρεσβεύουν, μαχόμενοι ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης των από τα κάτω, οδηγούνται στα μπουντρούμια της αστικής δημοκρατίας για την ίδια τους την πολιτική ταυτότητα.

Η βαρύτητα του συγκεκριμένου δικαστικού δεδικασμένου που επιχειρείται να κατοχυρωθεί μας αφορά ΟΛΟΥΣ. Αφορά το σύνολο του ανταγωνιστικού κινήματος που επιλέγει να δράσει έξω και πέρα από τα όρια της αστικής νομιμότητας και να επιτεθεί στο κράτος και τους μηχανισμούς του. Αφορά κάθε άνθρωπο που δεν στέκεται αμέτοχος μπροστά στη καπιταλιστική βαρβαρότητα και με γνώμονα την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα επιλέγει το στρατόπεδο των από τα κάτω. Σε μια περίοδο έντονων ενδοσυστημικών κλυδωνισμών, εν μέσω σκανδάλων, μνημονίων, χιλιάδων επερχόμενων πλειστηριασμών, συνολικής υποτίμησης των όρων ζωής των από τα κάτω το συγκεκριμένο δικαστήριο αποτελεί ένα μήνυμα σε όσους θέλουν να επιλέξουν το δύσκολο μα συνάμα αναγκαίο δρόμο της επαναστατικής δράσης. Ένα μήνυμα το οποίο συνολικά ως αναρχικό κίνημα πρέπει να αντιστρέψουμε.

Καλούμε τους αναρχικούς, τον κόσμο του Αγώνα να συνταχθεί στο πλευρό των φυλακισμένων συντρόφων μας στις 26 Μαρτίου στις 9:00 στη δικαστική αίθουσα των Φυλακών Κορυδαλλού την ημέρα της απόφασης. Να μην αφήσουμε αυτή τη δικαστική επίθεση που επιχειρείται αναπάντητη.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΝΟΜΩΝ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
 

Κείμενο των συντρόφων Ντάλιου και Ρωμανού σχετικά με το εφετείο τους

Στις 29 Νοεμβρίου του 2017 ξεκίνησε στην δικαστική αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού το εφετείο της υπόθεσης εμπρησμοί/ληστείες στο οποίο βρισκόμαστε κατηγορούμενοι εκτός από εμάς τους δύο οι σύντροφοι Δημήτρης Πολίτης και Γιάννης Μιχαηλίδης καθώς και το μέλος της ΣΠΦ Γ. Τσακαλος.

Το συγκεκριμένο δικαστήριο αποτελεί την συνέχεια μιας πρωτοφανούς κατασταλτικής μεθόδευσης της οποίας ο εκφραστής ήταν ο εφέτης Κωσταντίνος Γκανιάτσος. Εμπνευστές αυτού του πραξικοπήματος δεν είναι άλλοι από τους γνωστούς ακροδεξιούς δικαστικούς κύκλους, την αντιτρομοκρατική υπηρεσία και τους πολιτικούς προϊσταμένους τους. 

Στόχος όλων αυτών είναι η διόγκωση του κατηγορητηρίου και η επιβολή εξοντωτικών ποινών ενώ παράλληλα γινόμαστε τα πειραματόζωα της διευρυμένης εφαρμογής του αντιτρομοκρατικού νόμου ως «ατομικοί τρομοκράτες». Μια εφαρμογή που ουσιαστικά βαθαίνει την ποινική καταστολή εναντίων των αναρχικών σε πρωτόγνωρο βαθμό ως προς τις νομικές αλχημείες που ακολουθούνται για να το πετύχουν.

Αποτέλεσμα αυτής της εφαρμογής ήταν να καταδικαστούμε από την έδρα του πρωτόδικου δικαστηρίου σε 20 χρόνια για τρείς εμπρησμούς (Ν. Ρωμανός), σε 29 χρόνια για απαλλοτριώσεις τραπεζών (Α. Ντάλιος) με μοναδικό στοιχείο το μείγματα DNA, σε 13 χρόνια για διακεκριμένη κατοχή πυρομαχικών και μια απόπειρα ληστείας (Δ. Πολίτης), σε 11 χρόνια για πλαστογραφία και διακεκριμένη κατοχή πυρομαχικών (Γ. Μιχαιληδης), ενώ το μέλος της ΣΠΦ Γ. Τσάκαλος σε 5 χρόνια για ηθική αυτουργία σε πλαστογραφία (sic).

Ενώ λοιπόν όλοι θα περίμεναν ότι αυτή η φουσκωμένη υπόθεση θα κατέρρεε στο εφετείο η εισαγγελική πρόταση της Σοφίας Αποστολάκη ήρθε να διαψεύσει τα αυτονόητα. Η συγκεκριμένη εισαγγελέας θεώρησε ότι η απόφαση του πρωτόδικου δικαστήριο ήταν ορθή προτείνοντας να παραμείνουν ίδιες οι ποινές και επικυρώνοντας το νέο αντιτρομοκρατικό δόγμα εναντίων των αναρχικών.

Ας δούμε όμως αναλυτικά τόσο τις νομικές αλχημείες όσο και τα επίδικα τους πάνω στο αναρχικό κίνημα σε σχέση με τις συγκεκριμένες καταδίκες.

1. Για πρώτη φορά έχουμε το εξής παράδοξο, ενώ έχουμε αθωωθεί αμετάκλητα σε τέσσερα δικαστήρια για τον αντιτρομοκρατικό νόμο (187Α) καταδικαστήκαμε με ένα φασιστικό άρθρο του 187α που αναφέρεται στην δράση των γνωστών από τα Μ.Μ.Ε ως «μοναχικών λύκων». Με αυτό τον τρόπο ασύνδετες μεταξύ τους υποθέσεις μπήκαν κάτω από την ομπρέλα της «ατομικής τρομοκρατίας» κάτι το οποίο πέρα από το γεγονός ότι είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζεται εναντίων αναρχικών συνέβαλε στην επιβολή εξοντωτικών ποινών. Η συγκεκριμένη κατασταλτική διαχείριση θα επιτρέψει στο μέλλον στο κράτος να διώκει οποιαδήποτε αναρχική δράση βγαίνει εκτός των ορίων της αστικής νομιμότητας ως «ατομική τρομοκρατία» εξασφαλίζοντας έτσι ότι οι κατηγορούμενοι θα παραμείνουν για πολλά χρόνια στις φυλακές. Χαρακτηριστική είναι η επιχειρηματολογία της εισαγγελέα Αποστολάκη η οποία στήριξε το συγκεκριμένο νομικό έκτρωμα λέγοντας ότι η πολιτική μας ταυτότητα, δηλαδή το γεγονός ότι δηλώνουμε αναρχικοί είναι αρκετό για να καταδικαστούμε με τον 187α ως ατομικοί τρομοκράτες.

2. Στα πλαίσια αυτού του παραλογισμού έχουμε και τις βαριές καταδίκες σε πράξεις για τις οποίες στην κυριολεξία χιλιάδες άνθρωποι συλλαμβάνονται κάθε χρόνο και δεν προφυλακίζονται καν. Έτσι κυνηγητικά φυσίγγια και τριάντα σφαίρες που βρέθηκαν στα σπίτια του Ν. Ρωμανού και του Δ. Πολίτη αντί για μια πλημμεληματική κατηγορία μετατράπηκε σε «διακεκριμένη κατοχή πυρομαχικών» με σκοπό των εφοδιασμό ενόπλων ομάδων, ενώ η παρουσία και μόνο συντρόφων σε αυτά τα σπίτια ήταν αρκετή για την καταδίκη τους αφού «κατείχαν αυτές τις φοβερά μεγάλες ποσότητες πυρομαχικών» από κοινού.

3. Για πρώτη φορά εμπρηστικές ενέργειες θεωρούνται ως «ιδιαίτερα αναβαθμισμένες επιθέσεις» και μπαίνουν κάτω από την ομπρέλα του 187α. Φυσικά όταν με τα ίδια μέσα συλλαμβάνονται φασίστες όπως έγινε πρόσφατα με όσους κατηγορήθηκαν για εμπρηστικές επιθέσεις σε καταλήψεις δεν προφυλακίζονται καν. Ενώ άλλοι που έκαψαν το μαγαζί ενός μετανάστη καταδικάστηκαν σε μερικούς μήνες φυλάκιση.

4. Για άλλη μια φορά έχουμε καταδίκες με μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο μείγματα dna, η μαρτυρία υπεράσπισης της βιολόγου δεν αποτέλεσε πηγή προβληματισμού για την έδρα η οποία μίλησε για έκθεση καταπέλτη της ελληνικής αστυνομίας. Προφανώς αγνοεί το γεγονός ότι με αντίστοιχες εκθέσεις καταπέλτη έχουν στηθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια στημένα κατηγορητήρια σε βάρος αγωνιστών του αναρχικού κινήματος. Η επιστημονικοποιηση της καταστολής περνάει μέσα από την χρήση του dna ως αποδεικτικού μέσου. Έτσι η επίκληση της επιστημονικής αυθεντίας είναι αρκετή για να επιβληθούν καταδίκες αγωνιστών ενώ το γεγονός ότι ακόμα και σε επιστημονικούς κύκλους υπάρχουν σαφείς ενστάσεις ως προς την εγκυρότητα του απλώς προσπερνάτε από το δικαστικό σώμα που έχει βρει την εύκολη λύση για να συνεχίσει να συντηρεί μια βιομηχανία πολιτικών διώξεων.

Εν τέλει είναι η ίδια η αστική δικαιοσύνη που εκτίθεται σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο με τις μεθοδεύσεις και τις αποφάσεις της. Μια αστική δικαιοσύνη η οποία ενώ φροντίζει να συγκαλύπτει προκλητικά όλα τα πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα, να μεταχειρίζεται ευνοϊκά τους φασίστες, να ρίχνει ποινές- χάδια σε όλα τα διεφθαρμένα στελέχη της οικονομικής και πολιτικής ελίτ που βρίσκονται κατηγορούμενοι, να αποτελεί την εμπροσθοφυλακή του κράτους και του κεφαλαίου στα χρόνια των μνημονίων κηρύσσοντας παράνομες της απεργίες και λαμβάνοντας αποφάσεις πάντα υπέρ της εργοδοσίας. Φροντίζει να βρει τις κατάλληλες νομικές φόρμουλες ώστε να καταστείλει τους πολιτικούς της αντιπάλους και να στείλει το δικό της μήνυμα τρομοκρατίας σε όσους με την δράση τους επιδιώκουν ένα διαφορετικό μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης που θα περάσει πάνω από τα συντρίμμια του καπιταλισμού.

Η εξέλιξη του συγκεκριμένου εφετείου θα αποτελέσει άλλη μια στιγμή στην ιστορία των πολιτικών δικών των τελευταίων χρόνων. Μια στιγμή που θα καθορίσει εκ’ νέου συσχετισμούς και θα διαμορφώσει συνθήκες πάνω στον χάρτη της καταστολής εναντίων των αναρχικών. Ήδη όλοι από εμάς μετράμε πέντε χρόνια εγκλεισμού μακριά από φίλους, συντρόφους, οικογένεια και αγαπημένα πρόσωπα. Από ότι φαίνεται όμως η παγερή αδιαφορία των δικαστών απέναντι στις ζωές μας όχι μόνο αποτελεί γεγονός αλλά φροντίζει να χρωματίζεται όσο πιο εκδικητικά γίνεται. Όμως είναι γνωστό πλέον πως η υποκρισία είναι μεροληπτική.

Και εδώ τίθεται το μεγάλο ερώτημα : Οι δικαστικές αυθαιρεσίες για πόσο θα καλύπτονται και θα θάβονται στα σκοτάδια της ανωνυμίας ; Μέχρι την έκδοση της απόφασης που έχει οριστεί στις 13 του Μάρτη μεσολαβεί ένας μήνας. Είναι στο χέρι όσων αισθάνονται ένα κομμάτι του εαυτού τους να βρίσκεται κλειδωμένο δίπλα στους αιχμαλώτους μας και να λείπει από τον αγώνα που διεξάγεται σε όλα τα μετερίζια της ριζοσπαστικής πάλης, να βάλουν ένα φρένο στην αδικία που έχει γίνει νόμος.

Μέχρι την στιγμή που οι ανθρώπινες χειρονομίες μας δεν θα διαμεσολαβούνται από τοίχους και συρματόπλεγμα.

Μέχρι την ελευθερία

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας !