https://athens.indymedia.org/post/1631244/
από Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές και αγωνίστριες
17/07/2024 10:45 πμ.
Ο αναρχικός Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης συλλαμβάνεται τον Αύγουστο του 2021 κατά την διάρκεια ένοπλης απαλλοτρίωσης τράπεζας στην Θεσσαλονίκη, έπειτα από σχεδόν δύο χρόνια φυγοδικίας. Έκτοτε βρίσκεται στις φυλακές Δομοκού, καταδικασμένος για συμμετοχή στην οργάνωση “Επαναστατική Αυτοάμυνα”, της οποίας έχει αναλάβει την ευθύνη διαφύλαξης της “πολιτικής κληρονομιάς” και του οπλισμού της.
Στις 21 Ιουνίου του 2024, ο Δ. Χ. δέχεται βίαια επίθεση από άλλον κρατούμενο της ίδιας πτέρυγας, με την διοίκηση των φυλακών να ασκεί πειθαρχική δίωξη εναντίον του Δ. Χ. και να δίνει εντολή μεταφοράς από το κελί του. Λόγω των παραπάνω, ο Δ. Χ. ξεκινάει απεργία πείνας στις 21/6 με αίτημα την επιστροφή στο κελί του και την παύση της πειθαρχικής δίωξης. Όπως γράφει ο ίδιος ο Δ.Χ., σε κείμενό του κατά την 9η μέρα της απεργίας πείνας:
“Ίσως φαίνεται αναντίστοιχο να δώσω τη ζωή μου για 4 τέσσερα τετραγωνικά μέτρα μέσα στην ειδική φυλακή. Αγωνίζομαι για έναν ελάχιστο χώρο στον οποίον δεν θα μπορεί να επικρατήσει ο νόμος του ισχυρού. Αγωνίζομαι για να απονομιμοποιηθεί η τρομοκρατική και προβοκατόρικη χρήση του κανιβαλισμού, από το κράτος. Για να μην επαπειλείται η ποινική επιβάρυνση, μέχρι και το ισόβιο θάψιμο στη φυλακή, όποιου πολιτικού κρατούμενου αντισταθεί στη φυσική βία όποιου επίδοξου εξουσιαστή. Είναι η στοιχειωδέστερη αυτοάμυνα μου σε έναν τόπο που δεν υπάρχει κοινοτική μαχητική ισχύς. Πρέπει να επιβιώσω και σαν σώμα, σαν πρόσωπο, σαν αξιοπρεπής άνθρωπος, για να παραμείνω πολιτικό υποκείμενο.”
Η διεύθυνση της φυλακής βάζει τον Δ.Χ. στην καραντίνα της πτέρυγας που λειτουργεί και ως αναρρωτήριο, χωρίς δυνατότητα για προαυλισμό και με μόλις δύο τηλεφωνήματα την μέρα. Ακόμη, στις 28/6 ο Δ. Χ. τελικώς θα φάει πειθαρχικό, κάτι που θα δυσκολέψει στο μέλλον την δυνατότητα να πάρει άδεια ή υφ’όρων απόλυση. Από την άλλη, το αίτημα να επιστρέψει στο κελί του κερδήθηκε τελικώς στις 4 Ιουλίου, με τον ίδιο να αναστέλλει την απεργία του την ίδια μέρα.
Οι πρακτικές που ακολουθούνται εντός των φυλακών, τόσο από την υπηρεσία όσο και από τους φυλακισμένους που κατέχουν κάποια θέση στις άτυπες ιεραρχίες εντός τους, είναι μέσα στα χρόνια γνωστές. Απειλές, παρενοχλήσεις, ξυλοδαρμοί, βιασμοί, έρευνες στα κελιά, πειθαρχικά που παρατείνουν στο διηνεκές τον χρόνο κράτησης και κάνουν δύσκολο έως αδύνατο το να παίρνουν οι κρατούμενοι άδειες, κόψιμο του προαυλισμού και των επισκεπτηρίων καθώς και εκδικητικές μεταγωγές. Στόχος είναι η διάλυση οποιασδήποτε συνοχής και αλληλεγγύης μπορούν να βρουν οι κρατούμενοι/ες μεταξύ τους ώστε να προστατευτούν από την υπηρεσία και να διεκδικήσουν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης εντός των κρατικών κολαστηρίων.
Ο ίδιος ο Δ. Χ. έχει βρεθεί επανειλημμένως στο στόχαστρο εκδικητικών επιθέσεων από την υπηρεσία, με πιο πρόσφατη την απόπειρα ξεγυμνώματός του στις 20 Μαρτίου, η άρνηση του οποίου του κόστισε πάλι πειθαρχικό παράπτωμα. Τον τελευταίο καιρό άλλωστε, ως μία εκδοχή της έμφασης που δίνει η τωρινή κυβέρνηση στην καταστολή, οι πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται για άλλη μια φορά στο στόχαστρό της. Από την δικαστική ομηρία της Πόλας Ρούπα που, από την στιγμή της υφ’όρων αποφυλάκισής της, απειλείται συνεχώς με επιστροφή στην φυλακή και την άρνηση υφ’όρων απόλυσης του Νίκου Μαζιώτη με ρητή αιτιολόγηση την μη μετάνοιά του καθώς και την συνεχιζόμενη ομηρία των καταδικασμένων για συμμετοχή στην οργάνωση 17Ν Δημήτρη Κουφοντίνα και Σάββα Ξηρού, το κράτος κάνει σαφές ότι όποιος αγωνίζεται εντός ή εκτός των τειχών, θα έχει να αντιμετωπίσει μία κρατική μηχανή, της οποίας η εκδικητικότητα και η αναλγησία δεν έχουν όρια.
Όλα τα παραπάνω, είτε αφορούν ειδικότερα τους/τις πολιτικούς κρατούμενους και κρατούμενες είτε γενικότερα τους φυλακισμένους και τις φυλακισμένες, έχουν φέρει διαχρονικά πλήθος ατομικών και συλλογικών αντιστάσεων, βάζοντας το λιθαράκι τους ως ανάχωμα στην εξόντωση των έγκλειστων υποκειμένων και αμφισβητώντας την απόλυτη εξουσία του εκάστοτε δεσμοφύλακα και διευθυντή. Τέτοιες αντιστάσεις έχουν αποβεί και νικηφόρες, είτε ως προς την διαφύλαξη της αξιοπρέπειας και της επιβίωσης ατόμων είτε, σε περιπτώσεις μαζικών εξεγέρσεων, υποχρεώνοντας το ίδιο το κράτος να προβεί σε μεταρρυθμίσεις που μειώνουν έστω και λίγο την βία και την εξαθλίωση εντός των τειχών.
Ως συνέλευση, αλλά και ως άτομα που βρισκόμαστε στο ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα, αντιλαμβανόμαστε τις φυλακές ως συστατικό στοιχείο της κρατικής μηχανής και θεμελιακό παράγοντα της καταπίεσης των από τα κάτω. Σε αυτά τα πλαίσια, στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις και δικαιώνουμε αυτές τις στιγμές αντίστασης, ακριβώς γιατί η ατομικές και συλλογικές αντιστάσεις των μέσα, δείχνουν τον δρόμο, αλλά και την ανάγκη, της ολικής καταστροφής των φυλακών.
Η αλληλεγγύη μας, τόσο στον αναρχικό Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, όσο και σε κάθε πολιτικό και αγωνιστή κρατούμενο και κρατούμενη που επιχειρεί να γίνει ανάχωμα στα καψώνια και τα βασανιστήρια των δεσμοφυλάκων, είναι αδιαπραγμάτευτη.
Οι ζωές των κρατουμένων μετράνε
Αλληλεγγύη στον αναρχικό Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη
Φωτιά σε όλα τα κελιά
Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους
και διωκόμενους αγωνιστές και αγωνίστριες