https://athens.indymedia.org/post/1568363/
από Νίκος Μαζιώτης
22/01/2017 3:07 μμ.
Γιατί η καλύτερη τιμή για έναν σύντροφο που σκοτώθηκε στον αγώνα είναι η συνέχιση του ίδιου του αγώνα για τον οποίο έδωσε τη ζωή του. ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΤΗΣ Α΄ ΔΙΚΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΣΤΙΣ 17/1/2017 ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΔΑΦΝΗΣ
Η απόπειρα απαλλοτρίωσης του αυτοκινήτου στην Δάφνη στις 10 Μαρτίου 2010 κατά την οποία σκοτώθηκε σε συμπλοκή με αστυνομικούς ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας, ήταν μια προπαρασκευαστική ενέργεια του Επαναστατικού Αγώνα έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί βομβιστική επίθεση της οργάνωσης κατά της σχεδιαζόμενης πολιτικής της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, του Γ. Παπανδρέου, που έμεινε στην ιστορία ως Μνημόνιο και που έθετε τη χώρα στις αλυσίδες του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ.
Η σχεδιαζόμενη επίθεση του Επαναστατικού Αγώνα με παγιδευμένο αυτοκίνητο με μεγάλη ποσότητα εκρηκτικών θα ήταν συνέχεια της στρατηγικής των επιθέσεων της οργάνωσης κατά στόχων της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας που είναι υπεύθυνοι για την κρίση και για τις πολιτικές αντιμετώπισης της.
Θα ήταν συνέχεια των επιθέσεων που πραγματοποίησε η οργάνωση το 2009 εναντίον της Citibank, της Eurobank και του Χρηματιστηρίου Αθηνών.
Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας σκοτώθηκε για να αναχαιτιστεί η σχεδιαζόμενη αντιλαϊκή και αντικοινωνική επίθεση της κυβέρνησης Παπανδρέου με την υιοθέτηση της πρώτης μνημονιακής σύμβασης η οποία μετέτρεψε τη χώρα σε ιδιοκτησία των τραπεζών – πιστωτών και τον ελληνικό λαό σε δουλοπάροικους τους.
Τα 150 κιλά εκρηκτικής ύλης ANFO που βρέθηκαν στο γκαράζ – γιάφκα της οργάνωσης στον Καρέα θα χρησιμοποιόντουσαν σε αυτή την επίθεση.
Ήταν τέτοιας πολιτικής σημασίας αυτή η επίθεση που όταν συλληφθήκαμε στις 10 Απριλίου 2010, κυβερνητικός αξιωματούχος είχε δηλώσει ότι με τις συλλήψεις μας «απέτρεψαν ένα χτύπημα που θα τελείωνε την οικονομία».
Ο Επαναστατικός Αγώνας είχε προβλέψει ήδη από το 2009 όταν η οικονομική κρίση άρχιζε να επηρεάζει τη χώρα, ποια θα ήταν η πολιτική που θα ακολουθούσαν οι κυβερνήσεις για την αντιμετώπιση της όπως είχε προβλέψει και τις κοινωνικές εκρήξεις που θα προκαλούνταν.
Στην προκήρυξη με την οποία είχαμε αναλάβει τη ευθύνη για την επίθεση στο Χρηματιστήριο Αθηνών και την ανατίναξη του υποκαταστήματος της Eurobank στην Αργυρούπολη στις 2 Σεπτεμβρίου 2009, την ίδια μέρα που είχαν προκηρυχθεί πρόωρες εκλογές από την τότε κυβέρνηση Καραμανλή και ενώ φαινόταν ορατή η πιθανότητα ανάληψης της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, λέγαμε μεταξύ άλλων, ότι “είναι αναμενόμενες οι επόμενες εκρήξεις και στην Ελλάδα καθώς η επόμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα εντείνει τις επιθέσεις εναντίον της κοινωνίας για να εφαρμόσει τις επιταγές της δημοσιονομικής προσαρμογής που υπαγορεύουν τα επιτελεία της υπερεθνικής ελίτ( Βρυξέλλες, ΔΝΤ) και να επιβάλλει τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις”.
Τον Νοέμβριο του 2009,στην τελευταία προκήρυξη μας πριν τις συλλήψεις μας του 2010, λέγαμε ότι, “με το σύνθημα να σώσουμε τη χώρα από την χρεοκοπία, ο Παπανδρέου θα εξαπολύσει τη μεγαλύτερη μεταπολεμικά ταξική και κοινωνική επίθεση, έτσι όπως έχει σχεδιαστεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση και επιβάλλεται από τα όργανα της με το καθεστώς της ασφυκτικής δημοσιονομικής επιτήρησης”.
Έξι μήνες μετά, η ιστορία δικαίωσε τις προβλέψεις μας όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου υπέγραψε τον Μάιο του 2010 το πρώτο μνημόνιο εγκαινιάζοντας αυτή την ταξική και κοινωνική επίθεση για την οποία κάναμε λόγο.
Όπως επίσης μας δικαίωσε γιατί στην ίδια προκήρυξη προβλέπαμε και την κατάρρευση της κυβέρνησης Παπανδρέου αφού λέγαμε ότι “η σημερινή κυβέρνηση (του ΠΑΣΟΚ) θα είναι η πρώτη που θα χρεοκοπήσει πολιτικά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ τα πελατειακής φύσης κοινωνικά στηρίγματα που διατηρεί – σε αυτά συμπεριλαμβάνονται και οι ελεγχόμενες από το ΠΑΣΟΚ συνδικαλιστικές ηγεσίες-, δεν θα την βοηθήσουν να διατηρήσει την κοινωνική νομιμοποιήση της”.
Μέσα λοιπόν σε αυτές τις εκρηκτικές κοινωνικές συνθήκες που διαμορφώνονταν το 2009, αρχές του 2010 αφού είχε προηγηθεί η μεγάλη εξέγερση του Δεκεμβρίου του 2008 και παραμονές της ψήφισης της πρώτης μνημονιακής σύμβασης με συνταγή ΔΝΤ, εκτιμώντας ως Επαναστατικός Αγώνας ότι η κρίση διαμορφώνει κατάλληλες προϋποθέσεις , αντικειμενικές για μια επαναστατική απόπειρα στην Ελλάδα, αποπειραθήκαμε να παρέμβουμε θέλοντας να συμβάλλουμε στην πολιτική και οικονομική αποσταθεροποίηση του καθεστώτος με μια μεγάλης κλίμακας βομβιστική επίθεση.
Η απόπειρα απαλλοτρίωσης αυτοκινήτου στην Δάφνη στις 10 Μαρτίου 2010 κατά την οποία σκοτώθηκε ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας ήταν μέρος αυτής της παρέμβασης.
Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας σκοτώθηκε σε μια απόπειρα να αναχαιτιστεί η επερχόμενη μνημονιακή πολιτική και για να γίνει η κρίση ευκαιρία για μια κοινωνική επανάσταση στην Ελλάδα.
Όσοι δεν ηττηθήκαμε πολιτικά με τις συλλήψεις της 10ης Απριλίου 2010, κάποιοι από αυτούς που αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής μας στον Επαναστατικό Αγώνα –όχι εξ ανάγκης ή λόγω στοιχείων- και υπερασπίσαμε τις επιθέσεις της οργάνωσης, θελήσαμε όταν μας δόθηκε η ευκαιρία να συνεχίσουμε τον αγώνα και την δράση της οργάνωσης και να τιμήσουμε τον σύντροφο που σκοτώθηκε ακυρώνοντας την καταστολή, κόντρα στους ηττημένους και στους ριψάσπιδες.
Γιατί η καλύτερη τιμή για έναν σύντροφο που σκοτώθηκε στον αγώνα είναι η συνέχιση του ίδιου του αγώνα για τον οποίο έδωσε τη ζωή του.
Έτσι στις 10 Απριλίου 2014, 4 χρόνια και 1 μήνα μετά τον θάνατο του συντρόφου Λάμπρο Φούντα στη Δάφνη και τέσσερα χρόνια ακριβώς μετά τις συλλήψεις μας , επιτεθήκαμε ως Επαναστατικός Αγώνας με παγιδευμένο αυτοκίνητο με 75 κιλά εκρηκτικά στη Διεύθυνση Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδας το οποίο είναι παράρτημα της ΕΚΤ, σε κτίριο που στεγαζόταν και το γραφείο του μόνιμου αντιπροσώπου του ΔΝΤ στη χώρα.
Η ενέργεια αυτή στρεφόταν κατά της μνημονιακής πολιτικής που εφαρμόζεται από το 2010 και την αφιερώσαμε στο σύντροφο, γι αυτό και η προκήρυξη με την οποία αναλήφθηκε, είχε την υπογραφή Επαναστατικός Αγώνας Κομάντο Λάμπρος Φούντας.
ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ