Συμπληρωματικό κείμενο Σπύρου Χριστοδούλου για την υπόθεση των ληστειών για την δίκη που συνεχίζεται αύριο 2/7/18
https://athens.indymedia.org/post/1589647/
01/07/2018 2:15 μμ.
Και σε αυτούς που πραγματικά μάχονται με ιδανικά για ελευθερία και δικαιοσύνη πάντα θα είμαι αλληλέγγυος. Για κάποιους άλλους που μάχονται για ίντριγκες και βρώμικες χειραφετήσεις θα είμαι πάντα εχθρός και σε κάθε ευκαιρία θα τους το δείχνω αυτό εμπράκτως. Η ζωή είναι μικρή για διπλωματίες και κάποιοι πραγματικά πρέπει να χωνέψουν την καταστροφική και άνανδρη πορεία τους αλλά στο τέλος θα δουν την πραγματικότητα. Όποιοι κάνουν πώληση ιδεών πρέπει να έχουν και τα κότσια να τις πράττουν. Τελειώνοντας, θέλω να σας πω πως δεν αναγνωρίζω ούτε σε αυτό αλλά ούτε και σε κανένα άλλο δικαστήριο το δικαίωμα να με κρίνει.
Συμπληρωματικό κείμενο Σπύρου Χριστοδούλου για την υπόθεση των ληστειών για την δίκη που συνεχίζεται αύριο 2/6/18
Δικάζομαι στις 25/5/2918 για ένοπλες ληστείες τραπεζών όπως επίσης για συμμετοχή και χρηματοδότηση στον Επαναστατικό Αγώνα. Δεν πιστεύω και δεν αναγνωρίζω κανένα δικαστήριο όπως έχω πει στην κατάθεσή μου στο ειδικό εφέτη ανακριτή Νικόπουλο για υποθέσεις τρομοκρατίας.
Πιστεύω πως έχω δικαιωθεί και στις επιλογές μου και στο μίσος που τρέφω από παιδί για την κρατική εξουσία. Περνώντας πάνω από το 1/3 της ζωής μου στην φυλακή κατάλαβα από παιδί ότι στην ζωή πρέπει να διεκδικείς πολεμώντας τον εχθρό και όχι παρακαλώντας. Αυτό έπραττα και θα πράττω πάντα. Ο λόγος ο βασικός που δεν επιθυμώ να παραβρεθώ στο δικαστήριο – και που το έχω δηλώσει πριν από 2 χρόνια – είναι ότι εγώ ήμουν στην σύλληψή μου με έναν αγωνιστή πραγματικό που προτίμησε από το να προχωρήσει στους ‘’βρώμικους ‘’διαδρόμους της φυλακής να μείνει ελεύθερος γιατί έτσι γούσταρε, έτσι απλά. Τιμή στον Σπύρο Δραβίλα που τον γνώρισα όταν ήταν σε ηλικία 21 χρονών και η στάση του παρέμεινε ακέραια, δυνατή και αλληλέγγυα όπως επίσης και η συντροφικότητά του, αψηφώντας το οποιοδήποτε κόστος. Άλλωστε το είχε αποδείξει εμπράκτως με 2 παραβιάσεις αδειών και δικαζόταν για το ότι οργάνωσε και εκτέλεσε την απόδραση με τον ελικόπτερο που πήρε την πρώτη φορά τον Παλαιοκώστα. Αξίζει σεβασμού και πιστεύω ότι είναι μοναδικός, μίλαγε με πράξεις και όχι με φιλοσοφικά λόγια που δυστυχώς συνηθίζονται από κάποιους. O δεύτερος λόγος που δεν γουστάρω να παραβρεθώ είναι ότι δεν θέλω να υποκρίνομαι γιατί από παιδί σχεδόν σιχαινόμουν την υποκρισία γι’ αυτό διάλεξα τον δύσκολο δρόμο και δεν έχω μετανιώσει ποτέ. Απεναντίας θα πολεμώ τους εχθρούς μου πάντα και παντού με ό, τι όπλο διαθέτω και αψηφώντας το κόστος . Άλλωστε το έχω αποδείξει και το 2001 στα διόδια των Αφιδνών όταν δεν παραδόθηκα και δέχτηκα πισώπλατα από τους μπάτσους 8 σφαίρες γιατί είχα παραβιάσει την άδεια και γιατί υπερασπίζομαι εμπράκτως την διαδρομή μου. Για μένα το υπέρτατο ιδανικό είναι η ελευθερία του ανθρώπου άλλωστε το έχω αποδείξει με τόσες σφαίρες που δέχτηκα πισώπλατα στην προσπάθεια μου να την υπερασπίσω, και γι’ αυτό το ιδανικό θα μάχομαι όσο ζω.
Δεν αποδέχομαι καμία κατηγορία και όσοι είναι μέλη οργανώσεων έχουν ιδανικά και μάχονται για ανιδιοτελείς σκοπούς επιστρέφοντας ένα ελάχιστο μέρος από την κρατική βία.
Την αποστροφή για την μισθωτή εργασία την είχα μέσα μου από παιδί. Θυμάμαι σε ηλικία 12-13 χρονών το θείο μου από την Ν. Ιωνία Βόλου που είχε βγάλει 17-18 χρόνια εξορία σε αρκετά δύσκολες συνθήκες και με ιδιαίτερες πολιτικές ιδέες να μου διηγείται πόσο δύσκολα πέρναγε και πραγματικά, μεγαλώνοντας σε ένα σπίτι με γονείς που πολεμάγανε για την επιβίωση κατάλαβα πως πρέπει να πάρω την ζωή στα χέρια μου και αυτό έκανα, έτσι απλά. Δεν συμμετείχα σε καμία συγκεκριμένη συλλογικότητα βιώνοντας τον αγώνα από μία ατομικιστική θέση γιατί διέφερα από τους συνομηλίκους μου και είχα ένα διαφορετικό στυλ, όπως και ελεύθερη σκέψη.
Πάντα η πολιτική εξουσία δίνει προβλήματα σε αυτούς που αντιστέκονται στην κρατική σφαγή τους. Πιστεύω πως η ληστεία τράπεζας είναι μια επαναστατική πράξη όπως επίσης έχει και υλική θέση: Το να ληστεύει κάποιος τους κλέφτες και αυτούς που διαχειρίζονται τους κόπους και τον ιδρώτα των ανθρώπων και καταπατώντας τους κάθε δικαίωμα ελεύθερης βούλησης και δεν νομίζω πως με νοιάζει ούτε τι θα πει κάποιος, ούτε το πώς θα με κρίνουν κάποιοι γιατί ούτε τους υπολογίζω, ούτε και με νοιάζει η γνώμη τους. Μέσα μου ξέρω πως είναι ο σωστός δρόμος και πως θα έρθουν καλύτερες και δυνατές μέρες. Το να ληστεύουν τράπεζες αποτελεί τον υψηλότερο βαθμό συνειδητοποίησης της τάξης των καταπιεσμένων. Επίσης πιστεύω πως ο αναρχισμός είναι κομμάτι στις πράξεις του κάθε ανθρώπου και δεν έχει να κάνει με το αν είναι ενταγμένος ή όχι στο κίνημα ή με το να ‘‘κατέχεις’’ τη φιλοσοφική θεωρία και να την ‘‘πλασάρεις’’. Όπως δεν θα πρέπει να γίνονται επιλεκτικές συνελεύσεις αλλά ούτε και επιλεκτική αλληλεγγύη που βασίζεται στο φραπέ αλλά σε πράξεις αλληλέγγυες και διαχρονικές. Αλλά για να το στηρίξει αυτό ο καθένας από εμάς πρέπει και να έχει πράξει ανάλογα στην ζωή του. Γι’ αυτό και δεν θα το αναλύσω αυτό τώρα δημόσια, αλλά να είναι σίγουροι κάποιοι, επειδή ξέρουν καλά τι εννοώ, θα το αναλύσω μπροστά τους με επιχειρήματα όταν θα έρθει η ώρα face to face. Kαι αυτό το λέω γι’ αυτούς που γνωρίζουν πως ‘‘πλασάρονται’’ κάποιοι και τι ιδέες πραγματικά κουβαλάνε. Για τους λόγους αυτούς δεν αναγνωρίζω και δεν επιθυμώ καμία στήριξη από την συνέλευση της Αθήνας με θέμα ‘’ληστές του Διστόμου ’’ εξαιρώντας μόνο τον Γρηγόρη Τζιρώνη.
Και για να είμαι πιο συγκεκριμένος επειδή στον χώρο πολλοί αναρωτήθηκαν τι πραγματικά εννοώ, λέω τα εξής: Είχε ξεκινήσει μια υποτιθέμενη εκστρατεία όσον αφορά τους ‘‘ληστές του Διστόμου’’ για την ληστεία στο Δίστομο Βοιωτίας . Κατηγορούμαι εγώ ο Πετρατακάκος και ο θανών Σπύρος Δραβίλας. Είχε λοιπόν προγραμματιστεί μια εκδήλωση εδώ και πολλούς μήνες στην οποία θα μιλάγαμε εμείς οι βασικοί κατηγορούμενοι όπως και οι παράπλευροι, Η εκδήλωση αυτή από την συνέλευση της Αθήνας ακυρώθηκε επειδή δόθηκε βάση σε μια άλλη δικαστική υπόθεση που κατά το κατηγορητήριο ήταν πολύ μικρότερου βεληνεκούς και αντίκτυπου από την δική μας λόγω το του ότι κατηγορούμαστε για πολύ σοβαρά αδικήματα και για σωρεία ένοπλων ληστειών και το βασικότερο είχαμε και έναν νεκρό. Θεωρώ πω η συγκεκριμένη συνέλευση της Αθήνας με θέμα τους ληστές του Διστόμου που δεν με νοιάζει ούτε από ποιους αποτελείται ούτε ποια είναι τα κίνητρά τους δεν έδειξε ούτε τον απαιτούμενο σεβασμό ούτε και την απαιτούμενη προσήλωση προς εμάς τους βασικούς εμπλεκόμενους και το δείξανε εμπράκτως αυτό ακυρώνοντας την εκδήλωση στην οποία θα μιλάγαμε. Όλα τα άλλα που λένε και διαδίδουνε είναι ανυπόστατα ψεύδη και πρέπει πραγματικά όσοι έχουν ‘‘ιδεολογία’’ και λένε ότι ανήκουν σε ένα χώρο να τα εξετάσουν από την βάση. Από εδώ και στο εξής δεν επιθυμώ όπως ήδη έχω πει η συγκεκριμένη συνέλευση σε κανένα έντυπό τους να λέει ‘‘ότι τάχα δείχνει στήριξη σε μένα γιατί οι πράξεις τους απέδειξαν το αντίθετο, όχι μόνον για μένα αλλά και για τους υπόλοιπους βασικούς εμπλεκόμενους όσον αφορά τους ληστές του Διστόμου. Και για αυτό μίλησα και στο προηγούμενο κείμενό μου και θα μιλάω πάντα για ‘‘αλληλεγγύη’’ βασιζόμενη στο φραπέ.
Με το πέρασμα των 7 και κάτι χρόνων που πέρασα κυνηγημένος κατάλαβα ότι πρέπει μια συλλογικότητα να έχει την ιδέα, την κατάλληλη διαδρομή αλλιώς χάνεται η ουσία όλη. Και όντως το διαπίστωσα αυτό, μετέπειτα μέσα στην φυλακή εμπράκτως, από την στάση κάποιων. Η ιδεολογία δεν πουλιέται ούτε αγοράζεται είναι έμφυτη και πράττεται με πράξεις και όχι με επιλεκτικούς χειρισμούς και προβολές. Γιατί η ζωή του κάθε ανθρώπου δεν είναι ταινία αλλά διαδρομή εμπειριών και κατασταλαγμένων πράξεων χωρίς ‘‘κλαμματάκια’’ και κοιτώντας κάποιοι τον εαυτούλη τους, αλλά με γέλιο και δύναμη στο να προχωράμε για πιο δυνατές μέρες που θα ακολουθήσουν.
Για το σύστημα ο εξεγερμένος καθίσταται απειλή τόσο πραγματική όσο και ιδεολογική αφού υποτίθεται πως ‘’καταχρά και εξαπατά’’, πως δίνει το κακό παράδειγμα, το αντικοινωνικό. Στα μάτια ενός κράτους που θέλει να είναι ισχυρό και ηγεμονικό, η ύπαρξη ενός εξεγερμένου αποτελεί ‘‘ανυποταξία’’ και γι’ αυτό το κράτος καλείται να λειτουργήσει με συνέπεια ώστε να τον εξοντώσει και να τον εξουδετερώσει.
Είμαι εραστής της ελευθερίας και μπορώ να προσφέρω τον σεβασμό και την αλληλεγγύη μου από δω και στο εξής μόνο σε αυτούς που έχουν την αξία και την αξιοπρέπεια να είναι πραγματικοί εχθροί της εκμετάλλευσης και της δυστυχίας και δεν νιώθω κανένα αίσθημα συμπόνιας γι’ αυτούς που στο όνομα των προνομίων βασανίζουν, φυλακίζουν και δολοφονούν.
Δεν φοβήθηκα ποτέ τις βαριές ποινές. Σαν εξεγερμένο άτομο είχα πάντα την ελευθερία στο αίμα μου, παρ’ ότι είμαι στη φυλακή. Δεν φοβάμαι τον θάνατο. Αυτό το συναίσθημα το έχω ξεπεράσει από το 2001 που δέχθηκα καταιγισμούς σφαιρών πισώπαλατα από τους κωλόμπατσους. Ποτέ μου δεν γονάτισα ενώπιον των επίγειων δικαστηρίων παρά το μόνο με ενδιαφέρει είναι η κρίση των δικών μου, των συντρόφων μου και αυτών που αγωνίζονται για ένα καινούριο κόσμο. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η κρίση των δικών μου, όσων αγωνίζονται σπαθένια και όχι όπως συνηθίζουν κάποιοι με μπλοφαδόρικους χειρισμούς.
Όπως είναι γνωστό δεν έχω ούτε προσδοκίες αλλά ούτε και ψευδαισθήσεις ότι η δίκη θα γίνει από μια ανεξάρτητη αρχή, όπως επίσης σαν εξεγερμένο άτομο όπως εγώ, δεν πρέπει να συντάσσομαι με τα θεσμικά μέσα του κράτους. Και αυτό το λέω καθαρά και μόνο για την δικιά μου θέση και για το πώς εγώ αντιλαμβάνομαι τα πράγματα. Θα συνεχίσω την δράση μου σύμφωνα με αυτά και θέλω, το ίδιο θέλω και από τον κόσμο που δείχνει την αλληλεγγύη του σε μένα, να σεβαστεί την θέση μου. Όταν βρισκόμουν σε παρανομία η αστυνομία και τα παπαγαλάκια της αντιτρομοκρατικής με κατονόμαζαν οπλισμένο και επικίνδυνο. Δηλώνω ότι παραμένω οπλισμένος και επικίνδυνος. Επικίνδυνος για τον καπιταλισμό γιατί αν και είμαι ακόμα πίσω από τα κάγκελα αρνούμαι να αποδεχθώ τις συνθήκες εκμετάλλευσης και ενθαρρύνω και τους υπόλοιπους να εξεγερθούν. Παραμένω οπλισμένος γιατί έχω την θέληση και τα κότσια να είμαι αλληλέγγυος και δεν φοβάμαι καμιά νομική διαδικασία. Άλλωστε το έχω αποδείξει και με την στάση μου και με τις πράξεις μου τόσα χρόνια μέσα στην φυλακή όπως και τόσα χρόνια κυνηγημένος. Η αλληλεγγύη και η εξεγερτικότητα είναι όπλα που κουβαλάω από παιδί. Συνεχίζω να τα κουβαλάω και είμαι πάντα πανέτοιμος να τα χρησιμοποιώ. Αυτό είναι κάτι που το έχω κάνει πάμπολλες φορές και θα το κάνω πάντα όσο ζω. Ο αναρχισμός αφορά το άτομο όχι μόνο σε σχέση με την συλλογικότητα αλλά και σε σχέση με τον ίδιο του τον εαυτό.
Ο αναρχισμός δεν απευθύνεται στον πολίτη αλλά στον άνθρωπο. Και πρέπει να το χωνέψουν καλά κάποιοι που μιλάνε για ιδεολογία… αλλά κοιτάνε μόνο τον εαυτούλη τους. Ευτυχώς η φυλακή δεν προκαλεί σε όλους τους κρατούμενους εξοντωτικά αποτελέσματα. Ακριβώς εδώ βρισκόμαστε εμείς οι εξεγερμένοι απέναντι στο κράτος σας, και είμαστε χαρούμενοι με την δική σας μεγάλη ανησυχία και φόβο. Πάντα θα γελάμε με την ανησυχία σας και θα παίρνουμε μεγαλύτερη δύναμη από τον φόβο σας.
Θέλω επίσης να πω κάτι όπως ότι είναι πολύ σημαντική η αλληλεγγύη που έχω δεχθεί απλόχερα από ανθρώπους της περιφέρειας και ότι πραγματικά το πνεύμα αλληλεγγύης που προσφέρουνε είναι πολύ σημαντικό για τους αγώνες εντός και εκτός των τειχών. Και τους ευχαριστώ.
Εγώ σαν κρατούμενος δεν ήθελα και δεν προσαρμόστηκα ποτέ στους κανόνες που επιβάλει η ψεύτικη δημοκρατία. Πιστεύω στην επανάσταση όπως πιστεύω και στην δυνατότητα να απαντάει στη εξουσία το κάθε εξεγερμένο άτομο με σωστό συντονισμό, με ενεργή συμμετοχή και σοβαρό επίπεδο δράσης. Έτσι θα βγαίνουνε κερδισμένοι όλοι οι αγώνες. Και γι’ αυτό χρειάζονται οι αγώνες να γίνονται με θυσίες και όχι με ‘‘μπαμπινιώτικα λόγια’’ και δυσφημήσεις ατόμων που πραγματικά έχουν δείξει το πόσο αποτελεσματικοί είναι, αλλά και το πόσο αλληλέγγυοι υπήρχαν και υπάρχουν. Γιατί όλοι γνωρίζουμε πως τα ιδανικά κάθε ατόμου είναι έμφυτα αρκεί να καλλιεργούνται σωστά και δίκαια. Μου είναι δύσκολο να εκφράσω όλα αυτά που σκέπτομαι αλλά μου είναι πάρα πολύ εύκολο να πράξω αυτά που μπορώ και θα το κάνω όταν μου δοθεί η ευκαιρία. Πιστεύω σε μεγάλο βαθμό ότι αυτό που εμποδίζει κάποιους να αγωνίζονται αποτελεσματικά είναι οι τοίχοι που χτίζουν οι ίδιοι και όχι η εξουσία, οι δεσμοφύλακες και οι ‘‘χάρτινες’’ φυλακές τους.
Κάποιοι είναι περήφανοι Επαναστάτες όχι μόνο ως ατομικότητες αλλά και με ένα τρόπο πιο συντονισμένο. Το να συντονίσουμε όλοι τις προσπάθειές μας σε μια καινούρια πραγματικότητα είναι κάτι εφικτό και κάτι πολύ απλό, αρκεί να το θέλουμε και να αψηφούμε το κόστος. Οι ξεκάθαρες ιδέες πάντα φέρνουν μια αλλαγή και πρέπει όλοι να συντονιστούμε να αλλάξουν τα πράγματα έτσι όπως ακριβώς ονειρευόμαστε. Όπως επίσης λέω πως όποιοι δεν είναι έτοιμοι να πρωταγωνιστούν σε κάποιους αγώνες να δίνουν την θέση τους σε κάποιους άλλους απλόχερα και όχι υπονομεύοντας με καταστάσεις που είναι ευνοϊκές για τους ίδιους και για τους ανθρώπους που τους περιβάλλουν. Η ιστορία ανήκει στο κάθε άτομο και μόνο αυτό αποφασίζει τι θα κάνει με αυτήν όπως επίσης και κάποιοι βασανιστές εντός και εκτός των τειχών θα ζούνε πάντα με τον φόβο της απομόνωσής τους και θα αισθάνονται οργή για την δραματική κατάσταση που επιλέξανε να ζούνε. Αλλά αυτό τους αξίζει, και αυτό θα αισθάνονται πάντα.
Ας μπούμε λίγο στα του δικαστηρίου. Εγώ είχα βρεθεί στο σπίτι της ‘‘Χρυσής Ακτής Παναγιάς’’ με τον Σπύρο τον Δραβίλα και καλέσαμε και τον Γρηγόρη τον Τσιρώνη. Ο Σπύρος επέλεξε να ελευθερωθεί με τον δικό του τον τρόπο. Στο άκουσμα των ΕΚΑΜ προτίμησε αντί να συλληφθεί να δώσει τέλος στην διαδρομή του με αξιοπρέπεια και τόλμη. Βαρύ το τίμημα για εμάς που μείναμε πίσω όμως πιο πολύ για την οικογένειά του. Είναι ένας πραγματικός αγωνιστής που έδινε την αλληλεγγύη του απλόχερα κα αδιαφορούσε για το κόστος. Κρίμα που δεν πρόλαβα να τον σώσω γιατί το έκανε άξαφνα και γρήγορα. Σπύρο μου θα είσαι πάντα στη σκέψη μου και στην καρδιά μου.
Ο Γρηγόρης ο Τσιρώνης βρέθηκε σε λάθος τόπο την λάθος στιγμή και έτσι πλήρωσε το τίμημα και μπήκε στην φυλακή αδίκως επειδή ήρθε να πιούμε έναν καφέ και έτυχε την ώρα της σύλληψης. Ο Τσιρώνης ο Γρηγόρης είναι αθώος και καμιά παράνομη δραστηριότητα δεν με συνδέει μαζί του. Το να είναι αναρχικός και να υπερασπίζει τις πολιτικές του πεποιθήσεις δεν σημαίνει ότι είναι και ληστής τραπεζών. Όπως επίσης δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να πιεί έναν καφέ με κυνηγημένους, δυσφημισμένους και ‘’επικίνδυνους’’ όπως αποκαλούσαν εμένα και τον Δραβίλα τα παπαγαλάκια της αντιτρομοκρατικής.
Ο Γ.Τσιρώνης είναι αθώος και καμία παράνομη συναλλαγή δεν είχα μαζί του. Τον Πετρακάκο τον Γιώργο τον είχα συναντήσει μια – δυο φορές, και δεν γνωρίζω ούτε την Μαρία την Θεοφίλου ούτε τους συγκατηγούμενούς του τους έχω δει ποτέ. Ποτέ μου δεν είχα ούτε με τον ίδιο αλλά και ούτε με αυτούς που προανέφερα καμία παράνομη συναλλαγή. Το να πιω έναν καφέ με τον Πετρακάκο δεν σημαίνει ότι κάναμε ληστείες μαζί που αναφέρουν στην αντιτρομοκρατική αλλά και ούτε μπορούν να αποδείξουν τα ανυπόστατο ψέματά τους. Να αφήσουν ήσυχη την Μαρία την Θεοφίλου να μεγαλώσει τα παιδιά της που όπως πληροφορήθηκα έχει αποκτήσει με τον Γιώργο και να μην χαλάνε την γαλήνη που πραγματικά αναζητάνε τα 2 ανήλικα παιδιά τους. Το να είσαι κυνηγημένος δεν σημαίνει ότι δεν έχεις το δικαίωμα να κάνεις και να δημιουργήσεις οικογένεια όπως επίσης το να έχεις γνωστούς ή φίλους δεν σημαίνει ότι κάνεις κάποιο αδίκημα γιατί είναι στη φύση της ζωής στο να συναναστρέφεσαι με κόσμο.
Όσο για την ένταξή μου και την συμμετοχή μου στον Επαναστατικό Αγώνα με ανυπόστατα ψεύδη της αντιτρομοκρατικής στο να δικαστώ, πιστεύω ότι οι προσπάθειές τους θα πέσουν στο κενό. Αυτοί οι τρομοκράτες της αντιτρομοκρατικής θέλουν την ρεβάνς από μένα γιατί με κυνηγούσανε και δεν πιάναμε ούτε την σκόνη μου. Και έτσι βάζανε τους ψευδομάρτυρες διευθυντές τραπεζών, ταμίες, υπαλλήλους και πελάτες και αναφερόντουσαν σε εμένα και μάλιστα με τρόποπου φαίνεται ότι στο μεγαλύτερο μέρος των ληστειών να έχω ηγετικό ρόλο. Πράγμα που σημαίνει ότι είμαι ένοχος προτού ακόμα φτάσω στο δικαστήριο. Αυτό άλλωστε το αποδείξανε εμπράκτως δικάζοντάς με 25 χρόνια για 2 ληστείες και άλλα 4-5 χρόνια για οπλοφορίες κλπ. Η τύχη μου προδιαγραμμένη από την κρατική καταστολή . Είμαι γαλουχημένος από την οικογένειά μου με αρχές αγάπης για το δίκιο και μίσος για την αδικία όπως βέβαια είμαι αλληλέγγυος και υπερασπίζομαι τις ιδέες μου έχοντας τιμή και αξιοπρέπεια. Οι δυνατές στιγμές που έζησα στην φυγοδικία μου με έκαναν πιο δυνατό.
Και σε αυτούς που πραγματικά μάχονται με ιδανικά για ελευθερία και δικαιοσύνη πάντα θα είμαι αλληλέγγυος. Για κάποιους άλλους που μάχονται για ίντριγκες και βρώμικες χειραφετήσεις θα είμαι πάντα εχθρός και σε κάθε ευκαιρία θα τους το δείχνω αυτό εμπράκτως. Η ζωή είναι μικρή για διπλωματίες και κάποιοι πραγματικά πρέπει να χωνέψουν την καταστροφική και άνανδρη πορεία τους αλλά στο τέλος θα δουν την πραγματικότητα. Όποιοι κάνουν πώληση ιδεών πρέπει να έχουν και τα κότσια να τις πράττουν. Τελειώνοντας, θέλω να σας πω πως δεν αναγνωρίζω ούτε σε αυτό αλλά ούτε και σε κανένα άλλο δικαστήριο το δικαίωμα να με κρίνει.
Η ειρήνη που κάποιοι θέλετε να κατασκευάσετε με βασανισμένους και νεκρούς, είναι μια ειρήνη που ποτέ δεν πρόκειται να υπάρξει γι’ αυτό μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία. Λευτεριά σε όλους τους αναρχικούς και πολιτικούς κρατούμενους και νίκη απέναντι στο σωφρονιστικό και ποινικό κώδικα που θέλουν να επιβάλλουν.
ΦΥΛΑΚΕΣ ΛΑΡΙΣΑΣ – ΣΠΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ