https://athens.indymedia.org/post/1631264/
από Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές και αγωνίστριες
18/07/2024 2:32 πμ.
Πριν λίγες βδομάδες, τα καθεστωτικά μίντια βρήκαν λίγο χώρο να αφιερώσουν στις ελληνικές φυλακές. Όχι βέβαια για να καταγγείλουν τις άθλιες συνθήκες, αλλά για να προβάλλουν την είδηση της δολοφονίας ενός κρατουμένου από συγκρατούμενό του, αναπαράγοντας σκόπιμα όλα τα στερεότυπα που οφείλει να έχει η κοινωνία για το τι είναι οι κρατούμενοι και ποια ζωή τους αξίζει: «αιμοσταγείς εγκληματίες που σφάζονται μεταξύ τους» είναι το συμπέρασμα που βγαίνει από τα σχετικά ρεπορτάζ.
Ποια είναι όμως η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές σήμερα και πώς έχει διαμορφωθεί μετά το ξέσπασμα της πανδημίας και την ψήφιση του νέου Σωφρονιστικού και Ποινικού Κώδικα; Μακριά από τις δημοσιογραφικές διαστρεβλώσεις, που στόχο τους έχουν την ηθική νομιμοποίηση της υποτίμησης, στα όρια του εξευτελισμού, της ζωής των κρατουμένων, γεγονός είναι ότι την τελευταία πενταετία οι όροι διαβίωσης στις ελληνικές φυλακές χειροτερεύουν διαρκώς.
Έτσι, λοιπόν, κι ενώ οι άθλιες συνθήκες εντός των φυλακών έχουν αναδειχθεί μέσα στα χρόνια από τους αγώνες των κρατουμένων (ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής, σωφρονιστικά καταστήματα με πληθυσμό πολύ μεγαλύτερο της χωρητικότητάς τους να στοιβάζεται στα κελιά, σαδιστική μεταχείριση των κρατουμένων από τους φύλακες και μηδενική πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ψυχοκοινωνική στήριξη), με το ξέσπασμα της πανδημίας όλα αυτά έγιναν ακόμη πιο ανάγλυφα, καθώς τα μόνα μέτρα που πάρθηκαν ήταν ο πλήρης αποκλεισμός και η απομόνωση των κρατουμένων με απαγορεύσεις επισκεπτηρίων και προαυλισμού, ενώ κατά τα άλλα αφέθηκαν στην τύχη τους. Η κρατική δολοφονία της Αζιζέλ Ντενίρογλου από φλεγμονή στο δόντι εκείνη την περίοδο και η βίαιη καταστολή των εξεγερσιακών γεγονότων που ακολούθησαν στις γυναικείες φυλακές της Θήβας αποτέλεσε κρίσιμο σημείο της κρατικής αθλιότητας, αλλά και της αντίστασης των γυναικών κρατουμένων.
Δύο χρόνια αργότερα, από τον Ιούνιο μέχρι τον Οκτώβριο του 2022, πέντε άνθρωποι συνολικά έχασαν τη ζωή τους όντας κρατούμενοι στα χέρια του κράτους, και συγκεκριμένα στις αγροτικές φυλακές της Αγυιάς στην Κρήτη. Την ίδια στιγμή, η ψήφιση του νέου Σωφρονιστικού Κώδικα, τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, ερχόταν να επιβάλλει νέους περιορισμούς κι απαγορεύσεις, αλλά και περιστολή δικαιωμάτων των έγκλειστων που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες. Δικαιώματα ζωτικής σημασίας για τους κρατούμενους, όπως η άδεια, η υφ’ όρων απόλυση και οι εκπαιδευτικές άδειες, περιορίζονται σε μεγάλο βαθμό, καθώς αυξάνονται οι τυπικές προϋποθέσεις για τη χορήγησή τους. Οι κρατούμενοι και οι κρατούμενες δεν έμειναν αδρανείς απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις, ξεκινώντας αμέσως μετά την ψήφιση του νέου Σωφρονιστικού έναν πολύμηνο αγώνα με στόχο την κατάργησή του. Οι κινητοποιήσεις αυτές που πήραν διάφορες μορφές, με τους κρατούμενους να κρατούν ανοικτά τα κελιά τους και το προαύλιο, να αρνούνται την καταμέτρηση, να απέχουν από το συσσίτιο και, σε κάποιες περιπτώσεις να πραγματοποιούν μέχρι και απεργία από τα μεροκάματα, κράτησαν μέχρι και το φθινόπωρο του 2023.
Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2024, ψηφίζεται η τρίτη κατά σειρά τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα από τη νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αυτή τη φορά δια στόματος του «εκσυγχρονιστή» υπουργού Δικαιοσύνης Γ. Φλωρίδη. Πρόκειται για τα πλέον αντιδραστικά μέτρα καταστολής, ελέγχου και ποινικοποίησης κάθε πτυχής της κοινωνικής ζωής που εκφεύγει ή θα μπορούσε να εκφύγει από τα ασφυκτικά όρια του Νόμου. Μέτρα που όσο εφαρμόζονται αναμένεται να πλημμυρίσουν τις -ήδη ασφυκτικά γεμάτες- φυλακές της χώρας με χιλιάδες «παραβατικούς», «παράνομους», φτωχοδιαβόλους, προλετάριους αλλά και αγωνίστριες.
Φτάνοντας στο σήμερα, και χωρίς φυσικά να έχουμε καταγράψει ούτε καν ένα μικρό μέρος των καθημερινών εγκλημάτων που το κράτος διαπράττει στις ελληνικές φυλακές, η δολοφονία ενός κρατουμένου από συγκρατούμενό του, είχε σαν συνέπεια την επιπλέον επιδείνωση της διαβίωσης των εγκλείστων στις φυλακές Κορυδαλλού. Το κλείδωμα μέσα στα κελιά 23 ώρες το 24ωρο σε περίοδο καύσωνα, οι εκδικητικές μεταγωγές, το κόψιμο αδειών αποτελούν μερικά από τα μέτρα που, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι οι κρατούμενοι, πήρε η υπηρεσία προκειμένου να τους «προστατεύσει». Μέσα σε αυτό το κλίμα, αποφασίζεται η μεταγωγή του κρατούμενου Πικάση Αθανάσιου από τον Κορυδαλλό, παρά το γεγονός ότι σπουδάζει στο ΙΕΚ Κορυδαλλού, είναι φοιτητής στην ΠΑΔΑ και αντιμετωπίζει οικογενειακά προβλήματα που δεν επιτρέπουν την απομάκρυνσή του σε άλλη φυλακή.
Διεκδικώντας τα δικαιώματά του ο κρατούμενος προχώρησε σε απεργία πείνας, με την υπηρεσία, υπό τις οδηγίες του αρχιφύλακα Κ. Λαμπρόπουλου και της διευθύντριας Στέφης Μαρίας, γνωστής για την άθλια εκδικητική και ανάλγητη στάση της σε ζητήματα που αφορούν τους έγκλειστους και τις έγκλειστες διαχρονικά, να απαντάει απαγάγοντάς τον κυριολεκτικά από τον Κορυδαλλό και στέλνοντάς τον στις φυλακές Αγίου Στεφάνου. Τα γεγονότα της αρπαγής περιγράφει ο ίδιος σε κείμενο που έχει δημοσιοποιήσει, ενώ επιστολή αλληλεγγύης έγραψαν 150 κρατούμενοι από την Α πτέρυγα Κορυδαλλού, στην οποία αναφέρουν:
«Το δικαίωμα των κρατουμένων στην εκπαίδευση έχει κερδηθεί με αγώνες. Δεν θεωρήθηκε αυτονόητο, δεν μας χαρίστηκε αλλά διεκδικήθηκε πολλές φορές με απεργίες πείνας που έθεσαν την ζωή και την υγεία μας σε κίνδυνο. Δεν πρόκειται να παραχωρήσουμε τους αγώνες που στο παρελθόν δώσανε οι συγκρατούμενοί μας στο όνομα μιας συγκυριακής και καταφανώς επικοινωνιακής διαχείρισης των πρόσφατων θλιβερών γεγονότων στη Δ πτέρυγα. Οι ανθρώπινες ζωές δεν συμψηφίζονται ούτε υπόκεινται στη ναζιστική λογική της συλλογικής ευθύνης. Όχι στις άδικες μεταγωγές που υπονομεύουν τα δικαιώματα μας και κατ’ επέκταση τις ίδιες μας τις ζωές.»
Αναγνωρίζοντας τις φυλακές όχι μόνο ως το κατεξοχήν πεδίο που ξεσπάνε οι καταστροφικές επιπτώσεις της σοβούσας, σχεδόν για 15 χρόνια, οικονομικής κρίσης, αλλά και ως ένα από τα βασικότερα εργαλεία πειθάρχησης που επιβάλλεται από το κράτος και το κεφάλαιο διαχρονικά, επιλέγουμε ως συνέλευση να στεκόμαστε, με όσες δυνάμεις διαθέτουμε, δίπλα στους αγώνες των κρατουμένων για την υπεράσπιση των αιτημάτων και των κεκτημένων τους… μέχρι το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής.
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΘΑΝΑΣΗ ΠΙΚΑΣΗ
ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΜΕΤΡΑΝΕ
Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους
και διωκόμενους αγωνιστές και αγωνίστριες
Αρχεία: