https://athens.indymedia.org/post/1569929/
από @ 01/03/2017 10:46 μμ.
Την Πέμπτη 23/2 εξετάστηκε από το αρμόδιο συμβούλιο της φυλακής Κορυδαλλού (εισαγγελέας Βικτωρία Μαρσιώνη, διευθυντής Χριστόφορος Γιαννακόπουλος και προϊστ. κοιν. υπηρεσίας Βάσω Φραγκαθούλα), η αίτηση άδειας που είχα καταθέσει πριν από δύο μήνες, η οποία απορρίφθηκε ομόφωνα.
Το συμβούλιο της φυλακής ανέφερε ως λόγο απόρριψης το ότι τυπικά θεωρούμαι κρατούμενος της φυλακής Λάρισας, αν και τα τελευταία 4,5 χρόνια βρίσκομαι αδιάλειπτα στον Κορυδαλλό. Η επόπτης εισαγγελέας Σταματίνα Περιμένη είχε ενημερώσει το συνήγορό μου σε συνάντηση που είχαν σχετικά με το ζήτημα πως η αίτηση μου θα απορρίπτονταν με αυτό ακριβώς το σκεπτικό. Μάλιστα η αρχική πρόθεση της Περιμένη και της διοίκησης ήταν η αίτηση να μην εξεταστεί καν από το συμβούλιο, παραμένοντας σε μια “γκρίζα ζώνη” της γραφειοκρατίας. Τελικά, λόγω προσωπικής επιμονής, η αίτηση εξετάστηκε.
Το ενδιαφέρον στην όλη διαδικασία και αιτία αυτού του κειμένου είναι ο λόγος της απόρριψης. Σε κανένα σημείο ο σωφρονιστικός κώδικας και ο εσωτερικός κανονισμός της φυλακής δεν προβλέπουν ως κώλυμα για τη χορήγηση άδειας σε ποια φυλακή είναι “χρεωμένος” κάθε κρατούμενος. Οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση άδειας είναι συγκεκριμένες και ξεκάθαρες και η φυλακή που βρίσκεται κάποιος δεν είναι μέσα σε αυτές. Η συγκεκριμένη επίκληση αποτελεί “πατέντα” της φυλακής Κορυδαλλού. Με αυτόν τον τρόπο το συμβούλιο ξεφορτώνεται ένα μέρος των αιτήσεων που καταθέτουν κρατούμενοι, οι οποίοι για διάφορους λόγους (δικονομικούς, υγείας, εκπαιδευτικούς ή άλλους) παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στον Κορυδαλλό αντί για τις φυλακές που είναι “χρεωμένοι”.
Η συγκεκριμένη “πατέντα” δεν καθιερώθηκε απο τις εισαγγελείς Περιμένη και Μαρσιώνη, ούτε από την παρούσα διοίκηση της φυλακής. Υπάρχει εδώ και χρόνια και πολλοί φυλακισμένοι έχουν στερηθεί τις άδειες τους λόγω του εθιμικού δικαίου που εφαρμόζει το εκάστοτε συμβούλιο.
Από την άλλη, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που κρατούμενοι που ανήκαν σε άλλες φυλακές πήραν άδεια απο τον Κορυδαλλό.
Από τη στιγμή που κάτι περιλαμβάνεται σε οποιονδήποτε κώδικα, οι αρχές θα το χρησιμοποιήσουν ως μέσο πειθάρχησης, ελέγχου ή εκβιασμού. Όμως οι άδειες δεν αποτελούν δικαίωμα, προνόμιο ή ευγενική παραχώρηση του σωφρονιστικού συστήματος. Μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως αν ήταν στο χέρι κάθε εξουσιομανούς γραφειοκράτη οι φυλακισμένοι θα τριγυρνούσαν ακόμα αλυσοδεμένοι. Τίποτα δεν κερδίζεται αναίμακτα. Όπως και διάφορα άλλα ζητήματα που συνθέτουν την καθημερινή διαβίωση στη φυλακή, οι άδειες κερδήθηκαν μετά από σκληρούς και αιματηρούς αγώνες πριν από 2,5 δεκαετίες.
Η αυθαιρεσία του συμβουλίου Κορυδαλλού στερεί από δεκάδες φυλακισμένους μία- περιορισμένη έστω- διέξοδο από το ασφυκτικό πλαίσιο του εγκλεισμού. Ακριβώς ομως επειδή οι άδειες κατακτήθηκαν από προηγούμενες γενιές κρατουμένων και δεν παραχωρήθηκαν από κανένα συμβούλιο, η υπεράσπιση και η διεύρυνση τους αποτελεί ένα ζητούμενο για καθένα και καθεμία που διαβιοί εντός των τειχών. Αυτός και μόνο ο λόγος αρκεί για να συνεχίσω να διεκδικώ με κάθε πρόσφορο μέσο αυτήν την “ανάσα ελευθερίας”.
Υ.γ: Το συγκεκριμένο συμβούλιο είναι ακριβώς το ίδιο, το οποίο εφαρμόζοντας μια εκβιαστική πολιτική ζητάει έμμεσα και άμεσα “δήλωση μετάνοιας” απο τους συντρόφους Δ.Κουφοντίνα και Κ. Γουρνά. Θέτει ως προαπαιτούμενα για την παροχή άδειας όχι μόνο την αποκήρυξη του ένοπλου αγώνα, αλλά και την πολιτική φίμωση τους. Η στάση των δύο συντρόφων και οι κινήσεις που εξελίσσονται για το ζήτημα εκτός των τειχων, δίνουν την καλύτερη απάντηση στα τελεσίγραφα του συμβουλίου και του υπουργείου. Μέσα από αυτές τις γραμμές στέλνω την αλληλεγγύη μου στους συντρόφους Κουφοντίνα και Γουρνά.
Γιώργος Καραγιαννίδης