Δίκη για νεροκλοπή σε λαϊκό σπίτι: Στο καρτέρι, για να γίνουν οι γειτονιές ναρκοπέδια ενάντια στο κράτος

https://athens.indymedia.org/post/1607993/

 

από Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης

26/10/2020 11:52 πμ.

 

Είμαστε ήδη μαθημένοι στις πολιτικές διώξεις και δυναμωμένοι απ’ αυτές. Σήμερα μάλιστα που εξωθούνται στην παρανομία όλο και πιο μαζικά οι πληβείοι, γίνεται φανερό ότι οι νόμοι των αφεντικών, τα δικαστήριά τους και οι φυλακές τους δεν μας χωράνε. Τα όπλα τους δεν είναι αρκετά για να μας ακινητοποιήσουν όταν είμαστε ενωμένοι. Στο καρτέρι λοιπόν, για να γίνουν οι γειτονιές ναρκοπέδια ενάντια στον κρατικό έλεγχο και την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Με την αυτοοργανωμένη αντίσταση, για το προλεταριακό επαναστατικό κίνημα και την κοινωνική αυτοδιεύθυνση.

«Ολόκληρος ο φυσικός και κοινωνικός πλούτος γίνεται, αιώνες τώρα, λεία για την κερδοσκοπία των λίγων σαπιοκοιλιάδων. Κάθε λεπτό μισθωτής εργασίας, κάθε ανταλλαγή του πενιχρού μισθού μας για βασικές μας ανάγκες αποτελεί κλοπή. Αφού έχουν λεηλατήσει τους φυσικούς πόρους μαζί με την αφαίρεση της δυνατότητάς μας για την κοινωνική τους διαχείριση, μας χρεώνουν για τα κλοπιμαία τους!

…Ο παραλογισμός του να εξαρτάται η επιβίωσή μου, στο πιο βασικό επίπεδο, από το αν έχω να πληρώσω είναι εξόφθαλμος, αλλά τόσο πια “φυσικός” σε ένα σύστημα που υποβιβάζει κάθε πτυχή της ζωής στην ποταπή ανταλλακτική αξία. Σε αυτό το σπίτι δεν ζητήσαμε ποτέ την άδεια από εταιρείες για να έχουμε τους αναγκαίους πόρους για την επιβίωσή μας»1.

H2O &{10KNO3+3S+8C→2K2CO3+3K2SO4+6CO2+5N2}*

Τη Δευτέρα 26 Οκτώβρη, “δικάζομαι” για νεροκλοπή στο σπίτι μου, κατόπιν μήνυσης της ΕΥΔΑΠ. Το δεδομένο ότι η συντρόφισσα που κατοικεί σ’ αυτό το σπίτι κι εγώ, είμαστε στρατευμένοι στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, αλλά και το γεγονός ότι εδώ κι ένα χρόνο βρίσκομαι σε συνθήκη πολιτικής ποινικής καταδίωξης ως αναρχικός αντάρτης, δεν σημαίνουν ότι αυτή η δίκη έχει μεγαλύτερη σημασία από κάθε άλλη πράξη ποινικής (οικονομικής και στρατιωτικής) τρομοκρατίας που βιώνει το σύνολο των ταξικά καταπιεζόμενων. Αν ζητούσα αλληλεγγύη ειδικά στα πρόσωπά μας, απέναντι στην πολεμική διαχείριση των μέσων επιβίωσης από το κράτος, θα υπονόμευα τον ίδιο τον κοινό αγώνα. Όχι διότι η συγκεκριμένη πραγματικότητα αντίστασης κι οι προσπάθειες καταστολής της, μπορούν να θεωρηθούν προσωπικές υποθέσεις, αλλά αντιθέτως, διότι οφείλουμε να ενσκύψουμε στους τρόπους με τους οποίους τα κλάσματα της αδυναμίας και της αντίστασης μπορούν να συναντηθούν και να συγκροτηθούν σ’ ένα επαναστατικό μέτωπο.

Να πάμε ένα βήμα πιο πέρα από τη σύνταξη και τεκμηρίωση του προλεταριακού-κοινωνικού δικαίου: να οργανώσουμε σε καθολική κλίμακα τη δραστική εφαρμογή κι υπεράσπισή του. Η αστική τάξη δεν έδωσε ποτέ κι ούτε πρόκειται να παραχωρήσει κάτι από “καλοσύνη”, από ευαισθησία ή από συνέπεια στον ορθό λόγο. Ότι κατακτιέται ως κοινωνικός πλούτος, είναι αποτέλεσμα σκληρής ταξικής σύγκρουσης. Το κράτος, για όσο υπάρχει, θα δικάζει. Ζητούμενο είναι να καταστήσουμε την τεχνοκρατία και την τρομοκρατία του, ανίκανες να εισβάλουν στον κοινωνικό βίο. Να καταστήσουμε ανίσχυρη τη βία που θεμελιώνει τα δικαστήριά του και γεμίζει τα κάτεργα και τις φυλακές του2. Δεν θα ξεδιψάσουμε με οποιασδήποτε μορφής σοσιαλδημοκρατικές διαπραγματεύσεις. Να οργανώσουμε τον επαναστατικό λαϊκό πόλεμο, όπως διδασκόμαστε από το Κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα3.

Από τη θέση του διωκόμενου γι’ αυτό το τόσο μικρό, αλλά στοιχειωδώς αναγκαίο έγκλημα της εξασφάλισης ελεύθερης ροής νερού (κι όχι μόνο για μένα, αφού συμμετείχα σε ανοιχτές συλλογικές δομές εξισωτικής αναδιανομής κοινωνικών πόρων), μπορώ να ξαναπροτάξω κάτι αναντικατάστατο: Με την αποφασιστικότητά μας, για τα μέγιστα και τα ελάχιστα, την αποφασιστικότητα έκαστου συναγωνιστή, αποδεικνύουμε και πείθουμε για το εφικτό της κοινωνικής απελευθέρωσης. Στην προσωπική, συλλογική και κοινωνική πρωτοβουλία, παίρνει σάρκα και ωστά ο οικουμενικός φεντεραλιστικός σοσιαλισμός, η πιο εξελιγμένη μορφή ελευθερίας και αλληλεγγύης.

«Η επίθεση στο νερό και στο ηλεκτρικό έχει βρει απέναντί της αποτελεσματικές αντιστάσεις. Χαρακτηριστικά πρόσφατα παραδείγματα είναι οι συλλογικές περιπολίες σε γειτονιές της Αθήνας ενάντια στις εργολαβικές διακοπές παροχών, η τοπική αυτοδιαχείριση των δικτύων από αυτοοργανωμένες κοινότητες, οι παρεμβάσεις, αποκλεισμοί, καταλήψεις σε κτήρια διευθύνσεων κρατικών επιχειρήσεων και οι πρποπαγανδιστικές δράσεις σαμποτάζ. Σε επαφή με αυτήν την κινηματική εμπειρία τοποθετούμε το δικό μας μικρό χαράκωμα της άρνησης πληρωμών, της αυτοδιαχείρισης της πρόσβασης στους ζωτικούς πόρους και της υπεράσπισης της στέγης μας, όχι σε μια γραμμή συνεταιρισμού ειδικά εκείνων που τυγχάνει να βρίσκονται στην ίδια ακριβώς κατάσταση με εμάς, αλλά σε ένα κοινό μέτωπο μαχητικής αυτοοργάνωσης πάνω στα εδάφη της καθημερινής ταξικής σύγκρουσης. Τα 1.272.99 ευρώ που ζητάει η ΕΥΔΑΠ με δόσεις και πιθανά με έκπτωση, είναι ασήμαντα μπροστά σε όλους αυτούς που χάνονται κάθε μέρα μέσα στην πείνα, την αρρώστια και την αστεγία.

Η κατοικεία αποτελεί ένα έσχατο έδαφος άμυνας. Η μάχη στα έσχατα εδάφη μόνο ανυποχώρητη μπορεί να είναι. Ούτε με σφαίρες δεν θα πάρουν τη στέγη μας οι λακέδες και οι μισθοφόροι του κράτους. Κι αν χρειαστεί να βγούμε από το σπίτι μας για να το υπερασπιστούμε, θα μετοικήσουμε στα περίχωρα, στις επαύλεις της αστικής τάξης, εκεί που κρύβονται και οι καλοπληρωμένοι διευθυντάδες κι αυτή η μετανάστευση δεν θα γίνει με τις παλάμες ανοιχτές υπτίως, αλλά με το ντουφέκι στο χέρι. ´Οπως αρμόζει να αγωνιστούμε μαζικά και συλλογικά για να έχουμε όλοι στέγη, νερό, φαΐ και κάθετι που βγαίνει από την ανθρώπινη εργασία.

Είμαστε ήδη μαθημένοι στις πολιτικές διώξεις και δυναμωμένοι απ’ αυτές. Σήμερα μάλιστα που εξωθούνται στην παρανομία όλο και πιο μαζικά οι πληβείοι, γίνεται φανερό ότι οι νόμοι των αφεντικών, τα δικαστήριά τους και οι φυλακές τους δεν μας χωράνε. Τα όπλα τους δεν είναι αρκετά για να μας ακινητοποιήσουν όταν είμαστε ενωμένοι.

Στο καρτέρι λοιπόν, για να γίνουν οι γειτονιές ναρκοπέδια ενάντια στον κρατικό έλεγχο και την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Με την αυτοοργανωμένη αντίσταση, για το προλεταριακό επαναστατικό κίνημα και την κοινωνική αυτοδιεύθυνση»4.

ΟΛΟΙ για ΟΛΟΥΣ

ΟΛΑ για ΟΛΟΥΣ

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης

  1. Απόσπασμα πρόσφατης δημόσιας ενημέρωσης της συντρόφισσας και συγκατοίκου μου Μ.Σ., σχετικά με την απειλή αποκοπής της παροχής νερού: «Δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε, αφού σε λίγο οι ολιγάρχες θα πουλάνε και τον αέρα που αναπνέουμε»

athens.indymedia.org/post/1606328/

  1. Για όποιους συντρόφους έτυχε να μην την έχουν υπόψη τους, ξαναβάζω το link της αναλυτικής πρότασής μου για το κοινωνικό και το αναρχικό κίνημα ενάντια στη στρατοκρατία: «Αντιμιλιταρισμός κι επαναστατικός αναρχισμός: Από τον Έβρο και την καραντίνα, στο πλατφορμιστικό πρόταγμα».

athens.indymedia.org/post/1606583/#1633208

  1. Πρόσφατες πληροφορίες επ’αυτού: «Από την πολύτροπη επίθεση στο Başûr και την επική αντίσταση στο Heftanîn, στη συνέχεια του Επαναστατικού Λαϊκού Πολέμου» (Sol)

athens.indymedia.org/media/upload/2020/09/21/War_in_Basur_corrected.pdf

  1. Το κλείσιμο της κοινής δήλωσής μας, που στάλθηκε ενυπόγραφα στην κεντρική διεύθυνση και στην υπηρεσία αναγκαστικών εισπράξεων της ΕΥΔΑΠ, ως απάντηση στην απειλή κατάσχεσης του σπιτιού μας το 2016, για χρέη (η δίκη της Δευτέρας είναι για “νεροκλοπή”, επόμενο σενάριο): «Δημόσια δήλωση δυο κατοίκων απέναντι στην εξοντωτική ληστρική πολιτική της ΕΥΔΑΠ και της ΔΕΗ και στην απειλή κατάσχεσης του σπιτιού τους».

asmpa.espivblogs.net/2016/05/07/dyokatoikoi/

*. Στον τίτλο, οι χημικοί τύποι του νερού και της αντίδρασης καύσης της μαύρης πυρίτιδας (η πηγή ενέργειας κίνησης σχεδόν όλων των πυροβόλων όπλων μέχρι σήμερα).

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *