https://athens.indymedia.org/post/1630925/
22/06/2024 11 πμ.
Ο κανιβαλισμός ως εργαλείο της φυλακής: για το νόημα της απεργίας μου
Η κλασματική ανάπτυξη (μοριοποίηση) των εξουσιαστικών σχέσεων αποτελεί τυπική μέθοδο επέκτασης της ταξικής πυραμίδας και δόμησης του κατακόρυφου ελέγχου. Η φυλακή ως τόπος αποκλεισμού στο ελάχιστο, είναι πρόσφορη συνθήκη για την εγκατάσταση αλυσιδωτών σχέσεων εξουσίας. Όπου ασθενεί η αλληλεγγύη, τον χώρο καταλαμβάνει ο άγριος αγώνας για την εξουσία και την ιδιοτελή ανέλιξη πάνω στις ανάγκες των πιο εξαρτημένων. Οι αντικοινωνικές νοοτροπίες που συνοδεύουν την ακατάπαυστη καπιταλιστική επίθεση των τελευταίων δεκαετιών, έχουν επιδράσει στον κόσμο της φυλακής.
Οι μικροθύλακες εξουσίας μέσα στη φυλακή συνδέονται στην πυραμίδα ελέγχου και την κυκλοφορία του νόμιμου και παράνομου εμπορεύματος, διαλύοντας έτσι την κοινότητα των φυλακισμένων, πάντα για χάρη της διατήρησης του κεντρικού ελέγχου. Εκτός τούτου, ο κανιβαλισμός των εγκλείστων αξιοποιείται από τις διευθύνσεις, τις δικαστικές και τις πολιτικές αρχές και το διαπλεκόμενο κεφάλαιο, για τον στοχευμένο βασανισμό, την τρομοκράτηση ή την εξόντωση προσώπων. Ο νόμος του ισχυρού παράγει εκτελεστικά όργανα που δουλεύουν εκούσια ή ακούσια για τους μηχανισμούς ελέγχου της φυλακής. Σε ένα κανιβαλικό πεδίο, οι διευθύνοντες υλοποιούν τα σχέδιά τους κάνοντας απλά διαχείριση ροών ανθρώπων και πόρων, νόμιμων και παράνομων. Αυτό ακριβώς το πρόβλημα βρήκα μπροστά μου από τον τελευταίο Μάρτη, κατά την επιστροφή μου από τη Θεσσαλονίκη (όπου έγινε η δίκη της απαλλοτρίωση τράπεζας και δέχτηκα μια πειθαρχική επίθεση από τον εκεί μηχανισμό). Όσο έλειπα αποφυλακίστηκε ο συγκελίτης μου και μπήκαν αυθημερόν δύο νέοι συγκελίτες, εκ των οποίων ο ένας επενέβη στον χώρο σαν κατακτητής. Ταυτόχρονα, ένας άλλος κανίβαλος βρήκε την ευκαιρία να κάνει μια επιδρομή λεηλασίας. Αφού επέστρεψα, ο τελευταίος επεχείρησε επανειλημμένα να κατοχυρώσει τις πράξεις του πουλώντας τραμπουκισμό, που έφτασε στα μέγιστά του με την κάλυψη της Διεύθυνσης. Εγώ, έγινα στόχος συγκαλυμμένων πειθαρχικών απειλών: αν αισθανόμουν ότι κινδυνεύω, θα έπρεπε εγώ να αλλάξω πτέρυγα, σύμφωνα με το προσχηματικό τυπικό. Με τον νέο συγκελίτη, που εξέφραζε τη νοοτροπία του δικαίου του ισχυρότερου, η σχέση ρυθμίστηκε αρχικά με διάλογο, που για να κατοχυρωθεί χρειάστηκε κάποια στιγμή να μεταφερθεί σε έναν ευρύτερο συλλογικό χώρο, με την πρόσκληση κι άλλων συγκρατούμενων σε ένα πλαίσιο συντροφικότητας. Οι μικρορυθμίσεις λειτουργούσαν μέχρι την Πέμπτη το βράδυ (20/6), όταν η αναφορά στο σύνολο των προβλημάτων ιδιοτέλειας, αδιαφορίας και λεηλασίας, πυροδότησε μια επιθετική αντίδραση που πήρε τη μορφή απόπειρας άγριας επικυριαρχίας.
Αποτελεί πολιτική θέση μου και στάση μέσα στη φυλακή η άρνηση της επίλυσης προβλημάτων μέσω βίας μεταξύ φυλακισμένων. Είναι μια δηλωμένη στάση μέσα στην κοινότητα των φυλακισμένων. Το δίκαιο του ισχυρότερου είναι παντελώς ξένο για μία κοινότητα των φυλακισμένων που θέλει να μην είναι υποτελής στην κρατική διαχείρισή της. Όλα τα προβλήματα και η βία μεταξύ αυτών, πρέπει να αντιμετωπίζονται με το αναγκαίο εύρος συλλογικής κινητοποίησης. Η ευθύνη για το τάισμα του κανιβαλισμού ανήκει έτσι κι αλλιώς στην πυραμίδα ελέγχου. Εκεί που το δίκαιο της κοινότητας είναι αδύναμο ή ανύπαρκτο απέναντι στον νόμο του ισχυρότερου, οι κρατικοί θεσμοί και τα όργανά τους έχουν άμεση ευθύνη για όλα τα αποτελέσματα.
Ειδικότερα για τους πολιτικούς κρατούμενους, καθώς όλη η διευθυντική πυραμίδα, όχι μόνο γνωρίζει αλλά και αντιλαμβάνεται ως εχθρική στάση την εναντίωσή μας στον κανιβαλισμό, κάθε έκθεσή μας απέναντι στον νόμου του ισχυρότερου, προερχόμενη από τον κόσμο της φυλακής, αποτελεί προβοκάτσια με σκοπό την ποινική ή και φυσική εξόντωση. Δεν είμαι ο πρώτος πολιτικός κρατούμενος που αντιμετώπισε τέτοιες συνθήκες, ούτε βρήκα το πρόβλημα μπροστά μου μόλις τους τελευταίους μήνες. Τώρα όμως το πρόβλημα έγινε προσωπικά οριακό, διότι εκδηλώνεται μια συντεταγμένη πολιτική αξιοποίησή του από τη Διεύθυνση της φυλακής Δομοκού, είτε με την ευθεία προσφορά κάλυψης για τον κανιβαλισμό είτε με την ευθεία προσαύξηση της επιθετικότητάς του με ποινικά μέσα. Η κανιβαλική επίθεση που έγινε εναντίον μου στις 20/6, απέναντι στην οποία δεν αντέταξα κάποια αξιοσημείωτη άμυνα, ακολουθήθηκε από μία εντολή μετακίνησής μου από το κελί μου και μία πειθαρχική δίωξη.
Οι πειθαρχικές ποινές ξέρουμε τι σημαίνουν: περισσότερη φυλακή, κομμένες άδειες και κομμένες αναστολές. Στις συγκεκριμένες συνθήκες, η αλλαγή κελιού δεν είναι απλά μια ταλαιπωρία που όταν επαναλαμβάνεται κι επικρέμεται διαρκώς, γίνεται βασανιστήριο. Εξισώνοντας τον κανιβαλισμό και την αντίσταση σε αυτόν, η πειθαρχική αλλαγή κελιού του βρισκόμενου σε κατάσταση άμυνας, κατόπιν μίας επίθεσης, αποτελεί επίσημη νομιμοποίηση του δικαίου του ισχυρότερου κι εγκατάσταση ενός μόνιμου καθεστώτος τρομοκρατίας μέσω διαχείρισης του κανιβαλισμού κι επιβολής επιπλέον ποινών. Το μήνυμα που θέλουν να εμφυσήσουν, όχι μόνο σε μένα, αλλά στο σύνολο των συγκρατούμενών μου, είναι ότι όποιος δεν υποτάσσεται στον νόμο της δύναμης, άμεσης από τον επίσημο μηχανισμό ή μεσολαβημένης από τον κανιβαλισμό, θα βρίσκεται σε διαρκή καταδίωξη με όλη την γκάμα των μέσω τρομοκρατίας που κατέχει ο μηχανισμός.
Αυτός ο αγώνας, με τον μικρό στόχο του, είναι μία μάχη υπεράσπισης των πολιτικών κρατούμενων απέναντι στα επίσημα και στα υπόγεια τρομοκρατικά μέτρα του κράτους. Αντίσταση στην αγριότητα της φυλακής, που πηγάζει από την αιχμαλωσία και ολοκληρώνεται στην επίτασή της. Ως προς τη δική μου πορεία μέσα σε ετούτο το πεδίο αγώνα, είναι μία κρίσιμη στιγμή για την κατοχύρωση μίας διαβίωσης εντός φυλακής, στοιχειωδώς προφυλαγμένης από τη συγκαλυμμένη τρομοκρατία, από τις προβοκάτσιες κι από ορισμένα από τα μικρά καθημερινά βασανιστήρια.
Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης
21 Ιουνίου 2024
Φυλακή Δομοκού