https://athens.indymedia.org/post/1631421/
από Συνέλευση Αλληλεγγύης στα καταδικασμένα μέλη του Ε.Α. Π.Ρούπα κ΄ Ν.Μαζιώτη
02/08/2024 12:01 μμ.
Οι αγωνίστριες κι οι αγωνιστές των επαναστατικών οργανώσεων που βρίσκονται αιχμάλωτοι/ες στις φυλακές, αντιμετωπίζουν σε όλα τα στάδια της κρατικής και ποινικής καταστολής –από τη σύλληψή τους, τις δίκες και τον πολύχρονο εγκλεισμό τους στα κελιά της δημοκρατίας, έως και τη στιγμή της αποφυλάκισής τους–, ένα ειδικό «καθεστώς εξαίρεσης». Ένα «καθεστώς εξαίρεσης» που αφορά πρώτα και κύρια τις αγωνίστριες και τους αγωνιστές που με τις ενέργειές τους επιχείρησαν την ανατροπή του υπάρχοντος κρατικού-καπιταλιστικού κόσμου. Και παρόλο που το δικαστικό/κατασταλτικό τοπίο σταθερά αυστηροποιείται, τα αιχμάλωτα συντρόφια συνειδητά στέκονται με αξιοπρέπεια και με συνέπεια υπερασπιζόμενα την πολιτική τους δράση.
Αυτή η στάση των ανυπότακτων επαναστατ(ρι)ών μάς υπενθυμίζει κάθε στιγμή, ότι οι αγώνες ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, ακόμα κι αν πρόσκαιρα καταστέλλονται, δεν ηττώνται, δεν είναι μάταιοι. Αντίθετα, η πολιτική τους παρακαταθήκη σε κάθε ιστορική εποχή, πάντα ήταν (και είναι) ο καταλύτης που πυροδοτούσε/και πυροδοτεί τους αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος. Κι αυτή η προοπτική είναι που φοβίζει διαχρονικά την πολιτική και οικονομική εξουσία. Γιατί όταν οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι όπου γης, βρίσκονται στο ιστορικό προσκήνιο, πάντα και παντού, είναι νικητ(ρι)ες. Δεν φοβούνται και δεν έχουν τίποτα άλλο να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους.
Ανάμεσα στις αγωνίστριες και τους αγωνιστές μ’ αυτά τα πολιτικά χαρακτηριστικά είναι και τα καταδικασμένα συντρόφια του Επαναστατικού Αγώνα, η Πόλα Ρούπα κι ο Νίκος Μαζιώτης. Ακριβώς λόγω αυτών των πολιτικών χαρακτηριστικών, ο αναρχικός σύντροφος Νίκος Μαζιώτης που βρίσκεται στη φυλακή για τη δράση του στον Επαναστατικό Αγώνα και δεν διαπραγματεύεται, δεν παζαρεύει την ελευθερία του με όρους υποταγής και μετάνοιας όπως το κράτος και η «δικαιοσύνη» επιδιώκουν, βιώνει μια επιπλέον περίπτωση «καθεστώτος εξαίρεσης». Τον κρατούν ακόμη αιχμάλωτο στα κελιά της δημοκρατίας και του στερούν την ελευθερία του παρόλο που έχει εκτίσει την πολύχρονη ποινή του, εδώ και δύο χρόνια. Η δε συντρόφισσα Πόλα Ρούπα βρίσκεται σε πολιτική ομηρία παρόλο που εδώ και μήνες έχει ήδη αποφυλακιστεί με περιοριστικούς όρους. Είναι ενδεικτικό ότι μόλις μία εβδομάδα μετά την απελευθέρωσή της τον Νοέμβρη του 2023, ο εφέτης αντιεισαγγελέας Χαλκίδας άσκησε έφεση κατά της αποφυλάκισής της και από τον Γενάρη του 2024, εκκρεμεί η έκδοση οριστικής απόφασης. Και όσο υπάρχει αυτή η δικαστική εκκρεμότητα, κινδυνεύει να οδηγηθεί πίσω στη φυλακή.
Το «καθεστώς εξαίρεσης» του Νίκου Μαζιώτη
Το συμβούλιο Πλημμελειοδικών της Λαμίας απέρριψε το πρόσφατο αίτημα του συντρόφου για την υπό όρους αποφυλάκισή του, όπως κι ο ίδιος δημοσιοποίησε (Νίκος Μαζιώτης: για την τελευταία απόρριψη της αποφυλάκισής μου https://epanastaticosagonas.wordpress.com/).
Είναι η 6η φορά που έχει απορριφθεί το αίτημα του συντρόφου (5 απορρίψεις από πρωτοβάθμιο συμβούλιο και μία από εφετείο, όπου είχε προσφύγει μία και μοναδική φορά). Τις τρεις (3) από τις έξι (6) αιτήσεις που έχει υποβάλει ο Νίκος Μαζιώτης για την απελευθέρωσή του, έχει απορρίψει συμβούλιο που προΐσταται η ίδια δικαστικός. Και μάλιστα και τις τρεις φορές, το αίτημά του συνοδευόταν από τρεις διαδοχικές θετικές εισαγγελικές εισηγήσεις.
Είναι γνωστό πως στην περίπτωση του συντρόφου, το σκεπτικό που συνοδεύει τις συνεχόμενες απορριπτικές αποφάσεις για την υφ’ όρων αποφυλάκισή του, είναι οι συστηματικά παρόμοιες αιτιάσεις φρονηματικού και πολιτικού χαρακτήρα. Αυτό ακριβώς αποτυπώνεται σε όλα τα απορριπτικά βουλεύματα, με ιδιαίτερη έμφαση στο τελευταίο αίτημά του. Είναι από τους ελάχιστους πανελλαδικά κρατούμενους –αν όχι ο μοναδικός– με ποινή 20ετούς κάθειρξης που εξαιρείται εδώ και 2 χρόνια από την αναστολή. Και πιθανόν επιχειρούν να τον εξαναγκάσουν να την εκτίσει ολόκληρη, παρόλο που τα 3/5 της ποινής –σύμφωνα με τους δικούς τους νόμους– έχουν συμπληρωθεί και με το παραπάνω, από τον Γενάρη του 2022.
Η «ειδική» αντιμετώπιση της δικαστικής εξουσίας και προσωπικά της προέδρου του συμβουλίου Πλημμελειοδικών της Λαμίας, απέναντι στον πολιτικό κρατούμενο Νίκο Μαζιώτη, ενισχύει –αν μη τι άλλο– αυτή την πολιτική εκτίμηση: ότι η εξαίρεση της μη αποφυλάκισής του εδράζεται στην πολιτική φύση της υπόθεσής του. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση της συντρόφισσας Πόλας Ρούπα. Όμως η υπόθεση αυτή και ειδικότερα η μη αποφυλάκιση του συντρόφου Νίκου Μαζιώτη, εκτός από τη στέρηση της ελευθερίας του, θα αποτελέσει ενδεχομένως δεδικασμένο ενάντια στον κόσμο του αγώνα, στην περίπτωση που η δράση αυτή θα στραφεί ευθέως ενάντια στο κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας. Και αυτό αναδεικνύει πόσο πολύ φοβίζει τη δημοκρατία τους, η δράση των αγωνιστ(ρι)ών και των αντάρτικων οργανώσεων που στρέφεται ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και σε κάθε μορφή εξουσίας κι εγκλεισμού.
Ως συντρόφια που αγωνιζόμαστε μέσα από τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, στεκόμαστε εχθρικά ενάντια στο κράτος και τους μηχανισμούς του, τους νόμους και τις φυλακές τους. Κατά συνέπεια, γνωρίζουμε το πώς αντιμετωπίζει το ίδιο το κράτος κι οι μηχανισμοί του τα συντρόφια μας αλλά και το πώς αντιμετωπίζει τα «δικά του παιδιά». Είτε είναι πολιτικά πρόσωπα που εμπλέκονται σε ποινικές κι όχι μόνο, υποθέσεις, είτε είναι ένστολοι υπηρέτες του συστήματος πολιτικής κι οικονομικής εξουσίας που έχουν διαπράξει κρατικές δολοφονίες, είτε είναι φασίστες, ναζιστές κλπ.
(Παρα)κράτος, πολιτική-δικαστική μαφία και δημοκρατία
Με την πρόσφατη αποφυλάκιση υφ’ όρων του ναζιστή Μιχαλολιάκου, αποδείχτηκαν ακόμη μια φορά τα παραπάνω. Σύμφωνα με δημοσιογραφικούς, νομικούς αλλά και δικαστικούς κύκλους, την απόφαση αυτή υπέγραψε η Παπαγιάννη Χριστίνα, ως πρόεδρος του συμβουλίου Πλημμελειοδικών της Λαμίας. Έτσι, με το υπ’ αριθ.121/30.4.2024 βούλευμα, αποφυλακίστηκε ο συγκεκριμένος, ενώ το πρώτο αίτημά του για αποφυλάκιση, συνοδευόταν από αρνητική εισαγγελική εισήγηση.
Από την πρώτη στιγμή, υπήρξε όχι μόνο η πολιτική κάλυψη, αλλά ήταν εργώδης και συντονισμένη προσπάθεια από την κρατική (και τη δικαστική) εξουσία, πρώτα και κύρια για να μην αποφυλακιστεί ο σύντροφος Μαζιώτης. Και ακριβώς λόγω της πολιτικής αυτής εντολής, επιχειρήθηκε να μην αποκαλυφθεί και το όνομα της ίδιας της προέδρου του συμβουλίου. Επιπρόσθετα και για να μην διασαλευτεί το «κύρος» της ίδιας της «δικαιοσύνης». Η επιχειρούμενη αυτή συγκάλυψη, δεν ευοδώθηκε. Το όνομα της προέδρου είχε ευθύς αμέσως γίνει γνωστό μέσω διαρροών από δημοσιογραφικά (κι όχι μόνο) γραφεία.
Και παρά το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος ναζιστής είναι πλέον κρατούμενος (μετά από την άσκηση έφεσης κατά της αποφυλάκισής του από εφέτη αντιεισαγγελέα), αυτή η επιλεκτική απόφαση της συγκεκριμένης δικαστικού, ούτε μειώνει την πολιτική σημασία της ευνοϊκής αυτής στάσης από την κρατική και δικαστική εξουσία, ούτε μπορεί να αποσοβήσει την κοινωνική και πολιτική απαξία που αυτή προκάλεσε. Όμως η μεροληπτικά επιλεκτική στάση ακροδεξιών στοιχείων της «δικαιοσύνης», που αποφυλακίζουν ναζιστές, αλλά είναι τα ίδια πρόσωπα, όπως η συγκεκριμένη δικαστικός που κρατά αιχμάλωτο τον σύντροφο Νίκο Μαζιώτη, δεν μπορεί πλέον να μείνει στην αφάνεια.
Ο φασισμός, ο νεοναζισμός σε όλες τις εκφάνσεις και με όποιο μανδύα πολιτικό κι αν εμφανίζεται, φαίνεται να βρίσκει χώρο και «στήριξη» από τις διωκτικές και δικαστικές αρχές λόγω της πολιτικής τους ομοιότητας και της οργανικής τους συνάφειας εντός του μηχανισμού. Η εξουσία τούς αντιμετωπίζει σαν μια πολιτική προέκτασή της, καθώς δεν την απειλούν. Αντίθετα, οι φασιστικοί, oι ναζιστικοί και λοιποί εθνικιστικοί θύλακες, ως ιδεολογία, πολιτική έκφραση και πρακτική είναι το απόλυτο πολιτικό συμπλήρωμα του κράτους-τρομοκράτη, με όποια μορφή κι αν αυτό ενίοτε παίρνει. Είναι εξάλλου γνωστό πως από τα μετεμφυλιακά χρόνια ιδιαίτερα, ήταν και είναι ανελλιπώς οργανικά ενταγμένοι στις δομές και τους θεσμούς του ίδιου του κράτους. Και μάλιστα, ολοκληρώνουν το έργο του όταν κι εφόσον για λόγους ενσωμάτωσης αλλά και κατευνασμού κι αποπροσανατολισμού της κοινωνικής οργής, η πολιτική εξουσία δεν θέλει να εκτεθεί περαιτέρω.
Εστιάζοντας μάλιστα σ’ αυτή την επιλεκτική τακτική απέναντι στον συγκεκριμένο ναζιστή και την εκδικητικότητα και τη στέρηση της ελευθερίας για τον σύντροφο Νίκο Μαζιώτη, επιβεβαιώνεται απόλυτα η πολιτική «συμπάθεια» προσωπικά της προέδρου αλλά και γενικότερα η ιδεολογική και δομική όσμωση και σύμφυση της κρατικής εξουσίας με τέτοιου τύπου ιδεολογίες και πρακτικές (όπως είναι τα φασιστικά, ναζιστικά, ρατσιστικά, έμφυλα και λοιπά μισαλλόδοξα πογκρόμ και οι δολοφονίες). Όπως όταν η «δικαιοσύνη» (το τριμελές εφετείο κακουργημάτων Κομοτηνής) πριν από ένα μήνα, επιδίκασε με αναστολή κι αποφυλάκισε τους 3 φασίστες αυτόκλητους σερίφηδες της Αλεξανδρούπολης, που κυνηγούσαν και φυλάκισαν 13 πρόσφυγες/μετανάστες σε τρέιλερ-κλουβί! Ή όταν το κράτος και οι μηχανισμοί του, άφηναν τα τάγματα εφόδου της Χ.Α. να δρουν ανενόχλητα. Ας μην ξεχνάμε ότι λίγο πριν τα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου δολοφονήσουν στο Κερατσίνι τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα, στελέχη του σημερινού κυβερνώντος κόμματος αλλά και δημοσιογράφοι συστημικών μέσων και μετέπειτα βουλευτές της Ν.Δ., που έβλεπαν ότι απειλείται η πρωτοκαθεδρία και τα «κουκιά» τους στην εθνικιστική δεξιά, συνομιλούσαν με στελέχη και βουλευτές του νεοναζιστικού μορφώματος, για να γίνει πράξη αυτή η πολιτική συμπόρευση με μια ίσως … «πιο σοβαρή» … Χ.Α. (sic)!
Οι αγώνες των ανυπότακτων για μια ακρατική-αταξική κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης, δεν δύνανται να έχουν οποιαδήποτε σχέση με τα μισαλλόδοξα χαρακτηριστικά της φασιστικής ή της ναζιστικής ιδεολογίας. Στο πλαίσιο της κρατικής μεθόδευσης αποπολιτικοποίησης των κοινωνικών αγώνων, στην ευρωπαϊκή –και όχι μόνον– ήπειρο, οι δημοκρατίες επιχειρούν σε ποινικό-νομολογικό επίπεδο να εξισώσουν τις εξεγερτικές-επαναστατικές δράσεις, με τις πρακτικές δολοφόνων. Τελευταία, η δικαστική εξουσία στον ελλαδικό χώρο αλλά κι οι ρουφιάνοι των καθεστωτικών μέσων, αναπαράγουν το αφήγημα του «αμετανόητου» των φασιστών, ως επιχείρημα «νίκης της δημοκρατίας» για την επαναφυλάκιση του «φύρερ». Επιχείρημα νομολογικά υπονομευτικό στην προοπτική του, για την αμετανόητη στάση των επαναστατ(ρι)ών, όπως είναι η στάση του αιχμάλωτου συντρόφου Νίκου Μαζιώτη.
Δεν ξεχνάμε τα αιχμάλωτα συντρόφια σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, μέχρι τη λευτεριά από τα κελιά της δημοκρατίας
Υπερασπιζόμαστε τον σύντροφο Νίκο Μαζιώτη και τη συντρόφισσα Πόλα Ρούπα, για τη δράση και τις πολιτικές τους επιλογές ως αναρχικών αλλά και ως καταδικασμένων μελών του Επαναστατικού Αγώνα. Καλούμε τον κόσμο του αγώνα σε εγρήγορση και αλληλεγγύη για την:
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ που βρίσκεται αιχμάλωτος στα κελιά της δημοκρατίας για τη δράση του Επαναστατικό Αγώνα
ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΜΗΡΙΑ
Συνέλευση Αλληλεγγύης για τα καταδικασμένα μέλη
Επαναστατικού Αγώνα Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη