https://athens.indymedia.org/post/1581605/
16/12/2017 9:15 μμ.
Σήμερα, Σάββατο 16 Δεκεμβρίου, πραγματοποιήσαμε συγκέντρωση -παρέμβαση, ενάντια στο διήμερο αναπτυξιακό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ για την δυτική αττική καλώντας ταυτόχρονα στην αυριανή πορεία.
Σήμερα, Σάββατο 16 Δεκεμβρίου, πραγματοποιήσαμε συγκέντρωση -παρέμβαση, ενάντια στο διήμερο αναπτυξιακό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ για την δυτική αττική. Ομάδα συντρόφων κινήθηκε σε κεντρικούς δρόμους της πόλης, μοιράζοντας κείμενα και τρικάκια καλώντας στην αυριανή πορεία. Καθ’ όλη την διάρκεια της παρέμβασης ακούγονταν συνθήματα ενάντια στην <ανάπτυξη>, το κράτος, τα ντόπια αφεντικά καθώς και για τους απεργούς πείνας ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ και ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ. Στο τέλος της παρέμβασης πλησιάσαμε αιφνιδιαστικά το ξενοδοχείο ELEFSINA HOTEL που μέσα πραγματοποιούταν εκδήλωση για την πολιτιστική πρωτεύουσα 2021, με όλο τον συρφετό δημάρχων, αφεντικών, συριζαίων, υπουργών κλπ. Η εικόνα των ματατζήδων να τρέχουν να περικυκλώσουν το ξενοδοχείο για να κυλήσει ομαλά η εκδήλωση, πρέπει να γίνει συνήθεια για κάθε εξουσιαστή που θα επισκέπτεται τις περιοχές μας στο μέλλον. Ραντεβού αύριο στις 18:00 στην ελαιουργική <ΓΑΣΕ> για να <υποδεχτούμε> ανάλογα τον πρωθυπουργό και όλο τον κοινοβουλευτικό βόθρο.
Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥΣ ΒΡΩΜΑΕΙ ΘΑΝΑΤΟ.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ
Στις 16 και 17 Δεκέμβρη η κυβέρνηση του σύριζα διοργανώνει αναπτυξιακό συνέδριο στην Ελευσίνα με την παρουσία κυβερνητικών στελεχών καθώς και του ίδιου του πρωθυπουργού. Όταν οι εξουσιαστές μιλάνε για συνολική αναβάθμιση και αναπτυξιακά σχέδια για οποιαδήποτε περιοχή πόσο μάλλον της δυτικής αττικής, εμείς το μεταφράζουμε σαν περαιτέρω επίθεση στο περιβάλλον και στις ίδιες τις ζωές μας. Μπορεί η παραπάνω θέση σε μια πρώτη ανάγνωση να φαίνεται υπερβολική, αλλά αναλογιζόμενοι την «ανάπτυξη» που λαμβάνει χώρα πάνω από μισό αιώνα στην δυτική αττική δεν είναι. Είναι η ανάπτυξη του καυσαερίου, της τσιμεντοποίησης , του καρκίνου και του θανάτου. Είναι το ίδιο πλάνο ανάπτυξης που θέλει τις καταλήψεις εκκενωμένες, τους δρόμους, τις πλατείες και γενικά τον δημόσιο χώρο πλήρως αποπολιτικοποιημένο και παραδομένο στο κεφάλαιο. Ένα αναπτυξιακό πλάνο που μαζί με τα παραπάνω περιλαμβάνει καταστολή, διώξεις σε όσους αντιστέκονται, σωφρονιστικούς κώδικες ειδικές συνθήκες κράτησης για τους κρατούμενους των φυλακών και μπάρες κάμερες και φακέλωμα για τους δέσμιους της καθημερινότητας. Τα παραδείγματα είναι πολλά και δεν φτάνουν ολόκληροι τόμοι για να τα παρουσιάσουμε όλα, ας ανατρέξουμε ωστόσο στο πολύ πρόσφατο παρελθόν όσον αφορά το τοπικό παράδειγμα.
Το θριάσιο πεδίο αποτελώντας την χωματερή όλης της αττικής έχει συγκεντρώσει την βαριά βιομηχανία της χώρας η οποία καταστρέφει συστηματικά το περιβάλλον και συνεχίζει να αναπτύσσεται χωρίς κανέναν περιορισμό. Πέρα από την μόλυνση του αέρα και της θάλασσας και το μπάζωμα των ρεμάτων που στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές, κάτι το οποίο δεν μπορεί να γίνει άμεσα εμφανές στους θιγόμενους, η ασυδοσία των βιομήχανων έχει και πιο εμφανείς δολοφονίες στο ενεργητικό της. Οι μνήμες από τον τραυματισμό δυο εργατών και τον θάνατο τεσσάρων στα διυλιστήρια Ασπροπύργου των ελληνικών πετρελαίων (ΕΛΠΕ) είναι ακόμα νωπές. Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα ανάμεσα στους εκατοντάδες τραυματίες και νεκρούς των τελευταίων χρόνων σε εργατικά ατυχήματα τα οποία συνήθως κρύβονται εντέχνως κάτω από το χαλί, με την συνεργασία κράτους, κεφαλαίου αλλά και των τοπικών κοινωνιών οι οποίες εθελοτυφλούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του παρελθόντος είναι όταν το 1992 δεκαπέντε εργάτες της ΠΕΤΡΟΛΑ κάηκαν ζωντανοί και όλοι έσπευσαν να το βαφτίσουν ατύχημα και ουδείς τιμωρήθηκε .Τα πολύνεκρα ατυχήματα δεν έβαλαν κανένα φρένο στην επέκταση και την ανάπτυξη των βιομηχανικών μονάδων στην περιοχή η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Τα εκτεταμένα επεισόδια θορύβου καθώς και τα συνεχή ρυπαντικά επεισόδια δείχνουν πως τελειωμό δεν έχουν για την πόλη της Ελευσίνας.
Ένα ακόμα τεράστιο κεφάλαιο στην ιστορία της «ανάπτυξης» είναι το παραλιακό μέτωπο της πόλης. Το οποίο έχει βιαστεί επανειλημμένα από την ιδιωτική πρωτοβουλία, τα διαλυτήρια πλοίων, τα ναυάγια, τα λύματα και η λίστα τελειωμό δεν έχει. Αρκεί μια βόλτα στην παραλία της Ελευσίνας για να αντικρίσει κανείς σκάφη τα οποία σαπίζουν, ναυάγια πλοίων τα οποία παραμένουν εκεί απείραχτα ανά τα χρόνια, πετρελαιοκηλίδες, σκουπίδια και πάει λέγοντας.
Της ίδιας αναπτυξιακής πολιτικής απόρροια ήταν άλλωστε και το ναυάγιο στον Σαρωνικό που μόλυνε όλη τη δυτική ακτή της αττικής.
Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης πέφτει σαφέστατα στις κυβερνήσεις τους δήμους, τις περιφέρειες και τα αφεντικά ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν θεωρούμε τις τοπικές κοινωνίες άμοιρες των ευθυνών τους. Το καπιταλιστικό όργιο συντελείται σε αγαστή συνεργασία μαζί τους. Για μια θέση εργασίας πουλήθηκε άνευ όρων το δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή. Οι κυβερνήσεις, οι τοπικοί άρχοντες και οι ψηφοφόροι τους, όλοι μαζί σπρώχνουν τις περιοχές μας όλο και πιο βαθιά στο βούρκο.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η καταστροφή της μάνδρας, με τους 23 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες. Η φύση δεν δολοφονεί, αντιθέτως εμείς αυτοκτονούμε δολοφονώντας την φύση. Τα μπαζωμένα ρέματα και τα αυθαίρετα κτίσματα σε κοίτες ποταμών δεν γίνανε εν μια νυκτί. Το κράτος τα νομιμοποιούσε σε συνεργασία με τους δήμους και την περιφέρεια που δεν θέλανε να χαλάσουν χατίρι στους καταπατητές ψηφοφόρους τους.
Τώρα ο πρωθυπουργός μαζί με τον κοινοβουλευτικό του θίασο, τους ντόπιους γλείφτες και τα αφεντικά έρχονται για μια αναπτυξιακή φιέστα στην Ελευσίνα. Για ακόμα μια φορά το κράτος έρχεται να πουλήσει θάνατο σε τιμή ευκαιρίας. Οι θαμμένες στην λάσπη από τις πλημμύρες κοινωνίες ας κάνουν την υπέρβαση και να βγουν από τον βούρκο. Κάθε φορά που η εξουσία προσπαθεί να μας πείσει πως οι ανάγκες μας, ταυτίζονται με τα αναπτυξιακά τους σχέδια, οφείλουμε να τους καθιστούμε γνωστό πως η αξιοπρέπειά μας είναι αδιαπραγμάτευτη και όχι μόνο δεν ταυτίζεται με την κερδοφορία τους αλλά αυτόματα μας τοποθετεί σε αντίπαλα στρατόπεδα. Ας υποδεχθούμε τους εξουσιαστές και τα αφεντικά όπως τους αρμόζει.
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ