https://athens.indymedia.org/post/1601004/
12/11/2019 9:35 μμ.
Κάποια από τα γεγονότα που σημειώθηκαν το Σάββατο 9/11/2019 έχουν ήδη γίνει γνωστά, αφού οι καλοθελητές των ΜΜΕ φρόντισαν να βομβαρδίσουν τους πάντες με την “είδηση της ημέρας”, για τη σύλληψη της, κατά δήλωση της ΕΛ.ΑΣ., οργάνωσης Επαναστατική Αυτοάμυνα. Κάποια άλλα όμως, για τον χαρακτήρα της όλης επιχείρησης, δηλαδή για το κυνήγι συντροφισσών και συντρόφων και τις εφόδους σε δεκάδες σπίτια με τρομοκρατικό τρόπο, προφανώς έμειναν “στα ψιλά”, ως “παράπλευρες απώλειες”…
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΡΑΤΗΣΗ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΤΙΣ 9/11/2019
Κάποια από τα γεγονότα που σημειώθηκαν το Σάββατο 9/11/2019 έχουν ήδη γίνει γνωστά, αφού οι καλοθελητές των ΜΜΕ φρόντισαν να βομβαρδίσουν τους πάντες με την “είδηση της ημέρας”, για τη σύλληψη της, κατά δήλωση της ΕΛ.ΑΣ., οργάνωσης Επαναστατική Αυτοάμυνα. Κάποια άλλα όμως, για τον χαρακτήρα της όλης επιχείρησης, δηλαδή για το κυνήγι συντροφισσών και συντρόφων και τις εφόδους σε δεκάδες σπίτια με τρομοκρατικό τρόπο, προφανώς έμειναν “στα ψιλά”, ως “παράπλευρες απώλειες”…
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, την ίδια μέρα, γύρω στις 12:00 μ.μ. και καθώς έβγαινα από την κατοικία μου στα Προσφυγικά της Λ. Αλεξάνδρας, κατευθυνόμενος στο κοινωνικό κέντρο της γειτονιάς, δηλαδή 50 μέτρα παραδίπλα, ένα μπουλούκι μασκοφόροι και μη, τρομοκράτες της ΔΑΕΕΒ, με απήγαγαν και με οδήγησαν στη ΓΑΔΑ. Μαζί μου, απείχθησαν μια συντρόφισσα και ένας σύντροφος καθώς και τρεις γείτονες. Οι δύο βρισκόταν τριγύρω και ο τρίτος έβγαινε εκείνη την ώρα από το σπίτι του και απλά κοντοστάθηκε για να δει τι είναι όλο αυτό το “θέαμα”, που εκτυλισσόταν στη γειτονιά. Το ίδιο συνέβη, την ίδια ώρα και με έναν ακόμη γείτονα, ο οποίος απήχθη βγαίνοντας από το σπίτι του. Το σκηνικό τρομοκρατίας είχε βέβαια στηθεί από την προηγούμενη μέρα και συγκεκριμένα από το προηγούμενο βράδυ στις 1:00 π.μ., όταν με αντίστοιχο τρόπο είχε απαχθεί ένας επιπλέον σύντροφος, την ώρα που έβγαινε από την κατοικία μου. Χωρίς εκείνη την ώρα να αντιληφθεί οποιοσδήποτε τι έχει συμβεί, βρέθηκε στην Αντιτρομοκρατική ανακρινόμενος για 12 ώρες (!) και τελικά απελευθερώθηκε μόλις 30 λεπτά αφότου απήγαγαν εμένα και τους υπόλοιπους συντρόφους.
Πιο συγκεκριμένα, φτάνοντας μπροστά στο κοινωνικό κέντρο της γειτονιάς άκουσα φωνές πίσω μου. Γυρνώντας είδα τους τρομοκράτες να τρέχουν αλαφιασμένοι κατά πάνω μου, καλώντας με να σταματήσω. Κινήθηκα αργά προς αυτούς λέγοντάς τους να ησυχάσουν και να μην ανησυχούν. Απλά κυκλοφορούσα και σίγουρα δεν οπλοφορούσα, όπως διαπίστωσαν και οι ίδιοι στον επιτόπιο έλεγχο που διενήργησαν και αργότερα στη ΓΑΔΑ. Ήμουν μάλλον τυχερός που με βρήκαν μπροστά σε γνωστούς μου, γιατί θεωρώ ότι αν το γεγονός λάμβανε χώρα κάπου αλλού ή κάποια άλλη ώρα και όχι μέρα μεσημέρι, οι σύντροφοί μου θα με ψάχναν για ώρες στους λαβύρινθους των κρατικών και παρακρατικών μονάδων παραγωγής αυθερεσίας.
Από την πρώτη στιγμή της απαγωγής μου τους ζήτησα να μου εξηγήσουν τον λόγο για όλο αυτό και να δηλώσουν αν βρίσκομαι υπό προσαγωγή ή υπό σύλληψη. Το αρνήθηκαν και μου είπαν ότι πρόκειται για μια απλή προσαγωγή. Μου φόρεσαν πισθάγκωνα χειροπέδες και βάζοντας με σε ένα αυτοκίνητο της Ασφάλειας με οδήγησαν μαζί με τους υπόλοιπους στη ΓΑΔΑ και από εκεί στον 12ο όροφο της “διαβόητης” Αντιτρομοκρατικής. Μας τοποθέτησαν όρθιους και δεμένους να κοιτάμε στον τοίχο και έναν-έναν πήραν τα στοιχεία μας. Καθόλη την διάρκεια της παραμονής μας παρακολουθούμασταν από μασκοφόρους και ίσως και από κάμερες που βρισκόταν στο χώρο.-Στις 2:00 μ.μ. ζήτησα ξανά να μου εξηγηθεί ο λόγος της απαγωγής μου και ενημέρωσα ότι στις 3:00 μ.μ. πρέπει να λάβω φαρμακευτική αγωγή για σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζω. Επίσης τους ενημέρωσα ότι η μόνη διέξοδος που είχα απέναντί τους ήταν η άμεση έναρξη απεργίας πείνας και δίψας μέχρι να με ενημερώσουν για τους λόγους της κράτησής μου και να μου δώσουν τα φάρμακά μου. Δεν ήταν μόνο μια πράξη αντίστασης απέναντι στην αστυνομική βία εναντίον μου, αλλά και η ελάχιστη προφύλαξη από το νοθευμένο με ουσίες φαγητό και νερό που εφαρμόζει η Αντιτρομοκρατική στους αιχμαλώτους της. Τήρησα τη στάση αυτή μέχρι τη στιγμή που απελευθερώθηκα, αρκετές ώρες μετά. Είχα υπόψη μου ότι το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τη μη λήψη των φαρμάκων είχε επικίνδυνες συνέπειες για την υγεία μου. Παρολα αυτά, σε τέτοιες στιγμές ένας αγωνιστής δεν έχει τίποτε άλλο να διαθέσει παρά το σώμα του.
Στις 4:00 μ.μ., πιεσμένος πλέον από τη μη λήψη φαρμακευτικής αγωγής, άρχισα να φωνάζω με όση δύναμη είχα, ζητώντας τον ανώτερο των δεσμοφυλάκων μου και απαιτώντας τα φάρμακά μου. Συνέχισα το ίδιο, αδιαφορώντας για την ενδεχόμενη βίαιη αντιμετώπισή μου από μέρος τους και ενημερώνοντάς τους για τον κίνδυνο της υγείας μου.
Ένας από τους ανακριτές με οδήγησε σε παρακείμενο δωμάτιο, όπου μου είπε να καθίσω, συνεχίζοντας να είμαι δεμένος πισθάγκωνα. Ο ίδιος κάθισε απέναντί μου, προχωρώντας σε μια σύντομη ανάκριση, που περιληπτικά συγκεκριμενοποιήθηκε στο αν γνωρίζω τον Δ. Χ. Απάντησα μόνο ότι τον γνωρίζω και ότι είναι αναρχικός αλλά δεν ξέρω πού βρίσκεται. Μετά την 3λεπτη αυτή “φιλική” ανάκριση με επέστρεψαν στο δωμάτιο που βρισκόταν και οι υπόλοιποι, λέγοντάς μου ότι σε μισή ώρα θα φύγω, κάτι που φυσικά δεν έγινε, παρά το “μπλοφάρισμα” ότι φεύγω μαζί με τους υπόλοιπους που αφήνονταν σιγά σιγά ελεύθεροι. Αφού κατακρατήθηκα για ώρες χωρίς ενημέρωση και χωρίς δικαίωμα επικοινωνίας με δικηγόρο, απελευθερώθηκα στις 7.30 μ.μ. Δεν μου αποδόθηκε καμιά κατηγορία και μου παραδόθηκαν τα προσωπικά αντικείμενα που βρέθηκαν πάνω μου κατά τη στιγμή της απαγωγής μου.
Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΠΟΥ ΔΙΑΜΕΝΩ
Όσες ώρες βρισκόμουν αιχμάλωτος στον 12ο όροφο της Αντιτρομοκρατικής, μασκοφόροι της ίδιας υπηρεσίας, της ΟΠΚΕ, των ΕΚΑΜ και των ΜΑΤ, επιδόθηκαν σε ένα όργιο τρομοκρατίας απέναντι στους κατοίκους της γειτονιάς όπου μένω. Έγινε έφοδος και έρευνα όχι μόνο στην κατοικία μου αλλά σε ολόκληρο το κτίριο. Πάνοπολοι κουκουλοφόροι τρομοκράτησαν μια μάνα με το παιδί της, σχεδόν σπάζοντας την πόρτα απ’ τα χτυπήματα, προκειμένου να εισβάλουν μέσα και όταν η ίδια μαζί με το παιδί της βγήκε έξω για να αναζητήσει έναν ασφαλή χώρο μακριά τους, την έφεραν πίσω με το ζόρι για να παραστεί στην έρευνα, που κράτησε πάνω από τρεις ώρες. Της ζήτησαν επιπλέον να παραστεί και στην έρευνα άλλων κατοικιών, όπου οι διαμένοντες δεν ήταν καν εκεί. Το ίδιο σενάριο επαναλήφθηκε σε συνολικά 6 κατοικίες, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μου, με την κλασσική φιλοσοφία της αδιάκριτης “συλλογικής ευθύνης”. Είναι δηλαδή η ουσία της τρομοκρατίας, η κυριαρχία πάνω σε άλλους μέσω του τρόμου. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά από τον τρομισμό (τερρορισμ αγγλιστί!) που αποτελεί απλά την πρόκληση τρόμου. Γιατί τι άλλο επιχείρησαν και εφάρμοσαν οι τρομοκρατικές υπηρεσίες εκείνη τη μέρα; Τι άλλο έκαναν ενάντια σε μια γειτονιά προλετάριων, μεταναστών γεμίζοντάς την για ώρες με πάνοπλους ένστολους κουκουλοφόρους; Εξάλλου, όλο το προηγούμενο διάστημα τόσο εγώ όσο και σύντροφοι και συντρόφισσες στη γειτονιά των Προσφυγικών ήταν υπό εμφανή παρακολούθηση ως κοινότητα καταλήψεων και αγώνα. Και αυτό δεν αποτελεί γεγονός μεμονομένο. Το ίδιο συμβαίνει με πάρα πολλους άλλους κοινωνικούς αγωνιστές, όπως αποδικνύουν οι πρόσφατες καταγγελίες για τοποθέτηση πομπών παρακολούθησης ακόμη και σε καθηγητές πανεπιστημίου.
ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ
Γυρνώντας τώρα στην έφοδο στο χώρο που μένω, αφού αναποδογύρισαν όλο το σπίτι, δεν βρήκαν βέβαια ούτε τον οπλισμό, ούτε τις ποσότητες ναρκωτικών, που δήθεν υπολόγιζαν. Δυστυχώς για αυτούς, στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα “ευρήματά” τους δεν είναι παρά πράγματα που αφορούν ανοιχτές και δημόσιες πολιτικές διαδικασίες και δράσεις ή ζητήματα που δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να υπερασπιστώ δημόσια. Οι ορδές της Αντιτρομοκρατικής και ο εισαγγελέας συνέλεξαν οτιδήποτε θεωρούσαν ενδιαφέρον, για την ακρίβεια, μεγάλο αριθμό προσωπικού και πολιτικού αρχειακού υλικού, που μόνο τα βρώμικα μυαλά της Αντιτρομοκρατικής μπορούν να σκαρφιστούν σε τι θα τους χρησιμεύσουν, μιας και είναι άχρηστα για το τρέχον αστυνομικό τους σενάριο. Μέσα σ’ όλα φρόντισαν να κλέψουν και τον υπολογιστή μου και ένα κινητό τηλέφωνο. Μια πρακτική, η αφαίρεση δηλαδή αντικειμένων από σπίτια ερευνόμενων χωρίς να τους εξηγηθεί ο λόγος και η νόμιμη δικαιολόγηση της κίνησης αυτής, η οποία στερείται κάθε νόμιμης βάσης. Εξελίσσεται δε σε βάρος ανθρώπων που δεν είναι καν κατηγορούμενοι και στη συγκεκριμένη περίπτωση για μια “απλή” προσαγωγή και χωρίς ο ίδιος να είμαι παρών. Ποια ηθική, πολιτική ή νομική υπόσταση και νομιμοποίηση μπορεί να έχουν τέτοιες παρακρατικές πρακτικές;
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η Αντιτρομοκρατική εισβάλλει στα Προσφυγικά με έτοιμες σκευωρίες. Παρόμοιο περιστατικό πριν χρόνια στοχοποίησε έναν άλλο αναρχικό με βαρύτατες κατηγορίες που όλες αντικρούστηκαν για να αθωωθεί πανηγυρικά στο δικαστήριο. Παρόλα αυτά, η ομηρία ανθρώπων, ο μακροχρόνιος βασανισμός τους και η στοχοποίηση κοινωνικών χώρων μέσω “αποδιοπομπαίων τράγων” και συνήθως υπόπτων είναι η τροφή των κατασταλτικών μηχανισμών.
ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ
Η επιχείρηση απαγωγής και κράτησής μου από την αντιτρομοκρατική έρχεται σε μια περίοδο σκληρής επίθεσης του κράτους και της νέας κυβέρνησης ενάντια στην κοινωνική βάση, ντόπιους και μετανάστες ή πρόσφυγες, που διαμένουν και εργάζονται στον ελλαδικό χώρο. Κομμάτι αυτής της επίθεσης αποτελεί και η επίθεση ενάντια στους αναρχικούς αγωνιστές και στους χώρους αγώνα τους, αλλά και στο υπερασπιστικό θεσμικό πλαίσιο δικαιωμάτων που γκρεμίζεται, όπως οι συνθήκες εργασίας, το άσυλο κ.α.. Ήδη, οι σκηνές δεκάδων γυναικόπαιδων να στοιβάζονται σε λεωφορεία της αστυνομίας θυμίζουν πογκρόμ άλλων καθεστώτων, περιοχών και εποχών. Το ίδιο και οι έφοδοι σε πανεπιστημιακούς χώρους αγώνα. Το πρόσφατο λοκ αουτ της ΑΣΟΕΕ καταδεικνύει με τον πιο εμφανή τρόπο ότι έχει συγκροτηθεί ένα μέτωπο της πιο μαύρης αντίδρασης από τις ντόπιες αστικές ελίτ.-Στην ουσία, η νεοφιλελεύθερη και νεοσυντηριτική κυβέρνση της ΝΔ δεν κάνει τίποτα άλλο από το να εφαρμόζει στην πράξη αυτό που η συγγραφέας Ναόμι Κλάιν περιέγραψε τόσο διεξοδικά στο έργο της “Το δόγμα του Σοκ”, ως την πολιτική λεηλασίας και καταστολής που επιχειρούν οι υπερεθνικές οικονομικές και πολιτικές ελίτ ενάντια στις κοινωνίες και τον πλούτο τους. Στην Ελλάδα, τη Μέση Ανατολή, τη Χιλή, την Αφρική. Είναι ολοφάνερο ότι τα πρώτα μέτρα που εφαρμόστηκαν ήταν τα ίδια με πολλές άλλες χώρες όπου επιβλήθηκε η τυραννία του νεοφιλελευθερισμού. Μονοπώλιο στην πληροφορία, υπερσυγκέντρωση εξουσιών προσωποκεντρικά, μηδενιστικός πολιτικός λόγος, σκληρή πολιτική καταστολή. Δημιουργείται έτσι μια μοντέρνα δικτατορία, η δικτατορία του 21ου αιώνα, όμοια με αυτή του 20ου στις ίδιες δεκαετίες.
Δυστυχώς την πόρτα για την είσοδο μιας ακόμη μαύρης σελίδας στην ιστορία του τόπου, της κυβέρνησης της σοβαρής Χρυσής Αυγής την άνοιξε η προηγούμενη του Συριζα, η οποία δεν διδάχθηκε τίποτα από το παράδειγμα του Αλιέντε ή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Δεν τους παραδειγμάτισαν ούτε οι εξελίξεις στη Λ. Αμερική όπου επιχειρείται η ανατροπή των όποιων λαϊκών κατακτήσεων με συνεχή πραξικοπήματα και επεμβάσεις.-Σήμερα, οι αγώνες που θα χρειαστεί να δώσει η ελλαδική κοινωνική βάση για να ανατρέψει την δυστοπία που επελαύνει θα είναι ασύγκριτα μεγαλύτεροι. Το μεγαλύτερο όμως κακό είναι η απ-ανθρωποποίηση που επιχειρείται να εγκολπωθεί στους ανθρώπους κάνοντας το έργο του μεγάλου δημιουργού Ν. Καζαντζάκη “Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται” να ξαναζωντανεύει ως σύγχρονος εφιάλτης. Στρατόπεδα συγκέντρωσης, δολοφονίες στα σύνορα, μπάρμπεκιιου χοιρινού και αλκοόλ απέναντι σε πεινασμένους, φασιστικοποίηση της εκπαίδευσης και η λίστα δεν έχει τέλος μέχρι η κοινωνική βάση να ορθώσει ανάστημα αντίστασης απέναντι στη νέα επέλαση της βαρβαρότητας.
ΚΑΙ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΕΜΕΝΑ
Δεν έκρυψα ποτέ τη ζωή και τις ιδέες μου. Είμαι οργανωμένος αναρχικός από 15 ετών συμμετέχοντας σε πολιτικές συλλογικότητες, στέκια και καταλήψεις και ευρύτερα στους κοινωνικούς, ταξικούς και διεθνιστικούς αγώνες. Κατάγομαι από προοδευτική οικογένεια και μεγάλωσα με ιστορίες της Αντίστασης, του ξύλου που έτρωγε ο παππούς μου σε κάθε εκλογές και των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων και της χούντας που βίωσε ο πατέρας μου. Από πολύ νωρίς κατάλαβα ότι στον κόσμο αυτό, μέσα στην πολυπλοκότητά του, υπάρχουν δύο αντιμαχόμενες τάξεις. Η καταπιεζόμενη κοινωνία και η ελίτ των καταπιεστών τυράννων της. Έθεσα τον εαυτό προλετάριο του αγώνα για την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα και την ελευθερία. Είμαι περήφανος για την ζωή μου και τους αγώνες μου, πάντα στην υπηρεσία των αδυνάτων, χωρίς προσωπικό όφελος.
Για τους λόγους αυτούς ούτε φοβάμαι τις σκευωρίες του κράτους και είμαι πάντα έτοιμος να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, όπως και τις βασικές αρχές και αξίες του κοινωνικού αγώνα, κοινές σε όλους τους καταπιεσμένους. Με τον ίδιο τρόπο θα υπερασπιστώ τις δημόσιες προσωπικές και πολιτικές μου σχέσεις με αναρχικούς, όποια κρεμαλα και αν επικρέμεται πάνω από το κεφάλι τους, όποιους εκβιασμούς ή προσφορές και αν μου γίνουν για την αποκήρυξή τους.
Με το μύνημα αυτό δηλώνω ότι θα συνεχίσω να αγωνίζομαι όπως και πριν, γιατί έχω προ πολλού “κρεμασμένη την κάπα μου”, με όλο το πάθος για την ελευθερία και την αγάπη για τους συν-ανθρώπους και τη μητέρα-φύση. Γιατί δεν έχω να χάσω τίποτα παρά τις αλυσίδες μου. Αν θέλουν οι επίδοξοι διώκτες, ξέρουν πού θα με βρουν.
11/11/2019
Καραβόλτσιος Δημοσθένης