https://athens.indymedia.org/post/1631243/
από Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές και αγωνίστριες
17/07/2024 10:34 πμ.
Εδώ και 2 χρόνια, και συγκεκριμένα από τον Ιανουάριο του 2022, μετά από 11 χρόνια φυλάκισης και 3 χρόνια εργασίας (14 χρόνια μικτά), ο Νίκος Μαζιώτης πληροί πλέον τις τυπικές προϋποθέσεις για την υφ’ όρον αποφυλάκισή του. Από τότε, το συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λαμίας έχει απορρίψει και τις 5 αιτήσεις του για υφ’ όρον αποφυλάκιση. Το σκεπτικό των αρνητικών αποφάσεων στηρίζεται στο ότι ο σύντροφος παρουσιάζει “σταθερή ροπή προς την τέλεση αξιόποινων πράξεων και συνεπώς μη επαρκή σωφρονισμό και έλλειψη ηθικής βελτίωσης”. Το παραπάνω, αιτιολογείται προσχηματικά παραθέτοντας “πειθαρχικά παραπτώματά” του προ 6ετίας, των οποίων έχει λήξει η ισχύς βάσει του σωφρονιστικού κώδικα, ο οποίος ορίζει ότι πειθαρχικά προ διετίας δεν λαμβάνονται υπόψη για τη χορήγηση τακτικών αδειών και υφ’ όρον απόλυσης. Όλα αυτά τα “πειθαρχικά”, βέβαια, αφορούν σε πράξεις αντίστασης απέναντι στις αυθαιρεσίες του κράτους και της φυλακής μέσα στα χρόνια, για τα οποία και δεν απολογείται στις ακροάσεις των δικαστικών συμβουλίων, διατηρώντας τη συνεπή πολιτική του στάση μέχρι και σήμερα. Να σημειωθεί ότι με το ίδιο σκεπτικό του απέρριπταν για 1 χρόνο και τη χορήγηση τακτικών αδειών, τις οποίες δικαιούταν από τον Μάρτιο του 2021.
Είναι φανερό, πως το κράτος θωρακίζεται ολοένα και περισσότερο απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους είτε με τις συνεχείς νομοθετικές μεταρρυθμίσεις του ποινικού και σωφρονιστικού κώδικα από την κυβέρνηση της ΝΔ, είτε από την όλο και αυστηρότερη ερμηνεία τους από τους σύγχρονους ιεροεξεταστές (εισαγγελείς, δικαστές και συμβούλια φυλακών). Οι συχνές και βαριές ποινικές διώξεις αγωνιστ(ρι)ών, καθώς και η καθυστέρηση ή άρνηση χορήγησης εκπαιδευτικών ή/και τακτικών αδειών και αποφυλακίσεων σε πολιτικούς κρατούμενους που δεν προχωρούν σε δηλώσεις μετάνοιας ενισχύουν το καθεστώς εξαίρεσης που τους επιβάλλεται διαχρονικά.
Χαρακτηριστικές περιπτώσεις που οι κρατικοί μηχανισμοί απαίτησαν μετάνοια, ή οχυρώθηκαν πίσω από αυτή την αφήγηση για να βασανίσουν πολιτικούς κρατούμενους ήταν η περίπτωση του Δημήτρη Κουφοντίνα και η παράνομη μεταγωγή του το 2021 καθώς και η διαρκής άρνηση των τακτικών αδειών, όπως και η άρνηση για την υφ’όρων απόλυση του Γιάννη Μιχαηλίδη, την οποία τελικά κέρδισε μετά από 2 σκληρές απεργίες πείνας. Με αυτόν τον τρόπο, το κράτος, στοχεύει στον εκφοβισμό, την απομόνωση, την ηθική και υλική εξόντωση όσων σταθερά αγωνίζονται ή θα αγωνιστούν -εντός και εκτός των τειχών- για την καταστροφή του. Αιχμή αυτής της κλιμάκωσης της κρατικής επίθεσης ενάντια στους πολιτικούς κρατούμενους αποτελεί η απαίτηση για δηλώσεις μετάνοιας.
«Το μέσο αυτό αποσκοπεί να εξευτελίσει, να ταπεινώσει και να τρομοκρατήσει» πολιτικοί κρατούμενοι φυλακών Κέρκυρας 1955
Οι δηλώσεις μετάνοιας ανέκαθεν αποτελούσαν δείγμα του φόβου του κράτους από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Από την «εφεύρεσή» τους επί διακυβέρνησης Βενιζέλου το 1929 και έπειτα κατά την δικτατορία Μεταξά και την Χούντα το ’67 όταν και χρησιμοποιούνταν ως ιδιώνυμο απέναντι στους κομμουνιστές, μέχρι τις αρχές του 2000 όταν επιστρατεύτηκαν για τους επαναστάτες της 17Ν και του ΕΛΑ αλλά και μέχρι σήμερα όταν δεκάδες αναρχικοί/ες καλούνται να «αποτάξουν» τα πολιτικά τους πιστεύω, ήταν ένα από τα όπλα στη φαρέτρα της δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας.
Το μένος του κράτους απέναντι σε όσους το εχθρεύονται αποσκοπεί στην ισοπέδωση της προσωπικότητας του «δηλωσία» και στην αποκοπή του από το πολιτικό περιβάλλον του. Η διαρκής προσπάθεια του δικαστικού και σωφρονιστικού συστήματος να αποπολιτικοποιήσει την δράση των πολιτικών κρατουμένων, είτε μέσα στις αίθουσες των δικαστηρίων, είτε μέσα στις φυλακές, έρχεται σε αντίθεση και εμφανίζει το πραγματικό πρόσωπο του κράτους όταν στις αιτήσεις των συντρόφων είτε για αποφυλακίσεις είτε για άδειες χρησιμοποιείται η μη δήλωση μετάνοιας ως αντένδειξη σωφρονισμού και ακολουθούν οι επαναλαμβανόμενες αρνητικές αποφάσεις των συμβουλίων.
Αυτή είναι η συνθήκη που αντιμετωπίζει σήμερα ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης, μετά από την απόρριψη και των 5 αιτήσεων του για υφ’ όρον αποφυλάκιση, με τη δικαιολογία του μη σωφρονισμού. Παράλληλα, το κράτος προσπαθεί να φυλακίσει και πάλι την συντρόφισσα Πόλα Ρούπα, η οποία αποφυλακίστηκε υπό όρους στις 17 Νοεμβρίου 2023, με έφεση που άσκησε ο αντιεισαγγελέας της Χαλκίδας κατά της αποφυλάκισής της λίγο μετά την απελευθέρωσή της.
Αυτή δεν είναι, φυσικά, η πρώτη φορά που το κράτος στέκεται εκδικητικά απέναντι στους δύο επαναστάτες. Καθ’ όλη τη διάρκεια της πολυετούς δίκης, αλλά και της φυλάκισής τους, τα καταδικασμένα μέλη του Ε.Α, Πόλα Ρούπα και Νίκος Μαζιώτης, έχουν σταθεί αμετανόητοι υπερασπιστές της ένοπλης επαναστατικής δράσης και του αγώνα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο. ΓΙ’ αυτό και το κράτος είχε εξαρχής ως στόχο την ηθική, ψυχολογική και οικονομική εξόντωση τόσο των ίδιων όσο και της οικογένειάς τους. Η εισβολή τα χαράματα ενώ παρακολουθούνταν για καιρό, η απαγωγή του τότε 6,5 ετών γιού τους και η μεταφορά του σε ψυχιατρική πτέρυγα ιδρύματος μην αφήνοντας να τον δουν ούτε οι ίδιοι ούτε οι συγγενείς τους για ημέρες, όταν συνελήφθη η Πόλα Ρούπα το 2017 – ενώ τελικά τον παρέδωσαν στην μητέρα της Π.Ρ ύστερα από απεργία πείνας και δίψας των 2 αγωνιστών και δυναμικές κινητοποιήσεις πολλών αλληλέγγυων-, η αφαίρεση της επιμέλειας του παιδιού από τους ίδιους λόγω “ακαταλληλότητας”, η μεταφορά του Νίκου Μαζιώτη ως τον πρώτο κρατούμενο στις τότε φυλακές τύπου Γ’ στη Δομοκό, η άρνηση να του χορηγήσουν έκτακτη άδεια πριν από κάποιο καιρό λόγω του σοβαρού προβλήματος υγείας που αντιμετώπιζε η μητέρα της Πόλας Ρούπα, καθώς και το υπέρογκο ποσό των 70.000 € που τους ζήτησε το κράτος για “δικαστικά έξοδα” και χρηματικές ποινές- σχετικά με τις δίκες τους ως μέλη του Ε.Α. και με στρατοδικεία του Ν.Μαζιώτη λόγω άρνησης στράτευσης από 18 ετών- είναι κάποια απ’ τα χαρακτηριστικά παραδείγματα της προσπάθειας εξόντωσής τους σε όλα τα επίπεδα.
Εμείς απ’ τη μεριά μας, στεκόμαστε δίπλα στον σύντροφο Νίκο Μαζιώτη και την συντρόφισσα Πόλα Ρούπα και καλούμε τον κόσμο του αγώνα να στήσουμε αναχώματα στην προσπάθεια του κράτους να τους εξοντώσει, δείχνοντας την έμπρακτη αλληλεγγύη μας
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ Ν.ΜΑΖΙΩΤΗ
ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ Π.ΡΟΥΠΑ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους