https://athens.indymedia.org/post/1603511/
από «δυσήνιος ίππος»
07/03/2020 8:53 πμ.
Μετάφραση της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Ο πόλεμος στην Συρία κλιμακώνεται
Οι πολυαναμενόμενες εξελίξεις άρχισαν να συμβαίνουν στο Ιντλίμπ όπου εδράζει το τελευταίο μέτωπο του πολέμου αλλά και το τελευταίο σημείο όπου έχουν εγκλωβιστεί οι ομάδες των τζιχαντιστών που υποστηρίζονται από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Ο τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις δέχτηκαν αεροπορική επιδρομή τα ξημερώματα της 27ης προς την 28η Φλεβάρη, λίγο πριν τη λήξη του τελεσιγράφου του τουρκικού κράτους προς τον συριακό στρατό προκειμένου να αποχωρήσει από τις περιοχές που είχε καταλάβει στο Ιντλίμπ. Σύμφωνα με επίσημα νούμερα, 34 στρατιώτες πέθαναν ως αποτέλεσμα της αεροπορικής επίθεσης που, βάσει πηγών του τουρκικού κράτους, πραγματοποίησε η Συρία.
Σύμφωνα με δήλωση του ρωσικού Υπουργείου Αμύνης, το τελευταίο μήνυμα που στάλθηκε στην Άγκυρα ανέφερε πως οι δυνάμεις των τουρκικών ένοπλων δυνάμεων δεν θα έπρεπε να εγκαταλείψουν τα σημεία παρατήρησης που κατοχυρώθηκαν από την Συμφωνία του Σότσι (Sochi Agreement). Το πιο εντυπωσιακό σημείο της ανακοίνωσης του υπουργείου, ωστόσο, είναι πως «οι συριακές αεροπορικές δυνάμεις επιχειρούν εναντίον στόχων της Επιτροπής Απελευθέρωσης του Λεβάντε (Hayʼat Taḥrīr al-Shām, Levant Liberation Committee) και οι δυνάμεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στην συγκεκριμένη περιοχή». Με αυτές τις δηλώσεις η Ρωσία προβάλλει επίμονα την συνεργασία του τουρκικού κράτους με την Επιτροπή Απελευθέρωσης του Λεβάντε, παρακλάδι της Αλ Κάιντα, η οποία αποτελεί για όλο τον κόσμο τρομοκρατική οργάνωση.
Ο πόλεμος κλιμακώνεται ραγδαία, ο λόγος του κράτους περί ηρωισμού εντείνεται, ταχύτατα μέσω των μέσων ενημέρωσης καθώς προμηθεύει στρατιωτικές στολές, δεδομένου του γεγονότος ότι ολόκληρη σχεδόν η αντιπολίτευση προσαρμόστηκε γρήγορα στην κατάσταση. Η τελευταία αεροπορική επίθεση είναι μια από τις ιστορικές καμπές του πολέμου στην Συρία από το 2011. Βιώσαμε μια ακόμα ιστορική καμπή στις 13 Μαΐου του 2013, έπειτα από την βομβιστική επίθεση στο Reyhanlı, που κόστισε τη ζωή σε 53 ανθρώπους. Παρόλο που αποκρύπτεται το ποιος και το γιατί «το τουρκικό κράτος βρισκόταν σε πόλεμο» στη Συρία, εμείς βιώσαμε άλλες συνταρακτικές αντανακλάσεις του πολέμου αυτού στην δική μας γεωγραφία, στις σφαγές του Suruç, της Άγκυρας, του Reina, στο αεροδρόμιο Yeşilköy της Κωνσταντινούπολης τα χρόνια που ακολούθησαν.
Ο οπορτουνισμός του κρατικού πολέμου
Η «χρησιμότητα» του συριακού πολέμου που είχε τόσο καταστροφικές επιπτώσεις για τους λαούς, στο επίπεδο των περιφερειακών και παγκόσμιων κρατικών σχηματισμών και ειδικά για το τουρκικό κράτος, είναι εξαιρετικά προφανής. Το τουρκικό κράτος εργαλειοποίησε τον εμφύλιο πόλεμο στην Συρία για χάρη του αυξανόμενου εθνικισμού στην εγχώρια πολιτική σκηνή, και για την άσκηση πίεσης, όπως μέσω του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, ενάντια στην αντίσταση στους δρόμους. Επίσης, μέσω της στρατιωτικής και πολιτικής παρουσίας σε περιοχές όπως το Αφρίν, την Ασπίδα του Ευφράτη και τη Serekaniye, εκπλήρωσε αποτελεσματικά τις «νέο-οθωμανικές» του υποσχέσεις προς την εθνικιστική-συντηρητική του βάση.
Γνωρίζουμε ότι οι πόλεμοι αποτελούν για τα κράτη τις διαδικασίες μέσα από τις οποίες καταστέλλεται η αντίσταση εντός των συνόρων, φιμώνονται οι φωνές ενάντια στην εξουσία, απαγορεύονται οι διαδηλώσεις και εξοικειώνεται η κοινωνία με τις πρακτικές του «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης». Την περίοδο του πολέμου, οι δημοκρατικές πρακτικές μπαίνουν στο περιθώριο. Η πίεση προς την κοινωνία και η αδρανοποίηση της αυξάνεται.
Η πολεμική διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη θα χρησιμοποιηθεί για να κινητοποιηθούν με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση οι μηχανισμοί άσκησης πίεσης προς την κοινωνία. Τα επιθετικά λόγια και οι πράξεις ενάντια στην τρέχουσα συνθήκη θα τιμωρούνται, και η κρατική βία θα γίνει ακόμα πιο ορατή. Από τη μία, το κράτος θα διαμορφώσει αυτές τις διαδικασίες όπως επιθυμεί και από την άλλη θα χρησιμοποιήσει τον πόλεμο για τους οικονομικούς του σκοπούς.
Ο πόλεμος ως λύση στην οικονομική κρίση
Η οικονομική κρίση καταστρέφει τις ζωές των καταπιεσμένων. Η οικονομική κρίση αποσιωπάται λόγω του πολέμου!
Ο κατώτερος μισθός ανακοινώθηκε τον Δεκέμβριο: 2,324 τουρκικές λίρες! Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις των σωματείων, τα μηνιαία έξοδα (στο όριο της φτώχειας) που απαιτούνται για την υγιή, ισορροπημένη και επαρκή διατροφή μιας τετραμελούς οικογένειας είναι 2.219, 45 τούρκικες λίρες. Η κατάλληλη αμοιβή για έναν εργάτη ορίστηκε μόνο 105 λίρες πάνω από το όριο της φτώχειας. Επιπλέον, 43% των εργατών στην Τουρκία αμείβονται με τον ελάχιστο μισθό. Τον ίδιο χρόνο, το ποσό που ξοδεύτηκε από το τουρκικό κράτος για τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις είναι 19 δις δολάρια. Σύμφωνα με στοιχεία του 2019, ο πλούτος των 25 δισεκατομμυριούχων της Τουρκίας ανέρχονται σε 43 δις δολάρια. Οι εργάτες που αυτοκτόνησαν διότι δεν μπορούσαν να συντηρήσουν τον εαυτό τους και την οικογένειά τους ανέρχονται σε 351!
Ο εργάτης που αυτοπυρπολείται μπροστά στο κοινοβούλιο ουρλιάζοντας «Δεν μπορώ να επιβιώσω» ενώ τα αφεντικά αυξάνουν τα πλούτη τους, ο εργάτης που αυτοκτόνησε διότι δεν μπορούσε να αγοράσει ρούχα για τον γιό του. Ο νεαρός εργάτης που αυτοπυρπολήθηκε μπροστά στον Δήμαρχο διότι δεν μπορούσε να βρει δουλειά. Ο βιομηχανικός εργάτης που έπεσε σε ένα καζάνι τήξης μετάλλων θερμοκρασίας 1600 βαθμών διότι δεν μπορούσε να βγάλει τον μήνα με τον μισθό που λάμβανε.
Για κάποιους εργαζόμενους, ο μισθός που λαμβάνουν δεν είναι αρκετός για να επιβιώσουν, ορισμένοι που ψάχνουν για δουλειά δεν βρίσκουν και έτσι βρίσκονται να εξαρτώνται από μια μπουκιά ψωμί. Ενώ η οικονομική κρίση έφερε τους καταπιεσμένους στο σημείο να αφαιρούν την ίδια τους τη ζωή, οι πλούσιοι αύξησαν τα κέρδη τους, μετατρέποντας την κρίση σε ευκαιρία και δημιουργώντας νέους πολέμους, δίχως να χάσουν τον πλούτο τους. Οι νέοι πόλεμοι για αυτούς σημαίνουν νέες ευκαιρίες. Ήταν η ώρα εκφώνησης πολεμικών λόγων στην τηλεόραση, των δακρύων και της μετάδοσης ειδήσεων για τους στρατιώτες-μάρτυρες και της αύξησης του μεριδίου τους στην πίτα μέσα από αδιαμφισβήτητους διαγωνισμούς.
Λεπτομέρειες του πολέμου: οι μετανάστες
Αναφέρθηκε πως έπειτα από την αεροπορική επιδρομή των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στην συριακή περιοχή του Ιντλίμπ, το κράτος αποφάσισε να μην εμποδίζει τους μετανάστες να περνούν στην Ευρώπη μέσω ξηράς ή θαλάσσης. Ο εκπρόσωπος τύπου του ΑΚP, Ömer Çelik, είπε «Η προσφυγική μας πολιτική παραμένει η ίδια, υπάρχει όμως μια συνθήκη, δεν μπορούμε πλέον να συγκρατήσουμε τους πρόσφυγες». Κατηύθυναν πολλούς μετανάστες από το Ιζμίρ, το Τσανάκκαλε και την Ιστανμπούλ προς τα παράλια και την Θράκη. Η Ευρώπη απειλούνταν με την επιτάχυνση της μετακίνησης των μεταναστών από την Τουρκία προς τη Δύση, που θα επεκτείνονταν στη περίπτωση που χειροτερεύσει η κατάσταση στο Ιντλίμπ.
Το κράτος, το οποίο με κάθε ευκαιρία χρησιμοποιεί τους μετανάστες ως διαπραγματευτικό χαρτί, το αξιοποίησε με ενθουσιασμό μετά τις 27 Φλεβάρη. Εκείνοι που δεν μπορούν να διατυπώσουν το μήνυμα ανοιχτά προς την Ευρωπαϊκή ένωση και τη Δύση, αναζητούν υποστηρικτές στη Συρία απειλώντας την ίδια τους τη ζωή. Το κράτος που δεν διστάζει να χρησιμοποιεί τους μετανάστες προς όφελος της στρατηγικής του θέσης παρουσιάζοντάς το στον κόσμο μέσω των μέσων ενημέρωσης του, προσπαθεί να ανοίξει νέο χώρο για λογαριασμό του και επιχειρώντας να αποτελέσει παίκτη και όχι απλά το κράτος όπου «παίζεται το παιχνίδι».
Η στρατηγική θέση μεταξύ των κρατών
Η πολεμική στρατηγική του κράτους, η οποία έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό μετά τον πόλεμο, δεν εστιάζει μόνο σε πολιτικά και οικονομικά οφέλη στην περιοχή. Σκοπός του είναι να αναδειχθεί ως ένα από τα κράτη που έχει «επιρροή» στον διακρατικό πολιτικό ανταγωνισμό. Το κράτος στοχεύει να λάβει μέρος σε αυτό το πεδίο, μέσω κινήσεων όπως το να συμμετάσχει στους πολέμους που συνεχίζονται από την Λιβύη έως την Κύπρο, από την Αίγυπτο έως τη Συρία, με το να ενισχύει ένα από τα εμπλεκόμενα μέρη και να εμπλέκεται άμεσα στον πόλεμο, προσπαθώντας παράλληλα να επεκτείνει την αυτόκλητη εγχώρια πολιτική του πέρα από τα σύνορά του. Αυτή η στάση οδήγησε στην εμπλοκή σε «κατακτητικές πολιτικές» με εθνικιστικό περίβλημα, υποστηρίζεται σε κάθε περίπτωση υποστήριξη από την εθνικιστική συντηρητική νοοτροπία εντός των συνόρων. Η νομιμοποίηση επιδιώκεται μέσω της σκιαγράφησης του προφίλ του ως κράτους που έχει επιρροή στην διεθνή πολιτική σκηνή, στάτους το οποίο προσπαθεί να επιτύχει μέσω της επιθετικής του πολιτικής.
Για εκείνους που με κάθε ευκαιρία εκφράζουν μέσα από την επική τους ρητορική τους μακροπρόθεσμους στόχους τους (όπως το 2023, 2071), ούτε τα γεγονότα που βιώσαμε την 27η Φλεβάρη ούτε και η απώλεια ανθρώπινων ζωών οποιαδήποτε άλλη στιγμή έχει κάποια σημασία. Παράλληλα, κάθε μεγαλομανές σχέδιο, που στήνεται σε απόλυτη ευθυγράμμιση με την κρατική επιχειρηματολογία, πλασάρεται μέσα από εθνικιστικές προθέσεις και ιερότητα, ο απολογισμός των ζωών που χάνονται δεν προκαλεί αμφισβήτηση και διαλύεται μέσα στο ασαφές πλαίσιο του μαρτυρίου του κράτους. Εκείνοι που για τα κρατικά συμφέροντα θεωρούνται «ασήμαντοι» θα ξεχαστούν μέσα στην επόμενη εβδομάδα, μήνα ή χρόνο.
Οι κυρίαρχοι δεν διστάζουν να λεηλατήσουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων προς όφελος των συμφερόντων τους, και όπως σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση, επιχειρείται και σε αυτόν τον πόλεμο να συντριβούν οι καταπιεσμένοι. Είναι επιτακτικό ως καταπιεσμένοι, να μην γίνουμε πιόνια στον πόλεμο της Εξουσίας. Πρέπει να υπερασπιστούμε τις ζωές μας απέναντι στην επιχείρηση λεηλασίας τους, πρέπει να συνεχίσουμε τη μάχη ενάντια στην πολεμική προπαγάνδα και για να χτίσουμε έναν ελεύθερο κόσμο.
Devrimci Anarşist Faaliyet / DAF
(Επαναστατική Αναρχική Δράση)