https://athens.indymedia.org/post/1556858
από @ 19/03/2016 10:07 μμ.
Τον Δεκέμβρη του 2008 πέφτει νεκρός από σφαίρες μπάτσου ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος στα Εξάρχεια. Στην πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα εξέγερση που ακολουθεί, από την οποία πολιτικοποιείται μεγάλο μέρος μαθητών, νεολαίων, φοιτητών, εντασσόμενοι στον αναρχικό χώρο και σε διαδικασίες του, εντάχθηκα και αποτέλεσα ενεργό κομμάτι της κι εγώ. Σε ηλικία 16 χρονών εντάχθηκα στους Ανυπάκουους Μαθητές, μία μαθητική συλλογικότητα της Πάτρας με αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά. Μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας μέσα στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα της Πάτρας ως έφηβος, συμμετείχα με άλλους συντρόφους σε συνέλευση αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατουμένους. Επίσης συμμετείχα στη διαχειριστική συνέλευση του Παραρτήματος, ενώ μέσα από πολιτικές ζυμώσεις με άλλους αναρχικούς από στέκια και καταλήψεις, δημιουργήσαμε την ομάδα Χ.Ο.Κ, ως άμεση ανάγκη απάντησης στην εντεινόμενη φασιστική απειλή που υπήρχε τότε στην πόλη μας. Η συγκεκριμένη ομάδα συμμετείχε στην διαχειριστική συνέλευση του Παραρτήματος και έχει πραγματοποιήσει μικροφωνικές, μοιράσματα κειμένων ενάντια στους φασίστες,έμπρακτες αλληλεγγύες σε φυλακισμένους αναρχικούς,κάποια αυτοδιαχειριζόμενα μπαρ οικονομικής ενίσχυσης δικαστικών εξόδων,συνεργασία με άλλες ομάδες σε αφισοκολλήσεις ή τρικάκια,συνεργασία και αλληλοβοήθεια με αναρχικούς από άλλες πόλεις και ένα σωρό άλλες δράσεις και παρεμβάσεις αναρχικού και αντιεξουσιαστικού περιεχομένου που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε. Με όλα αυτά που προανέφερα, δεν επιδιώκω να κερδίσω κανενός είδους ‘’αναρχόσημο’’ ή εύσημα, αλλά καθώς είναι σε εξέλιξη μία ανοιχτή δικογραφία εναντίον μου από γνωστό χρυσαυγίτη της πόλης, καλούμαι για άλλη μία φορά –εν μέσω λασπολογίας από πρώην συντρόφους- να αποδείξω ότι δεν ‘’είδα φως και μπήκα’’. Αντιθέτως, υπήρξα για χρόνια αναρχικός αντιφασίστας στο κίνημα της Πάτρας, ένας από τους πολλούς που πάλευαν και παλεύουν για τον κοινωνικό/ταξικό αγώνα. Όποιος γνωρίζει δεδομένα και καταστάσεις από το αναρχικό κίνημα της πόλης και διαφωνεί έστω στο ελάχιστο σε όσα έγραψα, είμαι πρόθυμος να ακούσω τον αντίλογό του σε οποιαδήποτε ανοιχτή διαδικασία. Σχετικά με την διαμάχη μεταξύ εμάς και δύο στεκιών της πόλης, όλα ξεκίνησαν με την ανακατάληψη του Παραρτήματος μετά από δική μας πρωτοβουλία σε συνεργασία με την συνέλευση αλληλεγγύης στον Νίκο Ρωμανό. Ενώ όλοι ελπίζαμε εκείνη την περίοδο ότι το Παράρτημα θα αποτελέσει ενεργό κέντρο αγώνα για την μάχη που δίναμε και για όσους θα ακολουθούσαν και με αυτόν τον τρόπο θα συνέχιζε από εκεί που σταμάτησε, δηλαδή να αποτελεί έναν πνεύμονα αντίστασης με χαρακτηριστικά αυτοοργάνωσης μέσα στο κέντρο της πόλης, οι ομάδες που βρίσκονται σήμερα απέναντί μας, σαμπόταραν από τότε την ανοιχτότητα της κατάληψης, προτείνοντας μία διαδικασία επανοικειοποίησης του Παραρτήματος με τελείως εσωστρεφή χαρακτηριστικά και προτάσεις όπως ‘’ Μία εκδήλωση τον μήνα’’. Γίνεται κατανοητό πως τέτοιες τακτικές δίνουν πάτημα στο κράτος και τους μηχανισμούς του να επιτεθούν με κάθε τρόπο σε μία κατάληψη, ενώ ταυτόχρονα στερούν από την ίδια την κατάληψη το δικαίωμα της εδραίωσης σαν ένας ανοιχτός χώρος αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης στο κέντρο της πόλης. Από εκεί ξεκίνησε ένας πόλεμος λάσπης και συκοφαντίας εναντίον μας με αγεφύρωτες διαφωνίες στις διαχειριστικές συνελεύσεις, με αποκορύφωμα την επίθεση σε σύντροφο-μέλος της ομάδας με σπασμένο μπουκάλι,έξω από το Παράρτημα, την επίθεση εναντίον μας με κράνη και παλούκια σε πορεία αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους και έναν κύκλο βίας που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Δηλώνω ξεκάθαρα ότι δεν έχω συμμετάσχει ποτέ μου σε επίθεση εναντίον στεκιών ή καταλήψεων στην Πάτρα. Ποτέ δεν έχω συμμετάσχει επίσης σε επίθεση εναντίον μελών συλλογικοτήτων ή στεκιών της πόλης. Από εκεί και πέρα, η Πάτρα είναι μικρή πόλη και όσοι ζουν εδώ μπορούν να καταλάβουν ότι οι συναντήσεις μεταξύ δύο ομάδων που βρίσκονται σε ανοιχτή διαμάχη είναι πολλές και αυτονόητες όπως και οι λεκτικοί τσακωμοί που δυστυχώς πολύ συχνά καταλήγουν σε βίαιη συμπλοκή και απώλειες εκατέρωθεν. Άλλωστε, όταν βλέπεις συντρόφους να εμπλέκονται σε βίαιη κατάσταση ή όταν μεθυσμένα άτομα κολλάνε το πρόσωπό τους στο δικό σου, κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του, θα εμπλεκόταν βίαια, όπως κι εγώ. Παραδέχομαι, ωστόσο, ότι έχω εμπλακεί σε τσακωμό με δύο ανθρώπους, όχι προφανώς επειδή ήταν αναρχικοί, αλλά επειδή είχαν επιτεθεί σε σύντροφο-φίλο μου, υπερασπιζόμενοι μία ξεδιάντροπη ενέργεια. Για να συνεννοούμαστε κι επειδή είμαι βέβαιος ότι απευθύνομαι σε άτομα με πείρα σε ακραίες καταστάσεις του δρόμου, είναι διαφορετική η επίθεση σε στέκι ή μέλος στεκιού και διαφορετική μία λεκτική αντιδικία που δυνητικά καταλήγει σε συμπλοκή. Στο παρόν, εκκρεμεί μία ακόμα στημένη δικογραφία εναντίον μου από γνωστό φασίστα της πόλης και επ’αυτού δεν διεκδικώ καμία αλληλεγγύη κανενός, παρά το δικαίωμά μου βασισμένο στις πράξεις μου μέσα στο κίνημα, να τύχω της αλληλεγγύης οποιουδήποτε το επιλέξει πολιτικά. Και με όσους στέκονται απέναντι είμαι πρόθυμος να βρεθώ σε μία ανοιχτή διαδικασία που θα λύσει όσα τυραννούν τον χώρο της Πάτρας εδώ και καιρό, μα είμαι σίγουρος ότι θα βρεθώ πλάι τους στο δρόμο,όταν οι καταστάσεις το επιβάλλουν ξανά. Ευχαριστώ όλους όσοι με στήριξαν και με στηρίζουν, δίνοντας στην αλληλεγγύη τη βαρύτητα που της αρμόζει μέσα στο κίνημα.
ΟΙ ΣΤΗΜΕΝΕΣ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ/ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΑΛΕΞΗΣ Π.