https://athens.indymedia.org/post/1558897/
Από June11 11/05/2016 1:59 μμ.
μετάφραση του καλέσματος
Η μετάφραση του καλέσματος για την 11η Ιούνη.
Για την 11η Ιούνη 2015 επικεντρωθήκαμε στις μεταβολές/μεταβάσεις που
βιώνουν οι κρατούμενοι σύντροφοι μας, είτε στις ζωές τους είτε στους
αγώνες τους. Φέτος θα εστιάσουμε σε ένα διαφορετικό είδος μετάβασης –
τον μετασχηματισμό του σωφρονιστικού συστήματος – και θα εντείνουμε την
αντίσταση μας στις φυλακές υψίστης ασφαλείας, την απομόνωση και τις
μονάδες διαχείρισης επικοινωνίας. Οι εγκαταστάσεις υψίστης ασφαλείας
δεν αποτελούν καινούριο φαινόμενο. Για παράδειγμα, οι μονάδες
διαχείρισης επικοινωνίας απομόνωσαν τους Ewan McGowan και Andy
Stepanian για πολλά χρόνια. Παρόλα αυτά, βρισκόμαστε σήμερα μπροστά σε
μια ιδιαίτερη περίσταση. Από τη μια υπάρχει μια έντονη επικέντρωση από
πλευράς κράτους στην εκ νέου οργάνωση των φυλακών με στόχο να ενταθεί
περαιτέρω η καταστολή των μαχητικών εγκλείστων και των κρατούμενων με
μακροχρόνιες ποινές. Από την άλλη γίνεται μια διαρκής προσπάθεια να
μειωθούν τα κόστη. Ως απάντηση, έχει υπάρξει ένα κύμα αντίστασης και
εξέγερσης – είτε στους δρόμους είτε εντός των τειχών. Νιώθουμε
υποχρεωμένοι να συμβάλλουμε στην προσπάθεια διάχυσης του κύματος αυτού
ως ένδειξη αλληλεγγύης και υποστήριξης των φυλακισμένων φίλων και
συντρόφων μας.
Η καταστολή ενάντια στους αναρχικούς, τους αγωνιστές και τα συγγενικά
τους πρόσωπα έχει κλιμακωθεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Στον ελλαδικό χώρο,
η αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να κρατά υπό καθεστώς
απομόνωσης τους ανυπότακτους φυλακισμένους στις φυλακές υψίστης
ασφαλείας τύπου Γ. Το ισπανικό κράτος επιχειρεί να ποινικοποιήσει την
αλληλεγγύη μεταξύ αναρχικών μέσα από μια πληθώρα αντιτρομοκρατικών
επιδρομών, συλλήψεων και θεαματικών δικών. Αναρχικοί από το Santiago
μέχρι το Kansas City έρχονται αντιμέτωποι με δεκαετίες κάθειρξης επειδή
επέλεξαν τον δρόμο της αντίστασης και επειδή αρνήθηκαν να λυγίσουν
μπροστά στις κρατικές πιέσεις. Οπουδήποτε και αν κοιτάξει κανείς, θα
δει τα σαγόνια του κράτους να προσπαθούν να κατασπαράξουν την
αντίσταση.
Όλα αυτά, ωστόσο, δεν είναι ικανά να κάμψουν ούτε το ηθικό, ούτε τους
αγώνες των συντρόφων μας. Η απάντηση των αναρχικών στην καταδίκη των
Monica Caballero και Francisco Solar σε 12 χρόνια κάθειρξη, ήταν ο
καπνός και οι σπασμένες τζαμαρίες. Ενώ το ελληνικό κράτος δείχνει τη
δύναμη του απέναντι στις οικογένειες των φυλακισμένων αγωνιστών της
Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και καταδικάζει τον Νίκο Μαζιώτη σε
ισόβια, η καταζητούμενη συντρόφισσα Πόλα Ρούπα επιχειρεί αεροπειρατεία
σε ελικόπτερο με στόχο την απελευθέρωση φυλακισμένων αγωνιστών. Ενώ ο
Osman Evcan και ο Erik King μάχονται απέναντι στις απόπειρες του
κράτους να τους οδηγήσει στη λιμοκτονία επειδή αρνούνται να
καταναλώσουν κρέας, κινητοποιούνται σύντροφοι για να διασφαλιστεί η
στήριξη των αιτημάτων τους με δράσεις αλληλεγγύης. Ενώ το κράτος της
Χιλής συνεχίζει να συλλαμβάνει και να φυλακίζει αναρχικούς, μια
αδιάλλακτη μειοψηφία αντεπιτίθεται. Ενώ η πολιτεία του Ohio εξακολουθεί
να απαγορεύει την επικοινωνία του Sean Swain τα ονόματα και οι
διευθύνσεις των ιθύνοντων δημοσιεύονται στο διαδίκτυο. Ενώ στο Βέλγιο
προωθούνται καινούριες αντοτρομοκρατικές πρακτικές, ο πολύμορφος αγώνας
ενάντια στην κοινωνία του εγκλεισμού συνεχίζει απρόσκοπτος. Ενώ το
σωφρονιστικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών συνεχίζει τη βίαιη επιβολή
της λευκής υπεροχής και την εκκαθάριση των ανεπιθύμητων της κοινωνίας,
φυλακές από την Alabama μέχρι την Nebraska παραδίδονται στις φλόγες της
εξέγερσης. Όπου και αν κοιτάξουμε η αντίσταση ενάντια στην κοινωνία του
εγκλεισμού βαθαίνει και διαχέεται.
Η επιβολή απόλυτου ελέγχου μέσα στις φυλακές από πλευράς κράτους
ισοδυναμεί με την ύπαρξη απόλυτης ”ασφάλειας” – φυλακές υψίστης
ασφαλείας, μονάδες και πτέρυγες απομόνωσης, έλεγχος, μονάδες
διαχείρισης επικοινωνίας. Στην Ισπανία οι FIES. Στην Ελλάδα οι φυλακές
τύπου Γ.
Παρόλο που οι ονομασίες ποικίλλουν, επιτελούν τις ίδιες ακριβώς
λειτουργίες. Τα ιδρύματα αυτά διαθέτουν τα ίδια εργαλεία και την ίδια
λογική με τις υπόλοιπες φυλακές στην πιο αναβαθμισμένη, όμως, εκδοχή
τους – απόλυτη απομόνωση σε μικρά δωμάτια δίχως παράθυρα 22 με 23 ώρες
την ημέρα. Περιορισμένη πρόσβαση σε τηλέφωνο. Ελάχιστη ως μηδαμινή
αλληλογραφία. Επισκεπτήρια δίχως σωματική επαφή, πράγμα που σημαίνει
πως μπορεί να περάσουν μήνες ή και χρόνια δίχως να αγγίξεις άλλον
άνθρωπο. Φύλακες, κάμερες και λογοκρισία στην αλληλογραφία διατηρούν
ένα καθεστώς μόνιμης παρακολούθησης. Οι αυθαιρεσίες της διοίκησης αλλά
και οι διάφορες άκαρπες διαδικασίες για την κατάθεση παραπόνων
δημιουργούν ένα κλίμα ανασφάλειας, εκδικητικής τμωρίας αλλά και τη
δυσκολία προσφυγής για την μεταγωγή κάποιου. Ο φυλακισμένος αναρχικός
Sean Swain εξηγεί ”όσα βιώνεις έχουν σχεδιαστεί ακριβώς για να είναι
επίπονα. Έχουν σχεδιαστεί για να προκαλούν αδυναμία, εξάρτηση και
φόβο”. Η ελληνίδα φυλακισμένη Αγγελική Σπυροπούλου έγραψε ότι ”η
γέννηση της φυλακής ανέκαθεν βασιζόταν στην καλλιέργεια και στη
διαιώνιση της διασφάλισης της υποταγής όσων δεν συμμορφώνονται στα
προκαθορισμένα πρότυπα της κοινωνίας… η κυριαρχία αποσκοπεί στη
διάχυση του φόβου”. Τα παραπάνω κάνουν σαφές για ποιους σχεδιάζονται
και προορίζονται οι φυλακές.
Τα σωφρονιστικά ιδρύματα στις ΗΠΑ ”κατοικούνται” σε μεγάλο βαθμό από
μουσουλμάνους εξτρεμιστές – κυρίως νεαρούς άνδρες που παγιδεύτηκαν από
το FBI – και μαύρους ή λατίνους που έχουν χαρακτηριστεί ως μέλη
συμμοριών. Υπάρχουν, επίσης, έγκλειστοι οι οποίοι εκφράζονται πολιτικά
αλλά και ταραχοποιοί. Το κοινό όλων των παραπάνω είναι πως αποτελούν
μια μερίδα κόσμου που το κράτος δεν θέλει να επικοινωνεί – είτε μεταξύ
τους είτε με τον έξω κόσμο. Η ύπαρξη ανατρεπτικών επικοινωνιών και
ουσιαστικών σχέσεων θα αποτελούσε απειλή για την ασφάλεια. Μπορεί στις
ΗΠΑ η ύπαρξη των μονάδων αυτών να δικαιολογείται μέσα από την απειλή
του μπαμπούλα – τρομοκράτη, σε άλλες περιπτώσεις, όμως, τα κίνητρα
είναι πιο ξεκάθαρα. Είναι σαφές πως οι φυλακές τύπου Γ στην Ελλάδα
δημιουργήθηκαν ως απάντηση στους μαχόμενους αναρχικούς, τους αντάρτες
πόλεως και άλλων επαναστατών.
Αν και οι εγκαταστάσεις υψίστης ασφαλείας αυτές έχουν ως σκοπό την
απομόνωση και τον έλεγχο των εξεγερμένων πληθυσμών, συχνά συμβαίνει το
αντίθετο – αντί να σβήσει η φωτιά της αντίστασης, δυναμώνει και
φουντώνει. Το 2013 30.000 έγκλειστοι ξεκινούν στην Καλιφόρνια απεργία
πείνας και ακολουθούν χρόνια αγώνων με πρωτοβουλία κρατουμένων στην
απομόνωση των φυλακών υψίστης ασφαλείας του Pelican Bay. Τα αιτήματα
τους αφορούσαν κυρίως τις απαράδεκτες συνθήκες του ιδρύματος και ο
αγώνας τους είχε ως αποτέλεσμα μικρές αλλά ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις
στις διαδικασίες της πολιτείας σχετικά με την απομόνωση. Η απομόνωση
απαγορεύεται πλέον στις ομοσπονδιακές φυλακές ανηλίκων. Πέρυσι, στην
Ελλάδα, έγκλειστοι πραγματοποίησαν απεργία πείνας 48 ημερών ενάντια
στην δημιουργία των φυλακών τύπου Γ, την αντιτρομοκρατική νομοθεσία και
τη βίαιη λήψη DNA που κατέληξαν στην συνθηκολόγηση της κυβέρνησης. Στην
αρχή του έτους ο Fabio Dusco επέλεξε να αντισταθεί στις απόπειρες
εξουδετέρωσης του από το κράτος και πάλεψε για τους όρους κράτησης του.
Ο Sean Swain έχει έρθει αντιμέτωπος με το χειρότερο πρόσωπο του ODRC
(κατάστημα σωφρονισμού της πολιτείας Ohio). Παρόλα αυτά εξακολουθεί να
μάχεται και να γελάει κατάμουτρα στους λογοκριτές του. Αψηφώντας τις
απόπειρες του κράτους να φιμωθεί και να τιμωρηθεί, ο Marius εξακολουθεί
να γράφει και να αγωνίζεται για την υπεράσπιση της γης, των ζώων και
των trans φυλακισμένων. Τον Μάρτη στη φυλακή Holman , τις εγκαταστάσεις
υψίστης ασφαλείας της Alabama πραγματοποιήθηκε εξέγερση με τον
τραυματισμό ενός φρουρού και του αρχιφύλακα. Οι έγκλειστοι πήραν υπό
τον έλεγχο τους ορισμένους χώρους για λίγο και ένας συμμετέχοντας στην
εξέγερση φώναξε ”έχουμε κουραστεί και υπάρχει μόνο ένας τρόπος να
αντιμετωπιστεί αυτή η μαλακία. Να γκρεμίσουμε συθέμελα τη φυλακή”.
Ενώ οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο επιβάλλουν όλο και σκληρότερες
μορφές ελέγχου μέσα στις φυλακές, την ίδια στιγμή μέσα από κοινότοπες
δηλώσεις κάνουν λόγο για μεταρρυθμίσεις και ανάπλαση των φυλακών, για
την κοινωνική ευθύνη και τα μη διαχειρίσημα μεγέθη των πληθυσμών μες
στις φυλακές. Η αναμόρφωση των φυλακών βρίσκεται στα σκαριά εδώ και
καιρό εξ αιτίας από την μια των πιέσεων των εξεγερμένων και της
συνεπακόλουθης δημοσιογραφικής κάλυψης και από την άλλη για καθαρά
οικονομικούς λόγους. Οι φυλακές είναι ακριβές, δύσκολα διαχειρίσημες
και ακατάλληλες για το καινούριο και ευέλικτο πρόσωπο κράτους και
κεφαλαίου. Οι συντηρητικοί θέλουν να μειωθούν οι δαπάνες και ο πρόεδρος
[των ΗΠΑ] έχει αποφασίσει πως οι φυλακές αποτελούν ανθρωπιστικό ζήτημα.
Παρόλα αυτά γνωρίζουμε πολύ καλά πως η συρρίκνωση του σωφρονιστικού
συστήματος δεν θα μοιάζει σε καμία περίπτωση με την απελευθέρωση που
έχουν στο μυαλό τους όσοι θέλουν να καταστραφούν οι φυλακές. Αντίθετα
θα προάγουν τον περαιτέρω εξορθολογισμό του ελέγχου – φθηνότερες ,
μικρότερες φυλακές που θα περιέχουν τις ”αδιόρθωτες” περιπτώσεις,
τους απροσάρμοστους, τους μαχόμενους κρατούμενους και την ίδια στιγμή
ένα αναπτυγμένο σύστημα παρακολούθησης και ”έξυπνης” κρατικής
παρέμβασης έξω από τα τείχη των φυλακών. Οι φυλακές θα αντικατασταθούν
από συστήματα γεωεντοπισμού GPS, αυστηρούς περιοριστικούς όρους,
”χαλαρή” αστυνόμευση και ιδιωτικά σώματα ασφαλείας σε κάθε κοινότητα.
Παρόλο που δεν μπορούμε να αρνηθούμε μια αμυδρή ανακούφιση όταν
βελτιώνονται οι καθημερινές συνθήκες για τους κρατούμενους, συνεχίζουμε
να βλέπουμε αυτές τις αλλαγές με καχυποψία. Γνωρίζουμε ότι ο στόχος
παραμένει ο ίδιος – όλο και πιο βίαιος κοινωνικός έλεγχος – ακόμη και
αν οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται φαίνονται πιο ήπιες. Γνωρίζουμε ότι
αυτά τα μέτρα ενώ βελτιώνουν τις συνθήκες για κάποιους, απλά
χρησιμοποιούνται για να δικαιολογηθεί η εντονότερη καταστολή εναντίον
κάποιων άλλων. Το κράτος ξεχωρίζει τα πρόβατα από τους τράγους, ενώ οι
ρεφορμιστές παρακολουθούν σιωπηλά. Αυτός ο κόσμος στηρίζεται στον
εγκλεισμό και τον κοινωνικό έλεγχο και μόνο μέσω της αντίστασης ενάντια
σ’ αυτόν και σε κάθε μορφή ελέγχου θα μπορέσουμε να αγγίξουμε κάποιες
στιγμές ελευθερίας.
Είμαστε ενάντια σε κάθε μορφή φυλακής, και παραμένουμε επιφυλακτικοί
σχετικά με το διαχωρισμό των κρατούμενων σε “πολιτικούς” και άλλους. Η
11η Ιούνη όμως έχει οριστεί συγκεκριμένα ως ημέρα αλληλεγγύης στους
αναρχικούς κρατούμενους με μακροχρόνιες ποινές. Εστιάζοντας στον
μακροχρόνιο εγκλεισμό, θέλουμε να διασφαλίσουμε ότι κανένας σύντροφός
μας δε θα ξεχαστεί, ακόμη και αν είναι πίσω από τα κάγκελα για
δεκαετίες. Όταν όμως μιλάμε για μακροχρόνιο εγκλεισμό δεν αναφερόμαστε
σε κάποιο συγκεκριμένο κριτήριο, μια ορισμένη χρονική διάρκεια (για
εμάς, κάθε μέρα που περνάει κάποιος στη φυλακή είναι ήδη πολύς καιρός).
Αυτό που επιθυμούμε είναι να φέρουμε στο προσκήνιο αυτούς που έχουν
χαρακτηριστεί από το κράτος ως οι πιο ένοχοι και αμετανόητοι, αυτοί που
θα αργήσουν να βγουν με αναστολή, καθώς κάποια είδη φυλάκισης θα
καταργούνται σταδιακά. Ο Marius Mason, o Marco Camenisch, η Monika και
ο Fransisco μεταξύ άλλων, αποτελούν περιπτώσεις με τις οποίες μπορούμε
να επιχειρήσουμε να αντιμετωπίσουμε το σωφρονιστικό σύστημα. Οι
ρεφορμιστικές προσεγγίσεις θα αφήσουν τους οικο-εμπρηστές, τους
σαμποτέρ ενάντια στα πυρηνικά, και τους βεβηλωτές ναών εντός των
τειχών, καταδικασμένους σε μονάδες υψίστης ασφαλείας. Έχουμε
προσπαθήσει να διαδόσουμε πληροφορίες, να εμπνεύσουμε και να
προωθήσουμε την αποκεντρωμένη αλληλεγγύη στους αναρχικούς κρατούμενους
με μακροχρόνιες ποινές. Η ύπαρξη ενός διάχυτου δικτύου στήριξης είναι
ζωτικής σημασίας τόσο για τη διαρκή βοήθεια στους φυλακισμένους
συντρόφους μας όσο και για την ανάπτυξη ενός ανατρεπτικού κινήματος.
Είναι πολύ ελπιδοφόρο το ότι αυτό το δίκτυο δεν είναι μόνο διάχυτο αλλά
και πολύμορφο, εκφράζοντας αλληλεγγύη με πολλούς τρόπους – από ευρείες
καμπάνιες οικονομικής ενίσχυσης και στήριξης κρατουμένων και
προσπάθειες για σύνδεσή τους με επίκαιρους αγώνες, έως μαχητικές
δράσεις που συνεχίζουν τον αγώνα ενάντια στην κυριαρχία και την
οικολογική καταστροφή.
Όμως η δρασηριοποίηση αυτού του δικτύου σε τοπικό μόνο επίπεδο
διατρέχει τον κίνδυνο να απομονωθεί ή να βασίζεται μόνο στην ψηφιακή
“επικοινωνία”. Θέλουμε να πειραματιστούμε με νέες και ευέλικτες
μεθόδους ζύμωσης και διαλόγου ώστε να αναζωογονήσουμε τον αγώνα και να
εμπλουτίσουμε τις συναντήσεις μας. Όπως το θέτει το περιοδικό Avalanche
στη θέση του για έναν νέο συντονισμό ενάντια στις φυλακές: “Αυτό το
διεθνές κάλεσμα δεν αποσκοπεί στη δημιουργία κάποιας οργάνωσης, αλλά
στη δημιουργία χώρων αλληλεπίδρασης, ανταλλαγής γνώσεων και διαλόγου.
Δεν έχουμε αμφιβολία ότι αυτό θα συμβάλλει στην ενημέρωση σχετικά με
την κατάσταση σε άλλα μέρη, δημιουργώντας έτσι τις συνθήκες για
παρεμβάσεις που εντάσσονται στην προοπτική της διεθνιστικής αλληλεγγύης
και του κοινού αγώνα στη δημιουργία συντονισμών μικρής διάρκειας
ανάμεσα σε διαφορετικούς αγώνες στη διεύρυνση του άτυπου χαρακτήρα μέσα
από τον οποίο προκύπτουν πρωτοβουλίες. Με αυτόν τον τρόπο, μέσω της
κοινής γνώσης των εγχειρημάτων του αγώνα, αυτή η διεθνής πρόταση έχει
ως στόχο να προκαλέσει “αφορμές για οργάνωση”, αποσκοπώντας όχι στην
αριθμητική αλλά στην ποιοτική αύξηση των επαναστατικών παρεμβάσεων.”
Για αυτούς τους λόγους και πολλούς ακόμη, αποδεχόμαστε το κάλεσμα για
μια συνάντηση στην Ουάσινγκτον αυτή την 11η Ιούνη που θα συνδυάζει μια
διαδήλωση ενάντια στη σωφρονιστική υπηρεσία με την ευκαρία για συζήτηση
και ανταλλαγή ιδεών. Ελπίζουμε ότι αυτό θα δημιουργήσει τις συνθήκες
για το συνδυασμό της διάχυτης τοπικής δράσης με τη συντονισμένη
δραστηριοποίηση σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Ενάντια στην προσπάθεια
να παρουσιαστούν οι νέες φυλακές ως “πράσινες”, εμείς γνωρίζουμε ότι οι
φυλακές είναι εξ’ ορισμού τοξικές για την ανθρώπινη ζωή, τόσο λόγω των
κοινωνικών συνθηκών που δημιουργούν και συντηρούν, όσο και λόγω των
κυριολεκτικά τοξικών που βρίσκονται παντού στο χώρο όπου έχει προταθεί
να χτιστεί μια φυλακή υψίστης ασφαλείας στην κομητεία του Letcher στο
Kentucky. Όταν το κεφάλαιο έχει απομυζήσει το κάρβουνο από τις
βουνοκορφές, το κράτος ήρθε να χτίσει μια φυλακή στο κατεστραμμένο
τοπίο.
Ελπίζουμε ότι η 11η Ιούνη θα αναζωογονήσει την αλληλεγγύη για τους
συντρόφους μας που αντιμετωπίζουν τις πιο μακροχρόνιες ποινές και θα
ενδυναμώσει την αντίστασή τους ενάντια στα κλουβιά μέσα στα οποία τους
έχουν κλειδώσει. Πρόσφατοι αγώνες ενάντια στην επέκταση αυτών των
κλουβιών συνεχίζουν να αποδεικνύουν τις απεριόριστες δυνατότητες της
αλληλεγγύης. Στα ενδεχόμενα κατασκευής νέων φυλακών, μέσω της
συνεργασίας κατοίκων και κρατούμενων, όλων όσων δηλαδή θα επηρεάζοντας
σε τοπικό επίπεδο, ή στην περίπτωση των απεριγών πείνας ενάντια στις
φυλακές τύπου Γ’ στην ελλάδα, συνδέοντας κρατούμενους διαφόρων ομάδων,
αγωνιστές εκτός των τειχών και συγγενείς. Η δυνατότητα ανατροπής των
σχεδιασμών του κράτους για την ανακατασκευή των φυλακών ανοίγει ένα
άλλο μέτωπο στον αγώνα, πέρα από τη στήριξη μεμονωμένων συντρόφων και
τις προσπάθειες υποβοήθησης εξεγέρσεων στις φυλακές. Τέτοιου είδους
αγώνες πολλαπλασιάζονται αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ, από την αντίσταση
ενάντια στις νέες φυλακές ανηλίκων στο Seattle ή την κατασκευή της
μονάδας “ICE” στην πόλη Gary της Indiana, έως τον αγώνα της κοινότητας
ενάντια στη μονάδα υψίστης ασφαλείας στο Kentucky. Ας ενώσουμε αυτές
τις εμπειρίες μεταξή τους για να ενδυναμώσουμε τους αγώνες μας, είτε
βρισκόμαστε εντός είτε εκτός των φυλακών που υπάρχουν σήμερα. Η
επιτυχής αντίσταση στην ανακατασκευή των φυλακών και την ύπαρξη
ιδρυμάτων υψίστης ασφαλείας και διαχείρησης επικοινωνιών, ειδικά μέσω
της συνδυασμένης δύναμης εντός και εκτός των τειχών, είναι ένα ξεκάθαρο
βήμα προς την καταστροφή των φυλακών και της κοινωνίας που τις
χρειάζεται και απαιτεί την ύπαρξή τους.
Ο αγώνας ενάντια στις φυλακές πρέπει να είναι πολύμορφος. Η στήριξη
φυλακισμένων συντρόφων απαιτεί επιμέλεια, υπομονή και χρόνο ώστε να
αναπτυχθούν πραγματικές και ουσιαστικές σχέσεις. Οι φυλακισμένοι
σύντροφοί μας παραμένουν κομμάτι του αγώνα και θα συνεχίσουμε να τους
στηρίζουμε και να συνωμοτούμε μαζί τους με οποιονδήποτε τρόπο μπορούμε.
Παράλληλα όμως θέλουμε να εξαπολύσουμε αδυσώπητες επιθέσεις στις
υποδομές και τη λογική της φυλακής, να γινόμαστε συνένοχοι σε αγώνες
μέσα και ενάντια στις φυλακές. Η 11η Ιούνη μπορεί να είναι πολλά
πράγματα: αφορμή για οικονομική ενύσχυση, ένα πεδίο για τη διάδοση του
λόγου μας και προπαγάνδιση, μια ευκαιρία για προσωπική επικοινωνία με
μακροχρόνια κρατούμενους αναρχικούς μέσω αλληλογραφίας ή τηλεφώνου, μια
παρέμβαση για την έναρξη ενός δυναμικού αγώνα ενάντια στα σχέδια
ανοικοδόμησης μιας νέας φυλακής, μια επίθεση, μια ευκαιρία να βρούμε
μια ρωγμή στα θεμέλια της κοινωνίας του εγκλεισμού και να την
εκμεταλλευτούμε.
Είτε μεμονωμένα είτε με εκατό συντρόφους, ελπίζουμε ότι θα αναλάβετε
δράση αυτή την 11η Ιούνη: ενάντια στις φυλακές και προτάσσοντας την
αλληλεγγύη στους αναρχικούς κρατούμενους με μακροχρόνιες ποινές.
Ευχαριστούμε για την αλληλεγγύη που δείχνετε την 11η Ιούνη ή
οποιαδήποτε άλλη μέρα. Σημαίνει τα πάντα.