https://athens.indymedia.org/post/1633178/
04/12/2024 11:43 μμ.
“Εσείς της μιλάτε για την κρατική δολοφονία του Μανιουδάκη, αυτή γνωρίζει μόνο τον Μανιαδάκη…”
Η παραπάνω φράση ανήκει σε μεσήλικα δικηγόρο Αθηνών που εμβρόντητος παρακολούθησε ως ακροατής την δίκη στο Β’ Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών στις 30/10/2024. Η φράση του χαρακτήριζε την στάση της εισαγγελέως Χ.Ψωμά κατά την διάρκεια της δίκης συντρόφου με βάση το άρθρο 190 του Π.Κ περί “απειλής διάπραξης εγκλημάτων” επειδή κατείχε αντιμπατσικά-αντικατασταλτικά αυτοκόλλητα. Ο Μανιουδάκης είναι ο 58χρονος Κώστας Μανιουδάκης, δολοφονημένος από αστυνομικούς των ΤΑΕ Σούδας τον Σεπτέμβρη του 2023. Ο Μανιαδάκης είναι ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, υφυπουργός Δημόσιας Ασφάλειας στην δικτατορία του Ι.Μεταξά, γνωστός για τις μεθόδους βασανισμού (ρετσινόλαδο), και διώξεων (εξορίες, δηλώσεις μετανοίας, μηχανισμοί πληροφοριών) που συνεχίζουν να εμπνέουν λειτουργούς της δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας του τόπου.
Ως μέλη του ακροατηρίου του εν λόγω δικαστηρίου προχωράμε στην δημοσίευση των όσων διεξήχθησαν και (περίπου) λέχθηκαν ως απαραίτητο χρέος μας απέναντι στην αλήθεια και το δίκιο των ανθρώπων που συνεχίζουν να αγωνίζονται. Επιπλέον, μπορεί να θεωρηθεί και ένα χρονογραφικό κειμήλιο για τους νομικούς του μέλλοντος (δικηγόρους, δικαστές, εισαγγελείς…). Ούτως ή άλλως, “η δημοσιότητα είναι η ψυχή της δικαιοσύνης” και κανένας ποινικός κώδικας ή διάταξη δεν μπορεί να περιορίσει την δημοσιότητα των δικών που λαμβάνουν χώρα ενώπιον ακροατηρίου. Είναι ξεκάθαρο ότι οι ειδικές νομοθεσίες εξυπηρετούν ειδικούς σκοπούς και καμία σχέση δεν έχουν με το γενικό συμφέρον και το κοινό περί δικαίου αίσθημα…
Η πρωτοβουλία μας αυτή, αν και αυθόρμητη, μπροστά στα όσα άκουσαν τα αυτιά μας και είδαν τα μάτια μας, φιλοδοξεί να προτρέψει το ευρύτερο αντιεξουσιαστικό κίνημα να ξεθάψει το πολιτικό όπλο της κάλυψης των πολιτικών δικών και της πλατιάς δημοσίευσης των πρακτικών, των τεκταινομένων και των νομικών και πολιτικών προεκτάσεων που κάθε δίκη έχει. Το σύνθημα “Οι δίκες θα γίνουν του κράτους καταδίκες” είναι πιο επίκαιρο από ποτέ σε μια συγκυρία όπου δεκάδες πολιτικών δικών συμβαίνουν κάθε εβδομάδα στα δικαστήρια της χώρας με κατηγορούμενους δεκάδες συντρόφους και συντρόφισσες για μια σειρά υποθέσεων και γεγονότων. Και αποτελεί πολιτικό επίδικο όχι μόνο η απαλλαγή και η αθώωση των συντρόφων μας αλλά και η πλατιά δημοσιοποίηση κάθε διωκτικής, νομικής και ποινικής μεθόδευσης του καθεστώτος απέναντί τους. Η πολιτική στάση απέναντι στην δικαστική εξουσία παραμένει μια αγωνιστική στάση μέσα στο οπλοστάσιο του κοινωνικού-ταξικού ανταγωνισμού που επιχειρεί να αποκρούσει και να ακυρώσει τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις του κράτους αλλά και να αντεπιτεθεί μέσα από το φούντωμα της κοινωνικής αλληλεγγύης, μέσα από την αποκάλυψη των αντιφάσεων της αντίπαλης πλευράς, μέσα από την μαχητική υπεράσπιση του δίκιου που κουβαλούν και μεταδίδουν οι πράξεις των αγωνιστικών υποκειμένων που δικάζονται από τους υπαλλήλους της δικαστικής εξουσίας.
Επιστρέφοντας στην περίπτωσή μας, ο σύντροφος Γ.Α δικαζόταν για την κατοχή αντιμπατσικών-αντικατασταλτικών αυτοκόλλητων όπου έγραφαν “Αφού μας θέλουν αναλώσιμους, ας πεθάνει και κανένας μπάτσος” και “Να ματώσουμε τους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ Ν.Σαμπάνης, 20 χρονών Πέραμα – Κ.Φραγκούλης, 16 χρονών, Θεσσαλονίκη – Κ.Μανιουδάκης, 58 χρονών, Κρήτη – Χ.Μιχαλόπουλος, 17 χρονών, Θήβα – Αϊσέ, 19 χρονών, Ξάνθη”. Αυτοκόλλητα που βρέθηκαν στην κατοχή του αλλά και στην οικία του μετά από εισβολή της Κρατικής Ασφάλειας την μέρα της σύλληψής του 16/1/24. Η δίωξη βασίστηκε σε μία προκλητική δικογραφία της ΕΛ.ΑΣ η οποία ισχυρίζεται ότι η μαζική ρίψη τρικακίων με το παραπάνω περιεχόμενο σε δεκάδες γειτονιές της Αθήνας τις προηγούμενες μέρες της σύλληψης του συντρόφου, δημιούργησαν φόβο στο προσωπικό της ΕΛ.ΑΣ, λόγω και του πρόσφατου περιστατικό θανάσιμου τραυματισμού Αστυνομικού της Υποδιεύθυνση Αποκατάστασης Τάξης, την 7/12/23, κατά την διάρκεια αγώνα βόλεϊ στην περιοχή του Αγίου Ιωάννη Ρέντη. Η Κρατική Ασφάλεια όχι μόνο συνέταξε την παραπάνω δικογραφία αλλά και διέταξε δεκάδες ασφαλίτες να περισυλλέγουν από τους δρόμους της Αθήνας τα εν λόγω φυλλάδια, να τα φυλλομετρούν και να στέλνουν στα εργαστήρια της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών για αποτυπώματα και DNA…Ο σύντροφος κατηγορήθηκε ότι διέπραξε “κατ’εξακολούθησιν” όλες τις ρίψεις φυλλαδίων σε όλες τις περιοχές της Αθήνας μέσα σε περίπου 12 ώρες…Πλάι στην κατηγορία περί απειλής διάπραξης εγκλημάτων, προστέθηκε και η άρνηση δακτυλοσκόπησης.
Στις 30/10/24 ορίστηκε η δίκη με πρόεδρο τον Ιωάννης Παπαδή και στην θέση της εισαγγελέως την εισαγγελέα πρωτοδικών, Χριστίνα Ψωμά. Η κάλυψη της δίκης έγινε εκ των ενόντων, με βάση τις προσωπικές σημειώσεις και την μνήμη των δαιμόνιων αντιρεπόρτερς. Λόγω του αντιλογικού χαρακτήρα, οι καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης μεταφέρονται στον πλάγιο λόγο. Αντίθετα, η απολογία του κατηγορουμένου, η πρόταση της εισαγγελέως και η αγόρευση του συνηγόρου υπεράσπισης μεταφέρονται στον ευθύ λόγο, με αρκετά περιθώρια αυθαιρεσίας γύρω από αυτό.
1ος μάρτυρας Καρπινκάκης Θεοφάνης, Κρατική Ασφάλεια, Υπηρεσία Προστασίας Πολιτεύματος
Στις 11/1 δόθηκε εντολή να μαζέψουν από παντού τα τρικάκια. Βεβαίωσε για το περιεχόμενο, το χρώμα και το μέγεθος των τρικακίων. Στις 14/1 πήγε σε πλατεία του Βύρωνα και μάζεψε 2 τρικάκια, όλως τυχαίως δίπλα στο σπίτι του κατηγορούμενου. Καμία εμπλοκή με την σύλληψη του κατηγορουμένου στις 16/1. Δήλωσε ότι δεν είναι εκπρόσωπος της ΕΛ.ΑΣ, ότι δεν φοβήθηκε αλλά ότι είναι πιθανό να προκάλεσε φόβο σε κάποιους συναδέλφους του λόγω της δολοφονίας Λυγγερίδη έξω από γήπεδο στου Ρέντη.
Δήλωσε ότι δεν γνωρίζει τα ονόματα των δολοφονημένων που αναγράφονται στα τρικάκια ούτε και γνωρίζει την εμπλοκή αστυνομικών σ’ αυτά τα συμβάντα. Μετά από πιεστικές ερωτήσεις της εισαγγελέως είπε ότι ίσως και να φοβήθηκε κάποιος αστυνομικός και πιθανόν να προκάλεσε σε διέγερση…
Στην εξέτασή του από τον συνήγορο υπεράσπισης, βεβαίωσε ότι δεν του προκάλεσε κανένα φόβο, ότι δεν γνωρίζει ποιός φοβήθηκε και ποιός αποφάσισε να κινήσει ποινική διαδικασία.
Στην εξέτασή του από τον κατηγορούμενο, δήλωσε ότι μετά τις 16/1 και την σύλληψη του κατηγορούμενου, ενώ ο ίδιος πήγε σε όλες τις περιοχές της Αθήνας και συνέλεγε τα τρικάκια, δεν υπήρξε νέα εντολή περισυλλογής τους, παρόλο που συνέχισαν να πετάγονται σε δρόμους της Αθήνας. Δήλωσε ότι ούτε η δολοφονία του Λυγγερίδη του προκάλεσε φόβο προσωπικά αλλά ότι σε άλλους συναδέλφους ίσως προκλήθηκε φόβος. Δήλωσε ότι δεν γνωρίζει ούτε τους έχει προκαλέσει φόβο καμία από τις 50 αυτοκτονίες αστυνομικών εκτός υπηρεσίας από το 2015 ως το 2022.
2ος μάρτυρας Αλεξίου Στυλιανός, Κρατική Ασφάλεια, Υπηρεσία Προστασίας Πολιτεύματος
Δήλωσε ότι συμμετείχε σε κλιμάκια που αναζητούσαν σε περιοχές της Αθήνας τα άτομα που έριχναν τα φυλλάδια.
Δήλωσε ότι έχει ακουστά τις υποθέσεις των δολοφονημένων πολιτών που αναγράφονται στα τρικάκια αλλά δεν γνωρίζει με ποιόν τρόπο εμπλέκεται η ΕΛ.ΑΣ. Δήλωσε ότι είδε τον κατηγορούμενο να κολλά αυτοκόλλητο σε στάση. Δήλωσε ότι δεν φοβήθηκε προσωπικά αλλά είναι πιθανόν να φοβήθηκε κάποιος συνάδελφος λόγω και του πρόσφατου θανάτου του Λυγγερίδη στου Ρέντη.
Στις πιεστικές ερωτήσεις της εισαγγελέως, βεβαίωσε ότι τα τρικάκια εμπεριείχαν προτρεπτικά λόγια που ίσως να ήθελαν να κάνουν κάπου κακό. Στην ευθεία ερώτηση “τί σημαίνει να ματώσουμε τους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ;”, ο μάρτυρας κατέθεσε “να τους κάνουμε κακό”.
Στην εξέτασή του από τον συνήγορο υπεράσπισης, δήλωσε ότι ο ίδιος τον είδε να κολλά το αυτοκόλλητο, αλλά τον συνέλαβαν άλλοι ένστολοι συνάδελφοί του σε σημείο που δεν γνωρίζει.
Παρενέβη η εισαγγελέας και θέλησε να ξαναεξετάσει τον μάρτυρα με έγγραφα που δεν είχαν συμπεριληφθεί στα αναγνωστέα έγγραφα της δικογραφίας. Η εισαγγελέας τον ρώτησε για το σήμα της αναρχίας και το αστέρι που υπήρχαν στα τρικάκια.
Στην ερώτηση του συνηγόρου, αν η εισαγγελέας διαθέτει την φωτογραφία με το “κολλημένο αυτοκόλλητο” που λέει ο μάρτυρας αστυνομικός ότι κατέθεσε στις 16/11, η έδρα επιφυλάχθηκε. Μέχρι και το τέλος της διαδικασίας, το μόνο αποδεικτικό υλικό που συνέδεσε τον κατηγορούμενο με την κατηγορία, δεν παρουσιάστηκε ποτέ στο δικαστήριο.
1ος Μάρτυρας υπεράσπισης
Δήλωσε ότι δεν γνωρίζει τον κατηγορούμενο και ότι προσήλθε λόγω του πολιτικού περιεχομένου των τρικακίων στα οποία εμπεριέχεται και το όνομα του πατέρα του, προσέρχεται ως γιος δολοφονημένου πολίτη από την Αστυνομία.
Αναφέρθηκε στη νομική διαχείριση που επιφυλάσσει η ελληνική δικαιοσύνη προς τους 4 κατηγορούμενους αστυνομικούς για την δολοφονία του πατέρα του 14 μήνες μετά την δολοφονία οι οποίοι όχι μόνο δεν πέρασαν Ε.Δ.Ε αλλά ακόμα και μετά την απαγγελία κατηγορίας εναντίον τους για “ανθρωποκτονία εκ προθέσεως σε ήρεμη ψυχική κατάσταση με ενδεχόμενο δόλο από κοινού,” εργάζονται στην Υπηρεσία τους κανονικά και συνεχίζουν να οπλοφορούν. “Τι είναι πιο επικίνδυνο; Ένα τρικάκι; Έχει σκοτωθεί κανείς από τρικάκι; Ή οι 4 συγκεκριμένοι αστυνομικοί που εργάζονται ακόμα;”
Δήλωσε ότι στην υπόθεση του πατέρα του ουδέποτε υπήρξε λήψη και εξέταση dna παρόλο που υπήρξε θάνατος ανθρώπου ενώ σε κάποιες δεκάδες τρικάκια διατάχθηκε η λήψη dna από κομμάτια χαρτί πεσμένα στον δρόμο. Τέλος, δήλωσε ότι οι υπόδικοι αστυνομικοί απήγγειλαν στον ίδιο μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση ενώ η ΕΛ.ΑΣ έχει προβεί σε συλλήψεις αλληλέγγυων και οι συνδικαλιστικές ενώσεις των αστυνομικών έχουν εκδώσει ανακοινώσεις που επιχειρούν να εκφοβίσουν με κάθε τρόπο όσους συνεχίσουν να αναδεικνύουν την κρατική δολοφονία του Κωστή Μανιουδάκη.
2ος Μάρτυρας υπεράσπισης
Δήλωσε ότι το πρωί της 16/1 ο κατηγορούμενος μετέβη από το σπίτι του σε κινητοποίηση αποτροπής έξωσης στη γειτονιά του Βύρωνα στην οποία υπήρξε μικροένταση με αστυνομικές δυνάμεις που συνέδραμαν τον δικαστικό επιμελητή. Το μεσημέρι ενημερώθηκε για την σύλληψή του αφού η ΕΛ.ΑΣ διεξήγαγε κατ’ οίκον έρευνα στο σπίτι που κατοικεί μαζί με τον κατηγορούμενο και την ανήλικη κόρη τους, με αυτές παρούσες. Ανέφερε ότι η εισαγγελέας παρενέβη στους υπαλλήλους της κρατικής ασφάλειας ώστε να μην κατάσχουν βιβλία πολιτικού περιεχομένου από την βιβλιοθήκη του σπιτιού. Ανέφερε ότι οι αστυνομικές δυνάμεις εξύβρισαν 75χρονη γειτόνισσα που τους ρώτησε τι συμβαίνει έξωθεν της οικίας. Χαρακτήρισε φρονηματικό τον χαρακτήρα της δίωξης και ότι με την επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ απειλήθηκε το οικογενειακό της περιβάλλον, κάτι που αναπαράγεται και από την παρακολούθηση της οικίας τους από την Ασφάλεια μέχρι και την ημέρα διεξαγωγής της δίκης. Μάλιστα, αναφέρθηκε σε νέα προσαγωγή του κατηγορουμένου τον Μάρτη του 2024 στη ΓΑΔΑ χωρίς καμία αφορμή κατά την οποία ανώτερος αστυνομικός προχώρησε σε “νουθεσίες” αναφέροντας την ίδια αλλά και την ανήλικη κόρη του κατηγορουμένου. Τέλος, αναφέρθηκε στην κοινή πολιτική τους διαδρομή σε πολιτικό, κοινωνικό και συνδικαλιστικό επίπεδο και τις πολλαπλές εμπειρίες αστυνομικής καταστολής και βαρβαρότητας που έχουν βιώσει.
ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ
Το περιεχόμενο των τρικακίων είναι σαφές. Το ένα λέει “Αφού μας θέλουν αναλώσιμους, ας πεθάνει και κανένας μπάτσος”. Έχω εδώ κάποια έγγραφα που αποδεικνύουν αν είμαστε αναλώσιμοι όλοι. Αφορούν επίσημα στατιστικά για τα εργατικά ατυχήματα στη χώρα και αντίστοιχα στατιστικά για τις αυτοκτονίες αστυνομικών. Εγώ θεωρώ ότι η μοίρα των αστυνομικών υπαλλήλων και των υπολοίπων είναι κοινή, αναλώσιμοι είμαστε και οι δυο.
Το “Ας πεθάνει κανένας μπάτσος”, γνωρίζω ιστορικά ότι υπάρχει ένα ολόκληρο κίνημα στην Τουρκία με αφορμή την σύλληψη της τουρκάλας Cilem Dogan, η οποία σκότωσε τον κακοποιητή άντρα της, και το οποίο όταν βγήκε στον δρόμο να την υποστηρίξει έκανε προμετωπίδα αυτό το σύνθημα, το “ας πεθάνει και κανένας άντρας”.
Άρα το εν λόγω περιεχόμενο έχει μια ορθή, αντικειμενική υπόσταση, ότι όλοι είμαστε αναλώσιμοι, και δεύτερον αναφέρεται σε ένα ιστορικό σύνθημα του κινήματος από την Τουρκία. Παρεμπιπτόντως, να πω ότι το γυναικείο-φεμινιστικό κίνημα στην Τουρκία που έκανε προμετωπίδα το σύνθημα αυτό, διώξεις δεν έχει. Και δεύτερον, το εν λόγω σύνθημα έχει αναπαραχθεί από το 2015 ως σήμερα σε γυναικείες πορείες και όχι μόνο στην Αθήνα, επίσης δεν έχουν υπάρξει διώξεις. Έχουν προκύψει πολλές διαφωνίες, πολλές βρισιές, πολλά ανάθεμα, δίωξη δεν έχει προκύψει.
Όσον αφορά την άλλη πλευρά, γιατί έχει 2 πλευρές το τρικάκι, όπως κι η πραγματικότητα…το “Να ματώσουμε τους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ” όπου γύρω γύρω έχει και τα ονόματα δολοφονημένων πολιτών από αστυνομικές δυνάμεις.
Πρώτον, στοχοποιεί με έναν τρόπο ότι η ΕΛ.ΑΣ στο εσωτερικό της αναπαράγει δολοφόνους. Και δεύτερον, επιχειρεί να κάνει μια, επιτυχής ή όχι, σύγκριση, ότι ενώ εμείς είμαστε αυτοί που ματώνουμε στους δρόμους για να αναδείξουμε αυτές τις αδικίες, αυτές τις δολοφονίες, ο λαός εκεί έξω λέει ότι γίνονται όλα αυτά και “δεν ανοίγει ρουθούνι”. Φαντάζομαι όλοι αυτοί με την φράση αυτή δεν εννοούν να δώσουμε μια γροθιά σε κάθε αστυνομικό ώστε να ανοίξει το ρουθούνι του.
Εμείς, οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι είμαστε αυτοί που χύνουμε αίμα στους δρόμους ακόμα και για το απλό: να έρθει μια υπόθεση όπως του Μανιουδάκη, του Σαμπάνη, της Αϊσέ, της Αϊσέ δεν έχει πάει κάν στο δικαστήριο η υπόθεση. Την έφαγε 19χρονη αστυνομικός στον δρόμο, την έφαγε κανονικά! Και είπε ότι είναι αυτόπτης μάρτυρας, όχι ο δράστης κι ο τύπος είναι έξω… εμείς ματώνουμε στους δρόμους για όλα αυτά, δεν ματώνει κανείς άλλος.
Αυτή είναι η ερμηνεία που δίνω εγώ, αν το δικαστήριό σας δίνει άλλη ερμηνεία να το δούμε.
Σε κάθε λεκτικό περιεχόμενο ισχύει ο κανόνας της ανάγνωσης και της ερμηνείας της. Είναι ελεύθερα τα νοήματα. Δεν μπορεί κανείς, ποτέ, ακόμα κι όταν διαβάζουμε νομικά κείμενα, δεν μπορούμε ποτέ να εγκλωβίσουμε την ερμηνεία τους. Είναι ελεύθερος ο καθένας με την κρίση του.
Κανείς αστυνομικός δεν έχει “ματώσει” όλα αυτά χρόνια, εμείς ματώνουμε, συμβολικά ή και όχι συμβολικά. Κανείς δεν έχει πληρώσει, δεν έχει υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του: η καταδίκη του, η αποπομπή του από το Σώμα. Ακόμα και για την κοινωνική κατακραυγή αυτού του φαινομένου, εμείς σηκώνουμε το βάρος.
Είπε και ο Α.Μανιουδάκης πριν ότι έχει ασκηθεί δίωξη στους δολοφόνους του πατέρα του και συνεχίζουν και οπλοφορούν ανενόχλητοι στην ίδια υπηρεσία. Αυτό, ας πούμε, ως δικαστική αρχή πως σας φαίνεται; Δεν δικάζουμε αυτό, δικάζουμε όμως τα τρικάκια.. αλλά ο έλεγχος των δικαστικών αποφάσεων είναι οριζόντιος και διάχυτος, συνδέονται.
Κοιτάξτε, πάνω από τους νόμους είναι μόνο η κοινωνία. Η κοινωνία μπορεί να επιλέξει ποιά μπορεί να είναι η καταδίκη αυτών των δολοφόνων αλλά και εμένα του ίδιου. Πάρα πολλοί μπορεί να με θεωρούν αιμοσταγή επειδή κατείχα αυτά τα πράγματα. Το ζήτημα είναι να δούμε αν πραγματικά είμαι αιμοσταγής ή όχι.
Συνήθως, σε οξυμμένες περιόδους της ιστορίας αυτοί που υπερασπίζονται το δίκιο έχουν και την δύναμη να το επιβάλλουν.
Το πρωί της 16/1/24 ξεκίνησα από το σπίτι μου, είχαμε κινητοποίηση αποτροπής έξωσης στον Βύρωνα σε σπίτι 74χρονης συνταξιούχου, ήταν η 3η φορά που δικαστικός επιμελητής επιχειρούσε έξωση στην ίδια κατοικία, που μάλιστα το περασμένο καλοκαίρι κηρύχθηκε και παράνομος ο πλειστηριασμός της. Εκεί αντιμετωπίσαμε τον δικαστικό επιμελητή και αστυνομικές δυνάμεις με προεξάρχοντα τον επικεφαλής του τμήματος Ασφαλείας Βύρωνα. Αναπόφευκτα, υπήρξε ένας ελαφρύς διαπληκτισμός για το ποιά συμφέροντα εξυπηρετεί ο καθένας και γιατί βρισκόμασταν εμείς εκεί. Οι τόνοι ανέβηκαν αλλά η έξωση αποτράπηκε. Δεν απειληθήκαμε από κάποιο αστυνομικό όργανο, ούτε εμείς απειλήσαμε κάποιον. Όταν τελείωσε αυτό, πήρα τρόλεϊ για να πάω στον ΕΦΚΑ Παγκρατίου αφού από εκεί εκκινούσε η εργασία μου εκείνη την ημέρα. Δουλεύω σε γραφείο εργατολόγου που ασχολούμαστε με συντάξεις. Κατέβηκα στην στάση Άλσος και κινήθηκα πεζός προς το ΕΦΚΑ, σας καταθέτω και έναν χάρτη που αποδεικνύει την απόσταση. Ακριβώς πριν μπω στο κτίριο με σταμάτησαν 2 άνθρωποι με πολιτικά, μου γνωστοποίησαν την ταυτότητά τους, και μου είπαν να προβούν σε έναν τυπικό έλεγχο. Τους ρώτησα αν έχω διαπράξει κάποιο αδίκημα ή αν είμαι ύποπτος για κάτι τέτοιο, μου απάντησαν όχι, είναι ένας τυπικός έλεγχος. Θεωρώ ότι είναι το βασικό που ρωτάμε στην επαφή μας με αστυνομικά όργανα. Έψαξαν την τσάντα μου, βρήκαν προκηρύξεις για το ζήτημα των εξώσεων, σας τα καταθέτω κιόλας.
Μου είπαν θα περιμένουμε σήμα. Περιμέναμε 15 λεπτά, στην διάρκεια των οποίων ένας εκ των ασφαλιτών με ρώτησε για την εργασία μου, πρόλαβα και τον συμβούλεψα στα γρήγορα για την σύνταξη του πατέρα του που ήταν δημόσιος υπάλληλος και είχε κάποιες απορίες, δωρεάν τις έδωσα τις συμβουλές.
Μετά από 15 λεπτά, δέχτηκαν κλήση ώστε να επανελεγχθώ. Ξαναέδωσα την τσάντα μου και μου έκαναν και σωματικό έλεγχο. Βρήκαν μερικά αυτοκόλλητα τα οποία δεν τους προξένησαν κάποια εντύπωση, πόσω μάλλον να τους τρομάξουν, και μου είπαν να βάλω όλα τα υλικά στη τσάντα μου. Περιμέναμε άλλα 10 λεπτά, τους βοήθησα να κατευθύνουν τους συναδέλφους που να έρθουν γιατί αργούσαν…Με μια κουστωδία αστυνομικών οδηγήθηκα στη ΓΑΔΑ.
Εκεί τις πρώτες 2 ώρες δεν μου ειπώθηκε τίποτα για το όποιο ποινικό σκέλος της υπόθεσης. Το μόνο που άκουσα στην αρχή ήταν βρισιές και απειλές από τον επικεφαλής της υπηρεσίας της κρατικής ασφάλειας, δεν γνωρίζω το όνομά του, θα σας πω γιατί το αναφέρω αυτό. με είπε τσογλάνι, κάθαρμα, μου είπε “σιγά μην σκίσεις κανά καλσόν”…δεν απάντησα στο ίδιο ύφος παρά ζήτησα να μάθω τον λόγο της κράτησής μου και αν μπορούσα να επικοινωνήσω με δικηγόρο. Μου είπαν όχι, δεν εκκρεμεί κάτι εις βάρος σου. Παράλληλα, άκουγα κάτι πανηγύρια από τα γραφεία της υπηρεσίας τους…
Μετά από ώρα μου ανακοινώθηκε ότι θα γίνει κατ’ οίκον έρευνα και ότι πρέπει να ψάξουν το σπίτι μου. Τους απάντησα ότι η ώρα της έρευνας συμπίπτει με τον μεσημεριανό ύπνο της 3χροχης κόρης μου και ζήτησα η έρευνα να γίνει με τρόπο που δεν θα αναστατώσει το οικογενειακό μου περιβάλλον. Μέχρι και που φτάσαμε έξω από το σπίτι μου, δεν μου έχει ανακοινωθεί καμία κατηγορία. Έξω από το σπίτι, ήρθε η εισαγγελέας υπηρεσίας κ.Καρμοιραντζού, την ρώτησα αν όλα αυτά που γίνονται είναι σύννομα, αν έχουν ξανασυμβεί. Μου απάντησε ότι δεν συνηθίζεται, τώρα για το αν είναι σύννομα, μου απάντησε ότι η ίδια είναι εισαγγελέας υπηρεσίας και μου ανασήκωσε τους ώμους.
Μπήκαμε στο σπίτι, είπα στους αστυνομικούς να μου πουν τι ψάχνουν ώστε να τους το δώσω ώστε να μην αναστατωθεί το όλο περιβάλλον. Μου είπαν ότι ψάχνουν κάτι παράνομο, τους απάντησα ότι δεν διαθέτω κάτι παράνομο. Προσέθεσα ότι μάλλον ενδιαφέρεστε για το πολιτικό μου αρχείο και την πολιτική μου δράση και ο επικεφαλής της έρευνας μου απάντησε ευθαρσώς “Ναι, αυτό ψάχνουμε!” και τους παρέδωσα το πολιτικό μου αρχείο.
Ο επικεφαλής της έρευνας έκανε διαλογή από το πολιτικό μου αρχείο, παρενέβην στην εισαγγελέα λέγοντας γιατί να γίνεται διαλογή σε ένα αρχείο, ή να το πάρουν ολόκληρο και να δουν συνολικά τι συλλέγω ή να τους δώσω εγώ ποια πραγματικά με αντιπροσωπεύουν περισσότερο, ποιά είναι τα αγαπημένα μου… γι’ αυτό και σας φέρνω το πολιτικό μου αρχείο σε αντίτυπα, ώστε να κρίνετε εσείς αν στέκει κάποια επιπλέον κατηγορία στο πρόσωπό μου.
Εσείς θα κρίνετε αν αυτά είναι απαραίτητα για την υπόθεση. Εσείς έχετε το μαχαίρι και το καρπούζι. Υπάρχουν μέσα προκηρύξεις, αφίσες από σωματεία, από κόμματα, από οργανώσεις, κι άλλα αυτοκόλλητα. Εν προκειμένω, η αφίσα που κρατάτε κ.πρόεδρε, καλεί σε συγκέντρωση αλληλεγγύης σε αγωνιστές που έχουν καταδικαστεί για συμμετοχή σε ένοπλη επαναστατική οργάνωση. Αυτό ο επικεφαλής της έρευνας θεώρησε ότι δεν προκαλεί σε βία και δεν το κατέσχεσε, κατέσχεσε άλλα που θεώρησε ο ίδιος αυθαίρετα ότι επιβάρυνε το προφίλ που ήθελε να μου φτιάξει. Εγώ διαμαρτυρήθηκα γι’ αυτό. Τους είπα “ή πάρτε τα όλα ή σταματήστε την διαλογή”. Σ’ αυτό φάνηκε να συναινεί και η εισαγγελέας παρόλα αυτά δεν έγινε. Εδώ σας δείχνω, δεν θα ήθελα να σας το καταθέσω, έχει και ένα κόστος, το βιβλίο που ήθελαν να κατάσχουν από την βιβλιοθήκη μου, είναι του Uri Gordon με τίτλο “Η Αναρχία ζει”, επειδή είδαν αυτό το έμβλημα. Αυτό το έμβλημα είναι της αναρχίας, και μπορώ να σας εξηγήσω τι σημαίνει επιπλέον αν χρειαστεί. Όταν ο αστυνομικός πήγε να το πάρει, η εισαγγελέας παρενέβη λέγοντας “έλεος, το κατέχει νομίμως”. Και εγώ παρενέβην λέγοντας ότι το σύνολο των πραγμάτων που κατάσχονται τα κατέχω νόμιμα.
Έξω από το σπίτι είχαν έρθει φίλοι και γείτονές μου για να δουν τι γίνεται. Η γειτόνισσά μας, η κ.Σοφία, που τους ρώτησε απλά τι γίνεται εδώ, της απάντησαν “μπες μέσα, μωρή καργιόλα”. Επιστρέψαμε στην ΓΑΔΑ και εκεί πλέον μου ανακοινώθηκε κάτι περί 190 του Π.Κ, δεν γνώριζα κάποιο τέτοιο αδίκημα.
Αρνήθηκα την δακτυλοσκόπηση όπως αρνήθηκα και το βράδυ που κρατήθηκα στη ΓΑΔΑ να κατεβάσω τα εσώρουχά μου και να βήξω, κάτι που είναι βασανισμός. Αρνήθηκα οποιαδήποτε συνεργασία με τις αστυνομικές δυνάμεις και τους διωκτικούς μηχανισμούς γιατί θεώρησα ότι οτιδήποτε κι αν κάνω, θα γυρίσει εναντίον μου. Θεώρησα δηλαδή ότι οποιαδήποτε συνεργασία ή παράλειψή μου από πλευράς μου σ’ αυτό το στημένο κατηγορητήριο, θα μπορούσε να ήταν πολύ χειρότερα τα πράγματα, δεν ξέρω τι θα μπορούσαν να μου φορτώσουν.
Εδώ να σας καταθέσω το κείμενο-καταγγελία που δημοσιοποίησα μετά την δίωξή μου και εν όψει του δικαστηρίου. Απλά να σας αναφέρω ότι μετά από όλο αυτό, τον Μάρτη του 2024, εγώ ξαναπροσήχθην στην Ασφάλεια όπου κρατήθηκα για 2-3 ώρες, όπου και πάλι δεν μου απευθύνθηκε κανείς παρά και πάλι ο επικεφαλής, τμηματάρχης της κρατικής ασφάλειας όπου με ρώτησε γιατί συνεχίζω και κατεβαίνω σε διαδηλώσεις, γιατί συνεχίζω και κάνω αφισοκολλήσεις, γιατί δεν βάζω μυαλό, γιατί δεν σκέφτομαι την οικογένειά μου, την γυναίκα και το παιδί μου. Αυτό το θεώρησα ξεκάθαρο εκφοβισμό και γι’ αυτό στο τέλος το μόνο που τον ρώτησα ήταν το όνομα και την ιδιότητά του. Αρνήθηκε να μου απαντήσει και όταν με διαολόστειλε και μου είπε να βγω από το γραφείο του, ξαναρώτησα τους υφιστάμενους του το όνομα και την ιδιότητα του κυρίου, και αυτοί με την σειρά τους αρνήθηκαν να απαντήσουν. Θα ήθελα από εσάς να με βοηθήσετε να εντοπίσω το ονοματεπώνυμο αυτού του κυρίου γιατί έχει εκφοβίσει και απειλήσει το οικογενειακό μου περιβάλλον. Δεν ξέρω αν χρειάζεται άλλη υπόθεση να εκδικαστεί για να το μάθω αυτό, θα ήθελα εσείς, η έδρα, να με βοηθήσετε. Απλά να μου γνωστοποιηθεί ώστε να μπορέσω να ασκήσω τα νόμιμα δικαιώματά μου.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι έκτοτε έχω εντοπίσει εξόφθαλμη παρακολούθησή μου και έξω από την οικία μου, και στην μετακίνησή μου στην εργασία μου, και κάτω από τον χώρο εργασίας μου, και σίγουρα έχει παρακολουθηθεί και το αμάξι της συντρόφισσάς μου. Αυτά τα έχω καταγγείλει στο κείμενο που σας κατέθεσα.
Και εδώ σας δίνω ένα κείμενο του 2016, μια παρόμοια δημόσια καταγγελία που είχα γράψει που αφορούσε επίσης την πολιτική στοχοποίησή μου. Είχα προσαχθεί στο Σκοπευτήριο Καισαριανής όπου είχα πάει να διαβάσω το βιβλίο μου επειδή λίγο παρακάτω γινόταν ομιλία του τότε πρωθυπουργού Τσίπρα.
Επειδή για μένα είναι ξεκάθαρο ότι η δίωξή μου είναι φρονηματική και πολιτική, να σας πω ποιός είμαι, τις απόψεις μου. Γεννήθηκα στην Καλαμάτα το 1984, είχα μεγάλη επαφή με το χωριό του πατέρα μου, μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον όπου οι συγγενείς μου τους αστυνομικούς δεν τους αποκαλούσαν μπάτσους, τους αποκαλούσαν χίτες.
7 χρονών μύρισα για πρώτη φορά δακρυγόνο στην πόλη της Καλαμάτας, το 1991, όταν η τοπική νεολαία πολιορκούσε το τοπικό αστυνομικό τμήμα μετά από την δολοφονία του 18χρονου Δ.Λαγωνικάκου στον δρόμο έξω από την πόλη μετά από δήθεν άρνηση ελέγχου σε αστυνομικό μπλόκο. Βρισκόμουν στην κεντρική πλατεία με την μητέρα μου και είδαμε μπροστά μας αυτή την πολιορκία του Α.Τ.
Το 2008, τότε που δολοφονήθηκε ο Αλ.Γρηγορόπουλος, ήταν Σάββατο βράδυ, είχα κανονίσει να πάω σινεμά με την συντρόφισσά μου, από τότε ήμαστε μαζί. Όταν πέρασα από την συμβολή των οδών Τζαβέλα και Μεσολογγίου, δεν είδα την δολοφονία, είδα τον φίλο του Αλέξανδρου, το Νίκο τον Ρωμανό, λιπόθυμο δίπλα στο σημείο της δολοφονίας, να τον παίρνει ασθενοφόρο. Γνωρίζετε τι ακολούθησε.
Το 2010 στον Βύρωνα που κατοικώ, έλαβε χώρα η δολοφονία ενός ακόμα πολίτη, Αλβανού, του Ν.Toddi, όπου η αστυνομία στην προσπάθειά της να συλλάβει κάποιους Αλβανούς ληστές-δραπέτες, επειδή ήξερε ότι αυτοί ήταν Αλβανοί, όταν από την απέναντι πολυκατοικία βγήκε ένας άνθρωπος ο οποίος έμοιαζε με Αλβανό, τον πυροβόλησαν 9 φορές πισώπλατα. Οι αστυνομικοί που δικάστηκαν γι’ αυτό, δικάστηκαν για ανθρωποκτονία από αμέλεια και συνέχισαν κανονικά την υπηρεσία τους.
Το 2022, 12 χρόνια μετά, άνθρωποι από την γειτονιά του Βύρωνα, και εγώ μέσα σε αυτούς, αποφασίσαμε να μετονομάσουμε τον δρόμο της δολοφονίας από Ζωοδ.Πηγής σε Nichola Toddi και να στήσουμε και μια αναθηματική πλάκα ώστε να θυμάται ο κόσμος ποιός είναι αυτός, από που ήταν, γιατί δολοφονήθηκε, ποιοί ήταν οι δράστες και ποιά η κατάληξή τους.
Έχω την τύχη εκεί που κατοικώ, 3 στενά παρακάτω, να κατοικούν η μητέρα και ο πατέρας του N.Toddi, η Κλεοπάτρα και ο Γιάννης. Η μητέρα του παρά την προχωρημένη ηλικία της συνεχίζει και εργάζεται, κάθε μέρα παίρνουμε το ίδιο λεωφορείο, αυτή κατεβαίνει στο Παγκράτι γιατί καθαρίζει σπίτια, εγώ κατεβαίνω στο κέντρο γιατί δουλεύω σε δικηγορικό γραφείο.
Ότι σας είπα μέχρι τώρα, είναι υποχρέωσή μου να σας το πω. Γιατί το αν η κρατική βία, το αν η αστυνομική βαρβαρότητα, το αν οι δολοφονίες πολιτών, Ρομά ή μπαλαμό, προφανώς κάνουμε αγώνα ώστε δειλά δειλά να μπουν στις δικαστικές αίθουσες για να μπορούμε να τις καταγγείλουμε και κάποια στιγμή να καταδικαστούν όλοι αυτοί οι δολοφόνοι. Παρόλα αυτά ο αγώνας που δίνουμε είναι κοινωνικός, είναι αγώνας που δίνουμε έξω στην κοινωνία. Να υπάρξει αλλαγή στη συνείδηση των ανθρώπων, να υπάρξει αλλαγή στο τι πιστεύει ο μέσος άνθρωπος για τον ρόλο της αστυνομίας, για τον ρόλο των κατασταλτικών μηχανισμών της αστυνομίας που επανειλημμένως έχει αποδειχτεί ότι έχουν δολοφονικό ρόλο. Να σας θυμίσω ότι τον Απρίλη του 2021 στη Νέα Σμύρνη μετά τον ξυλοδαρμό ενός νεαρού, πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη διαδήλωση. Σ’ αυτήν, υπήρξε επικεφαλής της ομάδα ΔΕΛΤΑ ο οποίος κράδαινε το γκλομπ του στον αέρα λέγοντας: “Πάμε να τους σκοτώσουμε!”. Είναι ακόμα κι αυτό ανοιχτό σε ερμηνείες αλλά να το εξετάσουμε από την δική σας πλευρά. Αυτός ένστολος, οπλοφορεί και έχει υφιστάμενους, έδωσε εντολή, δεν προέτρεψε. Αυτό είναι εντολή. Δεν διώχθηκε.
Αυτές οι πράξεις αναπόφευκτα διαστέλλουν την ερμηνεία των νόμων. Όταν βλέπεις ένα αστυνομικό όργανο που οπλοφορεί να δίνει εντολές σε υφιστάμενους “Πάμε να τους σκοτώσουμε”, αυτό διαστέλλει την αντίληψη της κοινωνίας για το τι μπορεί να κάνει απέναντι στη βία που δέχεται. Και παρεμπιπτόντως να σας πω ότι οι αστυνομικοί που δήθεν πέσαν θύματα επίθεσης στην πλατεία Ν.Σμύρνης τότε, καταδικάστηκαν για βασανισμό του πολίτη που έλεγε “πονάω, ρε μαλάκες” κι αυτοί συνέχισαν να τον βαράνε…Κι αυτό διαστέλλει την αντίληψη της κοινωνίας για το ποιός είναι αυτός που μπορεί να απονείμει δίκαιο, ποιός αυτός που μπορεί να επιβάλλει δίκαιο ή αδικία, και να την αναπαράγει και τα λοιπά.
Και ένα τελευταία παράδειγμα για να μη σας κουράσω. Ούτως ή άλλως, νομίζω ο καθένας θα κρατήσει τις απόψεις του φεύγοντας από εδώ, από ότι καταλαβαίνω. Τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά την πανδημία, ζούμε σε ένα αστυνομικό κράτος. Το ζούμε στους δρόμους, αλλά δυστυχώς το ζούμε μέσα και στις δικαστικές αίθουσες. Γιατί οι αποφάσεις που μπορούν να πάρουν τα δικαστήρια είναι αυτές που είτε θα βάλουν ΣΤΟΠ σε όλα αυτά είτε μπορούν να τα νομιμοποιήσουν, να τα συγκαλύψουν και αναπόφευκτα να τα παροτρύνουν. Δηλαδή υπάρχει και η δικαστική πλευρά αυτών των υποθέσεων, που προφανώς δεν δικάζεται εδώ, αλλά επειδή είμαι από τους ανθρώπους που αγωνίζονται για να σταματήσουν όλα αυτά, η απόφαση στο πρόσωπό μου προφανώς ανοίγει ή όχι τον ασκό του Αιόλου ενάντια σ’ αυτούς που αντιστέκονται σ’ αυτό το φαινόμενο. Άρα η ευθύνη του δικαστηρίου σας δεν είναι εντελώς άσχετη με τα δικαστήρια που εκδικάζουν αν και υπό ποιούς όρους οι αστυνομικοί δολοφόνησαν γιατί κατεξοχήν το κοινωνικό υποκείμενο που αντιστέκεται και αναδεικνύει όλα αυτά, είμαστε εμείς. Και αντιστεκόμαστε και εντός και εκτός δικαστικών αιθουσών.
Έχω εδώ μια δήλωση του Αθ. Πλεύρη το 2011 ως βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ, ελπίζω να θυμάστε το ΛΑ.Ο.Σ. έλεγε τότε “Η φύλαξη των συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν απώλειες. Και για να γίνω κατανοητός, αν δεν υπάρχουν νεκροί”. Αυτό το είπε ως βουλευτής. Μετά ως υπουργός Υγείας το 2021 είπε “όταν είσαι εδώ δεν θα υπάρχουν κανονικές παροχές, δεν θα μπορείς να φας, να πιεις, δεν θα μπορείς να πας στο νοσοκομείο. Πρέπει να περνάει χειρότερα από τις χώρες τους. Η κόλαση πρέπει να φαντάζει παράδεισος μπροστά σ’ αυτό που θα βρουν εδώ”. Κοιτάξτε, στο τρικάκι που κατείχα ήταν κοφτός ο λόγος. Αυτός εδώ είναι επεξηγηματικός. Είναι αναλυτικός λόγος, το επεξηγεί, έχει κίνητρο. Κι αυτός που το λέει είναι υπουργός, δεν είναι απλός πολίτης. Δηλαδή με έναν τρόπο θα πρέπει να ελεγχθεί κι από την θέση του, ως κάποιου που έχει την εξουσία να κάνει αυτά που λέει.
Έχει μεγάλη σημασία για το ποινικό σκέλος της υπόθεσης αν συμφωνώ ή διαφωνώ με το περιεχόμενο; Το ποινικό σκέλος έχει να κάνει με τις πράξεις, όχι με τις απόψεις. Ή μήπως όχι, κ.εισαγγελέα; Στην πολιτική μου δράση έχω μοιράσει χιλιάδες προκηρύξεις, χιλιάδες αφίσες, πρώτη φορά με ρωτάνε σε δικαστήριο για αυτό το πράγμα.
Ο θάνατος έχει πολλές μορφές, είναι ένα καθημερινό φαινόμενο. Και ακριβώς επειδή ζούμε σ’ αυτό το σύστημα αδικίας και εκμετάλλευσης, καπιταλισμό το λέμε εμείς, κι όχι μόνο εμείς, και ακριβώς επειδή ο καπιταλισμός βασίζεται στην καθημερινή εκμετάλλευση και αδικία, σχετικοποιεί και την ζωή και τον θάνατο. Άλλη αξία έχει ο θάνατος ενός 16χρονου Ρομά που δεν πλήρωσε 20 ευρώ σε ένα βενζινάδικο και άλλη αξία έχει η ζωή του μπάτσου που τον δολοφόνησε. Κι αυτό δεν το λέω εγώ, το λέει η πραγματικότητα. Το αποδεικνύει η επίσκεψη του πολιτικού προϊστάμενου των μπάτσων, του Θεοδωρικάκου, στο νοσοκομείο. Που αντί να επισκεφτεί τους γονείς του Σαμπάνη, επισκέφτηκε τους δολοφόνους του! Αυτή είναι η σχετικοποίηση του θανάτου και της ζωής, δεν την σχετικοποιούμε εμείς. Εμείς υπερασπιζόμαστε και την ζωή και την ελευθερία, και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε.
(χειροκροτήματα…)
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ
Αφού ανέλυσε το κατηγορητήριο…
Είναι χρέος μου με την ιδιότητά του μέλους αυτού του δικαστηρίου που συμμετείχα και προεδρεύσατε εσείς, είναι αξιοθαύμαστος ο τρόπος σας που χειριστήκατε την διαδικασία, είναι η πρώτη φορά που δικάζουμε μαζί, είμαι και νέα στην Αθήνα. Θα προσπαθήσω να σταθώ στο ύψος αυτού που διδάξατε εσείς σ’ αυτή την διαδικασία, να είμαι ψύχραιμη και ήρεμη, γιατί σκοπός του ποινικού δικαστηρίου και του εισαγγελέα δεν είναι να προτείνει υπέρ της ενοχής του κατηγορουμένου αλλά να διερευνά κι αν υπάρχει δυνατότητα αθώωσης αυτού. Κακώς παρουσιάστηκε στο ακροατήριο η εικόνα αυτή. Ο εισαγγελέας και με τις ερωτήσεις του ακόμα κι αν είναι πιεστικός πολλές φορές το κάνει γιατί θέλει να διερευνηθεί πλήρως η αλήθεια. Για να μην υπάρχει καμία υπόνοια, υπάρχει αθώωση λόγω αμφιβολιών, υπάρχει πλήρης αθώωση του κατηγορουμένου, ο εισαγγελέας οφείλει να τα διερευνεί αυτά. Ο ρόλος του δεν είναι του κατήγορου που προβάλλει και επιβάλλει την ενοχή του κατηγορουμένου. Απλώς μερικές φορές είναι αυστηρός προκειμένου να διερευνήσει και να κατανοήσει τις πράξεις οι οποίες αποδίδονται.
Εδώ έχουμε ένα δεδομένο, έχει ασκηθεί μια ποινική δίωξη για συγκεκριμένες κατηγορίες. Η πρώτη κατηγορία, την άρνηση υποβολής δακτυλοσκόπησης, την έχει ομολογήσει ο κατηγορούμενος. Επομένως αυτό που έμενε να διερευνήσουμε ήταν η δεύτερη, η απειλή διάπραξης εγκλημάτων κατ’ εξακολούθηση.
Από τα έγγραφα της δικογραφίας που αναγνώστηκαν, από την έκθεση κατάσχεσης αλλά και από την απολογία του κατηγορουμένου… Το έχω πει πολλές φορές και δεν θα σταματήσω να το λέω όσο παραμείνω εισαγγελέας, για μένα ο καθρέφτης της αποδεικτικής διαδικασίας και το κυριότερο αποδεικτικό στοιχείο για την ενοχή ή η την αθώωση του κατηγορουμένου και την διερεύνηση της αλήθειας, είναι η απολογία του. Πέρα από όλα τα έγγραφα, από την σημερινή απολογία του κατηγορουμένου κατάλαβα πάρα πολλά και για τον χαρακτήρα του και για την προσωπικότητά του και αν συντέλεσε ή όχι την συγκεκριμένη πράξη. Και πρέπει λίγο να τα διαχωρίσουμε. Το αν αποδείχτηκε στο δικαστήριο το αν συντελέστηκε ή όχι η πράξη, δεν είναι κάτι μεμπτό για την προσωπικότητα του κατηγορουμένου. Η απολογία του έδειξε ότι είναι ένας άνθρωπος σκεπτόμενος, που ασχολείται πολύ με τα κοινωνικά θέματα και τις κοινωνικές δράσεις, ασχολείται με τον Άνθρωπο, τον νοιάζει η ζωή, η προσωπικότητα,ο σεβασμός και η σωματική ακεραιότητα κάθε ανθρώπου. Αυτό είναι τελείως διαφορετικό και το δικαστήριο σέβεται τους σκεπτόμενους ανθρώπους, τους ανθρώπους που μάχονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλά υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή την οποία θα εκθέσω αργότερα.
Από την απολογία του έχω πειστεί ότι όντως υπήρχαν στην κατοχή του τα συγκεκριμένα φυλλάδια όταν συνελήφθη. Υπάρχει κατάθεση αστυνομικού ότι τον είδε να επικολλά τα εν λόγω φυλλάδια, ο ίδιος το αρνείται. Στην ερώτηση του κυρίου προέδρου γιατί τα είχε, είπε ότι τα ήθελε για το πολιτικό μου αρχείο. Όταν τον ρώτησα εγώ γιατί τα έφερε ενώ τα βρήκαν σπίτι του, είπε ότι μπορεί να τα έδινα κάπου. Αυτό δεν στέκει ως λογική απάντηση και πρέπει να είμαστε ειλικρινείς όλοι και πρέπει να βάζουμε την κοινή λογική. Θα ήταν υπέρβαση στη λογική μας, στη σκέψη μας, στις γνώσεις μας να δεχτούμε ότι ενώ είχε φυλλάδια με ίδιο περιεχόμενο στο αρχείο του στο σπίτι, τα κατείχε πάνω του και δεν θα προέβαινε στις ενέργειες στις οποίες του αποδίδονται. Δηλαδή είτε μοίραζε φυλλάδια είτε τα επικολλούσε σε διάφορους δημόσιους χώρους. Με τις συγκεκριμένες φράσεις “Να ματώσουμε τους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ, ας πεθάνει και κανένας μπάτσος”. Οι ισχυρισμοί του λοιπόν ότι θα τα έδινε σε κάποιον αλλά δεν υποδεικνύει σε ποιόν, και ότι τα είχε για το πολιτικό του αρχείο δεν στέκουν. Συν του ότι στην κατάθεση του αστυνομικού που κατέθεσε ότι τον αναγνώρισε, το γεγονός ότι δεν υποβλήθηκε μήνυση από τον κατηγορούμενο ούτε κατά την διάρκεια της ανακριτικής διαδικασίας ούτε τώρα, ξεκινάμε με το δεδομένο ότι τελέστηκε η πράξη.
Μάλιστα η σύζυγός του κατέθεσε ότι προβαίνουνε σε διακίνηση τέτοιου υλικού και είναι μέσα στα πλαίσια της πολιτικής τους ιδεολογίας. Οι φράσεις αυτές είναι ξεκάθαρες, και δεν χρειάζεται να είμαι εισαγγελέας ή οτιδήποτε άλλο. “Να ματώσουμε τους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ”, να τους σκοτώσουμε, ξεκάθαρο. Και θα πρέπει να ειπωθεί σ’ αυτή την αίθουσα και να μην κρυβόμαστε. Να ματώσουμε, τι εννοούμε; Να τους ρίξουμε μπογιές; Από την απολογία του κατηγορουμένου φάνηκε ότι δεν του επαρκεί αυτό που παρέχεται από την δικαιοσύνη, ότι δεν τιμωρούνται αρκετά, ότι ο θάνατος δεν είναι ο ίδιος, ότι ο θάνατος του Ρομά, ο θάνατος του πολίτη που πέθανε από τα χέρια αστυνομικού δεν είναι ο ίδιος. Άρα αφού σκοτώνονται άδικα όλοι αυτοί, θα πρέπει να ματώσουμε τους αστυνομικούς, άρα να τους σκοτώσουμε. Δεν χρήζει περαιτέρω ερμηνείας τι εννοούμε μ΄αυτό το μήνυμα. Εννοούμε να σκοτώσουμε, να δολοφονήσουμε, να πεθάνουνε μπροστά μας, δε μας νοιάζει.
Αφού δεν νοιάζονται αυτοί γιατί είναι δολοφόνοι, θα πρέπει να έχουν την ίδια τύχη. “Ας πεθάνει και κανένας μπάτσος”. Ευχή. Πάμε. Ας σκοτώσουμε και κανέναν μπάτσο, να μην υπάρχουνε. Γιατί αυτοί να μη μας σέβονται, γιατί να μη μας μιλάνε καλά, γιατί να μας απειλούνε; κάποια στιγμή πρέπει να επιβληθεί τάξη. Ποιά είναι η τάξη για τον κατηγορούμενο; Να πάρουν αυτό που τους αξίζει, όπως όπως να σκοτωθούνε. Είναι ξεκάθαρες αυτές οι εκφράσεις που γράφονται στα φυλλάδια, δεν επιδέχονται καμίας διαφορετικής ερμηνείας. Νομίζω και οι ίδιοι, και ο κατηγορούμενος αλλά και η σύζυγός του, πάλευαν να το φωνάξουν, να το πούνε. Ότι “ναι, θέλουμε το θάνατό τους” “ναι, μοιράζουμε φυλλάδια για να αφυπνίσουμε”. Πως αφυπνίζεις έναν λαό όταν υπάρχει τάξη, όταν υπάρχει εισαγγελέας, όταν υπάρχουνε νόμοι, δικαστήρια, δικαστές;
Τί αφύπνιση είναι αυτή που μοιράζεις σε δημόσιους χώρους και δρόμους που μπορεί να υπάρχουν και παιδιά και ανήλικα; ας ματώσουμε τους μπάτσους, να τους ματώσουμε τους μπάτσους! Το αίμα με αίμα!
Δεν μπορεί να κρυβόμαστε πίσω από την ιδεολογία μας. Καλή η ιδεολογία, καλοί οι αγώνες, καλές οι θεωρίες αλλά εδώ έχουμε πράξεις. Και οι πράξεις, και η σύγκρουση στο σύστημα, και η σύγκρουση στην αναρχία, και η σύγκρουση στην ανομία και την αδικία δεν επιτυγχάνεται με αίμα στο αίμα. Γίνεται με πράξεις, με δουλειά με κοινωνία, να είσαι μέσα στη κοινωνία και να παλεύεις. Να βοηθάς και τον εχθρό σου και τον φίλο σου, να βοηθάς και τον αστυνομικό και το ναρκωμανή και τον κλέφτη. Αυτή είναι η αντίληψη που έχει η εισαγγελική αρχή σχετικά με τους αγώνες και τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να γίνονται αντιληπτοί αλλά δεν άκουσα κάτι τέτοιο εδώ. Εγώ άκουσα χλευασμό, βλέπω γέλια, αντιλαμβάνομαι ειρωνεία. Σαν η εισαγγελική αρχή να έχει έρθει από άλλη διάσταση και από άλλο κόσμο, και όλοι οι άλλοι να λένε την αλήθεια. Ότι θα πρέπει να πάρουμε τα άρματα, τα όπλα, όλοι μας. Με αδικείς; Πόλεμο! Είσαι εχθρός! Δεν σου δίνει το κράτος και η πολιτεία αυτό που πρέπει; πρέπει να τιμωρηθείς για όλα αυτά. Γι’ αυτό μοιράζουμε τα φυλλάδια, για να αφυπνίσουμε! Να τους ματώσουμε! Μου κάνετε έλεγχο; με ενοχλείς; θα δεις τι θα πάθεις! Και εν πάση περιπτώσει, διέκρινα μια διάθεση και μια εμμονή απέναντι στους αστυνομικούς…
Όλα αυτά δεν υπάγονται στο συγκεκριμένο άρθρο του ποινικού κώδικα αλλά προτείνω την μεταβολή της κατηγορίας που πρέπει να επιβληθεί στον κατηγορούμενο. Είναι το άρθρο 184 του Π.Κ που μιλά για διέγερση για πράξη εγκλημάτων. Σύμφωνα με το άρ.2 “όποιος δημόσια και με οποιονδήποτε τρόπο, προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξη πλημμελήματος ή κακουργήματος, και έχει εκθέσει σε κίνδυνο την δημόσια τάξη, τιμωρείται σε φυλάκιση ως 1 έτους”. Χαρακτηριστικά σας αναφέρει από τον ερμηνεία του Μαργαρίτη, έχει κριθεί από τα δικαστήρια ότι αποτελεί διέγερση αναγραφή συνθημάτων όπως “Κάτω ο στρατός, ζήτω οι λιποτάκτες”, “Κάψτε τα σχολεία”. Έχει γίνει ξεκάθαρη η υπαγωγή σ’ αυτό το αδίκημα, η διέγερση, η αφύπνιση όπως τιτλοφορείται από τον κατηγορούμενο, μέσω της τέλεσης κακουργημάτων εν προκειμένω, και συγκεκριμένα ανθρωποκτονίας. Ή άλλων βίαιων πράξεων, διότι το περιεχόμενο αυτών των φυλλαδίων είναι βία, βία στη βία. Κάνεις κακό, θα σου κάνω κακό, μάτωσε, σκότωσε!
Όλα αυτά τα ανέφερα, για το μίσος και το μένος που διασπείρεται με αυτόν τον τρόπο, γιατί έτσι εκτίθεται η δημόσια τάξη. Εκτίθεται η ασφάλεια, ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη. Γιατί πάνω από όλα, δεν πρέπει να βλέπουμε φαντάσματα και εχθρούς . Κάποια στιγμή θα πρέπει να σκεφτούμε ότι σε ένα σύνολο υπάρχουν καλοί και κακοί, υπάρχουν αυτοί που απονείμουν δικαιοσύνη , αυτοί που βλέπουν και αυτοί που ακούνε, υπάρχουν αστυνομικοί που σπεύσουν να βοηθήσουνε, οι οποίοι δουλεύουν νυχθημερόν εις βάρος των οικογενειών τους, με λίγα χρήματα, και πρέπει να ακουστούν και αυτά. Και υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι δεν εκπροσωπούν με τον τρόπο που θα έπρεπε ή το δικαστικό σώμα ή την δικαστική αρχή. Αν υπάρχουν όμως τέτοιοι, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να μπούμε σε μια εμπόλεμη κατάσταση και να είμαστε αρνητές των πάντων και όλων. Αλλιώς δεν θα μπορεί να υπάρχει κοινωνία. Δεν θα πρέπει να είμαστε εμείς εδώ, δεν θα μπορούν να υπάρχουν νόμοι και κανόνες. Κανόνες και νόμοι υπάρχουν. Για να λειτουργήσει η κοινωνία και να αποφευχθούν όλα αυτά θα πρέπει όλοι ενωμένοι, και όχι στο περιθώριο να έχιε ο καθένας την δική του άποψη, και να εκλείψει η θέληση και η διέγερση σε διάπραξη βίας. Με αυτό θα κλείσω την αγόρευσή μου.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
Αρνούμαι ολοκληρωτικά την πρόταση της κ.εισαγγελέως. Δεν ξέρω από που να αρχίσω και από που να τελειώσω, κ.πρόεδρε. Σαν μανιφέστο ανόδου του φασισμού μου φάνηκε αυτό που καταγράφηκε.
Να ξεκινήσω με ένα τελευταίο, για να μην βλέπουμε φαντάσματα λέει και τα λοιπά. Ποιοί βλέπουν φαντάσματα, ποιά είναι τα φαντάσματα; Φαντάσματα χρησιμοποιεί ο φασισμός στο δημόσιο λόγο. Το ίδιο έκανε και ο Χίτλερ όταν κυνηγούσε τους Εβραίους, ότι κινδυνεύουμε από τους Εβραίους. Το ίδιο κάνουν και άλλοι πολιτικοί σε χώρες που έχουν εκλογές τώρα σε λίγο. Έχουν εφεύρει τον εσωτερικό εχθρό, είναι οι μετανάστες, όλοι οι μετανάστες, είναι το ίδιο πανομοιότυπο, και οι λέξεις και τα νοήματα.
Το αντίστοιχο στην Ελλάδα είναι η εφεύρεση ενός εσωτερικού εχθρού. Ποιός είναι ο εσωτερικός εχθρός στην Ελλάδα; Πάλι είναι οι μετανάστες, οι αδύναμοι αλλά κυρίως οι αναρχικοί. Με αυτούς πρέπει να ξεκινήσουμε, αυτούς πρέπει να ξεκάνουμε.
Υπερασπίστηκε δήθεν η κ.εισαγγελέας ότι πρέπει να είμαστε όλοι σύννομοι, να μην έχουμε κορώνες, να είμαστε όλοι ενωμένοι και να προχωρήσουμε όλοι μαζί σε μια κοινωνία με νόμους και κανόνες. Συμφωνώ απόλυτα. Αυτό λέγεται κράτος δικαίου. Το κράτος δικαίου όμως, κ.εισαγγελέα, ισχύει για όλους και πρέπει να ισχύει για όλους, για αυτό λέγεται κράτος δικαίου. Εδώ τι έχουμε; Να κάνουμε ένα μικρό καθεστώς εξαίρεσης όσον αφορά τους αναρχικούς, να ξεχάσουμε το κράτος δικαίου, στα παλιά μας υποδήματα για να είμαστε αυστηρότεροι
των αυστηρότερων.
Νομικά, κ.πρόεδρε. Τι ισχύει στην συγκεκριμένη περίπτωση, τι έχει αποδειχτεί από το δικαστήριό σας και την όλη ακροαματική διαδικασία. Ας ξεκινήσουμε με την κατηγορία της απείθειας. Σας είπε ο κατηγορούμενος στην απολογία του, το παραδέχτηκε ευθέως γιατί είναι αξιοπρεπής ο άνθρωπος. Αρνήθηκε να δώσει αποτυπώματα γιατί αρνήθηκε να δώσει στους αστυνομικούς οποιοδήποτε στοιχείο. Χαρακτηριστική περίπτωση πραγματικής και νομικής πλάνης. Να μην πω και αντίστασης νόμιμης. Ο άνθρωπος θεωρεί ότι δεν έχει διαπράξει κανένα αδίκημα, αυτό σας λέει από την αρχή, γιατί να δώσει ως συλληφθείς αδικήματος τα αποτυπώματά του; Το δικαστήριό σας για την κατηγορία αυτή θα πρέπει να θεωρήσει ότι υπάρχει πραγματική και νομική πλάνη και να τον απαλλάξει.
Πάμε στην 2η κατηγορία. Εδώ τι έχουμε. Τον πιάσανε λέει γιατί πέταξε ή κόλλησε φυλλάδια. Ο ισχυρισμός ότι κόλλησε φυλλάδιο δεν έχει αποδειχτεί στο δικαστήριο σας. Υπάρχει μόνο η κατάθεση του αστυνομικού όπου ρωτήθηκε πως στηρίζεις αυτόν τον ισχυρισμό. Ο ίδιος λέει ότι την στιγμή που είδε τον κατηγορούμενο, ήταν σε κλιμάκιο περίπου 30 ατόμων που κάνανε την επιτήρηση για τον συγκεκριμένο. Αυτό το έχει πει, δεν μπορεί να αναιρεθεί από κάπου. Και μετά τον αφήσανε και η σύλληψή του έγινε μετά από χιλιόμετρα. Που σημαίνει ότι υπήρχε πολύ μεγάλο κλιμάκιο που παρακολουθούσε τον κατηγορούμενο, πολύ πριν από την δήθεν κατηγορία ότι κόλλησε το φυλλάδιο. Και ο ίδιος αστυνομικός τί λέει στην κατάθεσή του; “ορίστε και η φωτογραφία του φυλλαδίου που κόλλησε στην στάση”. Και ζήτησα από την κ.εισαγγελέα να φέρουν τα στοιχεία για να ξέρουμε να αμυνθούμε δικονομικά ειδάλλως πως να αμυνθούμε δικονομικά όταν δεν υπάρχουν στοιχεία; να αμυνθούμε σε ποιά κατηγορία; Σε φαντάσματα; ζήτησα να έρθουν οι φωτογραφίες του κολλημένου αυτοκόλλητου. Καμία φωτογραφία δεν ήρθε, καμία έκθεση κατάσχεσης δεν υπάρχει της φωτογραφίας. Αυτό που υπάρχει όμως είναι η δήθεν κατηγορία ότι το κόλλησε και αμέσως μετά ξεκινά η όλη διαδικασία εναντίον του κατηγορουμένου για να γίνει έρευνα στο σπίτι του. Για να βρεθεί τί; Το πολιτικό του αρχείο. Ποιά είναι η πράξη που έχει διαπράξει ο κατηγορούμενος; Γιατί το κόλλημα του αυτοκόλλητου δεν αποδεικνύεται από άλλα στοιχεία. Ότι κατέχει αυτοκόλλητα και τρικάκια; Αυτό είναι το ποινικό αδίκημα; Δώστε μου μερικά, ορίστε τα κατέχω και εγώ, διαπράττω και εγώ το ποινικό αδίκημα; Επειδή τα κατέχω; Γιατί αυτό είναι το μόνο που έχει αποδειχθεί στο δικαστήριο, ότι στο σπίτι του και πάνω του βρέθηκαν τρικάκια. Τα οποία υποτίθεται ότι έχουν και ποινική απαξία, αλλά θα έρθουμε σε αυτό αργότερα.
Όσον αφορά την κατ’ εξακολούθηση τέλεση του εγκλήματος. Δεν ζητάω κάτι άλλο, κ.πρόεδρε, την λογική ζητάω. Σας είπε η μάρτυρας συντρόφισσά του ότι στις 11/1 ήταν στο σπίτι του όλο το βράδυ και το πρωί πήγε στη δουλειά του. Θα πείτε εσείς ότι ένας υπεράνθρωπος τέλεσε κατ’ εξακολούθηση το έγκλημα διότι βρέθηκε δήθεν στις 13.00 στο Γαλάτσι, μετά δεν ξέρω που, στην Πεύκη, στην Αργυρούπολη, στη Νέα Μάκρη, τα έχει κάνει όλα ο κατηγορούμενος; Ούτε αυτό αποδεικνύεται.
Πάμε τώρα στα πιο σημαντικά. Εδώ έχουμε καινούργια πράξη, ότι κατέχω ή κολλάω ένα αυτοκόλλητο είναι ποινικό αδίκημα. Από την εισαγγελική πρόταση φαίνεται ότι το περιεχόμενο μας καίει πολύ. Εκεί πρέπει πια να επικρατήσει η λογική. Η λογική, κ. Πρόεδρε, και όχι τα φαντάσματα που θέλουν κάποιοι να επιβάλλουν για να ασκούν φρονηματικές διώξεις. Κατά των αναρχικών και κατά όποιος θεωρούν εχθρός ή οτιδήποτε. Ρώτησα τον αστυνομικό “το αντίθετο ακριβώς περιεχόμενο του τρικακίου είναι ή όχι επιλήψιμο νομικά”; Άμα έλεγε να προστατέψουμε τους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ, τί θα ήταν; Ή να επιβραβεύσουμε τους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ αντί να τους ματώσουμε, πως το αξιολογούμε; Έχει κάποια ποινική απαξία αυτό; Το δικαστήριό σας θα πρέπει να το κρίνει και αυτό.
Αυτά είναι τα φαντάσματα που επικαλείται η κ.εισαγγελέας στην αγόρευσή της. Το ερμήνευσε ότι το να ματώσουμε συνεπώς να σκοτώσουμε. κ. Εισαγγελέα, αυτές οι λέξεις δεν υπάρχουν στο κατηγορητήριο. Αν θέλουμε να εφεύρουμε κι άλλες, να ξέρουμε, ότι θα έχουμε να κάνουμε με κράτος δικαίου όπου θα έρχονται και οι εισαγγελείς υποτασσόμενοι στα κελεύσματα των αστυνομικών αρχών, και θα εμπλουτίζουν και θα εμβαθύνουν τις κατηγορίες. Θα τις μεταφράζουν κατά το δοκούν δίνοντάς τους νοήματα που δεν έχουν. Σας απάντησε ευθαρσώς ο κατηγορούμενος ότι είναι μια έκφραση όπως λέμε ότι δεν ανοίγει ρουθούνι. Είναι δυνατόν να λέμε ότι αυτές οι εκφράσεις θα αποτελέσουν αντικείμενα ποινικής αξιολόγησης και μάλιστα καταδικαστικής; Το άλλο μισό του κειμένου, εξηγήθηκε ότι έχει ολόκληρη πολιτική ιστορία πίσω του σαν έκφραση, θα αρχίσουμε να ποινικοποιούμε και τέτοιες φράσεις;
Και επειδή θέλουμε να αποφύγουμε τα φαντάσματα κυρίως του παρελθόντος τα οποία μας κυνηγούνε και πρέπει να τα γνωρίζουμε ως την ιστορία αλλιώς θα είμαστε ανιστόρητοι. Ο μεγαλύτερος συλλέκτης δίσκων του Θεοδωράκη ήταν ο Μπάμπαλης, το έχει πει ο ίδιος ο Θεοδωράκης όταν τον είχαν πάει στη Μπουμπουλίνας. Του είχε πει ότι όταν ερχόταν ένας αστυνομικός ή ένας χαφιές και μας έλεγε ότι αυτός είναι κομμουνιστής, πηγαίναμε για έρευνα στο σπίτι του, βρίσκαμε 2-3 δίσκους σου, τον παίρναμε στην Μπουμπουλίνας για ξύλο.
Και είμαστε στο 2024. Ένας αστυνομικός λέει ότι ο κατηγορούμενος είναι πολύ κακό παιδί και με κάποιο πρόσχημα, αφού ούτε εδώ ούτε στην δικογραφία αποδείχτηκε κάτι κ.πρόεδρε, τον παρακολουθούνε, τον αρπάζουν, τον κρατάνε και του κάνουν και έρευνα στο σπίτι του και βρίσκουν φυλλάδια, βιβλία και αφίσες. Και πείτε μου εσείς τί διαφορά έχει αυτό με τον χαφιές που πήγαινε στον Μπάμπαλη και έλεγε ότι τάδε είναι κομμουνιστής κτλ. άλλοι μαζεύουν δίσκους του Θεοδωράκη, άλλοι μαζεύουν αφίσες και τρικάκια πολιτικού περιεχομένου. Θα γυρίζουμε πάλι σε αυτή την εποχή; Θα υπάρχει απόφαση ελληνικού δικαστηρίου το 2024 που θα λέει “ναι, γυρίζουμε σε αυτή την εποχή!”. Θα σχολιάζουμε το περιεχόμενο τους, θα λέμε ότι δεν είναι πολιτικό κείμενο, δεν είναι ιδεολογία αλλά εμείς θα το κάνουμε ποινικό αδίκημα γιατί εμάς δεν μας αρέσει η πολιτική ιδεολογία αυτή; Θα φτάσουμε πάλι σε τέτοιες λογοκρισίες;
Γίναν ερωτήσεις κατά την διάρκεια της διαδικασίας που προσπαθήσαμε όλοι να κρατήσουμε ένα επίπεδο, μια ευπρέπεια. Γίναι ερωτήσεις “ποιά είναι η ιδεολογία σας; είστε αναρχικός; τί σημαίνει αναρχικός;”. Είναι δυνατόν το 2024 να ρωτάνε ποιά είναι η πολιτική σου ιδεολογία; Για να καταλήξει κιόλας ότι αυτό θα πρέπει να λειτουργήσει επιβαρυντικά κατά του κατηγορουμένου. Διότι ομολογείται από την σύζυγό του, άκουσον άκουσον, ότι είναι και αυτή αναρχική όπως και ο ίδιος είπε…
Δεν ξέρω τι άλλο να σας πω. Ένα μάθημα για την αναρχία και τις λέξεις από Α για να μην είμαστε ανιστόρητοι. Αναρχία σημαίνει αντίσταση, αναρχία σημαίνει αλληλεγγύη, σημαίνει αγάπη για την ελευθερία και την ζωή. Λίγο το κατάλαβε αυτό η εισαγγελέας και είπε για ιδανικά, αξίες και ελευθερίες…Το παράδοξο της αναρχίας ξέρετε ποιό είναι, κ.πρόεδρε; Ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερος υπερασπιστής του κράτους δικαίου από τους κατηγορούμενους αναρχικούς. Σε αυτές τις δίκες αποδεικνύεται αν υπάρχει το κράτος δικαίου στην χώρα μας. Και η απόφαση του δικαστηρίου σας θα πρέπει να είναι μια. Η απαλλαγή του και για τις 2 κατηγορίες για τους λόγους που σας ανέφερε. Διότι σε αντίθετη περίπτωση, η απόφαση του δικαστηρίου θα είναι ότι “επιβραβεύστε τους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ”…
ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ
Άκουσα με μεγάλο ενδιαφέρον την πρόταση της κ.εισαγγελέως, δεν συντάσσομαι αλλά κρατάω 2 πράγματα.
Θεωρώ ότι στην απολογία μου ήμουν πάρα πολύ ψύχραιμος και μετρημένος. Η τοποθέτηση της κ.εισαγγελέως ήταν πολύ πιο φανατισμένη από μένα. Και επειδή χρησιμοποίησε την λέξη μίσος, εγώ δεν είπα ποτέ την λέξη μίσος. Η κ.εισαγγελέας την είπε την λέξη μίσος και μπορώ να πω ότι η στάση και ο λόγος του καθενός, αν φωνασκεί ή όχι, πως στηρίζει αυτά που λέει κλπ, δείχνει το ποιόν του καθενός, χωρίς να αμφισβητώ το ποιόν της κ.εισαγγελέως, ο τρόπος που υποστηρίζει ο καθένας τις απόψεις του, νομικές ή πολιτικές, είναι καθρέφτης. Εγώ ήμουν εξαιρετικά ψύχραιμος και νηφάλιος.
Το 2ο. Είμαι 20 χρόνια σ’ αυτό το κίνημα, είμαι 40 χρονών. Ήμουν οργανωμένος στο μαθητικό κίνημα ως μαθητής, στο φοιτητικό κίνημα, είμαι σε εργατικούς αγώνες και στον συνδικαλισμό από το 2005, δρω στη γειτονιά μου από το 2002 στο Βύρωνα, στην Καισαριανή, το Παγκράτι. Είμαι μέσα στην κοινωνία, εγώ έχω διεκδικήσει για την κοινωνία και όχι για το πρόσωπό μου. Θα δείτε από την μισθοδοσία μου που σας κατέθεσα το αν έχω πάρει κάτι για τον εαυτό μου ή όχι, και για ποιό λόγο αγωνίζομαι. Αν είμαι αλτρουιστής ή όχι.
Η όλη επίκληση στην τάξη και την ασφάλεια, θα μπορούσα να την ακούσω το 2005, το 2008, το 2010. Αυτό που δεν έχει γίνει αντιληπτό και από εσάς είναι ότι η εκτελεστική εξουσία, και εν προκειμένω η αστυνομία, εκτελεί ποινές, θανατικές ποινές. Δολοφονεί κόσμο! Η εκτελεστική εξουσία έχει προσπεράσει την δικαστική εξουσία. Αυτό θα πρέπει να γίνει αντιληπτό και από την δικαστική εξουσία. Και, δυστυχώς ή ευτυχώς, κάθε απόφασή της, αν δεν είναι πολιτικά υποκινούμενη, έχει πολιτικό αντίκρυσμα. Το αν οι άνθρωποι που θέλουν να βάλουν ένα ανάχωμα σε όλο αυτό το φαινόμενο της κρατικής βίας, καταδικάζονται με διάφορους προσχηματικούς λόγους, έχει ευθύνη και η δικαστική εξουσία.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η πρόταση της εισαγγελέως Χ.Ψωμά για την κατ’εξακολούθηση τέλεση του αδικήματος, δεν έγινε δεκτή από τον πρόεδρο Ι.Παπαδή ο οποίος όρισε ως άπαξ την τέλεση του αδικήματος για την δήθεν επικόλληση του αυτοκόλλητου στην στάση για την οποία ουδέν στοιχείο υπήρξε κατά την διάρκεια της δίκης. Η εισαγγελέας προχωρώντας σε μια (ακόμη…) κωμικού τύπου συμπεριφορά απέρριψε το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου στον σύντροφο παρά το λευκό ποινικό μητρώο του και τα απαραίτητα αποδεικτικά έγγραφα στήριξης του ελαφρυντικού. Ο πρόεδρος αναγνώρισε το ελαφρυντικό. Εντέλει, το δικαστήριο επέβαλλε συνολική ποινή 9 μηνών με 3ετή αναστολή, 7 μήνες για το άρθρο 184 του Π.Κ και 2 μήνες για την άρνηση δακτυλοσκόπησης. Ο σύντροφος άσκησε άφεση εναντίον της απόφασης.
Η δίκη έκλεισε με την γελοία άρνηση της έδρας να επιστραφεί το κατασχεθέν πολιτικό αρχείο στον σύντροφο εν όψει του Εφετείου….
Αφιερώνουμε την πρωτοβουλία μας στους/στις δολοφονημένους-ες από τα χέρια των ένστολων δολοφόνων και σε όσους-ες σηκώνουν κεφάλι ενάντια στην κρατική τρομοκρατία.
Παραθέτουμε και τα “παράνομα προπαγανδιστικά υλικά” τα οποία απασχόλησαν την δίκη.