Όταν ο Μάχνο καθάρισε τον Πετλιούρα
https://athens.indymedia.org/post/1618231/
EΔΩ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΣΕ P.D.F: Όταν_ο_Μάχνο_καθάρισε_τον_Πετλιούρα
22/04/2022 6:53 μμ.
Ανάλυση-τοποθέτηση του αιχμάλωτου συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη για τον πόλεμο στον ουκρανο-ρωσικό χώρο.
Πρόλογος επί της δημοσίευσης
Το κείμενο «Όταν ο Μαχνό καθάρισε τον Πετλιούρα» ξεκίνησε να συντάσσεται τις πρώτες μέρες του πολέμου και ολοκληρώθηκε την τρίτη εβδομάδα του. Μέχρι να βγει το χειρόγραφο από τη φυλακή και να δακτυλογραφηθεί, συμπληρώθηκαν δύο μήνες πολέμου. Η έντυπη ενημέρωση απ’έξω προς τη φυλακή κι η έγγραφη επικοινωνία από τη φυλακή προς τα έξω, φτάνουν με καθυστέρηση, ακόμη κι όταν υπάρχει οργανωμένο σώμα ενημερωτικής υποστήριξης του αιχμάλωτου αγωνιστή (που στη δική μου περίπτωση δεν υπάρχει). Ωστόσο, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν στο ακέραιο την παρούσα ανάλυση. Αμφίπλευρα οι εθνικιστές και οι ιμπεριαλιστές παρατείνουν τη σύγκρουση. Κι οι ελευθεριακοί παραμένουν εγκλοβισμένοι στο συμβατικό δίπολο της φυγής και εγκατάληψης της κοινωνικής πάλης επί του πεδίου ή της πολιτικής αυτοκτονίας με τον εθνικισμό. Κάθε μέρα γίνεται επιτακτικότερος ο διεθνής διάλογος για την αναγέννηση του επαναστατικού αναρχισμού. Μέσα από τη συνδιαμόρφωση των πρακτικών ευθυνών που αναλογούν σε όποιους θέλουν να είναι ενεργά υποκείμενα της ιστορικής εξέλιξης.
*ολόκληρο το κείμενο επισυνάπτεται σε pdf
Όταν ο Μάχνο καθάρισε τον Πετλιούρα
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Μόλις ξεκίνησε η στρατιωτική εισβολή του ρωσικού ιμπεριαλισμού στην ουκρανική επικράτεια, δημοσιεύτηκε ένα κάλεσμα σε διεθνή συστράτευση για την «Εδαφική Άμυνα της Ουκρανίας», από αναρχικούς με την υπογραφή «Επιτροπή Αντίστασης»1. Ένα τέτοιο κάλεσμα, στη δεδομένη κατάσταση και μέσα από το πεδίο ενός διακρατικού πολέμου κι ειδικά με τον χαρακτήρα της ενεργούς παρέμβασης μέσα στη σύγκρουση, είναι σημαντικό κι η πολιτική τοποθέτησή του, όποια κι αν είναι αυτή, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για το ελευθεριακό κίνημα παγκοσμίως.
Στους δύο αιώνες ζωής του το σοσιαλιστικό κίνημα και στενότερα οι αναρχικοί, έχουν βρεθεί αρκετές φορές μέσα στη δίνη του πολέμου των κρατών. Ο πόλεμος, ως η ωμότερη πραγματικότητα της εξουσίας, που καταλαμβάνει τον κοινωνικό χώρο ολοκληρωτικά, αποτελεί την κρισιμότερη συγκυρία για το κοινωνικό επαναστατικό κίνημα. Υπήρξαν πολλές στιγμές που το σοσιαλιστικό κίνημα διχάστηκε σε σχέση μ’έναν συγκεκριμένο πόλεμο ή σε σχέση με τον πόλεμο γενικά, στιγμές που σύρθηκε στο σφαγείο ή που αναπαρήγαγε δομές πολεμοκάπηλες και ιμπεριαλιστικές. Απ’την άλλη, όλες οι προλεταριακές επαναστάσεις γεννήθηκαν από τον πόλεμο ή τη στρατιωτική δικτατορία. Η στάση μας κατά τον συμπυκνωμένο χρόνο της στρατιωτικά συγκεκριμένης ταξικής διαπάλης, καθορίζει την εξέλιξη του κοινωνικού κινήματος.
Κατά την άποψή μου, οι παρατηρήσεις και οι προτάσεις του Μιχαήλ Μπακούνιν για τον γαλλο-πρωσικό πόλεμο αποτελούν ακόμα τις ευκρινέστερες επαναστατικές αναρχικές θέσεις για τον πόλεμο. Ο Μπακούνιν διείδε νωρίς την επαναστατική δυναμική της διαπάλης διεθνισμού κι εθνικισμού μέσα στην πατριωτική άμυνα, σε αντιπαράταξη προς τα ρατσιστικά ιμπεριαλιστικά παραληρήματα των Μαρξ και Ένγκελς, πολύ πριν ο Λένιν προτάξει τον αντιιμπεριαλισμό. Στη συνέχεια, η ελευθεριακή σοβιετική επανάσταση στον ουκρανικό χώρο, αποτέλεσε την πληρέστερη μέχρι σήμερα διδακτική εμπειρία για τη θέση των αναρχικών στον πόλεμο. Η μεταβαλόμενη πολιτική του Επαναστατικού Εξεγερσιακού Στρατού της Ουκρανίας (Μαχνοβίτικου) σε σχέση με τις κρατιστικές δυνάμεις που ενεπλάκησαν στον πόλεμο της αντεπανάστασης, μας δίνει διαυγείς κατευθυντήριες θέσεις διαχρονικές (μέσα στα ιστορικά όρια του καπιταλισμού). Η κοινωνική επανάσταση στον ουκρανικό χώρο βρέθηκε αντιμέτωπη με όλες τις μορφές στρατοκρατικής αντεπανάστασης: τις (μοναρχικές, φεουδαρχικές και δευτερευόντως αστικές) δυνάμεις της πρώην επικρατούσας αυτοκρατορίας, την εξωτερική επέμβαση των κεντρικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Ευρώπης, την εθνικιστική απόπειρα ελέγχου του ντόπιου κινήματος, επιπλέον τις συμμορίες των πλιατσικολόγων και τέλος, τη συνέχιση του τσαρικού ιμπεριαλισμού από τη μπολσεβίκικη δικτατορία, που προηγουμένως, με τη συνθήκη του Μπρεστ, είχε ξεπουλήσει τα ουκρανικά εδάφη. Οι μαχνοβίτες υπηρέτησαν υποδειγματικά την αναγκαιότητα ανάπτυξης πολεμικής στρατηγικής, υπαγόμενης στον πολιτικό σκοπό: την πραγματοποιούμενη κοινωνική επανάσταση.
Αισθάνθηκα την ανάγκη να μπω στον διάλογο γύρω από το κάλεσμα της Επιτροπής Αντίστασης, για πολλούς λόγους. Πρώτον, το σύντομο κάλεσμα δεν περιλαμβάνει καμία πολιτική τοποθέτηση, ούτε πρόταση, εκτός από την ασαφή απολογητική δήλωση ότι πρόκειται για «πόλεμο ενάντια στην αυτοκρατορία, όχι υπέρ του κράτους». Επιπλέον, τα καταληκτικά προτάγματα είναι κάτι περισσότερο από ασαφή, είναι αμφιλεγόμενα: Το «Ελεύθερη Ουκρανία» είναι μια έννοια που εκφράζεται συγχρόνως από λαϊκούς ανθρώπους, από εθνικιστές, από ναζιστές κι από ΝΑΤΟϊκούς ιμπεριαλιστές, αλλά ακόμη κι απ’τους Ρώσους στρατηλάτες. Η οριοθέτηση του επαναστατικού προτάγματος και μάλιστα, σε μια γεωγραφία της καπιταλιστικής συσσώρευσης, με το «επαναστατική Ευρώπη», μόνο ερωτηματικά προκαλεί. Ο εθνικοσοσιαλισμός της εποχής των Ταγμάτων Εφόδου, θα έβρισκε την πιο ταιριαστή έκφραση σε αυτό το σύνθημα. Το κάλεσμα της Επιτροπής Αντίστασης περιορίζεται σε ασαφείς προτάσεις στρατιωτικής υφής. Το εκτενέστερο κείμενο2 στο οποίο παραπέμπει η Επιτροπή, ως προς «τις θέσεις και τις απόψεις» της, δεν προσθέτει τίποτα στο κενό αναφοράς σε κάποια επαναστατική πολιτική. Θα εξετάσω παρακάτω αυτό το αρθρο -παραπομπή που αποτελεί ως επί τω πλείστω ιστορική αφήγηση κι αναδημοσιεύτηκε από την ομάδα Crimethink. Υπάρχει ήδη μια κριτική3 από τους συντρόφους της ομάδας Αναρχικός Μαχητής (Ρωσία). Σε συμφωνία με τα σχόλια της ομάδας Αναρχικός Μαχητής, θα εκτείνω την κριτική εξέταση.
Δεύτερος λόγος, συναφής, για ετούτο το κείμενο, είναι η προπαγάνδα υποταγής του αναρχικού και κοινωνικού κινήματος σε κρατιστικές δυνάμεις, που εκφράζεται ευθέως μέσα από κείμενα δημοσιευμένα σε αντιεξουσιαστικά μέσα πληροφόρησης, όπως το προαναφερόμενο άρθρο-ταυτότητα της Επιτροπής Αντίστασης.
Τρίτος λόγος, συναρτημένος με τον προηγούμενο, είναι η διαστρέβλωση της εμπειρίας και των προτάσεων του Κουρδικού Κινήματος Ελευθερίας.
Γράφω ως ένας αναρχικός αιχμάλωτος για τη συμμετοχή μου στην αντάρτικη πάλη μέσα στα σύνορα ενός κράτους που ανήκει στην πλανητικά κυρίαρχη διακρατική-καπιταλιστική δομή. Η Οργάνωση Επαναστατικής Αυτοάμυνας4, της οποίας την ιστορία υπερασπίζομαι5 και της οποίας τις προτάσεις επαναλαμβάνω, γεννήθηκε μέσα από το κοινωνικό κίνημα, για να υπηρετήσει και προτάξει πρακτικά τη διεθνιστική στρατηγική, ως βάση της επαναστατικής πάλης.
Γράφω με βάση τους αγωνιστικούς δεσμούς με το Κουρδικό Κίνημα Ελευθερίας και τη συνομοσπονδιακή εμπειρία και πρόταση, στους οποίους δεσμούς μετέχω αφότου εκδηλώθηκε η επανάσταση στη Ροζάβα.
Να σημειώσω συμπληρωματικά, ότι τοποθετούμαι σαφώς από πλατφορμιστική σκοπιά, αγωνιζόμενος για τη διεθνή εδαφική πολιτική ενότητα των αναρχικών και την καλλιέργεια της συλλογικής κοινωνικής ευθύνης μέσα στην επαναστατική αυτοδιεύθυνση, όπως υπερασπίζομαι την ένοπλη συνέπεια της αναρχικής βούλησης και ηθικής. Ο παρόν πόλεμος έφερε στο προσκήνιο του αναρχικού διαλόγου τον πλατφορμισμό. Ο διάλογος που φτάνει στο σημείο της πολεμικής εντός του ταυτού θεωρητικού πλαισίου, σημαίνει ότι αυτό το πλαίσιο είναι επίκαιρο.
Για χάρη συντομίας θ’αποφύγω αρχικά να παραθέσω μια δική μου ανάλυση της πλανητικής κι ουκρανικής πολιτικο-οικονομικής συγκυρίας, αρκούμενος στη συμφωνία μου με την περιγραφική ταξική πολιτική τοποθέτηση των αναρχικών ομοσπονδιών6. Το κοινό κείμενό τους αποτελεί μια στοιχειώδη αναρχική προσέγγιση των διακρατικών και καθεστωτικών συγκρούσεων, για τη διαμόρφωση ενός επαναστατικού προσανατολισμού. Θα εξετάσω παρακάτω μια κριτική7 που έγινε στο κείμενο των ομοσπονδιών. Εκεί θα σταθώ ιδιαίτερα στις αδυναμίες των προτάσεων του κοινού ομοσπονδιακού κειμένου, που εντοπίστηκαν κι από άλλους. Ωστόσο, θεωρώ ότι αυτές οι αδυναμίες, που είναι χρόνιες, δεν έχουν απαντηθεί μέχρι σήμερα σ’επαναστατική κατεύθυνση.
1 Αναρχικοί στα όπλα στην Ουκρανία. «Επιτροπή Αντίστασης», https://athens.indymedia.org/post/1617242/
2 Ο πόλεμος και οι αναρχικοί στην Ουκρανία, https://athens.indymedia.org/post/1617091/
3 Απάντηση στο κείμενο των Ουκρανών συντρόφων «Πόλεμος και αναρχικοί» από την ομάδα Ρώσων συντρόφων «Αναρχικός Μαχητής», https://athens.indymedia.org/post/1617117/
4 Έμπρακτη τοποθέτηση της Οργάνωσης Επαναστατικής Αυτοάμυνας για ένα νέο διεθνές επαναστατικό κίνημα, https://athens.indymedia.org/post/1565326/ & Για να τσακίσουμε την τρομοκρατία κράτους και αφεντικών. Έμπρακτη τοποθέτηση της Οργάνωσης Επαναστατικής Αυτοάμυνας, https://athens.indymedia.org/post/1580106/
5 Απολογιστική-προτασιακή τοποθέτηση του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη προς τους συντρόφους, https://athens.indymedia.org/post/1606060/ & Οργάνωση Επαναστατικής Αυτοάμυνας: ένας αγώνας που δεν παραδόθηκε, https://athens.indymedia.org/post/1611720/
6 Against Militarism and War: For self-organised struggle and social revolution, https://www.anarkismo.net/article/32552
7 Η επαναστατική θέση του αναρχικού κινηματος στο Ουκρανικό ζήτημα, https://athens.indymedia.org/post/1617261/
Αρχεία:
Όταν_ο_Μάχνο_καθάρισε_τον_Πετλιούρα.pdf