https://athens.indymedia.org/post/1565502/
από Ακα 18/11/2016 2:34 μμ.
https://anarchypress.wordpress.com/2016/11/17/%cf%80%cf%89%cf%83-%ce%bd%ce%b1-%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b2%ce%b9%cf%89%cf%83%ce%b5%cf%84%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%86%cf%85%ce%bb%ce%b1%ce%ba%ce%b7/
Το παρόν είναι ένα σύντομο κείμενο επιβίωσης πίσω από τους τοίχους των φυλακών, γραμμένο από ένα κρατούμενο υποστηριζόμενο απ’ τον Πολωνικό A.B.C. (Αναρχικό Μαύρο Σταυρό), τον Klaudius Z «Raymon» Gliklich.
Περιγράφει τις συνθήκες στις Πολωνικές φυλακές, αλλά η κατάσταση των φυλακών είναι ένα φαινόμενο που ισχύει παγκόσμια και πολλά από τα χαρακτηριστικά τους μπορεί να παρουσιάζονται και σε άλλα μέρη. Πρόκειται για μια σημαντική εμπειρία αναφορικά με συνθήκες που υπάρχουν μέσα στους χώρους εγκλεισμού των ανθρώπων.
«Είναι δύσκολο να γράψεις κάτι που να χρησιμεύσει ως αποτελεσματικός «οδηγός» στο πώς να συμπεριφέρεται κάποιος όταν μπαίνει στη φυλακή για πρώτη φορά. Καθένας έχει διαφορετική προσωπικότητα, και αντιδρά διαφορετικά σε αρκετές καταστάσεις. Παρ’ όλ’ αυτά, θα προσπαθήσω να δώσω κάποιες συμβουλές σε αυτούς που θα βρεθούν στην άλλη μεριά του τοίχου για πρώτη φορά. Δεν το εύχομαι σε κανέναν, αλλά όπως όλοι ξέρουμε, η ζωή είναι απρόβλεπτη.
Θα χωρίσω τις συμβουλές σε τρία μέρη. Πρέπει να σημειωθεί ότι όσα γράφω εδώ δεν απευθύνονται σε όσους καταδικάστηκαν για βιασμούς, εμπόριο ναρκωτικών, κτλ.
Όταν η πόρτα κλείνει πίσω σου και είσαι σ’ αυτήν τη μεριά, το πρώτο πράγμα που πρέπει να θυμάσαι είναι ότι όλοι οι εργαζόμενοι στην φυλακή είναι εχθροί σου! Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για απλό φρουρό, άτομο που προσπαθεί να «σωφρονίσει», γιατρό, νοσοκόμα ή διευθυντικό στέλεχος. Μην τους δώσεις να καταλάβουν πως τους μισείς (εκτός αν σου δώσουν ένα ξεκάθαρο λόγο) αλλά κράτα τους σε απόσταση. Απάντησε μόνο τις ερωτήσεις τους και ποτέ μην συζητάς μαζί τους.
Πρέπει να θυμάσαι ότι δεν πρέπει να σφίξεις το χέρι κανενός εργαζόμενου στις φυλακές!!! Είναι πολύ σημαντικό να μην πέσεις στην ψευδαίσθηση ότι ο «αναμορφωτής» σε συμπονά όταν θέλει να σου σφίξει το χέρι. Δεν πρέπει να σφίξεις το χέρι του κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες! Μετά από την πρώτη συζήτηση με τον αναμορφωτή (στη δική μας περίπτωση διευθυντή φυλακών, κοινωνικού λειτουργού ή και αρχιφύλακα), ο φρουρός θα σε πάρει στο κελί: Μπορεί να συμβεί ο φρουρός να ρίξει τα κλειδιά στο πάτωμα και να σε διατάξει να τα σηκώσεις. Δεν πρέπει να πάρεις τα κλειδιά στα χέρια σου!!! Θα εξηγήσω το γιατί αργότερα.
1.- Πρώτη είσοδος στο κελί. Αρχικά θα μπεις στα λεγόμενα μεταβατικά κελιά για 7 μέρες. Θα είσαι με κάποιον που η κατάσταση του είναι όμοια με την δική σου, θα είναι κάποιος που φυλακίστηκε για ένα πολύ μικρό διάστημα και είναι «νέος» όπως και συ, αλλά ήδη ξέρει τα βασικά πράγματα. Τα «μεταβατικά κελιά» (κάτι περίπου με τα τμήματα μεταγωγών) είναι φτιαγμένα για να κάνουν τον συλληφθέντα να συνηθίσει με τη νέα κατάσταση, και με την ιδέα ότι βρίσκεται στη φυλακή, και για να παρατηρήσουν οι άλλοι κρατούμενοι και οι φρουροί την συμπεριφορά του.
Πριν χρησιμοποιήσεις πιάτα και πηρούνια, θα πρέπει να τα βράσεις στο νερό: κάποιος άλλος τα έχει χρησιμοποιήσει πριν από εσένα. Κάποιος που ήταν στο κελί πριν πας εσύ πιθανότατα θα σου πει τι επιτρέπεται να κάνεις και τι όχι. Για παράδειγμα δεν σου επιτρέπεται να χρησιμοποιείς την τουαλέτα όταν κάποιος τρώει ή πίνει. Πρέπει να περιμένεις μέχρι όλοι να τελειώσουν με το γεύμα τους. [Σημείωση: Οι τουαλέτες είναι μέσα στα κελιά και συνήθως χωρίζονται με μια κουρτίνα].
Όπως και οπουδήποτε αλλού, οι διαχωρισμοί υπάρχουν και μέσα στη φυλακή. Ο διευθυντής σού δίνει να το καταλάβεις απ’ την αρχή, αλλά όχι πάντα. Οι άλλοι κρατούμενοι που έχουν μείνει μέσα περισσότερο θα σου εξηγήσουν στην πρώτη ευκαιρία, που είναι ο πρώτος προαυλισμός. Τα βασικά γκρούπ είναι: οι «Grupsera» -πιστεύουν ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους, τους «dump-asses» -οι οποίοι είναι όσοι δεν ανήκουν στο πρώτο γκρούπ, αλλά δεν ενοχλούνται από κανέναν, μετά είναι οι «snoops» (ρουφιάνοι), και οι «cwele» που σημαίνει ομοφυλόφιλοι -γκρουπ με την χαμηλότερη θέση. Τα δύο τελευταία γκρουπ μένουν χωριστά από τα πρώτα δύο, όμως μερικοί «snoops» υπάρχουν και ανάμεσα στους «Grupsera».
Από τα «μεταβατικά κελιά» θα μεταφερθείς στα γενικά κελιά. Μόλις μπεις, θα ακούσεις την ερώτηση: «Γιατί βρίσκεσαι εδώ;». Πρέπει να απαντήσεις χωρίς να προσπαθήσεις να πεις ψέματα, γιατί οι άλλοι κρατούμενοι θα σου ζητήσουν να δείξεις το χαρτί σύλληψης. Μετά από αυτό, θα σου εξηγηθούν οι κανόνες που δεν έμαθες ακόμα στο μεταβατικό κελί. Πρέπει να θυμάσαι και να σέβεσαι αυτούς τους κανόνες, επειδή όλοι υποβάλλονται σ’ αυτούς. Μετά πρέπει να μάθεις μια ειδική διάλεκτο που λέγεται «Dajera». Είναι μια ειδική αργκό των κρατουμένων, καθώς δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείς τις περισσότερες λέξεις που χρησιμοποιούσες ως ελεύθερο άτομο, μέσα στη φυλακή. Πολλές λέξεις που χρησιμοποιούσες συχνά στο σπίτι έχουν ένα προσβλητικό νόημα στη φυλακή. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείς λέξεις που συνδέονται με γυναίκες. Είναι αδύνατο να δώσω μια ολόκληρη λίστα, αλλά θα προσπαθήσω να δώσω μερικά παραδείγματα: [Ακολουθεί ένας ολόκληρος κατάλογος με παραδείγματα που αφορούν λέξεις και ονομασίες αντικειμένων που συνδέονται με γεννητικά όργανα, ή φράσεις που συνδέονται με σεξουαλικές πράξεις]. Πρέπει απλώς να τις μάθεις, κάνει τη ζωή στη φυλακή πολύ ευκολότερη.
Σε κάποιο σημείο θα υπάρξει στιγμή που μέλη της «Grupsera» θα σε ρωτήσουν αν θες να γίνεις ένας από αυτούς. Θα προσπαθήσουν να σε πείσουν ότι είναι γεμάτο πλεονεκτήματα. Είναι άδεια λόγια. Η «grupsera» είχε σημασία επί κομμουνισμού, όπου ήταν ένα εργαλείο συνωμοσίας και αντίστασης στη διεύθυνση των φυλακών με όλα τα μέσα. Καθώς ο κομμουνισμός κατέρρευσε, η «grupsera» άλλαξε. Δεν είναι πλέον «όλοι για ένα κι ένας για όλους», αλλά «καθένας για τον εαυτό του». Το έθιμο συντηρείται σαν ένα απλό παιχνίδι υποκουλτούρας γλώσσας.
Η «grupsera» πιστεύει ότι είναι ανώτερη από τους υπόλοιπους και τα μέλη της δεν σφίγγουν τα χέρια με κανέναν εκτός του κύκλου τους. Ακόμα και δύο άτομα που ήταν οι καλύτεροι φίλοι εκτός φυλακής, αλλά μέσα ένας από αυτούς είναι στην «grupsera» και ο άλλος όχι, δεν ανταλλάσσουν ούτε χειραψία. Σήμερα δεν αποδίδει (χρήματα και δύναμη) το να είσαι στην υποκουλτούρα. Αλλά αν κάποιος θέλει να γίνει μέλος τους, πρέπει να μάθει κι άλλους κανόνες. Πριν γίνει γενικά αποδεκτός, πρέπει για κάποιο χρόνο να είναι ένα είδος δόκιμου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δεν του επιτρέπεται να χρησιμοποιήσει αντικείμενα άλλων ανθρώπων, δεν μπορούν να τρώνε σε κοινό τραπέζι με άλλους, κτλ. … Οι άλλοι τον κρατούν κάτω από έλεγχο και προσπαθούν να συλλέξουν πληροφορίες -αν ήταν εντάξει όταν ήταν ελεύθερος, αν έχει ποτέ καρφώσει κάτι στην αστυνομία.
Αν όλα είναι εντάξει, λαμβάνει γενική αποδοχή και του επιτρέπεται να γίνει μέλος της «grupsera». Ωστόσο, συμβαίνει, πληροφορίες για παλιές άσχημες συμπεριφορές να γίνονται γνωστές αργότερα. Σε αυτή την περίπτωση το ένοχο άτομο λαμβάνει μια προειδοποίηση, ή όπως λέγεται «buffet». Είναι ένα είδος διορίας που δίνεται σε κάποιον για να αποδείξει την αθωότητά του.
Αν κάποιος δεν είναι ικανός να αποδείξει την αθωότητά του, η συμμετοχή του στο γκρούπ ακυρώνεται, ή το άτομο υποβιβάζεται σε μια κατάσταση όπου όλοι επιτρέπεται να τον προσβάλουν. Αλλά εάν οι κατηγορίες εναντίον του ήταν ψεύτικες, τότε την υποβιβαστική συμπεριφορά δέχεται εκείνος που κατηγόρησε. Πολύ συχνά οι κρατούμενοι προσπαθούν να λύσουν παλιές διαφωνίες εκτός φυλακής χρησιμοποιώντας αυτή τη μέθοδο. Η «grupsera» έχει προφανώς εκφυλιστεί, και πρέπει να το σκεφτείς διπλά αν αξίζει να γίνεις μέλος. Προσωπικά, νομίζω ότι σήμερα δεν έχει πλεονεκτήματα, ενώ αντίθετα μπορεί να σε βλάψει, επειδή είναι πιο δύσκολο να έχεις ελευθερίες αν είσαι μέρος της υποκουλτούρας. Αλλά ο καθένας, πρέπει να αποφασίσει για τον εαυτό του.
2.- Αν δεν θες να γίνεις μέλος της «grupsera» γίνεσαι ένας από τους λεγόμενους «dumb-ass». Αλλά αυτή η ονομασία δεν χρησιμοποιείται πλέον τόσο πολύ. Υπάρχουν απλώς αυτοί που ανήκουν στην «grupsera» και αυτοί που δεν ανήκουν. Αν δεν θες να γίνεις μέρος της υποκουλτούρας, αλλά σέβεσαι τον εαυτό σου και είσαι εντάξει με τους άλλους, θα σε σέβονται και τα δύο γκρουπ. Αν δεν επιτρέπεις στους άλλους να σε ελέγχουν ή να σε επηρεάζουν και αν λες την δική σου γνώμη, σύντομα, θα σε σέβονται. Αλλά πρέπει να ξέρεις ότι στις αρχές θα είναι δύσκολα, επειδή υπάρχουν άνθρωποι που θα προσπαθήσουν να σε χρησιμοποιήσουν, να σε φοβίσουν ή να σε σπάσουν. Είναι ψυχολογική πίεση. Δείξε τους ότι έχεις δική σου άποψη και δεν φοβάσαι να την πεις, και η συμπεριφορά των άλλων θα είναι καλύτερη. Αλλά εάν συνεχίσεις να αλλάζεις όσα λες αναλόγως σε ποιόν μιλάς, μην περιμένεις να σε σέβονται. Να θυμάσαι ότι όσοι δεν ανήκουν στην «grupsera» δεν πρέπει να υπολογίζεται ότι αξίζουν λιγότερο, ακόμα και αν κάποιοι προσπαθήσουν να σε πείσουν γι’ αυτό.
3.- Ποτέ μην κάνεις συζητήσεις με εργαζόμενους της φυλακής με δική σου πρωτοβουλία. Περιόρισε τις συζητήσεις σου με αυτούς σε ότι είναι αναγκαίο. Πρέπει να θυμάσαι ότι δεν πρέπει να επαναλάβεις σε κανένα (φυλακισμένους και φρουρούς) τι συμβαίνει στα κελιά. Ποτέ να μην ζητάς βοήθεια απ’ τους φρουρούς για διαμάχες σου με άλλους κρατουμένους. Αυτό περιλαμβάνει όλες τις περιπτώσεις, εκτός όταν χρειάζεται ιατρική φροντίδα. Αλλά ακόμα και τότε προσποιήσου πως δεν ξέρεις τίποτα όταν σε ρωτήσουν. Υπάρχει ένα ρητό: «πάντα να ξέρεις».
Αν ακολουθήσεις αυτόν τον κανόνα κανένας δεν θα μπορέσει να σε κατηγορήσει για ο,τιδήποτε. Να θυμάσαι ότι δεν πρέπει να δείχνεις εμπιστοσύνη σε κανένα. Δεν υπάρχουν φίλοι μέσα στη φυλακή. Είναι βέβαιο ότι θα αποκτήσεις φίλους, αλλά θα πρέπει να διατηρήσεις πάντα αποστάσεις. Θα αποκτήσεις πάρα πολλούς φίλους ιδιαίτερα όταν λάβεις μεγάλα δέματα απ’ τους δικούς σου ανθρώπους που βρίσκονται έξω από τη φυλακή, αλλά θα πρέπει να είσαι προσεκτικός απέναντι σ’ αυτούς που θα προσπαθήσουν να σε εκμεταλλευτούν. Εάν έχεις καλά ρούχα αλλά σου λείπουν τα τσιγάρα κάποιοι θα προσπαθήσουν να κάνουν ανταλλαγή, αλλά αυτή θα είναι τόσο αναντίστοιχη που θα σε ζημιώσει υπερβολικά. Κάποιοι άλλοι θα θελήσουν να σου δανείσουν καφέ, τσιγάρα ή οτιδήποτε άλλο χρειάζεσαι, αλλά να ξέρεις πως θα τους τα επιστρέψεις με υπέρογκο τόκο. Πολλές φορές θα σου απαιτήσουν τα διπλάσια ή και τριπλάσια από αυτά που σου δάνεισαν.
Μην παίζεις τζόγο εκτός κι αν είσαι πολύ καλός σ’ αυτό το είδος. Μην επιδεικνύεις τις γνώσεις στις πολεμικές τέχνες εάν γνωρίζεις κάποια από αυτές. Αξιοποίησε τις ικανότητες και δυνατότητές σου όταν χρειάζεται, αλλά απόφυγε να έρθεις σε καυγά ή συμπλοκή, εκτός κι αν δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Ένα άλλο ζήτημα είναι τα τατουάζ. Μην συναρπάζεσαι από αυτή την ιδέα. Πολλοί λίγοι άνθρωποι στη φυλακή γνωρίζουν και κάνουν σωστά αυτή τη δουλειά. Μην πιστεύεις αυτούς που θα σου πουν ότι αν σχεδιάσεις μιλιταριστικά σήματα στην πλάτη σου θα αποκτήσεις τον σεβασμό των υπολοίπων. Αυτές οι εποχές έχουν περάσει πλέον…
Τώρα θα έρθω πίσω στο θέμα που προανέφερα. Στο λόγο για τον οποίο δεν θα πρέπει να πάρεις το κλειδί στα χέρια σου. Είναι μια κίνηση ταπεινωτική για όσους βρίσκονται στη φυλακή. Αν πάρεις το κλειδί στα χέρια σου, γίνεσαι εχθρός όλων των υπόλοιπων φυλακισμένων, περιθωριοποιείσαι και βρίσκεσαι στην καταφρόνια.
Γενικά δεν θα πρέπει να πάρεις τίποτε από το χέρι ενός δεσμοφύλακα. Εάν θέλει να σου δώσει μια ασπιρίνη θα πρέπει να την αφήσει στην ανοικτή σου παλάμη. Ποτέ μην την πάρεις αν σου ζητήσει να την πάρεις από το χέρι του.
Υπάρχουν πάρα πολλά ακόμη που έχεις να μάθεις από τη στιγμή που θα βρεθείς στη φυλακή, εγώ απλώς έδειξα τα πιο σημαντικά που θα μπορέσουν να βοηθήσουν κάποιον από αυτούς που θα βρεθούν για πρώτη φορά σ’ αυτό το χώρο.
Εύχομαι κανένας να μη βρεθεί στη φυλακή και να χρειαστεί να μάθει αυτά που γράφω εδώ!»
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 31, 1η Νοεμβρίου 2004
Η φυλακή ως φορέας κοινωνικοποίησης
από @ 18/11/2016 4:17 μμ.
Όλα όσα διάβασα πιο πάνω είναι περίπου σε πιο σκληρό περιτύλιγμα πράγματα που πρέπει να ακολουθεί κάποιος και όταν πιάσει δουλειά σε ένα εργοστάσιο, πάει να κάνει τη θητεία του στο στρατό.
Η φυλακή πέρα από τον εγκλεισμό και τη στέρηση της λεγόμενης ελευθερίας είναι ένας φορέας εκμάθησης κανόνων, ιεραρχίας, ουσιαστικά μία βίαιη κοινωνικοποίηση-ένταξη στην λογική της οικονομίας της αγοράς και του κέρδους. Τα πάντα έχουν και οικονομικό αντάλλαγμα.
Παλιά υπήρχε ένας διαφορετικός συσχετισμός λόγω της ύπαρξης πολιτικών κρατούμενων (στην Ελλάδα τις δεκαετίες 40,50 υπήρχαν χιλιάδες κομμουνιστές, ακόμα και μάρτυρες του ιεχωβά μπορούσες να βρεις δεκάδες λόγω άρνησης στρατιωτικής θητείας), σήμερα κάποιες δεκάδες αναρχικοί δεν μπορούν να δημιουργήσουν έναν άλλο συσχετισμό.
Εάν μιλήσουμε για Ελλάδα τις περασμένες δεκαετίες υπήρχε και ικανός αριθμός παραβατικών προλετάριων με συνείδηση που σήκωσαν το βάρος των εξεγέρσεων που κατήργησαν τις καθηλώσεις το σταυρό κέρδισαν οι κρατούμενοι τις άδειες και άλλα δικαιώματα, σήμερα όμως αυτή η ομάδα των παραβατικών προλετάριων με συνείδηση δεν υπάρχει σε τόσο μεγάλο βαθμό όπως παλιά γι αυτό και οι φυλακές έχουν μετατραπεί σε δυνατή καπιταλιστική μπίζνα και φορέας κοινωνικοποίησης-μετατροπής σε εξάρτημα του κεφαλαίου(παράνομου και νόμιμου μικρού ή μεγάλου δεν έχει σημασία).