https://athens.indymedia.org/post/1604813/
από Συνέλευση Αλληλεγγύης στα μέλη του Ε.Α.
30/04/2020 3:43 πμ.
….Σπάμε συνειδητά την κατάσταση έκτακτης ανάγκης ενάντια στην επιβαλλόμενη ατομική ευθύνη και υποταγή πιάνοντας το νήμα των αγώνων. Σπάμε τις απαγορεύσεις καταργώντας τις συνειδητά και με συλλογική απόφαση και ευθύνη κατεβαίνουμε στο δρόμο αγωνιστικά, διαδηλώνουμε μια μέρα ορόσημο για την εργατική τάξη παγκοσμίως, την εργατική Πρωτομαγιά. Είμαστε όρθιοι, παλεύουμε ενάντια στην επίθεση της κυριαρχίας και του καπιταλιστικού συστήματος, συνδέουμε το νήμα των αγώνων του παρελθόντος με το παρόν και το μέλλον ενάντια στην ισοπέδωση των ζωών μας. Ξέρουμε ότι οι συντρόφισσες/οι που για οποιοδήποτε λόγο επέλεξαν εδώ και πολύ καιρό να απέχουν από τους αγώνες, απογοητευμένες/ οι ίσως και από αυτά που έχουν συμβεί τα προηγούμενα χρόνια, είναι όλες/οι απαραίτητοι. Δεν περισσεύει κανείς. «Όταν κι’ ένας από εμάς απουσιάζει αργεί έναν αιώνα … ο κόσμος»…
«Τον πεινασμένο που σ’ αρπάζει το τελευταίο ψωμί, σαν εχθρό τον αντιμετωπίζεις. Μα τον κλέφτη, που δεν πείνασε ποτέ του, που κλέβει τη ζωή και το ψωμί σου γιατί δεν ορμάς ν’ αρπάξεις από το λαρύγγι;» (Μπ. Μπρεχτ)
Μέσα στο καθεστώς “έκτακτης ανάγκης” που έχουν επιβάλλει τα περισσότερα κράτη ανά τη υφήλιο λόγω της πανδημίας covid-19, το νέο επεισόδιο της 12ετούς δομικής κρίσης του καπιταλισμού λειτουργεί σαν η θρυαλλίδα που θα προκαλέσει μια καταιγίδα εξελίξεων, στην ανεξέλεγκτη δίνη των οποίων θα “βυθιστούν” οι κοινωνικές πλειοψηφίες, η τάξη των εκμεταλλευομένων αυτής της κοινωνίας. Μέσα στην περίοδο όξυνσης της συστημικής κρίσης που διανύουμε, αφενός το διαλυμένο από όλες τις κυβερνήσεις σύστημα υγείας αδυνατεί να προσφέρει καθολική και αποτελεσματική περίθαλψη για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και αφετέρου η κοινωνική πλειοψηφία έχει ήδη αρχίσει να νιώθει στο πετσί της τις οικονομικές συνέπειες του νέου επεισοδίου της κρίσης. Οι περίοδοι κρίσης συνοδεύονται από την κρατική και καπιταλιστική αναδιάρθρωση, στην περίπτωσή μας δηλαδή από την εμπέδωση του ρόλου του κράτους ως “προστάτη”, ως του κύριου και μόνου διαχειριστή που ελέγχει και επιτηρεί τις ζωές μας και συγχρόνως από την προσπάθεια για επιθετική αναδιάταξη του κεφαλαίου μέσα στις ισχυρές ενδοκαπιταλιστικές συγκρούσεις και ανακατατάξεις των καιρών μας. Οι οικονομικές ελίτ προσπαθούν να ενισχύσουν την θέση τους με όρους κερδοφορίας για την διαιώνιση της κυριαρχίας και των συμφερόντων τους.
Στα καπιταλιστική κράτη παγκοσμίως, όπως και στην Ελλάδα που υπέφερε από μια δομική συστημική κρίση για 10 και πλέον χρόνια, η ανεργία θα αυξηθεί κατακόρυφα, ο κοινωνικός και ταξικός πόλεμος θα ενταθεί. Όλο και μεγαλύτεροι πληθυσμοί στις δυτικές καπιταλιστικές μητροπόλεις θα βρεθούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, ανεργίας, εντεινόμενης ταξικής εκμετάλλευσης, εργασιακής επισφάλειας και ελαστικών μορφών εργασίας. Η εκ περιτροπής εργασία με μειωμένους μισθούς, η τηλεργασία με “ευέλικτα ωράρια” και στενή livestreaming παρακολούθηση ή και η μακροχρόνια απλήρωτη δουλειά και υπερεκμετάλλευση σε συνθήκες που δεν τηρούνται οι στοιχειώδεις κανόνες για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων είναι τα κύρια στοιχεία που θα διαμορφώσουν το εργασιακό καθεστώς εκμετάλλευσης.
Ο κλυδωνισμός της παγκόσμιας οικονομίας που δεν διαφαίνεται να έχει διεξόδους δημιουργεί τις ιδανικές αντικειμενικές συνθήκες ώστε οι άνθρωποι, οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι αυτού του κόσμου, να εξεγερθούν, να επαναστατήσουν ενάντια σ’ αυτό το αδηφάγο σύστημα που θεμελιώνεται πάνω στην εκμετάλλευση του ανθρώπου και την λεηλασία της φύσης για τα συμφέροντα μιας αισχρής μειοψηφίας. Οι αντικειμενικές συνθήκες όμως δεν επαρκούν, η ιστορική κίνηση δεν καθορίζεται ντετερμινιστικά βάσει “ιστορικών νόμων”, ο συλλογικός ανθρώπινος νους που βρίσκεται σε μια διαλεκτική σχέση με τις κοινωνικές συνθήκες και εξελίξεις είναι αυτός που χαράζει τομές στην ιστορία των κοινωνιών. Η διαμόρφωση των υποκειμενικών συνθηκών για την ανατροπή του συστήματος, η συγκρότηση ενός επαναστατικού κινήματος με θέσεις, στρατηγική και επαναστατικό πρόγραμμα που θα αλληλεπιδρά με τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες όντας αναπόσπαστο μέρος τους και συνδέοντάς τους με την ελευθεριακή επαναστατική προοπτική, είναι ένα καθοριστικό επίδικο της εποχής μας.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη, σε μια ιστορική καμπή της για το καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής. Οι θεωρίες περί “ελεύθερης αγοράς”, αυτορρύθμισης της οικονομίας, τα αφηγήματα για επιστροφή στην “κανονικότητα”, όλες οι προσδοκίες και οι νεοφιλελεύθερες οικονομικές σταθερές διαψεύδονται.. Και φαίνεται τελικά ότι ο νεοφιλελευθερισμός καταρρέει αδυνατώντας να επιλύσει τα αδιέξοδα του κρατικο-καπιταλιστικού ολοκληρωτικού συστήματος. Στις συνθήκες της πανδημίας παγκόσμια αλλά και στην ελλαδική επικράτεια, η στρατιωτικοποίηση και ο έλεγχος των πληθυσμών με την μεγιστοποίηση του φόβου και την ένταση της κοινωνικής πειθαρχίας λειτουργούν ως “πρόβα τζενεράλε” για την επιβολή ενός διαρκούς καθεστώτος “έκτακτης ανάγκης” μέσα στο οποίο δεν θα αναπτύσσονται μαζικοί συλλογικοί αγώνες, κοινωνικές εξεγέρσεις και η τάξη των εκμεταλλευομένων θα είναι αυτή που επώδυνα θα επωμιστεί τα βάρη του νέου επεισοδίου της κρίσης. Το κυβερνητικό κέλευσμα του «μένουμε σπίτι», η αναγωγή της “ατομικής ευθύνης” σε υπαίτιο για όλα τα δεινά, ακόμα και για τις ανεπάρκειες του διαλυμένου συστήματος υγείας, τις ζημίες των αφεντικών μεγάλων ή μικρών είναι κρατικά αφηγήματα που πρέπει να σπάσουμε.
Στην ελλαδική επικράτεια τα πρωτόγνωρα και ολοκληρωτικά μέτρα που πάρθηκαν δεν στόχευαν τόσο στην προσπάθεια για τον περιορισμό της εξάπλωσης της επιδημίας αλλά στην προσπάθεια για να παραταθεί η εξάπλωση μέσα στον χρόνο ώστε να μην καταρρεύσει το σύστημα υγείας. Το επόμενο διάστημα που θα μας εξαναγκάσουν να περιπέσουμε στην επιλογή της «ανοσίας της αγέλης» για να διασωθεί η οικονομική δραστηριότητα και να συνεχιστεί η διαδικασία παραγωγής κερδών για τα αφεντικά θα δούμε τις ολέθριες κοινωνικές συνέπειες για την δημόσια υγεία και για την ζωή μας και σύντομα θα ξαναζήσουμε τις απαγορεύσεις, απαγορεύσεις που θα μας συντροφεύουν κάθε φορά που θα επιχειρούμε να αντιδράσουμε συλλογικά.
Σπάμε συνειδητά την κατάσταση έκτακτης ανάγκης ενάντια στην επιβαλλόμενη ατομική ευθύνη και υποταγή πιάνοντας το νήμα των αγώνων. Σπάμε τις απαγορεύσεις καταργώντας τις συνειδητά και με συλλογική απόφαση και ευθύνη κατεβαίνουμε στο δρόμο αγωνιστικά, διαδηλώνουμε μια μέρα ορόσημο για την εργατική τάξη παγκοσμίως, την εργατική Πρωτομαγιά. Είμαστε όρθιοι, παλεύουμε ενάντια στην επίθεση της κυριαρχίας και του καπιταλιστικού συστήματος, συνδέουμε το νήμα των αγώνων του παρελθόντος με το παρόν και το μέλλον ενάντια στην ισοπέδωση των ζωών μας. Ξέρουμε ότι οι συντρόφισσες/οι που για οποιοδήποτε λόγο επέλεξαν εδώ και πολύ καιρό να απέχουν από τους αγώνες, απογοητευμένες/ οι ίσως και από αυτά που έχουν συμβεί τα προηγούμενα χρόνια, είναι όλες/οι απαραίτητοι. Δεν περισσεύει κανείς. «Όταν κι’ ένας από εμάς απουσιάζει αργεί έναν αιώνα … ο κόσμος»
Μόνο μας όπλο ο Αγώνας για την επαναστατική προοπτική για έναν κόσμο πολιτικής ελευθερίας και οικονομικής ισότητας. Αγώνας για την κοινωνική Επανάσταση και την Αναρχία. «Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η “κατάσταση έκτακτης ανάγκης” που ζούμε τώρα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Πρέπει να κατορθώσουμε να συλλάβουμε την ιστορία έχοντας αυτή την επίγνωση. Τότε θα διαπιστώσουμε καθαρά ότι αποστολή μας είναι να δημιουργήσουμε μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης και έτσι θα βελτιωθεί η θέση μας….» (Walter Benjamin «Θέσεις για τη φιλοσοφία της ιστορίας»).
Στηρίζουμε το κάλεσμα της Πρωτοβουλίας Αναρχικών – Διαδήλωση 1η Μάη, προσυγκέντρωση Ομόνοια (πίσω από τα Χαυτεία) στις 10:30 πμ.
Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Επαναστατικό Αγώνα
Εικόνες: