https://athens.indymedia.org/post/1619640/
https://kraygesapotakelia.espivblogs.net/files/2024/08/attik0_1.jpg
από Πρωτοβουλία ενάντια στους ζωολογικούς κήπους
30/06/2022 1:37 μμ.
Συγκέντρωση ενάντια στη δολοφονία του Χιμπατζή από το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο 02/07 στις 17.00, προσβαση με το λεωφορειο 319, σταση 3η εμπορικο παρκο από Μετρό Παλλήνης και Δουκίσσης
Τα πρωτεύοντα του ΑΖΠ, ζουν έγκλειστα μέσα σε έναν κήπο που μοιάζει με «παιδική χαρά» και ένα σπίτι με γυάλινους τοίχος για να είναι μόνιμα εκτεθειμένα στο κοινό. Ο χώρος τους περιστοιχίζεται από μια μικρή τάφρο με νερό και ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα το οποίο τα εμποδίζει να αποδράσουν.Οι αντιδράσεις των επισκεπτών βλέποντας τους χιμπατζήδες αποτελούν δείγμα του ανθρωποκεντρισμού που τους διακατέχει, καθώς είναι συνήθως επιφωνήματα θαυμασμού για την ομοιότητα ανθρώπου – ζώου, κατατάσσοντάς τους ιεραρχικά εγγύτερα στον Άνθρωπο από ό,τι τα υπόλοιπα έγκλειστα ζώα του πάρκου. Όμως σίγουρα όχι αρκετά κοντά ώστε η ελευθερία τους να έχει μεγαλύτερη αξία από την ηδονή του βλέμματος, και η αμφισβήτηση αυτής της ιεράρχησης προτεραιοτήτων τιμωρείται με στέρηση της ίδιας της ζωής.
Ο χιμπατζής που πέθανε στο μέσο της ηλικίας τους, μόλις 26 ετών, μπορεί στα ανθρώπινα μάτια να είχε υποβιβαστεί σε ένα έκθεμα μουσειακού χαρακτήρα, χωρίς ενδιαφέροντα και συμφέροντα, όμως στην δική του πραγματικότητα ο ίδιος αποτελούσε ένα πρόσωπο, μέλος μιας οικογένειας, που είχε την ατυχία να θεωρηθεί ιδιοκτησία του ΑΖΠ. Δεν σκότωσαν απλά έναν χιμπατζή, κάποιοι, ακόμη πίσω από τα ηλεκτροφόρα σύρματα, θρηνούν για αυτόν, τους λείπει, αναρωτιούνται τι να απέγινε, ή μάλλον γνωρίζουν καλά, αφού πιθανόν να άκουσαν την τελευταία του κραυγή μετά την «εξουδετέρωσή».
Το ίδιο το δρών υποκείμενο μέσα από την πράξη απόδρασης και έστω και πρόσκαιρης απελευθέρωσής του απέδειξε ότι τα ζώα δεν βρίσκονται ούτε κατ’ επιλογήν στα κλουβιά, ούτε έχουν μάθει να ζουν ανελεύθερα, ούτε έχουν συνηθίσει τόσο πολύ τις συνθήκες του εγκλεισμού ώστε να έχει μετατραπεί η ανελεύθερη συνθήκη σε δεύτερη φύση τους. Τα ζώα φωνάζουν, περπατάνε νευρικά πέρα – δώθε, αυτοτραυματίζονται, πηδάνε φράχτες, σπρώχνουν, μασάνε σίδερα, σπάνε τζάμια, λυγίζουν λαμαρίνες, ξεφεύγουν σε κάθε δυνατή ευκαιρία και διεκδικούν το αυτονόητο, την Ελευθερία που τους στερεί ο εγκλεισμός με γνώμονα το κέρδος.Τα ζώα δεν σκοτώνονται βάσει πρωτοκόλλου επειδή είναι επικίνδυνα, ίσως και να είναι αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει και τόση σημασία καθώς οι θύτες της υπόθεσης είναι οι δεσμοφύλακες και το κοινό.
Τα ζώα σκοτώνονται επειδή είναι αναλώσιμοι παραγωγικοί πόροι του πάρκου, ζουν και αναπνέουν για να φέρνουν ευρώ στους ιδιοκτήτες με τη μορφή εισιτηρίων. Τα ζώα δολοφονούνται γιατί δεν αποτελούν πλέον φερέγγυα εκθέματα, γιατί η ζωή τους αποτιμάται οικονομικά λιγότερο από μια ενδεχόμενη μήνυση ενός επισκέπτη προς το πάρκο ο οποίος θα ισχυριστεί ότι έχει υποστεί σωματική ή ψυχική βλάβη από την απόδραση του εκάστοτε ζώου. Είτε πρόκειται για τζάγκουαρ, είτε για γέρικα δελφίνια, είτε για χιμπατζήδες η ζωή τους αξίζει όσο φέρνουν ανέμελους επισκέπτες, όσο επιβεβαιώνουν το ανθρωποκεντρικό παράδειγμα της χρησιμοθηρικής συμπεριφοράς απέναντι στα ζώα και το φυσικό κόσμο.
Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΓΡΙΩΝ ΖΩΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΕΝΑΓΡΙΩΜΕΝΑ ΕΝΔΙΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΚΛΟΥΒΙΑ ΤΩΝ ΖΩΟΛΟΓΙΚΩΝ ΚΗΠΩΝ
ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Ή ΑΣ ΜΗ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ
– STEVEN BEST
- Κεντρική
- Πληροφορίες
- Αναζήτηση
- Ειδήσεις
- Επικοινωνία
- Επίκαιρα
Συγκέντρωση ενάντια στη δολοφονία του Χιμπατζή από το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο 02/07
από Πρωτοβουλία ενάντια στους ζωολογικούς κήπους
30/06/2022 1:37 μμ.
Συγκέντρωση ενάντια στη δολοφονία του Χιμπατζή από το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο 02/07 στις 17.00, προσβαση με το λεωφορειο 319, σταση 3η εμπορικο παρκο από Μετρό Παλλήνης και Δουκίσσης
Κοινωνική ανυπακοή / Αντιστάσεις Πορείες / Συγκεντρώσεις / Μικροφωνικές Περιβάλλον / Οικολογία Δικαιώματα ζώων /Απελευθέρωση των ζώων
Τα πρωτεύοντα του ΑΖΠ, ζουν έγκλειστα μέσα σε έναν κήπο που μοιάζει με «παιδική χαρά» και ένα σπίτι με γυάλινους τοίχος για να είναι μόνιμα εκτεθειμένα στο κοινό. Ο χώρος τους περιστοιχίζεται από μια μικρή τάφρο με νερό και ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα το οποίο τα εμποδίζει να αποδράσουν.Οι αντιδράσεις των επισκεπτών βλέποντας τους χιμπατζήδες αποτελούν δείγμα του ανθρωποκεντρισμού που τους διακατέχει, καθώς είναι συνήθως επιφωνήματα θαυμασμού για την ομοιότητα ανθρώπου – ζώου, κατατάσσοντάς τους ιεραρχικά εγγύτερα στον Άνθρωπο από ό,τι τα υπόλοιπα έγκλειστα ζώα του πάρκου. Όμως σίγουρα όχι αρκετά κοντά ώστε η ελευθερία τους να έχει μεγαλύτερη αξία από την ηδονή του βλέμματος, και η αμφισβήτηση αυτής της ιεράρχησης προτεραιοτήτων τιμωρείται με στέρηση της ίδιας της ζωής.
Ο χιμπατζής που πέθανε στο μέσο της ηλικίας τους, μόλις 26 ετών, μπορεί στα ανθρώπινα μάτια να είχε υποβιβαστεί σε ένα έκθεμα μουσειακού χαρακτήρα, χωρίς ενδιαφέροντα και συμφέροντα, όμως στην δική του πραγματικότητα ο ίδιος αποτελούσε ένα πρόσωπο, μέλος μιας οικογένειας, που είχε την ατυχία να θεωρηθεί ιδιοκτησία του ΑΖΠ. Δεν σκότωσαν απλά έναν χιμπατζή, κάποιοι, ακόμη πίσω από τα ηλεκτροφόρα σύρματα, θρηνούν για αυτόν, τους λείπει, αναρωτιούνται τι να απέγινε, ή μάλλον γνωρίζουν καλά, αφού πιθανόν να άκουσαν την τελευταία του κραυγή μετά την «εξουδετέρωσή».
Το ίδιο το δρών υποκείμενο μέσα από την πράξη απόδρασης και έστω και πρόσκαιρης απελευθέρωσής του απέδειξε ότι τα ζώα δεν βρίσκονται ούτε κατ’ επιλογήν στα κλουβιά, ούτε έχουν μάθει να ζουν ανελεύθερα, ούτε έχουν συνηθίσει τόσο πολύ τις συνθήκες του εγκλεισμού ώστε να έχει μετατραπεί η ανελεύθερη συνθήκη σε δεύτερη φύση τους. Τα ζώα φωνάζουν, περπατάνε νευρικά πέρα – δώθε, αυτοτραυματίζονται, πηδάνε φράχτες, σπρώχνουν, μασάνε σίδερα, σπάνε τζάμια, λυγίζουν λαμαρίνες, ξεφεύγουν σε κάθε δυνατή ευκαιρία και διεκδικούν το αυτονόητο, την Ελευθερία που τους στερεί ο εγκλεισμός με γνώμονα το κέρδος.Τα ζώα δεν σκοτώνονται βάσει πρωτοκόλλου επειδή είναι επικίνδυνα, ίσως και να είναι αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει και τόση σημασία καθώς οι θύτες της υπόθεσης είναι οι δεσμοφύλακες και το κοινό.
Τα ζώα σκοτώνονται επειδή είναι αναλώσιμοι παραγωγικοί πόροι του πάρκου, ζουν και αναπνέουν για να φέρνουν ευρώ στους ιδιοκτήτες με τη μορφή εισιτηρίων. Τα ζώα δολοφονούνται γιατί δεν αποτελούν πλέον φερέγγυα εκθέματα, γιατί η ζωή τους αποτιμάται οικονομικά λιγότερο από μια ενδεχόμενη μήνυση ενός επισκέπτη προς το πάρκο ο οποίος θα ισχυριστεί ότι έχει υποστεί σωματική ή ψυχική βλάβη από την απόδραση του εκάστοτε ζώου. Είτε πρόκειται για τζάγκουαρ, είτε για γέρικα δελφίνια, είτε για χιμπατζήδες η ζωή τους αξίζει όσο φέρνουν ανέμελους επισκέπτες, όσο επιβεβαιώνουν το ανθρωποκεντρικό παράδειγμα της χρησιμοθηρικής συμπεριφοράς απέναντι στα ζώα και το φυσικό κόσμο.
Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΓΡΙΩΝ ΖΩΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΕΝΑΓΡΙΩΜΕΝΑ ΕΝΔΙΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΚΛΟΥΒΙΑ ΤΩΝ ΖΩΟΛΟΓΙΚΩΝ ΚΗΠΩΝ
ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Ή ΑΣ ΜΗ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ
– STEVEN BEST
JUSTICE FOR BAZOU (ENGLISH TEXT)
από Coalition against zoos 02/07/2022 10:19 πμ.
PUBLIC DEMONSTRATION AGAINST THE ATTICA ZOOLOGICAL PARK
SATURDAY JULY 2nd 5PM
OUTSIDE THE ZOO AT SPATA ATTIKIS
JUSTICE FOR BAZOU
PROTEST AGAINST THE MURDER OF THE CHIMPANZEE FROM THE ATTICA ZOO PARK
On 25/6/22 we were informed by the social media of the Attica Zoological Park in Spata Athens, that they killed in cold blood a male chimpanzee who dared to escape from his cage. The AZP’s primates live in confinement in a “playground” garden and a glass-walled house being always on public display. Their space is surrounded by a small ditch with water and an electric wire fence which prevents them from escaping. Visitors’ reactions on seeing chimpanzees are an example of their anthropocentrism, as they usually make exclamations of admiration for the human-animal similarity, ranking them hierarchically closer to Man than the rest of the park’s captive animals. But certainly not close enough so their freedom to be more worth than the pleasure of the gaze and challenging this prioritization is punishable by deprivation of life itself. The chimpanzee who was murdered in the middle of their life, only 26 years old, may in human eyes have been relegated to a museum exhibit, without interests, but in his own reality he was a person, a member of a family, who had the misfortune to be considered as a property of the AZP. They didn’t just kill a chimpanzee, some persons, still behind the electric wires, mourn for him, miss him, wonder what happened, or perhaps they know very well, since they probably heard his last cry after being “neutered”. The actor himself, through the act of escape and even temporary release, proved that the animals are neither by choice in the cages, nor have they learned to live confined, nor have they become so accustomed to the conditions of confinement that the prison condition became their second nature. Animals scream, pace nervously one way to another, injure themselves, jump fences, push, chew iron, break glass, bend sheet metal, escape at every possible opportunity and claim the self-evident, the Freedom denied to them by profit-driven confinement. Animals are not killed by protocol because they are dangerous, maybe they are, but in this case it doesn’t really matter as the perpetrators of the case are the park guards and the public. Animals are killed because they are expendable productive resources of the park, they live and breathe to bring the owners Euros in the form of tickets. Animals are killed because they are no longer viable exhibits, because their lives are worth less financially than a potential lawsuit by a visitor to the park who will claim that have been physically or mentally harmed from the animal’s escape. Be it jaguars, or old dolphins, or chimpanzees, their lives are worth living as long as they bring careless visitors, as long as they confirm the anthropocentric paradigm of utilitarian behavior towards animals and the natural world.
THE PLACE OF WILD ANIMALS IS IN THEIR NATURAL AND WILD HABITATS NOT IN ZOO CAGES
UNTIL EVERY CAGE IS EMPTY
Coalition against the zoos