Ερώτηση 1: Η κυβέρνηση Σύριζα πριν από λίγες μέρες έκανε δημοψήφισμα με το ερώτημα ¨ναί ή όχι στις τελευταίες προτάσεις των δανειστών¨. Πια είναι η γνώμη σου γι’αυτό και πώς κρίνεις το αποτέλεσμα του;
Απάντηση: Ναί, πιστεύω ότι το αποτέλεσμα ήταν μια καλή τακτική της κυβέρνησης Σύριζα με σκοπό την παραπλάνηση και την εξαπάτηση του λαού για να καλύψει την πολιτική της χρεοκοπία, για να καλύψει τις υποχωρήσεις απέναντι στους δανειστές, το ότι καταπάτησε το προεκλογικό της πρόγραμμα, το ότι αποδέχθηκε την αποπληρωμή του χρέους, τα μνημόνια και την πρόθεση της να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν αναιρεί τη πρόθεση της κυβέρνησης για ένα νέο μνημόνιο, όπως ήδη έχει ζητήσει, έχει κάνει ήδη αίτηση στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, όπως επίσης δεν αναιρεί την αποπληρωμή του χρέους και ότι θα συνεχιστεί η ίδια πολιτική που εφαρμόζεται στη χώρα εδώ και πέντε χρόνια.
Πιστεύω αντιθέτως ότι μετά το δημοψήφισμα και με την επικράτηση του “όχι” ότι η κυβέρνηση είναι περισσότερο παγιδευμένη από ποτέ γιατί είτε θα συμφωνήσει με τους δανειστές σε ένα νέο μνημόνιο πολύ πιο σκληρότερο από αυτό που είχανε προτείνει οι δανειστές πριν το δημοψήφισμα ή θα πρέπει να έρθουνε σε ρήξη, πράγμα που οι ίδιοι ουδόλως επιθυμούν και δεν πρόκειται να το κάνουν. Όμως αν δεν συμφωνήσουν σε ένα νέο σκληρότερο μνημόνιο απλώς οι δανειστές θα αφήσουν το χρόνο να περάσει με αποτέλεσμα την οριστική χρεοκοπία και την έξοδο της χώρας από την ΟΝΕ. Το χρονικό αυτό περιθώριο λέγεται μάλιστα ότι είναι μέχρι την Κυριακή 12 Ιουλίου, σε μερικές μέρες δηλαδή. Είτε στη μία, είτε στη άλλη περίπτωση η κυβέρνηση Σύριζα είναι πολιτικά χρεοκοπημένη και θα πέσει αργά ή γρήγορα. Με αυτά τα δεδομένα, πιστεύω ότι το δημοψήφισμα ήταν απλώς μία επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης Σύριζα και με αυτήν την έννοια το θεωρώ ότι ήταν πολύ υπερτιμημένο.
Ερώτηση: Τί εννοείς υπερτιμημένο;
Απάντηση: Εννοώ, προβλήθηκε ότι θα δοθεί μεγάλη έμφαση στη λαϊκή ετυμηγορία, ότι θα εξαρτηθούν πολλά πράγματα από το αποτέλεσμα. Εγώ ίσα-ίσα λέω ότι τίποτα δεν εξαρτήθηκε από το αποτέλεσμα αυτό. Ότι ήταν να γίνει ήταν προδιαγραμμένο.Όλα τα σενάρια, είτε να υπογραφεί νέο μνημόνιο, είτε να χρεοκοπήσει η χώρα και να βγει από την ΟΝΕ. Το αποτέλεσμα και ειδικά το “όχι” δεν είχε καμμιά συνέπεια, δηλαδή καμία επιρροή στην εξέλιξη των πραγμάτων, αυτό εννοώ.
Ερώτηση 2: Ήσουν από τους πρώτους που τοποθετήθηκαν σε σχέση με το δημοψήφισμα υπέρ της αποχής. Ακολούθως, είδαμε κάποιες συλλογικότητες του αναρχικού αντιεξουσιαστικού χώρου να παίρνουν θέση, άλλοι υπέρ της αποχής και άλλοι υπέρ της συμμετοχής στο δημοψήφισμα, υπέρ του “όχι”. Πού οφείλεται κατά τη γνώμη σου το ότι κάποιοι τάχθηκαν υπέρ της συμμετοχής στο δημοψήφισμα υπέρ του “όχι”;
Απάντηση: Ναί, πιστεύω ότι σε γενικές γραμμές η απάντηση στο ερώτημα είναι ότι αυτό οφείλεται στη γενικότερη αδυναμία μεγάλου κομματιού του αναρχικού αντιεξουσιαστικού χώρου να κατανοήσει τις συνθήκες που επικρατούν και αφορούν την κρίση και τα αίτια που την προκάλεσαν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη συνεκτικών πολιτικών θέσεων και προτάσεων απέναντι στα προβλήματα της εποχής μας και στην έλλειψη προτάσεων για έναν επαναστατικό κοινωνικό μετασχηματισμό, δηλαδή την έλλειψη επαναστατικής προοπτικής. Αυτές οι πολιτικές ελλείψεις και αδυναμίες οδηγούνε στην εσωστρέφεια, την αδυναμία κοινωνικοποίησης του αναρχικού αντιεξουσιαστικού χώρου, ακόμα και η επίκληση της αυτοοργάνωσης αφορά την αυτοοργάνωση του μικρόκοσμου μας και αδυνατεί να είναι μια κοινωνική πρόταση. Γι’ αυτό το λόγο, πιστεύω ότι ο αναρχικός αντιεξουσιαστικός χώρος δεν μπόρεσε να παρέμβει καταλυτικά τα πρώτα χρόνια του μνημονίου, το 2010-1012, όταν υπήρξανε σφοδρές κοινωνικές και λαϊκές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις και χάθηκε μία ιστορική ευκαιρία. Για τον ίδιο λόγο πιστεύω ότι σήμερα ο αναρχικός αντιεξουσιαστικός χώρος εξακολουθεί να είναι θεατής των εξελίξεων τις ιστορικές εποχές που ζούμε. Έτσι είτε κάποιοι ετεροκαθορίζονται με βάση τις κινήσεις που κάνουνε, όπως το δημοψήφισμα της κυβέρνησης Σύριζα, είτε με τις αντισυγκεντρώσεις των “Μένουμε Ευρώπη”. Ο αναρχικός αντιεξουσιαστικός χώρος δεν μπόρεσε λόγω πολιτικής αδυναμίας να στηριχθεί στις δικές του δυνάμεις, παραδείγματος χάρη, να κάνει μία στοιχειώδη μαχητική διαδήλωση ενάντια στο μνημόνιο και στις πολιτικές των κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια. Έτσι, είτε καταλήγουν κάποιοι να είναι θεατές, είτε άλλοι καταλήγουν να είναι ουρά της κυβέρνησης Σύριζα, παίρνοντας μέρος στο δημοψήφισμα και παίρνοντας μάλιστα την ίδια θέση με τη κυβέρνηση Σύριζα, δηλαδή το “όχι”, το προτεινόμενο “όχι”. Αντικειμενικά, είτε το συνειδητοποιούν, είτε όχι, έπαιξαν το παιχνίδι του Σύριζα. Είναι αυταπάτη να θεωρούνε το δημοψήφισμα ότι είναι αμεσοδημοκρατική διαδικασία, είναι αυταπάτη και πολιτική αφέλεια να πιστεύουν κάποιοι ότι η συμμετοχή στο δημοψήφισμα είναι ένας καλός ελιγμός ή μια καλή τακτική που προωθεί τη ρήξη. Γιατί το “όχι”, το αποτέλεσμα που στο τέλος υπήρξε, ούτε ρήξη προωθεί, ούτε το ενδεχόμενο υπογραφής νέου μνημονίου εμποδίζει, ούτε βγάζει τη χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως προφανώς θα ήθελαν κάποιοι. Ακόμα και η έξοδος από την ΟΝΕ από μόνη της δεν αποτελεί ρήξη ούτε με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε αναιρεί το χρέος και την αποπληρωμή του, ούτε αναιρεί τα ήδη υπάρχοντα μνημόνια.
Πιστεύω ότι δυστυχώς όσοι πήραν θέση υπέρ της συμμετοχής στο δημοψήφισμα, υπέρ του “όχι” δηλαδή, εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα ως αναρχικοί και ουσιαστικά επένδυσαν την παραμονή της κυβέρνησης Σύριζα στην εξουσία. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι γνωστό στο χώρο, πολλοί έχουνε ψηφίσει Σύριζα και στις προηγούμενες εκλογές στις 25 Ιανουαρίου, πολλοί πήγανε και τώρα στο δημοψήφισμα όπως και στις προηγούμενες εκλογές πήγε και ψήφισε τον Μάιο-Ιούνιο 2012. Πιστεύω ότι και αυτό αποτελεί απόδειξη των πολιτικών ελλείψεων και αδυναμιών τους και της πολιτικής σαθρότητας.
Πιστεύω ότι η απάντηση σε αυτή τη νοσηρή κατάσταση θα μπορούσε να είναι, να δημιουργηθεί μια κεντρική συνέλευση αναρχικών που αφενός θα οργανώσει μαχητικές δράσεις ενάντια στη κυρίαρχη πολιτική σκηνή, μια πολύμορφη μαχητική δράση. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να γίνει μια μαχητική διαδήλωση ενάντια στη νέα συμφωνία-μνημονίο που θα επιχειρήσει ενδεχομένως να φέρει η κυβέρνηση Σύριζα. Και άλλες δράσεις, διαδηλώσεις, καταλήψεις, δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και δυναμικές μορφές δράσης, αντάρτικο πόλης ας πούμε και αφετέρου θα πρέπει να επεξεργαστεί ένα πολιτικό πρόγραμμα, πολιτικές θέσεις και προτάσεις για ένα επαναστατικό κοινωνικό μετασχηματισμό με σκοπό αυτές να κοινωνικοποιηθούνε και ουσιαστικά πρέπει να είναι οι δικές μας προτάσεις στην κοινωνία για την ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους.
Ερώτηση 3: Πριν το δημοψήφισμα ενώ συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους δανειστές για μια συμφωνία-μνημόνιο, είδαμε να οργανώνονται συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα χιλιάδων ανθρώπων με το σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη», οι οποίοι ήταν υπέρ της συμφωνίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους δανειστές. Ήταν οι ίδιοι που στο δημοψήφισμα ήταν υπέρ του ΝΑΙ στις προτάσεις των δανειστών. Κάποιοι πιστεύουν ότι όλοι αυτοί αποτελούν ένα είδος μαύρου φασιστικού μετώπου. Ποια είναι η γνώμη σου;
Απάντηση: Η επιχειρηματολογία ότι όλοι αυτοί ήταν κάτι ανάλογο του Δεξιού τομέα στα γεγονότα της πλατείας Μεϊντάν στο Κίεβο της Ουκρανίας, δε με βρίσκει σύμφωνο.
Ούτε τάγματα εφόδου αποτελούσαν, ούτε σύγχρονοι χίτες και ταγματασφαλίτες, ούτε ιδεολογικά φασίστες ήταν, ούτε καν οπαδοί της Χρυσής Αυγής. Αποτελούσαν στο μεγαλύτερο βαθμό, οπαδοί και ψηφοφόροι φιλοευρωπαϊκών κομμάτων, όπως η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ.
Ένα διαταξικό συνονθύλευμα από μεσοαστούς, μικρομεσαίους, μισθωτούς εργαζόμενους που έχουν πέσει θύματα της προπαγάνδας του καθεστώτος ότι θα καταστραφούμε χωρίς τα προγράμματα διάσωσης και έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η επιχειρηματολογία ότι όλοι αυτοί είναι ένα μαύρο φασιστικό μέτωπο είναι εκτός τόπου και χρόνου, δείχνει πολιτική αδυναμία κατανόησης και ανάλυσης της εποχής μας όπου κάποιοι χρησιμοποιούν εργαλεία ανάλυσης του παρελθόντος σαν να βρίσκονται στη δεκαετία του 1940, σε άλλες εποχές και σε τελείως διαφορετικές συνθήκες.
Η επιχειρηματολογία περί μαύρου μετώπου και οι αντισυγκεντώσεις κάποιων στις αντικυβερνητικές αντισυριζαίικες συγκεντρώσεις των Μένουμε Ευρώπη ρίχνουν νερό στο μύλο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
4η Ερώτηση: Ως Επαναστατικός Αγώνας έχετε κάνει μία πρόταση για μια επαναστατική πλατφόρμα. Ποια είναι η χρησιμότητά της;
Απάντηση: Αναφέρθηκα προηγουμένως στην πρότασή για τη δημιουργία μιας κεντρικής συνέλευσης αναρχικών η οποία αφενός θα οργανώσει μια πολύμορφη μαχητική δράση και αφετέρου θα επεξεργαστεί τις δικές μας πολιτικές θέσεις και προτάσεις στην κοινωνία για έναν επαναστατικό κοινωνικό μετασχηματισμό.
Αυτές οι πολιτικές θέσεις θα αποτελούν τις δικές μας προτάσεις προς την κοινωνία για την ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους και για την οικοδόμηση της αταξικής ακρατικής κοινωνίας.
Αυτές οι πολιτικές θέσεις μας βοηθούν να αποσαφηνίσουμε το τι επιδιώκουμε, μας βοηθούν στο να αποδομήσουμε την καθεστωτική προπαγάνδα και όλων των συστημικών πολιτικών δυνάμεων, μας βοηθούν στο να δώσουμε απαντήσεις για όλα τα τρέχοντα προβλήματα στην εποχής μας, για την κρίση, το χρέος, τα μνημόνια, την ΕΕ, το ζήτημα του νομίσματος, του ευρώ, τις προτάσεις για την επαναστατική αναδιοργάνωση της κοινωνίας, την καταστροφή του καπιταλισμού και του κράτους και την κοινωνική οργάνωση στη βάση της αυτοδιαχείρισης και της αυτοδιεύθυνσης.
Η πλατφόρμα που ως Επαναστατικός Αγώνας δημοσιεύσαμε στην προκήρυξη με την οποία αναλάβαμε την επίθεση στη Διεύθυνση Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδος στο Σύνταγμα τον Απρίλιο του 2014 είναι μια όσο γίνεται συνεκτική και ολοκληρωμένη πρόταση που αφορά τα προβλήματα της εποχής μας, όλα όσα αναφέρω παραπάνω, την καπιταλιστική κρίση, το χρέος, τα μνημόνια, την ΕΕ, την ΟΝΕ και τον επαναστατικό κοινωνικό μετασχηματισμό.
Όταν δημοσιεύσαμε αυτές τις προτάσεις είχαμε απευθύνει ένα κάλεσμα στον α/α χώρο στο να γίνει ένας διάλογος πάνω σε αυτές τις προτάσεις. Είναι κάτι που εκκρεμεί και κάποια στιγμή πρέπει να γίνει.
5η Ερώτηση: Από τις 22 Μαΐου έχει ξεκινήσει το εφετείο της 1ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα. Πώς βλέπεις και αξιολογείς αυτή τη δίκη;
Απάντηση: Έχω ήδη τοποθετηθεί ότι στο δικαστήριο αυτό βρίσκομαι από λάθος Εγώ και η συντρόφισσα Πόλα Ρούπα είχαμε παραβιάσει τους περιοριστικούς όρους τον Ιούνιο του 2012 και είχαμε περάσει στην παρανομία ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η δίκη, με σκοπό να συνεχίσουμε τον ένοπλο αγώνα, να συνεχίσει ο Επαναστατικός Αγώνας τη δράση του.
Έτσι δεν είχαμε σκοπό να ασκήσουμε έφεση και να εμφανιστούμε στο εφετείο.
Με δεδομένο ότι συνελήφθηκα πέρσι το καλοκαίρι του 2014, είμαι παρών στο εφετείο όχι μόνο για να υπερασπιστώ για δεύτερη φορά τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα μέσα στις υπάρχουσες συνθήκες, να υπερασπιστώ το δίκαιο του ένοπλου αγώνα και της επανάστασης, αλλά να συνδέσω το παρελθόν και το παρόν, τη δράση της οργάνωσης από το 2003 μέχρι σήμερα, γιατί ο Επαναστατικός Αγώνας συνεχίζει τη δράση του με τη βομβιστική επίθεση στις 10/4/2014 στο παράρτημα της ΕΚΤ, στη Διεύθυνση Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδος όπου βρίσκονταν και το γραφείο του μόνιμου αντιπροσώπου του ΔΝΤ στην Ελλάδα.
Από τις πρώτες συνεδριάσεις του εφετείου έχω αναφερθεί στην επίθεση αυτή για την οποία έχω αναλάβει την πολιτική ευθύνη και η οποία δεν δικάζεται σε αυτό το δικαστήριο. Η επίθεση της 10/4/2014 στη Διεύθυνση Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδος ακυρώνει ουσιαστικά την κατασταλτική επίθεση του κράτους εναντίον της οργάνωσης το 2010.
Η οργάνωση είναι ενεργή. Γι’ αυτό θέλω να τονίσω ότι η δράση του Επαναστατικού Αγώνα είναι μία και αδιαίρετη και δεν χωρίζεται σε χρονικές περιόδους από τη στιγμή μάλιστα που η στρατηγική παραμένει η ίδια.
Η επίθεση στη Διεύθυνση Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδος είναι συνέχεια της στρατηγικής της οργάνωσης του 2009, με τις επιθέσεις στη Citibank, στη Eurobank και στο Χρηματιστήριο.