1554170
από πορφυρόψυχος 15/01/2016 4:30 μμ.,
Παρέμβαση του Γρηγόρη Τσιρώνη στη συνέλευση αλληλεγγύης που συγκροτήθηκε εν όψει του δικαστηρίου του στις 5 Φλεβάρη, για την υπόθεση της απαλλοτρίωσης της Εθνικής Τράπεζας στις 16 Ιανουαρίου του 2006
________________________________________
Σύντροφοι και συντρόφισσες καλησπέρα
Χαιρετίζω κι εγώ από τη μεριά μου τη συνέλευση που πραγματοποιείται σήμερα, έπειτα από την πρωτοβουλία φίλων και συντρόφων που μας ενώνουν άρρηκτες σχέσεις και με τους οποίους είχα τη χαρά, την τύχη και την τιμή να μοιραστώ μαζί τους δυνατές στιγμές μέσα από την αγωνιστική μας δράση στο κίνημα. Ευχαριστώ εγκάρδια τόσο αυτούς όσο κι εσάς που με την παρουσία σας και το ενδιαφέρον που δείχνετε στο να συμμετάσχετε ενεργά στις εκδηλώσεις αλληλεγγύης που θα προκύψουν από αυτήν τη συνέλευση, μου εκφράζετε την έμπρακτη συμπαράσταση.
Η αλληλεγγύη και η συμπαράστασή σας είναι τελικά τα εφόδια που κάτω από τις αντίξοες συνθήκες εγκλεισμού που βιώνω εγώ και δεκάδες σύντροφοι, με γεμίζουν δύναμη, μου δίνουν κουράγιο και ώθηση για να δώσω σε λίγο καιρό μια ακόμα μάχη σε δικαστικό επίπεδο. Η δίκη στις 5 Φλεβάρη αποτελεί για μένα ένα ακόμα πεδίο αγώνα που έχει σαν απώτερο σκοπό την κατάρριψη της εις βάρους μου σκευωρίας, χωρίς καμία έκπτωση στις ηθικές και ιδεολογικές μου αξίες.
Για να μην επαναλαμβάνομαι και μονοπωλώ το χρόνο της συνέλευσης, η τοποθέτησή μου για την υπόθεση και την εμπλοκή μου σε αυτή υπάρχει πλέον για όποιον ενδιαφέρεται να τη διαβάσει σε κείμενο που έχει αναρτηθεί στο indymedia
Αυτόπροσδιορίζοντας τον εαυτό μου ως ένα λαϊκό αγωνιστή, βρήκα πεδίο έκφρασης της αγωνιστικότητάς μου μέσω τους αναρχικού- αντιεξουσιαστικού κινήματος, που αποτελεί το πιο δραστήριο και ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας. Έχοντας μια συνεχή και συνεπή δράση μέσα από τη συμμετοχή μου στις πολύμορφες εκδηλώσεις και εκφάνσεις του στα κοινωνικά δρώμενα, σκοπός μου ήταν η προώθησή τους και η ύπαρξη συνακολουθίας μεταξύ θεωρίας και πράξης.
Η μόνη επιβεβλημένη και αξιοπρεπής απόφαση της φυγοδικίας που ακολούθησε την έκδοση του εντάλματος σύλληψής μου σε καμιά περίπτωση δε διέρρηξε τις σχέσεις μου με το κίνημα. Αντιθέτως… Δεδομένης της κατάστασης παρανομίας και της επικινδυνότητας για τυχόν αναγνώρισή μου από ασφαλίτες, λαμβάνοντας πάντα τα κατάλληλα μέτρα αυτοπροστασίας, συμμετείχα όποτε μου δινόταν η ευκαιρία σε σημαντικά κοινωνικά γεγονότα μεγαλειώδεις αντιμνημονιακές πορείες του 2010-12, οι πορείες και συγκρούσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, οι πορείες αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Ιερισσού ήταν κάποια από αυτά. Σε όσα δυστυχώς η κατάστασή μου καθιστούσε αδύνατη τη συμμετοχή μου, νοητά τουλάχιστον ήμουν και παραμένω παρών.
Σύντροφοι, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το κράτος και οι μηχανισμοί του προετοιμάζουν το έδαφος για την επερχόμενη επίθεση εναντίον ολόκληρης της κοινωνίας, αποσκοπώντας στην καταπάτηση και των τελευταίων ατομικών και συλλογικών ελευθεριών και δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Επιλέγουν τα τελευταία χρόνια την αύξηση και εντατικοποίηση της καταστολής απέναντι στο αντιεξουσιαστικό κίνημα. Σε μια προσπάθεια περιθωριοποίησης και εγκληματοποίησης επιτίθενται ποινικά-νομικά-επικοινωνιακά σε άτομα που δραστηριοποιούμαστε στο αντιεξουσιαστικό κίνημα, θέλοντας έτσι να παραδειγματίσουν και να δημιουργήσουν ένα κλίμα τρομοκρατίας τόσο σε εμάς, όσο και σε αυτούς που σκέφτονται να μας ακολουθήσουν.
Απεγνωσμένα προσπαθούν να διαρρήξουν τις σχέσεις μας με την κοινωνία, καθώς γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα προτάγματά μας για Αλληλεγγύη- Αυτοοργάνωση- Αυτοδιαχείριση έχουν απήχηση και τα βλέπουμε πλέον να γίνονται πράξη μέσα από διάφορες μορφές κοινωνικών δομών (κοινωνικά ιατρεία- φαρμακεία- παντοπωλεία, κουζίνες αλληλεγγύης, αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι-εργοστάσια-σταθμοί- εφημερίδες, καταλήψεις στέγης είναι κάποια παραδείγματα). Αυτό που σίγουρα τους διαφεύγει είναι ότι τα ερείσματα του επαναστατικού κινήματος στην κοινωνία ήταν και παραμένουν δυνατά.
Είμαστε εμείς που μέσα από τη θεωρία και τις πράξεις καλλιεργούμε την ταξική συνείδηση και σύντομα θα δούμε τους καρπούς των προσπαθειών μας να ευοδώνονται. Ενωμένοι μια γροθιά με το λαό, μέσα από μαζικούς και δυναμικούς αγώνες, θα δούμε το όραμά μας για κοινωνική χειραφέτηση να γίνεται πραγματικότητα.
Πρέπει να εξαλείψουμε τις διαφορές που πολλές φορές μας κρατάνε διαχωρισμένους και να βρούμε τα κοινά σημεία που μας ενώνουν με όλο το φάσμα των επαναστατικών δυνάμεων, μπροστά στην αναγκαιότητα του αγώνα για επανάσταση. Το δίκιο είναι με το μέρος μας και γι αυτό το δίκιο του αγώνα μας θα αγωνιστούμε ως το τέλος. Ούτε η καταστολή, ούτε οι δίκες ούτε η φυλακή δεν πρόκειται να κάμψουν το ηθικό και να ανακόψουν την ορμή μας.
Δεν έχω καμιά αμφιβολία συντρόφισσες-οι ότι στο τέλος θα νικήσουμε. Με υψωμένη σφιχτά τη γροθιά μου σας στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς…