https://athens.indymedia.org/post/1570027/
από @ 04/03/2017 7:55 μμ.
Σκοπός αυτού του κειμένου ειναι να δημοσιοποιήσει τα γεγονότα που έχουν συμβεί από το καλοκαίρι μέχρι και σήμερα όσο αφορα την άδεια μου καθώς και να αναδείξω το πως ορισμένες καταστάσεις εξυπηρετούν συμφέροντα εναντίον αναρχικών (ή και άλλων κρατουμένων), εαν βέβαια δεν αποτελούν αρχής εξ’ αρχής προϊόντα μεθόδευσης.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απο την αρχή. Στις 19 Αυγούστου συμπλήρωσα το 1/5 της ποινής μου, που απαιτείται για την χορήγηση αδείας. Από τις 16 Σεπτεμβρίου που τελείωσε το τελευταίο δικαστήριο μου πληρούσα θεωρητικά ολες τις προϋποθέσεις που σημαίνει ότι δεν είχα κάποιο ενεργό πειθαρχικό και δεν ήμουν υπόδικος για κάποιο κακούργημα. Κάπου εδώ αρχίζει το θέατρο του παραλόγου.
Στις 20 Οκτωβρίου με κάλεσε το συμβούλιο της φυλακής για να εξετάσει το αν θα μου χορηγήσει ή όχι άδεια. Εκεί μου ανακοινώθηκε από την εισαγγελέα Περιμένη πως το συμβούλιο δε θα προχωρήσει σε περαιτέρω διαδικασία καθώς προέκυψε ένα τυπικό ζήτημα με κάποιους περιοριστικούς όρους (από παλαιότερη υπόθεση) που η ίδια ανακάλυψε μελετώντας εξονυχιστικά τον φάκελο μου και πως πρέπει πρώτα να της απαντήσουν σε ένα ερώτημα που θα στείλει στο εφετείο για το αν η υπόθεση στην οποία αναφέρονται οι όροι εκκρεμεί ή όχι.
Μετά την σύλληψη μου τον Απρίλιο του 2013, μου ειχαν επιβληθεί περιοριστικοί όροι χωρίς στη συνέχεια να οριστεί κάποιο δικαστήριο. Η υπόθεση που αναφέρονταν οι συγκεκριμένοι όροι είχε ειπωθεί στους δικηγόρους μας (και εγγράφως) πως συγχωνεύτηκε με την υπόθεση της ληστείας στον Φιλώτα Φλώρινας η οποία εκδικάστηκε τον Σεπτέμβριο του 2016. Το συγκεκριμένο γεγονός θεωρούνταν επιβεβαιωμένο, καθώς όλα τα βασικά έγγραφα της δικογραφίας αυτής βρίσκονται μέσα στη υπόθεση του Φιλώτα, ενώ τα αρμόδια γραφεία στο Πρωτοδικείο και Εφετείο Αθηνών οι μόνες εκκρεμότητες που έβρισκαν για εμένα στους υπολογιστές τους ήταν τα 2 εφετεία του Βελβεντού και του Φιλώτα και ΚΑΜΙΑ άλλη υπόθεση. Ενώ λοιπόν φαινόταν ότι οι συγκεκριμένοι περιοριστικοί όροι έχουν συγχωνευτεί, η εισαγγελεας Σταματίνα Περιμένη “οχυρώθηκε” πίσω από αυτούς ζητώντας από το εφετείο να της κοινοποιήσουν συγκεκριμένα πότε και πως συγχωνεύτηκαν οι 2 υποθέσεις με την ελπίδα (τελικά αποδείχτηκε αληθινή) πως θα βρεθεί “ξεχασμένη” σε κάποιο εισαγγελικό γραφείο ώστε να μου στερήσει τη τακτική άδεια που αλλιώς θα δικαιόμουν. Παράλληλα η εισαγγελία εφετών απαντούσε αόριστα στις αιτήσεις της γραμματείας των φυλακών Κορυδαλλού (3 φορές!!!) και δεν μου παρέδιδε πιστοποιητικό πως δεν εκκρεμεί καινούργια υπόθεση απέναντί μου εμπλέκοντας με σε ενα ατελείωτο γαιτανάκι γραφειοκρατίας γεμάτο σκοπιμότητες.
Όλα αυτά μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου όπου τελικά, όπως μου ανακοίνωσε η εισαγγελέας Περιμένη, η υπόθεση μου βρέθηκε και ήταν στο γραφείο του γνωστού και μη εξαιρετέου εισαγγελέα Μακρόπουλου. Ο συγκεκριμένος για όσους δεν γνωρίζουν ήταν υπεύθυνος για υποθέσεις “τρομοκρατίας” πριν 5 χρόνια. Εμπνευστής του φασιστικού βουλεύματος της 1ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα, κύριος υπεύθυνος του κατακερματισμού της υπόθεσης ΣΠΦ σε πολλά δικαστήρια με τις ίδιες κατηγορίες αλλά πολλές προφυλακίσεις. Ο συγκεκριμένος λοιπόν όχι μόνο δεν συγχώνευσε τις 2 υποθέσεις ως όφειλε, αλλά κράτησε τη δικογραφία 3,5 χρόνια στο γραφείο του με σκοπό να εμφανιστεί όταν κάποιος από εμάς θα δικαιούταν άδεια, τακτική που ακολουθείτε συνεχώς από τον αστυνομοδικαστικό μηχανισμό σε πλήθος κρατουμένων. Η δικαστική μαφία με της πλάτες της πολιτικής ηγεσίας εκμεταλλεύεται την ελαστικότητα των αστικών νόμων και παίζει με την ζωή πολλών κρατουμένων στερόντας τους ότι πολυτιμότερο έχουν, την ελευθερία τους. Έτσι λοιπόν αυτή τη στιγμή βρίσκομαι υπόδικος, στερούμενος εδώ και 7 μήνες την άδεια, εξαιτίας μιας υπόθεσης που με χαρακτηρίζει “μέλος εγκληματικής οργάνωσης με σκοπό τη διάπραξη ληστειών”, γιατί συνελήφθην πίνοντας καφέ με άλλους 4 συντρόφους. Σημαντική λεπτομέρεια, για την ίδια κατηγορία (μέλος “τρομοκρατικής” οργάνωσης), και το ίδιο χρονικό διάστημα (Δεκέμβριος του ’10 μέχρι Απρίλιου του ’13) έχω αθωωθεί σε 3 δικαστήρια (Βελβεντός, Φιλώτας, Εμπρησμοί). Τη στιγμή που γράφεται το κείμενο η υπόθεση βρίσκεται ξανά στην Ευελπίδων στα χέρια της εισαγγελέως Γυπαράκη χωρίς να έχω καμία ενημέρωση για κάποια εξέλιξη.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα το κράτος ακολουθεί μια διπλή στρατηγική όσον αφορά τις άδειες των πολιτικών κρατουμένων. Σε περιπτώσεις με ειδικό πολιτικό βάρος και εφόσον έχουν εξαντληθεί όλα τα γραφειοκρατικά προσχήματα ζητούνται δηλώσεις μετανοίας με χαρακτηριστικό παράδειγμα τους Γουρνά και Κουφοντίνα ενώ όπου αυτό είναι εφικτό εφευρίσκουν το αόρατο τέρας της γραφειοκρατίας η οποία ως αόρατος αρχή και κατά συνέπεια απρόσωπη κρύβεται πίσω από όλες τις σκοπιμότητες και τακτικές του αστυνομικοδικαστικού μηχανισμού.
Ας δούμε όμως συγκεκριμένες περιπτώσεις που η διπλή στρατηγική που ανέφερα έχει εφαρμοστεί στην πράξη.
1) Γιώργος Καραγιαννίδης, ο σύντροφος ενώ έχει συμπληρώσει τον απαιτούμενο χρόνο για την χορήγηση αδείας έχει βρεθεί μπροστά σε έναν καινοφανή παραλογισμό. Ενώ βρίσκεται τα τελευταία 4,5 χρόνια στις φυλακές Κορυδαλλού το συμβούλιο της φυλακής ισχυρίζεται ότι είναι αναρμόδιο καθώς είναι “χρεωμένος” στη φυλακή της Λάρισας. Ένας ισχυρισμός ο οποίος δεν έχει κανένα νομικό έρεισμα αφού δεν υπάρχει πουθενά κάποια τέτοια αναφορά στον σωφρονιστικό κώδικα.
2) Γρηγόρης Σαραφούδης, ο σύντροφος είναι ο ένας από τους 4 που συλληφθήκαμε μαζί στη Νέα Φιλαδέλφεια και είναι κι αυτός υπόδικος μαζί με εμένα στερούμενος εδώ και μήνες την άδεια του. Πέρα από αυτό ο έχει να αντιμετωπίσει τον ίδιο παραλογισμό με τον σύντροφο Καραγιαννίδη. Αρχές του 2015 με την έναρξη της λειτουργίας των φυλακών τύπου Γ’ ο σύντροφος βρέθηκε για 1 εβδομάδα στις φυλακές Δομοκού. Αυτό είναι αρκετό για να θεωρηθεί “χρεωμένος” σε αυτή τη φυλακή με αποτέλεσμα να έχει να ξεπεράσει 2 σκοπέλους για να πάρει την άδεια που δικαιούται.
3) Κώστας Γουρνάς – Δημήτρης Κουφοντίνας, οι σύντροφοι αυτή τη στιγμή, στερούνται από το συμβούλιο της φυλακής την άδεια που δικαιούνται καθώς επιλέγουν να σταθούν με συνέπεια απέναντι στην επαναστατική ιστορία αρνούμενοι να κάνουν δήλωση μετάνοιας, που έμμεσα ή άμεσα τους ζητείται. Λόγω της ανάληψης πολιτικής ευθύνης για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα και τη 17 Νοέμβρη αντίστοιχα ο κρατικός μηχανισμός μέσω του συμβουλίου της φυλακής ψάχνει να πάρει μια άτυπη “ρεβάνς” ζητώντας τους να αποδεχτούν ουσιαστικά το κρατικό μονοπώλιο στη βία και να αποκηρύξουν το δίκαιο αγώνα ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό. Ακριβώς λόγω αυτού του συμβολισμού θα είναι απαραίτητο να πυκνώσουν οι δράσεις αλληλεγγύης για να υποχωρήσει το συμβούλιο παραχωρώντας άδεια στους 2 συντρόφους.
4) Νίκος Ρωμανός, ο σύντροφος για δύο χρόνια μετά την απεργία πείνας του δέχονταν συνεχείς απορριπτικές αιτήσεις για την εκπαιδευτική του άδεια. Οι ευθύνες αυτες μετακυλίονταν από το συμβούλιο της φυλακής στον ειδικό εφέτη ανακριτή ενώ το Υπουργείο Δικαιοσύνης παρίστανε τον Πόντιο Πιλάτο.
Είμαι της άποψης ότι οι άδειες των κρατουμένων δεν αποτελούν μια ανθρωπιστική παραχώρηση από πλευράς του κράτους αλλά μια κατάκτηση που κερδίθηκε με σκληρούς και αιματηρούς αγώνες, ιδίως την δεκαετία του ’90 με τους αγώνες που αναπτύχθηκαν μέσα στις φυλακές. Είναι πάγια τακτική της κυριαρχίας να αρνείται το γεγονός ότι οι κοινωνικές, πολιτικές και εργασιακές κατακτήσεις των καταπιεσμένων αντανακλούν τις δικές της υποχωρήσεις, αρνούμενη έτσι την ύπαρξη αγώνων που διαμορφώνουν τους συσχετισμούς μέσα στον κοινωνικό πόλεμο. Γι αυτό και είναι αναγκαίο από την δική μας πλευρά, να συμμετέχουμε σε αγώνες και να διαμορφώνουμε στρατηγικές που θα χτυπάνε στην ρίζα τους κρατικούς σχεδιασμούς και τις μονόπλευρες ιστορικές αφηγήσεις, μεταφέροντας την αντιπαράθεση στο πεδίο του κοινωνικού/ταξικού πολέμου, τον μόνο ικανό να δώσει λύσεις στην εκμετάλλευση, την βία και τον ολοκληρωτισμό κράτους και καπιταλισμού.
Από την πλευρά μου δεν σκοπεύω να παραχωρήσω το ελεύθερο στους διώκτες μου να μου στερήσουν όσα με κόπο και αγώνα έχουν κατακτηθεί, αντίθετα θα διεκδικίσω με κάθε μέσο που διαθέτω τις “ανάσες ελευθερίας” που δικαιούμαι.
Χαρίσης Φοίβος
Φυλακές Κορυδαλλού, Μάρτιος 2017