ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ – ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΛΤΕΖΑ
Τέτοιες μέρες θυμάμαι πάντα τον Μιχάλη. Έχουν περάσει 34 χρόνια από τότε που η σφαίρα ενός μπάτσου έκοψε το νήμα της ζωής στα Εξάρχεια. Παρά τη λήθη με την οποία σκεπάζει ο χρόνος τις στιγμές, τον Μιχάλη δε μπορώ να τον ξεχάσω. Γιατί με τον Μιχάλη είχαμε την ίδια ηλικία. Ήμασταν κι οι δύο 15 χρονών. Κι ακόμη δε μπορώ να ξεχάσω το “15 χρονών νεκρός” που αντίκρισα γραμμένο με μπογιά στον τοίχο απέναντι από το σχολείο μου, το πρωί της 18ης Νοέμβρη 1985. Δεν ξέρω αν, 34 χρόνια μετά, ο Μιχάλης θα ήταν αναρχικός. Η ουσία είναι ότι όταν ο μπάτσος σκόπευσε και τον πυροβόλησε πισώπλατα, του στέρησε για πάντα αυτή την επιλογή. Κι έγινα εγώ αναρχικός μαζί με δεκάδες άλλα παιδιά του τότε στη θέση του. Μάγκα μου, μακάρι να μπορούσες να το διαβάσεις αυτό, να ήξερες ότι ζεις αθάνατος μέσα μας, στις ιδέες μας, στις πράξεις μας, στο αύριο και στο τώρα και σ΄όλους εκείνους που θα ‘΄ρθουνε. Για πάντα αθάνατος
https://www.youtube.com/watch?v=iYNPtXh0y7Y&fbclid=IwAR1a2Y3_G7lgqmG1hGyc5ICmUsCaALBsfOcHwWrlG2WNdNELmXGVcwjzDe8