Καθημερινή η κακοποίηση στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη
https://athens.indymedia.org/post/1598313/
από Πρωτοβουλία: Το Σπίτι των Γυναικών, για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση
02/06/2019 6:04 πμ.
Στην τελευταία μας επίσκεψη στα Κρατητήρια Αλλοδαπών της Πέτρου Ράλλη, συναντήσαμε τις κρατούμενες έξαλλες. Φώναζαν για τον απάνθρωπο τρόπο που τις αντιμετωπίζουν τα αστυνομικά όργανα, για ανεπίτρεπτες συμπεριφορές, για καθημερινή ψυχολογική και λεκτική κακοποίηση. On our last visit in Petrou Ralli Aliens’ Detention Center, we met the imprisoned women infuriating.They shouted about the dehumanizing way the police officers treat them, about unacceptable behaviors, daily psychological and verbal harassment.
Scroll down for English
Στην τελευταία μηνιαία μας επίσκεψη, 23 Μαίου, 2019, στα Κρατητήρια Αλλοδαπών της Πέτρου Ράλλη, συναντήσαμε τις κρατούμενες έξαλλες. Φώναζαν για τον απάνθρωπο τρόπο που τις αντιμετωπίζουν τα αστυνομικά όργανα, για ανεπίτρεπτες συμπεριφορές, για καθημερινή ψυχολογική και λεκτική κακοποίηση. Από μαρτυρίες: αν κάποια παραπονεθεί, έντονα, παίρνει την κλασική ρατσιστική και μισογύνικη απάντηση: “Αν δε σου αρέσει να φύγεις, γιατί ήρθες εδώ; Να πας πίσω στη χώρα σου.” “Μας συμπεριφέρονται σα να μην είμαστε άνθρωποι, σα να είμαστε επικίνδυνοι εγκληματίες, γιατί; Δεν έχουμε κάνει τίποτε. Απλά, δεν είχαμε χαρτιά.” “Έρχεται ο άνδρας κάποιας να τη δει στο επισκεπτήριο και δεν της επιτρέπουν ούτε ένα λεπτό να καθήσει δίπλα του να μιλήσουν σαν άνθρωποι. Πάντα, πίσω απ΄τα σίδερα. Γιατί;”
Η καθαριότητα και η κάλυψη βασικών ειδών υγιεινής ήταν πάντα ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα εκεί μέσα, μόνο που τελευταία διογκώθηκε, αφού και τα κονδύλια για συνεργεία καθαρισμού κόπηκαν και αναγκάζονται οι κρατούμενες να καθαρίζουν μόνες τους τις τουαλέτες, τους διαδρόμους, τα κελιά, κλπ., χωρίς να έχουν, πάντα, καθαριστικά υλικά. Παρακαλούν για ένα πλαστικό ποτήρι με χλωρίνη, για το σφουγγάρισμα, και τη στιγμή που το παίρνουν, συχνά, ακούν την εκπληκτική σαδιστική ατάκα: “Πρόσεχε, μην το πιεις, αν το πιείς θα πεθάνεις…”
Με σπασμένο το κοντάρι της σφουγγαρίστρας εσύ πώς θα σφουγγάριζες;;; Χρειάστηκε να παρακαλέσουν κάποιες μέρες, μέχρι να τους δώσει μια αστυνομικός ένα κανούριο… Δεν υπάρχει ούτε ένα καλαθι για τα χρησιμοποιημένα χαρτιά υγείας στις βρώμικες τουαλέτες. Σκόνη για το πλύσιμο ρούχων, σκεπασμάτων κλπ δεν υπάρχει πάντα, ούτε σχοινιά να κρεμάσουν τα βρεγμένα ρούχα να στεγνώσουν. Τα κρεμούν απ τα παράθυρα κι από τα σίδερα των κελιών…
Οι σκνίπες, οι κοριοί και τα κουνούπια κάνουν συνεχείς εφόδους, παντού, και τις τρελαίνουν. Εμφανείς κοκκινίλες και πληγές στα χέρια και στο σώμα τους, από το ξύσιμο. Είχαν να δουν 4 μέρες γιατρό παρότι το ζητούσαν. Κάποια νοσοκόμα είχε δώσει κάποια θεραπεία σε μια κοπέλα, μα το πρόβλημα μεγάλωνε. Το βασανιστήριο είναι κάτι νορμάλ στο κολαστήριο. Ο γιατρός δεν ήταν εκεί, θα έρχονταν την επόμενη μέρα.
Τι γίνεται με το κρίσιμο για την υγεία τους θέμα της διατροφής; Έξαλλες όλες μας καταμαρτυρούσαν ότι κάθε μέρα τρωνε τα ίδια, δηλαδή, φακές, μακαρονάκι κοφτό, κριθαράκι ή ρύζι, παραβρασμένα όλα, λαπάδες με σάλτσα ντομάτας μέσα στο λίπος κι αντί για μια σαλάτα κανονικά πλυμένη, κομμένη και σερβιρισμένη, τώρα, οι Αρχές που παίρνουν αποφάσεις πρωτοτυπούν, τους δίνουν μόνο μια στρογγυλή ντομάτα, αν φτάσει για όλες… Κι όπως είπαν: “παίρνεις την τηλεκάρτα, και κόβεις τη ντομάτα, γιατί τα μαχαίρια απαγορεύονται!” ”Το κρέας και το κοτόπουλο σπανίζει.” ”Το φαγητό σερβίρεται σε ανοιχτές πλαστικές συσκευασίες, χωρίς καπάκι, εκτεθειμένο στη σκόνη και τις βρωμιές…” ”Μαγειρεύεται σε μεγάλες κατσαρόλες, από κρατούμενους, σε άλλο όροφο…”
Και το χειρότερο βασανιστήριο ήταν εκεί, ξανά, μπροστά στα μάτια μας. Η περίπτωση μιας νέας κοπέλας, από τις πιο ευάλωτες ομάδες προσφύγων, μόνη της και ρημαγμένη, αφού την είχαν βίαια χωρίσει από το μικρό της παιδί, στο αεροδρόμιο, λόγω έλλειψης χαρτιών. Η διαδικασία ξεκίνησε από την εισαγγελία και τους θεσμούς, μια χρονοβόρα διαδικασία, που δεν εγγυάται πότε θα ενωθεί ξανά η μάνα με το μικρό παιδί της. Πρέπει πρώτα να γίνει το τέστ DNA, που θα αποδεικνύει ότι είναι η μάνα του. Στη συνέχεια, πρέπει να βρεθεί “προστατευμένος” χώρος “φιλοξενίας” γι αυτούς, από τους κρατικούς, Ευρωπαικούς, ΜΚΟ, τους εγχώριους και διεθνείς διαχειριστές του προσφυγικού δράματος. Με άλλα λόγια, θα είναι μαζί ξανά, όταν το σάπιο πατριαρχικό σύστημα βρει διαθέσιμο καταφύγιο ιδρυματοποίησης και ελέγχου των δυο αυτών ανθρώπων, που τόλμησαν να ονειρευτούν ότι μπορεί να ζήσουν και να μεγαλώσουν μαζί, ελεύθερα, σε μια “πολιτισμένη” Ευρώπη, που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα…
Καταγράφουμε και παρακολουθούμε ότι συμβαίνει και το καταγγέλλουμε, και μέσα στα κρατητήρια, κι έξω, να γίνεται ορατό, δημόσια.
Όταν η προσωπική οργή μετατρέπεται σε συλλογική αντίσταση, τότε, υπάρχει ελπίδα!
Μέχρι να καταργηθούν όλα τα κρατηρήρια και να ανοίξουν τα σύνορα
Στους δρόμους στις πλατείες και στις φυλακές
Γυναίκες μετανάστριες δεν είστε μοναχές!
Η Αλληλεγγύη και η αυτο-οργάνωση είναι τα όπλα μας!
Συνέλευση Πρωτοβουλίας: Το Σπίτι των Γυναικών, για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση
English
“On our last monthly visit, May 23rd 2019, in Petrou Ralli Aliens’ Detention Center, we met the imprisoned women infuriating.
They shouted about the dehumanizing way the police officers treat them, about unacceptable behaviors and daily psychological and verbal harassment. If someone complains, strongly, she gets the classic racist and misogynistic answer: “if you don’t like it, leave, why did you come here? Go back to your country…” “They treat us like we’re not human, like we’re dangerous criminals, why?” We haven’t done anything. We just didn’t have papers.” ”Someone’s husband comes to see her in visiting hours and they don’t allow her a minute to sit next to him and talk like human beings. Always behind bars. Why;”
Cleaning and covering basic hygiene has always been a very serious problem in there, only it has expanded, since even the funds for private cleaning crews have been cut, and prisoners have to clean toilets, corridors, cells, etc., themselves, without always having the cleaning stuff. They are begging to get a plastic cup with bleach, for mopping, and at the moment they take it, they often hear the stunning sadistic line: “Be careful, don’t drink it, if you drink it, you’ll die…”. “With a broken mop pole, how would you mop?”, they asked us. They had to beg for a few days, to get a new mop pole, until a policewoman gave them one…
There’s not a single basket to collect used bath papers in the dirty WCs. Powder for washing clothes, covers etc is not always available, neither ropes to hang the wet clothes to dry. They hang them from the windows and the bars of the cells… Gnats, bugs and mosquitoes keep coming in, everywhere, driving them crazy. Apparent redness and wounds on their hands and bodies, from scratching. They hadn’t seen a doctor for 4 days even though they kept asking for it. A nurse had given some treatment to a girl, but the problem was growing. Torture is normal. The doctor wasn’t there, he was to come the day after.
And what about the crucial for their health issue of nutrition? They were all furious witnessing that every day they eat the same food, i.e., lentils, pasta bowl, pasta and rice, all overcooked, with tomato sauce in cooking fat, and instead of a salad, normally cleaned, cut and served, the making decisions Authorities have initiated something new. They give them only a round tomato, if tomatoes are enough for all of them… And as they said: ”you take a phone card, and you cut the tomato, because knives are forbidden!” ”Meat and chicken is scarce.” ” Food is served in plastic boxes, without lids, exposed to dust and dirt…” ”It’s cooked in large pots, by prisoners, in another floor…”
The worst torture was there, again, before our eyes. That’s the case of a young lady, from the most vulnerable groups of refugees, alone and ravaged, after having been violently separated from her young child, at the airport, due to lack of papers. The process has started by the public prosecutor’s office as well as the institutions, a time-consuming process, that does not guarantee when the mother with her little son are to be together, again. Then, the DNA blood test must be done to prove she is the mother of the child. Further on, a “protected” space of “hospitality” should be found for them, by the State, EU, NGOs, the local and International administrators of the refugee drama. In other words, they will be together when the rotten patriarch system finds available shelter of institutionalization and control of these two people, who dared to dream that they can live and grow up together, freely, in “civilized” Europe, which respects human rights.
We list and follow up what happens there and denounce it, when still in the detention center and outside, to make it visible, publicly.
When individual anger turns into collective resistance, then, there is hope!
Until all detention centers are banned and the borders are open
In streets, squares and prison cells, migrant women you are not alone!
Solidarity and Self Organization are our weapons!
Assembly of the initiative: The House of Women, for Empowerment & Emancipation
Εικόνες: