https://athens.indymedia.org/post/1581590/
από αλληλέγγυοι-ες
16/12/2017 5:30 μμ.
Λευτεριά στον αναρχικό αγωνιστή Γρηγόρη Τσιρώνη – Ενάντια στην πρωτοφανή δικαστική μεθόδευση που του επιβάλλει να παραμένει φυλακισμένος εντός του σπιτιού του!
Λευτεριά στον αναρχικό αγωνιστή Γρηγόρη Τσιρώνη – Ενάντια στην πρωτοφανή δικαστική μεθόδευση που του επιβάλλει να παραμένει φυλακισμένος εντός του σπιτιού του!
Ότι και να πω για τον Γρηγόρη Τσιρώνη, αυτόν τον αλληλέγγυο άνθρωπο και αγωνιστή που είχα την τιμή να γνωρίσω μέσα στη φυλακή, είναι λίγο!
Ο Γρηγόρης μετά από 9 χρόνια φυγοδικίας και κόντρα στο επιβαρυντικό κλίμα που είχαν δημιουργήσει εναντίον του οι διωκτικές αρχές, λειτούργησε με γνώμονα τις ανθρώπινες κοινωνικές αξίες, υπερασπιζόμενος τις πολιτικές του επιλογές. Παρά το καθεστώς παρανομίας που του είχε επιβληθεί, κατάφερε σε πείσμα των διωκτικών αρχών να βαθύνει την κοινωνικοποίηση του, δημιουργώντας οικογένεια από την οποία απέκτησε μια κόρη –και μπράβο του!
Αυτό δείχνει πραγματικά το πόσο άδικα διωκόταν και το πόσο θετικά υπερασπιζόταν την ελευθερία του. Δημιουργώντας τη δική του οικογένεια, ανυπομονούσε να αποδείξει την αθωότητα του, γιατί πραγματικά πίστευε ότι θα απαλλασσόταν αν πήγαινε σε δίκη γιατί δεν είχε την παραμικρή ανάμειξη σε όλες τις μεθοδευμένες και ανυποστήριχτες ενοχές που του απέδιδαν οι διώκτες του. Και αυτό ακριβώς συνέβη με την πανηγυρική του αθώωση για το σύνολο της σκευωρίας εναντίον αγωνιστών του αναρχικού χώρου που ονομάστηκε «υπόθεση ληστών με τα μαύρα».
Γιατί βέβαια η ενεργός δράση στις διαδικασίες του επαναστατικού κινήματος δεν σημαίνει και συμμετοχή και εμπλοκή σε υποθέσεις όπως είναι αυτές που έχουν καταλογίσει στο Γρηγόρη.
Στην περίπτωση που μας απασχολεί, και η οποία τον κρατά αυτή τη στιγμή όμηρο, ο Γρηγόρης εμπλέκεται μόνο και μόνο επειδή βρέθηκε με μένα και το Σπύρο Δραβίλα στο ίδιο σπίτι, όπου είχε έρθει ως επισκέπτης ύστερα από δική μου πρωτοβουλία.
Το Γρηγόρη τον είχα συναντήσει μια φορά το 2012, και τις άλλες δυο φορές, η μια ήταν την προηγούμενη της σύλληψης μας, δηλαδή στις 28/5/2015 και την τρίτη φορά, την επομένη όταν μας συνέλαβαν τα ΕΚΑΜ.
Η συνάντηση μας έγινε όπως έχω αναφέρει στον ειδικό εφέτη ανακριτή για θέματα τρομοκρατίας Νικόπουλο, μέσω κοινού γνωστού που δεν θέλω να αναφέρω και ο λόγος ήταν για να τον εξυπηρετήσω αφιλοκερδώς σε κάτι που δεν ήταν παράνομο. Θεωρούσα χρέος μου να το κάνω αυτό γιατί γαλουχήθηκα σε όλα αυτά τα χρόνια της παρανομίας μου με την αρχή ότι η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Ποτέ στις τρεις φορές που συναντηθήκαμε δεν είχε κάτι παράνομο πάνω του. Έδειχνε γεμάτος σαν άνθρωπος και διέκρινα το ήθος και την αξιοπρέπεια του. Είδα έναν πολιτικά και ταξικά συνειδητοποιημένο άνθρωπο, έναν άνθρωπο με αγάπη για τη ζωή και την οικογένεια του. Έναν άνθρωπο που αναζητούσε να μπει ένα τέλος στην ομηρία του, κάτι που ωστόσο δεν μπόρεσε να συμβεί καθώς η σύλληψη μας ανέτρεψε την επιδίωξη του να υποστηρίξει την αθωότητα του ενώπιων των δικαστικών αρχών.
Έτσι έμεινε προφυλακισμένος πέρα από το ανώτατο όριο των 18 μηνών, φτάνοντας τους 30 μήνες προφυλακισμένος χωρίς δίκη, και σαν να μην έφτανε αυτό αντί να αποφυλακιστεί, οι αρχές σε μια πρωτοφανή επίδειξη εκδικητικότητας τον φυλακίζουν μέσα στο ίδιο του το σπίτι.
Και όλα αυτά ενώ κατά τη διάρκεια της προφυλάκισης του είχε αθωωθεί πανηγυρικά για όλες τις κατηγορίες που τον είχαν οδηγήσει στην παρανομία.
Αντί λοιπόν ο Γρηγόρης αυτή τη στιγμή να απολαμβάνει την ελευθερία του και την οικογένεια του βρίσκεται, με μια απόφαση που προσβάλλει κάθε έννοια δικονομίας, φυλακισμένος στο σπίτι του. Η κατ’ οίκον κράτηση του Γρηγόρη είναι μια βίαιη δικαστική απόφαση που στρέφεται ευθέως όχι μόνο εναντίον του ίδιου, αλλά και της οικογένειας του και βέβαια του ίδιου του παιδιού. Ενός παιδιού που στερήθηκε άδικα τον πατέρα του και που ακόμα και τώρα είναι δεν μπορεί να χαρεί ούτε καν μια βόλτα με αυτόν σε μια παιδική χαρά, σε ένα πάρκο σε ένα θέατρο, σε ένα σινεμά .
Στην πραγματικότητα η απόφαση αυτή είναι μια λουστραρισμένη εκδοχή της προσπάθειας ψυχολογικής και σωματικής εξόντωσης του Γρηγόρη που ξεκίνησε το -μακρινό πλέον- 2006.
Από τη θέση που βρίσκομαι θεωρώ χρέος μου να βροντοφωνάξω για μια ακόμη φορά την αλήθεια : ο Γρηγόρης Τσιρώνης είναι αθώος, καμία παράνομη δοσοληψία δεν μας ένωνε, και ο μόνος λόγος που φυλακίστηκε ήταν ότι βρέθηκε σε λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Και για να γίνω πιο κατανοητός, αν δεν τον είχα καλέσει στο σπίτι που συλληφθήκαμε, δεν θα ήταν ποτέ στη φυλακή ακόμα και αν είχε συλληφθεί κάποια στιγμή αλλού. Στο δικαστήριο όπου θα πήγαινε θα αθωωνόταν και θα ήταν μαζί με την οικογένεια του και όχι όμηρος των ανθρωποκυνηγών.
Η σύλληψη του όμως μαζί μου, και ενώ για πάρα πολύ καιρό τα παπαγαλάκια της ασφάλειας είχαν φιλοτεχνήσει για μένα –όπως και για τον Σπύρο Δραβίλα- ένα προφίλ δημόσιου κινδύνου που συνδέεται με σειρά ληστειών και ένοπλων οργανώσεων, στην πραγματικότητα στέρησαν από το Γρηγόρη το τεκμήριο της αθωότητας, μετατρέποντας τόν σε θήραμα των διωκτικών αρχών.
Ο σκοπός τους προφανής. Να του κάμψουν το ηθικό και να τον τρομοκρατήσουν, κάτι που ωστόσο δεν κατάφεραν ποτέ, γιατί ο Γρηγόρης γαλουχημένος από μικρό παιδί με τις λαϊκές αξίες της αξιοπρέπειας, της συντροφικότητας και της ανθρωπιάς στάθηκε όρθιος και περήφανος για τις επιλογές του απέναντι στους διώκτες του.
Να στήσουμε αναχώματα απέναντι στη γενικευμένη καταστολή που στοχεύει τους αγωνιστές και όλη την κοινωνία!
Να σταθούμε αλληλέγγυοι στον Γρηγόρη Τσιρώνη στη μάχη που δίνει μαζί με το κίνημα αλληλεγγύης ενάντια στον κατ’ οίκον εγκλεισμό του!
Λευτεριά στον αναρχικό αγωνιστή Γρηγόρη Τσιρώνη!
Νίκη στον αγώνα των κρατουμένων ενάντια στο νέο σωφρονιστικό κώδικά!
Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας Νίκο Μαζιώτη και Πόλα Ρούπα.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!
Σπύρος Χριστοδούλου, Φυλακές Λάρισας