https://athens.indymedia.org/post/1560783/
από aixmi.wordpress.com 30/06/2016 1:16 μμ.
Ο Clément Duval (1850-1935) ήταν διαβόητος Γάλλος ιλλεγκαλιστής, προπαγανδιστής και αναρχικός, μέλος της διαβόητης ομάδας «Οι Πάνθηρες του Μπατινιόλ», που κρίθηκε ένοχος το 1886 για κλοπή και απόπειρα δολοφονίας ενός αστυνομικού. Αρχικά καταδικάστηκε σε θάνατο, η ποινή του μετατράπηκε σε απέλαση και καταναγκαστική εργασία στα Γαλλικά στρατόπεδα φυλακών της Γουιάνα από όπου τελικά δραπέτευσε το 1901.
Σύντροφοι,
Αν και δεν είμαι και πολύ γνωστός σε σας, γνωρίζετε ότι είμαι αναρχικός. Σας γράφω αυτό το γράμμα για να διαμαρτυρηθώ για τις ασυναρτησίες που έχουν διαρρεύσει σχετικά με μένα συγκεκριμένα και με τους αναρχικούς γενικότερα σε διάφορες εφημερίδες που συσπειρώθηκαν για να πουν, όταν συνελήφθη, ότι ήμουν ένας πρώην-κατάδικος και ότι ήδη είχα καταδικαστεί για κλοπή. Σαν να και αποκαλούσατε έναν εργαζόμενο κλέφτη που δεν είχε τίποτα από μιζέρια ενώ αντιθέτως για μένα κλοπή δεν υφίσταται παρά στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, εν ολίγοις, στην ύπαρξη του καθενός που ζει εις βάρος της παραγωγικής τάξεως.
Εδώ είναι το γιατί και πώς διέπραξα το αδίκημα που αποκαλούνε κλοπή. Το 1870 ήμουν, όπως τόσοι άλλοι, αρκετά ηλίθιος για να πάω και να υπερασπιστώ τη γη και τα προνόμια άλλων· αλλά ήμουν 20 ετών. Από τον πόλεμο έφερα δύο τραύματα και ρευματισμούς—μια φοβερή ασθένεια που ήδη μου έχει κοστίσει τέσσερα χρόνια σε νοσοκομείο. Αφού υπηρέτησα ως βορά των κανονιών, χρησίμευσα ως πειραματόζωο για τους κυρίους της επιστήμης. Με έκαναν να παίρνω περισσότερο από ένα κιλό σαλικυλικό νάτριο, που μείωσε δραστικά την όρασή μου. Απόδειξη είναι ότι στα 36 χρόνια φοράω γυαλιά και στα αφεντικά δεν αρέσει αυτό.
Έτσι, το 1878 βγήκα μετά από τρεις μήνες απ’ το νοσοκομείο. Ξεκίνησα να δουλεύω ξανά για οκτώ μέρες· αρρώστησα και πάλι· έμεινα στο σπίτι για ένα μήνα. Είχα δύο παιδιά και η σύντροφός μου αρρώστησε κι αυτή. Καθόλου χρήματα και καθόλου ψωμί στο σπίτι. Παρόλο που δεν ήμουν κομμάτι του αναρχικού κινήματος, που δεν υπήρχε ή ήταν πολύ μικρό εκείνη την περίοδο (η μελέτη της κοινωνιολογίας δεν είχε έρθει εις πέρας και ήταν ακόμα μόνο σε εμβρυακή κατάσταση, συν το ότι δεν είχαν ακόμη πάρει κεφάλια αναρχικών για να το διαδώσουν), είχα ήδη, πολύ πριν, ελευθερώσει τον εαυτό μου από τις προκαταλήψεις που εμποδίζουν το μυαλό των μαζών, ένας εχθρός της κάθε εξουσίας.
Ήμουν αναρχικός στην καρδιά, ερωτευμένος με ό,τι όμορφο, μεγαλοπρεπές, γενναιόδωρο, επαναστατικό κόντρα σε όλες τις καταχρήσεις και αδικίες. Απ’ αυτό το γεγονός αναγνώρισα το αναφαίρετο δικαίωμα που η φύση έδωσε σε κάθε ανθρώπινο ον: το δικαίωμα τού να υπάρχει. Μια ευκαιρία παρουσιάστηκε. Χωρίς ενδοιασμούς έβαλα το χέρι μου στο χρηματοκιβώτιο ενός σταθμάρχη. Τράβηξα έξω το χέρι μου με 80 φράγκα. 80 φράγκα δεν κρατάνε πολύ όταν δεν έχεις τίποτα—τα φάρμακα είναι ακριβά.
Ως εκ τούτου, αποφάσισα να επιστρέψω και να επισκεφθώ το χρηματοκιβώτιο του σταθμάρχη, λέγοντας στον εαυτό μου, «Και τι έγινε; Η εταιρεία κλέβει τόσα απ’ τους υπαλλήλους της. Εγώ που δεν έχω απολύτως τίποτα μπορώ κάλλιστα να πάρω λίγα απ’ το πλεόνασμά της». Τι κακή ιδέα επειδή συνελήφθη εκεί και καταδικάστηκα για ένα έτος στη φυλακή. Δεν είμαι ντροπιασμένος απ’ αυτή την καταδίκη, αναλαμβάνω την όλη ευθύνη. Όταν η κοινωνία σού αρνείται το δικαίωμα τού να υπάρχεις, θα πρέπει να το πάρεις και όχι να το παρατείνεις, πράγμα που είναι δειλία.
Αυτή, σύντροφοι, είναι η ακριβής αλήθεια της καταδίκης μου. Κανείς σύντροφος δεν ήξερε σχετικά μ’ αυτό, έτσι πήρα την αποκλειστική ευθύνη για τις ενέργειές μου και οποιοσδήποτε εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη ηλιθιότητα για να προσπαθήσει να δυσφημίσει μια τέτοια απλή και ευγενή ιδέα όπως αυτή που υπερασπίζονται οι αναρχικοί, προσπαθώντας να απορρίψει στο σύνολό τους τα λάθη και τα κακά (εάν είναι λάθη και κακά) ενός υπερασπιστή της, είναι ένας κρετίνος που τρέμει ενώπιον της αμείλικτης λογικής της αναρχικής ιδέας.
Πιστεύω πως αυτές οι εξηγήσεις μπορεί να είναι απαραίτητες για τους αναρχικούς συντρόφους, έτσι θα το εκτιμούσα αν συμπεριλαμβάνατε το γράμμα μου στο επόμενο τεύχος της Révolté.
Clément Duval, Φυλακές Mazas 24 Οκτωβρίου 1886.
Μετάφραση: Αιχμή