https://athens.indymedia.org/post/1619968/
από Utopia A.D.
19/07/2022 5:07 μμ.
Στις 18/07 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στο δικηγορικό σύλλογο, με κείμενα αλληλεγγύης ως αναφορά τη μη χορήγηση άδειας στη συντρόφισσα, ενώ το απόγευμα της ίδιας ημέρας αναρτήσαμε πανό αλληλεγγύης στη κεντρική πλατεία της Κομοτηνής δίπλα στη τραπεζα της Ελλάδος και τα ΚΕΠ.
Στις 18/07 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στο δικηγορικό σύλλογο, με κείμενα αλληλεγγύης ως αναφορά τη μη χορήγηση άδειας στη συντρόφισσα, ενώ το απόγευμα της ίδιας ημέρας αναρτήσαμε πανό αλληλεγγύης στη κεντρική πλατεία της Κομοτηνής δίπλα στη τραπεζα της Ελλάδος και τα ΚΕΠ.
ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΙΓΑΝΕ ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΡΑ “ΚΑΙΝΕ” ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΤΑ ΓΡΑΦΟΥΝ
Για τη δικαιοσύνη της ελληνικής δημοκρατίας πραγματικά δεν ξέρουμε τι να πρωτογράψουμε. Αναρίθμητες αυθαιρεσίες, εκδικητικότητα, επιλεκτική εφαρμογή νόμων και κατηγοριών συνθέτουν ένα θεσμό διαφθοράς και ανηθικότητας, από τους πλέον αντιπροσωπευτικούς του ελληνικού κράτους. Κάθε άνθρωπος που αρνείται να αρκεστεί στα αφηγήματα περί ‘’κοινής ασφάλειας’’ και ‘’επικινδυνότητας’’ των αιχμαλώτων της αστικής δικαιοσύνης, ασφαλώς αντιλαμβάνεται τόσο τον επιλεκτικό, όσο και τον εκδικητικό και αυθαίρετο χαρακτήρα της.
Εκεί που νομίζεις ωστόσο πως δεν υπάρχει κάτι ακόμη για να γραφτεί πάντα οι εκπρόσωποι της θα ξεπερνούν όχι μόνο τους εαυτούς τους, αλλά και τη θεωρητική ‘’πρόοδο’’ που ευαγγελίζονται όσοι/ες στήνουν πολιτικές ατζέντες επάνω στο δικαστικό σύστημα. Η τάση τους λοιπόν για πρωτοτυπία στην αυθαιρεσία, ανοίγει νομικά ‘’παραθυράκια’’, σκαρφίζεται προφάσεις και κατηγορίες ανυπόστατες που μοναδικό στόχο έχουν να ‘’παραδειγματίσουν’’ όσους/ες βρίσκονται εκτός των τειχών και να γονατίσουν όσες/όσους βρίσκονται εντός. Για κακή τους τύχη όμως τα σχέδια τους θα βρίσκουν τείχος σε ανθρώπους, που ταυτίζονται με τις ιδέες που ακολουθούν, όχι απλά συγκυριακά… αλλά ως στάση ζωής.
Αντιμέτωπη με το καθεστώς νομικής αυθαιρεσίας βρίσκεται και η συντρόφισσα, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, Πόλα Ρούπα. Από το Φθινόπωρο του 2021, έχοντας εκτίσει ήδη 7 χρόνια στις φυλακές, επιζητά άδεια την οποία δικαιούται, προκειμένου να βρεθεί κοντά στο παιδί της. Το αίτημα της έχει διαδοχικά απορριφθεί με τις αιτιάσεις να επιβεβαιώνουν όσα έχουν προλεχθεί. Η πρώτη αρνητική απόφαση στηρίχτηκε στην ακρόαση επιστολών και συνεντεύξεων όπου η συντρόφισσα έχει παραχωρήσει το διάστημα που βρίσκεται κρατούμενη. Με πρόσχημα τις τοποθετήσεις της , κατά τις οποίες ακυρώνει τον όποιο επαναπροσδιορισμό της πολιτικής της στάσης, είδε το αίτημα της να απορρίπτεται. Η αστική δικαιοσύνη λοιπόν αφού δικάσει παρακολουθεί και με την πρώτη ευκαιρία ‘’καταδικάζει’’ εκ νέου, ακόμη και αν για ‘’στοιχεία’’ διαθέτει απόψεις και τη δημόσια έκφραση τους.
Στην πρώτη απόφαση σύμφωνα με την εισαγγελέα πρωτοδικών Αλεξάνδρα Μουσουρή και τον διευθυντή φυλακών Γιώργο Μακρή ΄΄καταδεικνύεται΄΄ πως η συντρόφισσα ‘’Επιδιώκει να νομιμοποιήσει και να ενδυναμώσει την έκνομη δράση στην κοινωνία, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει σε τρίτους την απόφαση διάπραξης αξιόποινων πράξεων’’. Κάπου εδώ αναπόφευκτα το μυαλό μας πλημμυρίζει με τις εικόνες που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να εκτυλίσσονται σε αυτήν την ‘’κοινωνία’’: Πάνοπλοι μπάτσοι εισβάλουν στην καθημερινότητα μας, βρίζουν και χτυπούν έχοντας πάντοτε υπόψιν πως όποιος/α υψώσει ανάστημα μπορεί να βρεθεί με τον μισό ποινικό κώδικα στην πλάτη. Τα όργανα της τάξης βρίσκονται στο απυρόβλητο από την πλευρά της δικαιοσύνης κάτι που επιβεβαιώνεται σε αναρίθμητες περιπτώσεις, από τον θάνατο του Βασίλειου Μάγγου μέχρι τους θανάτους των Νίκο Σαμπάνη και Ιάσονα Λαλαούνη. Τα παραπάνω καθιστούν οφθαλμοφανές πως για το δικαστικό σύστημα ο όρος ‘’αξιόποινες πράξεις’’ αποτελεί μια εύπλαστη μεταβλητή που δεν σε αφορά αν μάχεσαι για την διατήρηση του κρατικού μηχανισμού.
Δεδομένο επίσης θεωρείται πως με την στάση της, η αστική δικαιοσύνη δεν παίζει απλώς με το περιεχόμενο των όρων ‘’έκνομη δράση’’ και ‘’αξιόποινες πράξεις’’. Με την πολιτική της οδηγεί σε αυτές όχι μόνο τα ένστολα και ανακυκλώσιμα καθίκια της αλλά και πάσης φύσεως εθελόδουλους πολίτες. Από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα αποτελεί η κατάσταση στον Έβρο. ‘’Αγανακτισμένοι’’ μικροαστοί επιδίδονται σε ‘’safari’’ μεταναστών, χτυπούν και κλέβουν έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους, πως τα θύματα τους, εάν τους καταγγείλουν, θα βρεθούν με ένα σωρό κατηγορίες ίσως και σε διαδικασία επαναπροώθησης.
Η δικαιοσύνη σας λοιπόν είναι αυτή που παρέχει τη νομιμοποίηση της έκνομης δράσης και βάζει τη σφραγίδα της στην αθλιότητα αυτής της κοινωνίας. Εσείς και το σινάφι σας είστε αυτοί που με την επιλεκτικότητα και τα ρουσφέτια σας, οπλίζεται τις ορέξεις κράτους, κεφαλαίου και ‘’αγανακτισμένων’’ μισανθρώπων. Εσείς οπλίζεται και οι δικοί σας ‘’τρίτοι’’ εκτελούν. Εμείς πάντα θα εκτελούμε τον ‘’τρίτο ελληνικό πολιτισμό’’ που ονειρεύεστε
Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα μας καθώς πολύ μακρηγορήσαμε για τα αυτονόητα. Στο χρονικό διάστημα μετά την πρώτη αρνητική απόφαση για χορήγηση άδειας, η συντρόφισσα έκδωσε το βιβλίο που έγραψε μέσα στην φυλακή με τίτλο ‘’Κράτος εναντίον Κομμούνας-Δίκαιο, επαναστάσεις και πολιτικά ‘‘εγκλήματα’’ μέσα στους αιώνες’’. Το περιεχόμενο του βιβλίου είναι μέρος των πολιτικών καταθέσεων της Πόλας Ρούπα κατά την υπεράσπιση της στο εφετείο των δικών της οργάνωσης καθώς, και μια ιστορική έρευνα για το πολιτικό “έγκλημα“, την προέλευση του κράτους και τον ιστορικό του ρόλο. Η πρώτη έκδοση έχει εξαντληθεί και θα επανακυκλοφορήσει μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
Λίγο καιρό λοιπόν μετά την έκδοση του βιβλίου της, γνωστοποιήθηκε στη συντρόφισσα πως και η δεύτερη αίτηση για άδεια απορρίπτεται. Αυτή τη φορά στην αρνητική απόφαση αναγράφονται τα συμπεράσματα της δικαιοσύνης, που προέκυψαν από την εξέταση του περιεχομένου του βιβλίου της αλλά και από συζήτηση που έγινε με την κρατούμενη. Η συζήτηση ήταν πάνω στις θεματικές που αναπτύσσονταν στο βιβλίο, και έτσι μπορούμε να συμπεράνουμε πως η απόφαση πατάει αποκλειστικά στην κίνηση της συντρόφισσας να το εκδώσει. Η αστυνομία έκφρασης του ελληνικού κράτους από την πλευρά της, αποφάνθηκε πως οι πολιτικές απόψεις ποινικοποιούνται. Για να το εκφράσουμε καλύτερα ποινικοποιούνται εκείνες που δεν συμβαδίζουν με το κυρίαρχο αφήγημα.
Η φίμωση ανατρεπτικών και αντιεξουσιαστικών εκδοχών της πολιτικής ιστορίας και της εκάστοτε σύγχρονης πραγματικότητας προφανώς δεν είναι κάτι καινούριο. Από την απαγόρευση των έργων του Πρωταγόρα στην Αρχαία Αθήνα, στην επαναφορά νόμου του 1912 από την χούντα, μέχρι και την σημερινή λογοκρισία απόψεων στο διαδίκτυο, ο έλεγχος της γνώσης με στόχο την αφαίρεση της μνήμης και της κριτικής σκέψης, αποτελεί προτεραιότητα της εξουσίας. Το ελληνικό κράτος, πιστό σε αυτόν τον προσανατολισμό πλέον δεν καίει βιβλία όπως στις 16 Αυγούστου του 1936 αλλά ‘’καίει’’ τους ανθρώπους που τα γράφουν, επιλέγοντας την εφαρμογή ειδικού καθεστώτος. Πλέον δεν εφαρμόζει πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, αλλά ‘’ειδικές μεταχειρίσεις’’. Για κάποιους/ες αυτό είναι εξέλιξη. Για εμάς η εξουσία φέρει πάντα το ίδιο μισητό πρόσωπο και ας αλλάζει τα ‘ρούχα’’ της
Για να μην εθελοτυφλούμε ωστόσο, είναι προφανές πως η συντρόφισσα δεν ‘’πληρώνει’’ την έκδοση ενός βιβλίου. Πληρώνει την επαναστατική της δράση, την αμετανόητη στάση της, αλλά και την επιλογή της να προσθέσει στην ανατρεπτική θεωρία. Βρίσκεται εφτά χρόνια έγκλειστη στα μπουντρούμια της δημοκρατίας, συνεπής επαναστάτρια και αναρχική. Οι αμετανόητοι/ες πολιτικοί κρατούμενοι αποτελούν αγκάθι για το κράτος. Ειδικότερα όσοι/ες κραυγάζουν για την ελευθερία και για όσα τους έφεραν πίσω από τα κάγκελα. Αυτός είναι ο λόγος που το κράτος την εκδικείται και απορρίπτει τις άδειες, ο λόγος που αρνείται από μια μητέρα να δει το παιδί της από κοντά. Ο λόγος που ενώ τα επιχειρήματα του βιβλίου έσπασαν τα ισόβια που είχαν επιβληθεί στη συντρόφισσα, πλέον επικαλούνται από τα όργανα ως αιτία μη χορήγησης άδειας. Τέλος είναι ο λόγος που κάνει τα όργανα του κράτους να συμπεριφέρονται απέναντι στην συντρόφισσα όχι μόνο εκδικητικά, μα και προκλητικά. Χαρακτηριστική ήταν η ερώτηση της εισαγγελέα για το εάν ήθελε η συντρόφισσα εν τέλει να αποκτήσει παιδί. Την ίδια στιγμή γνώριζε φυσικά πως οι μόνοι ‘’επικίνδυνοι’’ για το παιδί υπήρξαν οι άντρες της αντιτρομοκρατικής που το απήγαγαν και το βασάνισαν κατά τη σύλληψη της συντρόφισσας.
Οι λογαριασμοί είναι ανοιχτοί, οι λόγοι αναρίθμητοι… ο επαναστατικός αγώνας υποχρέωση. Η υπόθεση αυτή δεν πρέπει να περάσει έτσι, δεν είναι μόνο ζήτημα της δεδομένης αλληλεγγύης προς τη συντρόφισσα. Είναι και ζήτημα ιστορικού προηγουμένου το οποίο θα μπορέσει να επαναληφθεί και σε μελλοντικές αποφάσεις. Στο καθεστώς εξαίρεσης που επιβάλετε στους/στις αμετανόητους/ες πολιτικούς/ες κρατούμενους/ες πρέπει να βάλουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας οδόφραγμα.
ΥΓ. Δεν ξεχνάμε τον σύντροφο και μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Νίκο Μαζιώτη του οποίου το κράτος εκδικητικά αρνείται να χορηγήσει την υπό όρους αποφυλάκιση που δικαιούται.
YΓ2 Δύναμη και Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας από 23/5 Γιάννη Μιχαηλίδη.
ΑΓΩΝΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ , ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΤΕΚΙ UTOPIA A.D