https://athens.indymedia.org/post/1594791/
Μερικές επισημάνσεις για την δίκη του Επαναστατικού Αγώνα για την απόπειρα απόδρασης. Hχητικό: 11/1/2019, 5η δίκη
14/01/2019 12:43 πμ.
- Πόλα Ρούπα – Νίκος Μαζιώτης μέλη του Επαναστατικού Αγώνα: Μερικές επισημάνσεις για την δίκη του Επαναστατικού Αγώνα για την απόπειρα απόδρασης. 2. ΗΧΗΤΙΚΟ – 11/1/2019, 5η δίκη Επαναστατικού Αγώνα.
Μερικές επισημάνσεις για την δίκη του Επαναστατικού Αγώνα για την απόπειρα απόδρασης.
13/1/2019
Η δίκη για την απόπειρα απόδρασης του Νίκου Μαζιώτη και άλλων κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού που επιχείρησε η Πόλα Ρούπα το 2016 ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2018 και δεν είναι διόλου μια ομαλή διαδικασία. Από την ενάρξή της οι συνεχείς ‘‘παρεμβάσεις’’ κατηγορουμένων για επίσπευση της διαδικασίας επιχειρούν να υπονομεύσουν συστηματικά τη δίκη, σε βαθμό που να παρενοχλούμαστε ενώ εξετάζουμε μάρτυρες και κάνουμε τοποθετήσεις πάνω στην υπόθεση. Παρενοχλήσεις δέχτηκε ακόμα και συνήγορός μας ενώ εξέταζε μάρτυρα κατηγορίας. Όλα αυτά είναι καταγεγραμμένα στα ηχητικά της δίκης που έχουν δημοσιοποιηθεί. Παρ’ όλα αυτά δείξαμε ολύμπια υπομονή όλο αυτό το διάστημα. Προτιμήσαμε να μην αναφερθούμε εκτός της διαδικασίας για τίποτα απ’ όλα αυτά. Η σταθερή μας στάση από ενάρξεως της δίκης είναι να γίνει αυτή – όπως και κάθε δίκη του Επαναστατικού Αγώνα – με τα ίδια χαρακτηριστικά: Να αναδείξουμε την πολιτική αξία των γεγονότων που εκδικάζονται, να μιλήσουμε για την πολιτική διάσταση της δίκης εντάσσοντάς της στην ευρύτερη κοινωνικο-πολιτική ιστορική περίοδο που έγιναν τα γεγονότα και να αποκρούσουμε το κατηγορητήριο. Μια δίκη του Επαναστατικού Αγώνα είναι πάντα μια δίκη που εμείς γινόμαστε αυτοί που καταγγέλλουν το πολιτικό – οικονομικό σύστημα εξουσίας μετατρέποντας την διαδικασία από δίκη εναντίον μας σε δίκη εναντίον του καθεστώτος.
Η τακτική της έντασης και της υποβάθμισης της διαδικασίας, ελάμβανε σε ορισμένες περιπτώσεις τέτοια διάσταση που κάνει οποιονδήποτε παρακολουθεί την δίκη σε κάποιες ειδικά στιγμές να αναρωτιέται αν το μόνο ζητούμενο αυτής της τακτικής είναι η συντόμευσή της ή αν πρόκειται για μια κίνηση που στοχεύει στην συνολική απαξίωση της υπόθεσης. Σε κάθε περίπτωση πάντως στην απαξίωση μιας δίκης και δη στη πολιτική απαξίωσή της κατατείνει ούτως ή άλλως όταν συμπιέζεται για οποιονδήποτε λόγο ο χρόνος διεξαγωγής της.
Είναι θεμιτό κάποιος να θέλει να βγει από την φυλακή. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό μπορεί να ‘‘διεκδικείται’’ μέσα από την ισοπέδωση μιας πολιτικής δίκης. Εξ’ άλλου από την ομαλή και ανεμπόδιστη εξέλιξη της διαδικασίας όπου εμείς θα μπορούμε να λειτουργούμε χωρίς κάποιος να επιχειρεί συνεχώς να μας σαμποτάρει, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η ποινική έκβασή της για όλους. Αυτό έχει ήδη αναδειχθεί σε κάποιες κατηγορίες που αν έχουν ουσιαστικά καταρρεύσει, αυτό οφείλεται πρώτα και κύρια στη δική μας δουλειά και στάση στο δικαστήριο. Η οποία κατάρρευση ορισμένων κατηγοριών – και ενώ σωρεία παρενοχλήσεων γίνονται παράλληλα – χρησιμοποιείται στη συνέχεια ως επιχείρημα απαλλακτικό των κατηγοριών από τους ίδιους τους εμπνευστές της τακτικής υπονόμευσης της δίκης. Παρ’ όλα αυτά δεν μιλούσαμε έως τώρα. Αφού ο ‘‘βόθρος’’ ξεχείλισε.
Στην τελευταία συνεδρίαση ένας εκ των κατηγορουμένων χρησιμοποίησε ένα από τα ενημερωτικά σημειώματα για τη δίκη που συντάσσονται από αλληλέγγυους, το οποίο ενημερωτικό σημείωμα εμπεριείχε ένα όχι συνειδητό λάθος από τη συντρόφισσα που το έγραψε. Το οποίο λάθος δεν του έδωσε κανένας σημασία αφού δεν είχε ουσιαστική βαρύτητα. Πλην όμως όταν κάποιοι έχουν κάνει επάγγελμα την αξιοποίηση οποιασδήποτε αφορμής ως ‘‘όχημα’’ για εκτόξευση της μέγιστης δυνατής λάσπης ενάντια σε αυτούς που έχουν αναγάγει σε ‘‘ύψιστους εχθρούς τους’’, δεν θα άφηναν αναξιοποίητη μια τέτοια ‘‘ευκαιρία’’. Και έτσι αυτή η ανακοίνωση κατέληξε να κατατίθεται στην έδρα του δικαστηρίου από έναν εκ των κατηγορουμένων ο οποίος μιλώντας σε πρώτο ενικό πρόσωπο το παρουσίασε ως ‘‘αδιάψευστο στοιχείο αυτών που θέλουν να τον κρατήσουν στη φυλακή’’. Υποκρινόμενος ότι ‘‘δεν ξέρει αν είναι μπάτσοι, ή χρήσιμοι ηλίθιοι ή αν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της αντιτρομοκρατικής’’, ενώ είναι σαφές ότι στοχεύει εμάς καταλήγει στο ‘‘ασφαλές’’ συμπέρασμα της ‘‘ύπαρξης συντονισμένου σχεδίου σε βάρος τους στο δικαστήριο’’. Πόσο περισσότερο νοσηρή μπορεί να γίνει μια επίθεση; Πόσο περισσότερο απόθεμα ‘‘υλικού’’ μπορεί να περιέχει ένας οχετός; Το να ‘‘βλέπει’’ κάποιος συντονισμένα σχέδια εναντίον του εκεί που δεν υπάρχει ούτε μια μεμονωμένη κίνηση, συνδέεται με την παράλληλη αναγωγή του προσώπου του στο κέντρο της υπόθεσης (αν όχι του σύμπαντος), καθώς δηλώνει ότι παρουσιάζεται ως ‘‘αρχηγός και ηθικός αυτουργός της υπόθεσης όλης’’. Να υπενθυμίσουμε δύο πράγματα: 1ον) την κατηγορία της ‘‘αρχηγίας’’ δεν την έχει ο συγκεκριμένος, αλλά η Ρούπα και 2ον) την κατηγορία της ‘‘ηθικής αυτουργίας’’ στην απόπειρα απόδρασης την έχουν και άλλοι κατηγορούμενοι καθώς και ο Μαζιώτης. Μίλησε για ‘‘δειλούς’’ που κρύβονται πίσω από την ‘‘ανωνυμία’’, ενώ είναι ο ίδιος δειλός (που δεν βγήκε ευθέως να πει ποιους στοχεύει η ‘‘παρέμβασή’’ του προς το δικαστήριο).
Αντ’ αυτού όμως επέλεξε να υποκριθεί ότι δεν γνωρίζει ποιους στοχεύει με αυτή την επίθεση λάσπης η οποία όμως στόχευε εμάς. Ορισμένοι ίσως λόγω της δικής τους συνήθειας να θέλουν να ελέγχουν τα πάντα που αφορούν στις υποθέσεις τους δεν μπορούν να φανταστούν (ή δεν θέλουν), ότι κάποιοι άλλοι δουλεύουν και… ολίγον αυτόνομα στη ζωή τους κάνοντας ενίοτε και κανένα λάθος, όπως έγινε με τη συντάκτρια της συγκεκριμένης ενημέρωσης. Εξ’ άλλου το πώς συνδέεται το περιεχόμενο της ανακοίνωσης με το ‘‘συντονισμένο σχέδιο’’, μόνο ο ίδιος το ‘‘βλέπει’’.
Το ποιος θέλει ή δεν θέλει να τον ‘‘κρατήσει στη φυλακή’’ από τους παράγοντες στον κρατικό μηχανισμό, αυτό το γνωρίζει πρωτίστως ο ίδιος, ο οποίος είναι και αυτός που συνδιαλέγεται με αυτούς – τουλάχιστον της δικαστικής εξουσίας – στους οποίους κάνει δηλώσεις για το ‘‘τέλος’’ της ένοπλης δράσης, γεγονός που αφού δημοσιεύτηκε ουδέποτε διαψεύστηκε από τον ίδιο ή από κάποιον άλλο. Και ποια μπορεί να είναι η χειρότερη ‘‘πολιτική σπίλωσης’’ των μηχανισμών καταστολής εναντίον κάποιου ή κάποιων, εκτός από αναφορές περί ‘‘συνεννοήσεως σε εισαγγελικά γραφεία’’ και ‘‘κατάθεσης διαπιστευμάτων περί εγκατάλειψης της ένοπλης δράσης’’ με αντάλλαγμα άδειες ή αποφυλακίσεις, τις οποίες όμως αναφορές δεν αντικρούει καθοιονδήποτε τρόπο. Βέβαια ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του σε αυτή τη ζωή. Μόνο που οι επιλογές του καθένα είναι που κρίνουν τελικά την προσωπική και πολιτική του βαρύτητα στα πράγματα. Και τη μόνη βαρύτητα που μπορούν να έχουν τέτοια γεγονότα, είναι να επιβεβαιώνουν την ‘‘αποτελεσματικότητα της κρατικής καταστολής έναντι της ένοπλης δράσης’’. Το αν κάποιοι κρατικοί παράγοντες θεωρούν ότι αυτό είναι αρκετό, τότε το εκφράζουν αναλόγως. Είθισται βέβαια το κράτος να είναι αχόρταγο. Όσο πιο πολλά του δίνεις τόσο πιο πολλά ζητάει. Και κυρίως του ανοίγει η όρεξη να ζητάει ανάλογες διαπιστεύσεις συμμόρφωσης και από άλλους, ενώ αυτοί που δεν έχουν καμία διάθεση να μπουν καν σε τέτοιες ‘‘συζητήσεις’’, θα έχουν και την ανάλογη αντιμετώπιση.
Την ‘‘προτίμησή’’ του το κράτος σε συγκεκριμένα πρόσωπα που θέλει να στοχοποιεί, το κάνει μέσω της δημοσιότητας. Μόνο που του συγκεκριμένου το όνομα δεν το έχουμε δει ποτέ να προβάλλεται με τέτοιο τρόπο, ενώ η μόνη σχετικά πρόσφατη δημόσια αναφορά και ‘‘στοχοποίηση’’ που κάνουν δικαστικοί και αστυνομικοί μηχανισμοί μέσω των ΜΜΕ (στην ομάδα του και όχι πάλι, στον ίδιο), είναι η συγκεκριμένη. Ενώ όμως – και ‘‘προφανώς’’, ‘‘απαξιώνει’’ να ασχοληθεί με διαρροές μπατσοδημοσιογράφων – δεν ‘‘απαξιώνει’’ να αξιοποιήσει οποιαδήποτε αφορμή και πρόσχημα, όταν πρόκειται να επιτεθεί σε εμάς.
Για το ζήτημα του σεβασμού του δικαιώματος στην αποφυλάκιση θα ρωτήσουμε. Πόσες φορές ο ίδιος έχει σεβαστεί το δικαίωμα άλλου ή άλλων που είναι στη φυλακή για ανάλογες υποθέσεις σε άδεια ή αποφυλάκιση, όταν δικαστικές διαδικασίες τρενάρονται με συνεχείς διακοπές για δύο και πλέον χρόνια, αφού σε ύστερο χρόνο οι καθυστερήσεις τον εξυπηρετούσαν και όχι η επίσπευση της δίκης; Και όταν ένας τουλάχιστον δεν μπορούσε να ασκήσει τα δικά του τότε δικαιώματα για αποφυλάκιση; Και μήπως αυτές οι σκόπιμες καθυστερήσεις δεν συνέβαλαν στην ψήφιση νόμου τον Δεκέμβρη του 2017 που κατάργησε το δικαίωμα των κατηγορουμένων να μην παρίστανται σε δίκες χωρίς παρουσία δικηγόρου, με αποτέλεσμα δίκες να γίνονται και ενώ δεν υπάρχει κανείς συνήγορος υπεράσπισης;
Για τις συγκεκριμένες διώξεις δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι ούτε για τον χρόνο που γίνεται η δίκη ούτε για τον χρόνο που θα διαρκέσει. Αυτές οι δίκες είναι δεδομένο πως δεν κρατούν λίγους μήνες. Όμως δεν έχει κανείς το δικαίωμα να μας υπονομεύει με στόχο να μην μπορούμε να κάνουμε σωστά τη πολιτική και υπερασπιστική δουλειά μας μέσα στο δικαστήριο. Ούτε φυσικά μπορούμε εμείς να πιεζόμαστε από τον χρόνο των εκλογών, απ’ τη κυβέρνηση από τη ζωή της οποίας κάποιοι θεωρούν ότι εξαρτάται η αποφυλάκιση ή η άδεια τους. Αν πάλι καθίσταται τόσο ενοχλητικό μια δίκη που όχι μόνο δηλώνεται ότι είναι πολιτική αλλά αναδεικνύεται ως τέτοια μέσα από τις δικές μας παρεμβάσεις και τοποθετήσεις να γίνεται πεδίο πολιτικής σύγκρουσης με το οικονομικό και πολιτικό σύστημα συνολικά, κάποιοι να είναι θεατές, ως προς αυτό δεν ευθυνόμαστε εμείς. Και ούτε θα μας εξαναγκάσει κανείς με οποιαδήποτε τρόπο να μην κάνουμε μια τέτοια δίκη. Μια δίκη πολιτική έτσι όπως πάντα είναι οι δίκες του Επαναστατικού Αγώνα. Για μιας πιο σφαιρική ενημέρωση και εξακρίβωση των όσων λέμε, υπάρχουν τα ηχητικά όλων των συνεδριάσεων δημοσιευμένα, στα οποία μπορεί οποιοσδήποτε να διαπιστώσει ποιοι είναι αυτοί που προχωρούν σε συντονισμένες απόπειρες εκτροπής της δίκης χωρίς βέβαια επιτυχία.
Εμείς σε αυτό το δικαστήριο έχουμε μια συγκεκριμένη αποστολή από την οποία δεν παρεκκλίνουμε: Την πολιτική υπεράσπιση των επιλογών αγώνα που κάνουμε και την πολιτική σύγκρουση με ένα καθεστώς εξουσίας. Όποιος δεν μπορεί να παρακολουθήσει ή ενοχλείται, έχει πάντα τη δυνατότητα της μη προσέλευσης. Και ελπίζουμε να μην χρειαστεί να ξαναασχοληθούμε.
Πόλα Ρούπα – Νίκος Μαζιώτης μέλη του Επαναστατικού Αγώνα
EΔΩ ΤΟ ΗΧΗΤΙΚΟ: 5η δίκη Επαναστατικού Αγώνα – 11/1/2019