https://athens.indymedia.org/post/1634061/
από Προλετάριοι – ες από τις γειτονιές του Πειραιά
10/02/2025 11:05 πμ.
Ως προλετάριοι κάτοικοι από τις γειτονιές του Πειραιά, επιλέγουμε να τιμήσουμε τη ζωή του ΕΛΑΣίτη λοχαγού και παίχτη του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού Νίκου Γόδα, ενός ανθρώπου με έντονη πολιτική δράση και σημαντική συνεισφορά στην ταξική πάλη, που εκτελέστηκε από το ελληνικό κράτος ως «αμετανόητος κομμουνιστής». Η κίνησή μας στοχεύει στην ανάδειξη προσώπων και γεγονότων που η κυρίαρχη ιδεολογία σκοπίμως επιλέγει να αποσιωπά, καθώς δεν εξυπηρετούν το κυρίαρχο προωθούμενο «δημοκρατικό αφήγημα». Για το σκοπό της δράσης μας, επιλέξαμε για καμβά τον τοίχο του γηπέδου 5×5 πλησίον του δημοτικού γηπέδου «ΑΓΕΤ Χαραυγής», το οποίο από το 2021 έχει μετονομαστεί σε «Νίκος Γόδας».
Ο Νίκος Γόδας γεννήθηκε το 1921 στο Αϊβαλί, αλλά λόγω της μικρασιατικής καταστροφής μεγάλωσε στις γειτονιές τις Κοκκινιάς ως παιδί μεταναστών από τη Μικρά Ασία. Όντας από μικρός ποδοσφαιρικό ταλέντο, ξεκίνησε να παίζει σε μία από της καλύτερες τοπικές ομάδες της εποχής, τον Άρη Κοκκινιάς. Συνέχισε την ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία στον Κεραμικό Καμινίων, την ομάδα του σωματείου του εργοστασίου «Κεραμικός» του Νέου Φαλήρου. Για να γίνει σαφής η σημασία της ομάδας του Κεραμικού, πρέπει να αναφερθούν κάποια ιστορικά δεδομένα εκείνης της εποχής, δηλαδή του μεσοπολέμου. Η συγκεκριμένη περίοδος ήταν χαρακτηρισμένη από έντονο κλίμα πολιτικοποίησης και ταξικού ανταγωνισμού εντός της κοινωνίας, γεγονός που εκφραζόταν και μέσα από τον αθλητισμό. Έτσι, ήταν συχνό το φαινόμενο της ίδρυσης πολιτικοποιημένων αθλητικών σωματείων που πρέσβευαν τα αντιμιλιταριστικά ιδεώδη και προωθούσαν τη συναδέλφωση και τη χαρά μέσω του αθλητισμού. Από την άλλη όμως, στον αθλητισμό επένδυσαν τόσο το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι προκειμένου να προβάλλει μέσω των αθλητικών έργων και των διακρίσεων την «αποτελεσματικότητα» του φασιστικού κράτους, όσο και το ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ προκειμένου να προωθήσει το ιδεολόγημα της «άριας φυλής». Έτσι, όταν ήρθε στην εξουσία το καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά, παίρνοντας το παράδειγμα κυρίως από το φασιστικό καθεστώς της Ιταλίας, προσπάθησε να οικειοποιηθεί τον αθλητισμό για να προωθήσει τα εθνικιστικά ιδεώδη. Ως εκ τούτου, πολλά σωματεία μετονομάστηκαν ή ακόμα και διαλύθηκαν, καθώς και αρκετοί ενεργοί πολιτικοποιημένοι αθλητές φυλακίστηκαν. Η ίδρυση του σωματείου του Κεραμικού Καμινίων καθώς και η παρουσία του Νίκου Γόδα σε αυτό, αποτελεί ένα από τα πολλά έμπρακτα παραδείγματα αντίστασης στη συντελούμενη κρατική επίθεση. Στη συνέχεια, το 1942 ο Γόδας μεταπήδησε στη μεγάλη του αγάπη, τον Ολυμπιακό, όπου και έπαιξε μέχρι τη φυλάκισή του.
Κατά την περίοδο της κατοχής, χιλιάδες αθλητές (συμπεριλαμβανομένου και του Γόδα) συντάχθηκαν με τις αντιστασιακές δυνάμεις του ΕΛΑΣ, όπως: ο Νίκος Πολυκράτης του Ολυμπιακού Πατρών, ο Κώστας Λιάρος του Απόλλωνα Καλαμαριάς, ο Πάνος Αλεξάς του Παναιτωλικού και ο Ανδρέας Μουράτης της Προοδευτικής που μετέπειτα έπαιξε και στον Ολυμπιακό. Ο Γόδας τότε ήταν λοχαγός του 5ου λόχου του τάγματος Κοκκινιάς του ΕΛΑΣ, παίρνοντας μέρος σε αρκετές μάχες εναντίων των ναζιστικών δυνάμεων και των Ελλήνων συνεργατών τους, όπως τη μάχη της Κοκκινιάς τον Μάρτιο του 1944 και τη μάχη της Ηλεκτρικής στο Κερατσίνι τον Οκτώβριο του 1944. Στη συνέχεια συμμετείχε ενεργά στις μάχες που διεξήχθησαν στην Αθήνα και τον Πειραιά κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών, πολεμώντας με το τάγμα του στο νεκροταφείο Αναστάσεως στο Κερατσίνι. Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας το 1945, οι ρουφιάνοι των Μανιάτικων Πειραιά Λουκάς και Δημήτρης Κασιδιάρης τον κάρφωσαν στην ασφάλεια. Με αυτόν τον τρόπο, ο Γόδας συνελήφθη και οδηγήθηκε στις φυλακές του Αβέρωφ, μετέπειτα στην Αίγινα όπου και συμμετείχε στην ποδοσφαιρική ομάδα των κρατουμένων και τέλος οδηγήθηκε στις φυλακές της Κέρκυρας. Πρέπει να ειπωθεί πως, παρότι παίχτης του Ολυμπιακού, το σωματείο δεν έκανε καμία κίνηση προκειμένου να σωθεί ο Γόδας, εξαιτίας της κομμουνιστικής του δράσης και ιδεολογίας. Χαρακτηριστικά ήταν τα λόγια του τότε προέδρου του Ολυμπιακού και βιομήχανου Μιχάλη Μανούσκου, λέγοντας πως «όπως έστρωσε να κοιμηθεί».
Έτσι, τα ξημερώματα της 19ης του Νοέμβρη του 1948, αρνούμενος να υπογράψει δήλωση μετάνοιας, εκτελέστηκε στην ακατοίκητη νησίδα Λαζαρέτο της Κέρκυρας φορώντας μετά από απαίτησή του τη φανέλα του Ολυμπιακού. Σύμφωνα με τους συγκρατούμενούς του, τα τελευταία του λόγια ήταν «Νενικήκαμεν. Ζήτω οι Ολυμπιονίκες του σοσιαλισμού. Γεια σας συναθλητές μου». Ήταν μόλις 27 ετών.
Η εκτέλεση του Νίκου Γόδα καθώς και χιλιάδων ακόμα κομμουνιστών, δεν ήταν μια μεμονωμένη κρατική δολοφονία μέσα σε μια κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» λόγω του εμφυλίου πολέμου. Αποτελεί την κορύφωση της αντικομμουνιστικής ρητορικής και πρακτικής του ελληνικού κράτους, που εκκινεί από τις αρχές του 20ου αιώνα ως απάντηση στην αυτοσυνειδητοποίηση του προλεταριάτου ως διακριτή κοινωνική δύναμη και στην οργάνωσή του ως τάξη. Θεωρούμε πως η ανάδειξη της ιστορίας της τάξης μας είναι αναγκαία προκειμένου να επιτεθούμε στην προωθούμενη από τους κυρίαρχους ιστορική λήθη. Δίνουμε ζωή στις μνήμες αντίστασης που υπάρχουν στις γειτονιές μας, ώστε να μπορέσουμε να τις μετατρέψουμε ξανά σε τόπους αλληλεγγύης και αγώνα στο σήμερα. Ξεκινώντας από την αντίληψη του παρελθόντος, στοχεύουμε στην κατάληψη του μέλλοντος.
Προλετάριοι – ες από τις γειτονιές του Πειραιά
