https://athens.indymedia.org/post/1634333/
27/02/2025 3:24 μμ.
Συγκέντρωση στις 11 μπροστά από τα Προπύλαια στις 28 Φεβρουαρίου.
Έχουν περάσει σχεδόν 2 χρόνια από τις δολοφονίες στα Τέμπη και δικαιοσύνη δεν υπάρχει πουθενά. Η κυβέρνηση σπεύδει να μας κάνει να ξεχάσουμε, να το αναγάγει σε ένα ατυχές περιστατικό, να καταστρέψει κάθε στοιχείο που αποδεικνύει το αντίθετο, αλλά αυτό δεν ήταν ατύχημα και εμείς δεν ξεχνάμε. Δεν ξεχνάμε τους 57 ανθρώπους που δολοφονήθηκαν για χάρη της λιτότητας και του κέρδους- δεν ξεχνάμε τους μετανάστες ανάμεσά τους, τον Mia Mohammad Edris από το Μπαγκλαντές, τον μυστηριωδώς «αγνώστου ταυτότητας» άνδρα από τη Συρία, και όλα τα θύματα με μεταναστευτικό υπόβαθρο, Αλβανούς, Ρουμάνους και άλλους. Δεν μπορούμε να το δούμε αυτό ως ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά να αναγνωρίσουμε τη δολοφονική κρατική στρατηγική πίσω από αυτό, η οποία είναι ορατή σε τόσες άλλες περιπτώσεις θανάτων, βίας, αποσιώπησης των θυμάτων και καταπίεσης!
Πρέπει να τονίσουμε συλλογικά ότι τα Τέμπη δεν συνέβησαν τυχαία, αλλά ήταν μια συνεχής διαδικασία υπολογισμένου ρίσκου και υποβάθμισης των δημόσιων συγκοινωνιών επί χρόνια για την ελαχιστοποίηση του κόστους και τη μεγιστοποίηση του κέρδους λίγων. Μη λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας το κράτος αποφάσισε ενεργά να δολοφονήσει τους ανθρώπους που έπαιρναν αυτό το τρένο. Ενώ είναι σημαντικό να αντιμετωπίσουμε αυτή τη δολοφονική τραγωδία, να απαιτήσουμε διεξοδικές έρευνες, να κατηγορήσουμε τους υπεύθυνους και να δείξουμε αλληλεγγύη σε όλους τους συγγενείς, είναι επίσης σημαντικό να αντιμετωπίσουμε το ίδιο το κράτος ως δολοφονικό σύστημα. Οι 57 νεκροί στα Τέμπη εντάσσονται σε μια σειρά δολοφονικών περιστατικών και σε ένα σύστημα βίας, καταπίεσης και εξόντωσης των μειονοτήτων. Η συντριβή του τρένου στα Τέμπη, οι πάνω από 600 νεκροί πρόσφυγες στη σφαγή της Πύλου, οι πυροβολισμοί του Νίκου Σαμπάνη και του Κώστα Φραγκούλη από την ελληνική αστυνομία, ο θάνατος του Μοχάμεντ Καμράν σε ελληνικό αστυνομικό τμήμα, οι πρόσφατοι θάνατοι στον καταυλισμό της Ριτσώνας… όλα αυτά και πολλά πολλά άλλα μοιράζονται τις δολοφονικές πολιτικές και στρατηγικές του ελληνικού κράτους. Λαμβάνοντας υπόψη και άλλα θύματα του ελληνικού κράτους δεν υποτιμούμε την απώλεια ζωής στα Τέμπη αλλά αναδεικνύουμε τη σύνδεση με το γενικότερο δολοφονικό, ρατσιστικό και φασιστικό υπόβαθρο του κράτους που συνεχώς εξαναγκάζει τις μειονότητες σε ένα ρατσιστικό σύστημα διώξεων και αποκλεισμού που οδηγεί σε θανάτους και δομημένη βία. Αυτοί οι θάνατοι επίσης δεν είναι ατυχήματα αλλά αποκαλύπτουν μόνο το υπολογισμένο ρίσκο και τις δολοφονικές πρακτικές που χρησιμοποιεί το ελληνικό κράτος για να ικανοποιήσει τα καπιταλιστικά συμφέροντα των λίγων και να κρατήσει τις μειονότητες σε ένα σύστημα καταπίεσης.
Με τα Τέμπη βλέπουμε άλλο ένα παράδειγμα του πώς το κράτος δεν είναι μόνο υπόλογο για την εφαρμογή ρατσιστικών και δολοφονικών πολιτικών αλλά και για τη συγκάλυψη στο κοινό. Πρόκειται για μια στρατηγική μέσω της οποίας το κράτος όχι μόνο προσπαθεί να αποκρύψει τα λάθη του, αλλά και στερεί το δρόμο μιας συμπερασματικής κατανόησης των δολοφονιών και ενός αξιοπρεπούς πένθους για τους συγγενείς. Αυτή τη συγκάλυψη την είδαμε στην κρατική δολοφονία της Πύλου, όπου τα τηλέφωνα έχουν εξαφανιστεί και οι επιζώντες έχουν φυλακιστεί. Όπου το Λιμενικό αρνείται κάθε αδίκημα, ενώ τα στοιχεία και οι φωνές των επιζώντων το δείχνουν ξεκάθαρα ως αδίστακτο δολοφόνο. Η Πύλος είναι ένα παράδειγμα, ενώ υπάρχουν χιλιάδες άλλοι νεκροί μετανάστες στον Έβρο και στη Μεσόγειο, οι οποίοι αρνούνται και συγκαλύπτονται. Οι δολοφονίες κατά των μεταναστών καλύπτονται συστηματικά με πρωτόκολλο. Αυτοί οι θάνατοι περιλαμβάνονται ήδη στη δημιουργία ρατσιστικών πρακτικών ασφαλείας. Στις 26 Ιανουαρίου, όταν ένας μετανάστης από τη Σιέρα Λεόνε βρέθηκε νεκρός μέσα στον καταυλισμό προσφύγων της Ριτσώνας, η ελληνική αστυνομία πήρε το πτώμα και το έθαψε χωρίς να ενημερώσει πρώτα την οικογένειά του. Στην περίπτωση της αστυνομικής δολοφονίας του Ρομά Νίκου Σαμπάνη με τριάντα οκτώ σφαίρες κατά τη διάρκεια καταδίωξης με αυτοκίνητο, η αστυνομία κατέστρεψε αμέσως το αυτοκίνητο που ήταν το μόνο αξιόπιστο αποδεικτικό στοιχείο. Το ίδιο ισχύει και για τη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Μοχάμεντ Καμράν στο ΑΤ στον Άγιο Παντελεήμονα. Όπου οι συγγενείς δεν γνώριζαν για τη δολοφονία του Μοχάμεντ για πολλές μέρες και το κράτος προσπαθούσε να κρύψει τη ρατσιστική βία του. Μόνο χάρη στη δράση και τον αγώνα των συγγενών ήρθε στη δημοσιότητα αυτή η δολοφονία.
Τώρα, 2 χρόνια μετά τη δολοφονία 57 ανθρώπων στα Τέμπη, βλέπουμε για άλλη μια φορά την προσπάθεια του κράτους να συγκαλύψει τι ακριβώς συνέβη εκείνη την ημέρα. Νέες πληροφορίες βγαίνουν στη δημοσιότητα ότι τσιμέντο χύθηκε πάνω σε στοιχεία, φωνητικά μηνύματα ανθρώπων που είναι ακόμα ζωντανοί μετά το δυστύχημα πυροδοτούν μια νέα οργή για τη δολοφονία. Το «Δεν έχω οξυγόνο» τροφοδοτεί την οργή μας ενάντια σε αυτή τη δολοφονία, ενάντια στην προσπάθεια να καλυφθεί για άλλη μια φορά η βία της. Θρηνούμε όλους αυτούς τους θανάτους και μοιραζόμαστε την οργή μας ενάντια στις ρατσιστικές, καπιταλιστικές και φασιστικές δολοφονίες που διαπράττει το ελληνικό κράτος. Δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά για ένα υπολογισμένο σύστημα αποσιώπησης και συγκάλυψης!
Το τρένο στο οποίο το κράτος αποφάσισε να δολοφονήσει 57 ανθρώπους χρησιμοποιήθηκε από φοιτητές, εργάτες, μετανάστες… από ανθρώπους που βασίζονται στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Οι άνθρωποι που δολοφονήθηκαν έγιναν στόχος λόγω της τάξης τους. Λόγω της θέσης τους στην κοινωνία. Αυτό και πάλι δεν είναι τυχαίο, αλλά συστημική ταξική βία, όπου η ζωή και η ασφάλεια των ανθρώπων αποτιμάται ανάλογα με το βαθμό εκμετάλλευσης στην κοινωνία μας. Μπορούμε να το δούμε αυτό όχι μόνο σε αυτό το περιστατικό αλλά και σε πολλά άλλα, όπως η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου συστήματος υγείας, η στεγαστική πολιτική, η ρατσιστική εργασιακή εκμετάλλευση και πολλά άλλα. Όλα έχουν κοινό χαρακτηριστικό ότι οι πολιτικές που καθοδηγούνται από τα καπιταλιστικά συμφέροντα όχι μόνο δεν λαμβάνουν υπόψη τους την καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας αλλά αποτελούν την πρώτη αιτία γι’ αυτό. Βάζουν τους ανθρώπους στους δρόμους εκεί που υπάρχουν αρκετά σπίτια για όλες/ους, αφήνουν τους ανθρώπους να λιμοκτονούν εκεί που υπάρχει αρκετό φαγητό για όλες/ους, τους αφήνουν να μένουν άρρωστες/οι και να πεθαίνουν εκεί που υπάρχει αρκετό φάρμακο για όλες/ους και τις/ους αφήνουν να πεθαίνουν σε ένα δημόσιο τρένο που θα έπρεπε να είναι ασφαλές για όλες, ενώ αυτοί μπορούν να απολαμβάνουν τα κέρδη τους. Ως εκ τούτου, πρέπει να οικοδομήσουμε κοινότητες αγώνα πριν συμβούν οι κρατικές δολοφονίες και να ασχοληθούμε με τις κοινότητες που αντιμετωπίζουν αυτή τη βία περισσότερο από άλλες. Οι κοινότητες των μεταναστών, των Ρομά, των τρανς, των κουήρ, των θηλυκοτήτων και πολλές άλλες αντιμετωπίζουν βία και δολοφονίες με συστημικό τρόπο. Σε αυτή την κοινωνία η ζωή αποτιμάται με διαφορετικά πρότυπα που θέτει το κράτος και η κερδοσκοπική τάξη και πρέπει να απαντήσουμε σε αυτό με συλλογική εναντίωση σε έναν κοινό ταξικό αγώνα! Δεν πρέπει να αφήνουμε τη βία να κλιμακώνεται αλλά να ασχολούμαστε μαζί της πριν οδηγήσει σε θανάτους!
Η ελληνική κοινωνία είναι δικαίως οργισμένη για τις παράλογες δολοφονίες στα Τέμπη. Ταυτόχρονα, μεγάλο μέρος της αφήγησης που αναδύεται από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και το διάλογο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ελλιπές. Οι μετανάστες που δολοφονήθηκαν στα Τέμπη αγνοούνται επανειλημμένα, ενώ αναδύεται ένα συναίσθημα για την Ελλάδα που δολοφονεί τους «δικούς» της ανθρώπους. Αυτό το αποκλειστικό, ρατσιστικό πένθος μας διχάζει ακόμα περισσότερο και οδηγεί στο δρόμο για τον εισοδισμό από φασιστικές ομάδες. Ενώ οι συγγενείς των περισσότερων νεκρών στα Τέμπη έχουν τη δυνατότητα να μοιραστούν την οργή και τη θλίψη τους με το κοινό και να απαιτήσουν έρευνες και απόδοση ευθυνών πολλοί από τους ανθρώπους που δολοφονήθηκαν από το ελληνικό κράτος δεν έχουν φωνή που να λαμβάνει υπόψη τους υπεύθυνους και να τους αποκαλεί ως αυτό που είναι: Δολοφόνοι!Πρέπει να θέσουμε το ελληνικό κράτος και όσους βρίσκονται στην εξουσία προ των ευθυνών τους όχι μόνο για τους δολοφόνους στα Τέμπη αλλά και για όλα εκείνα των οποίων οι φωνές φιμώνονται σε αυτό το σύστημα καταπίεσης.
Καλούμε όλους, όλες και όλα να συμμετάσχουν στη γενική απεργία και διαδήλωση στις 28 Φεβρουαρίου, στην επέτειο των 2 χρόνων από τα Τέμπη. Διαδηλώνουμε στη μνήμη των θυμάτων, για να υψώσουμε όλοι μαζί τη φωνή μας, ενάντια σε όλες τις κρατικές δολοφονίες και συγκαλύψεις. Διαδηλώνουμε για να διεκδικήσουμε δικαιοσύνη, ασφαλείς υποδομές μεταφορών και ελευθερία μετακίνησης για όλους τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι που έκαναν τα Τέμπη να συμβούν έχουν ονόματα – Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΕΕ, Hellenic Train – και πρέπει να λογοδοτήσουν. Για να μη ξαναδολοφονηθεί κανείς από την κρατική βία ή αμέλεια.
Συγκέντρωση στις 11 μπροστά από τα Προπύλαια στις 28 Φεβρουαρίου.
CALL TO THE STRIKE MOBILIZATION ON 28 FEBRUARY 2025 AGAINST THE CRIME OF TEMPI
It’s almost 2 years since the murders at Tempi and justice is nowhere to be found. The goverment is quick to make us forget,to reduce this to an unfortunate accident, to destroy any evidence to the contrary; but this was no accident, and we do not forget. We do not forget the 57 people who were murdered for the sake of austerity and profit; we do not forget the migrants among them, Mia Mohammad Edris from Bangladesh, the mysteriously “unidentified” man from Syria, and all victims with migrant backgrounds, Albanian, Romanian, and other. We can not see this as an isolated incident but recognize the murderous state strategy behind it which is visible in so many other cases of deaths, violence, silening of victims and oppression!
We have to collectively emphazise that Tempi did not happen by accident but was an ongoing process of calculated risk and degradation of the public transport over years to minimize costs and maxime the profit of a few. By not taking the necessary security measures the state actively decided to murder the people taking this train. While it is important to confront this murderous tragedy, demand thorough investigations, accuse the people accountable and show solidarity with all the relatives it is also important confront the state as a murderous system itself. The 57 dead people at Tempi join a series of murderous incidents and a system of violence, oppresion and extinction against minorities. The train crash at Tempi, the over 600 dead refugees in the massacre of Pylos, the shooting of Nikos Sampanis and Kostas Fragoulis by the Greek police, the death of Mohammed Kamran in a Greek police station, the recent deaths at Ritsona camp..all these and many many more share the murderous policies and strategies by the Greek state. By taking other victims of the Greek state into account we do not depreciate the loss of life at Tempi but highlight the connection to the general murderous, racist and fascist background of the state that continously forces minorities under a racist system of persecution and exclusion leading to deaths and structurell violence. These deaths are also no accidents but only reveal the calculated risk and murderous practices the Greek state uses to satisy the capitalist interest of a few and keep minorities in a system of oppression.
With Tempi we see another example of how the state is not only accountable for implementing racist and murderous policies but also for covering up to the public. This is a strategy through which the state not only tries to hide its wrongdoings, but also denies the path of a concluding understanding of the murders and a dignified mourning for the relatives. We have seen this cover up in the state murder of Pylos, where phones have gone missing and survivors have been locked up. Where the coast guard denies any wrongdoing, while the evidence and the voices of the survivors clearly point them out as ruthless murderers. Pylos is one example, while there are thousands of other dead migrants at Evros and in the mediteranean, which are being denied and covered up. Murders agaist migrants are systematically covered up with protocol. These deaths are already included in the creation of racist security practices. On 26 january, when a Sierra Leonese migrant found dead inside ritsona refugee camp, the greek police has taken the corpse and buried it without informing his family first. In the case of the police murder of the roma Nikos Sampanis with thirty eight bullets during a car chase, the police immediately destroyed the car which was the only credible evidence. The same goes for covering up the state murder of Mohammed Kamran in the AT at Agias Panteleimona. Where the relatives didn’t know about Mohammeds killing for many days and the state tried to hide its racist violence. It is only due to the agency and struggle of the relatives that this murder was brought to public.
Now, 2 years after the murder of 57 people in Tempi, we once more see the attempt of the state to cover up what exactly happened that day. New information is coming out that concrete was poored over evidence, voice messages of people still alive after the crash spark a new rage about the killing. “I don’t have oxygen” fuels our rage against this murder, against the attempt to once more cover up its violence. We mourn all these deaths and we share our anger against the racist, capitalist and fascist murders commited by the Greek state. This is not an individual incident but a calculated system of silencing and covering up!
The Train in which the state decided to murder 57 people was used by students, workers, migrants… by people who rely on public transportation. The people murdered were targeted due to their class. Due to their position in society. This again is no coincedence but systemic class violence where the life and security of people is valued according to the degree of exploitation in our society. We can see this not only in this incident but in many others like the privatization of the public health system, the housing policies, the racist labor exploitation and many more. They all have in common that the capitalist interest driven policies do not only take the violation of human dignity into account but are the very first reason for it. They put people on the streets where there are enough houses for everyone, they let people starve where there is enough food for everyone, they let them stay sick and die where there is enough medicine for everyone and they let them die in a public train which should be safe and secure for everyone while they can enjoy their profits. Therefore we have to build communities of struggle before state murders happen and engage with the communities that face this violence more than others. Migrant-, Roma-, Trans-, Queer-, Femme-communities and many more face violence and murder in a systemic manner. In this society life is valued with a different standard that is set by the state and the profiting class and we have to answer this by collectively opposing them in a common class struggle! We must not let violence escalate but engage with it before it leads to deaths!
Greek society is rightfully furious about the senseless murders at Tempi. At the same time, much of the narrative emerging from mainstream media and social media discourse is incomplete. The migrant people murdered at Tempi are repeatedly ignored, while a sentiment emerges about Greece murdering its “own” people. This exclusionary,racialized mourning only divides us further, and leads way for co-optation from fascist groups. While relatives of most of the deaths at Tempi have a possibility to share their anger and sorrow with the public and demand for investigations and accountability many of the people killed by the Greek state do not have a voice taking those responsible into account and call them for what they are: Murderers! We need to put the Greek state and those in power not only into account for the murderers at Tempi but also for all those whose voices are silenced in this system of oppression.
We call everyone to participate in the general strike and demonstration on February 28th, on the 2-year anniversary of Tempi. We march in memoriam of victims, to raise our voices together, against all state murders and cover-ups. We march to demand justice, safe transportation infrastructure and the freedom of movement for all people. The people who made Tempi happen have names – Nea Dimokratia, SYRIZA, PASOK, the EU, Hellenic Train – and must be held accountable. So that no one is murdered by state violence or neglect.
Gathering at 11 in front of Propylaia on February 28th.