https://athens.indymedia.org/post/1633514/
από Δήμητρα Ζ.
31/12/2024 9:27 μμ.
Αν κάτι λοιπόν είναι σίγουρο είναι ότι το όνομα του συντρόφου Κυριάκου Ξυμητήρη θα παραμείνει χαραγμένο στη μνήμη εμπνέοντας όλους/ες/α εκείνους/ες/α που αγωνίζονται για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης. Που αγωνίζονται μέσα και έξω από τα τείχη ενάντια σε κάθε εκμετάλλευση, καταπίεση και απομόνωση. Που οραματίζονται ένα διαφορετικό αύριο. Μέχρι το χαμόγελο της ικανοποίησης συναντήσει τον απόηχο της ταξικής και κοινωνικής απελευθέρωσης.
31/10 ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΟΥΣ
Δύο μήνες πριν, στις 31/10 στην οδό Αρκαδίας στους Αμπελοκήπους, δημιουργήθηκε μια ρωγμή στον χρόνο όταν ο αναρχικός σύντροφος Κυριάκος Ξυμητήρης χάνει τη ζωή του ύστερα από έκρηξη. Η αναρχική συντρόφισσα Μαριάννα τραυματίζεται σοβαρά και αρχίζει ένα «κυνήγι μαγισσών» με σκοπό να συμπληρωθούν οι προϋποθέσεις για να στηθεί το κατηγορητήριο με βάσει τον 187Α.
Μαθαίνοντας τα νέα για τα γεγονότα στους Αμπελοκήπους και θεωρώντας πιθανό ότι οι κατασταλτικοί – μιντιακοί μηχανισμοί του κράτους θα επιχειρούσαν να με εμπλέξουν στην υπόθεση μέσω των κλειδιών του διαμερίσματος στην οδό Αρκαδίας που παρέδωσα στους συντρόφους κάποιες μέρες νωρίτερα, γύρισα στην Ελλάδα από το εξωτερικό όπου μένω τα τελευταία χρόνια. Επιστρέφοντας τη Δευτέρα 4/11, με περίμεναν στον αερολιμένα στο σημείο προσγείωσης 15-20 αστυνομικοί της αντιτρομοκρατικής, κατάσχεσαν τα προσωπικά μου αντικείμενα και στη συνέχεια με μετέφεραν στον 13ο όροφο της ΓΑΔΑ. Αρχικά μου ανακοίνωσαν την προσαγωγή μου η οποία αργότερα μετατράπηκε σε σύλληψη βάσει ενός διογκωμένου και άνευ στοιχείων κατηγορητηρίου περί σύστασης και συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση, έκρηξη, κατοχή, κατασκευή και προμήθεια εκρηκτικών υλών. Η ανακρίτρια κ. Γεωργία Κιουλέπογλου με την εισαγγελέα μετά την ανακριτική διαδικασία αποφάσισαν, με ανύπαρκτα στοιχεία, την προφυλάκισή μου. Δυο μέρες νωρίτερα με το ίδιο σαθρό κατηγορητήριο είχαν προφυλακήσει και τον σύντροφο Δημήτρη.
Εκείνες τις ημέρες η συντρόφισσα Μαριάννα νοσηλευόταν σε απομόνωση, φρουρούμενη επί εικοσιτετραώρου βάσεως. Ούτε τρεις μέρες από τη στιγμή που ανέκτησε τις αισθήσεις της και με την υγεία της εξαιρετικά επιβαρυμένη λόγω των τραυμάτων και των εγχειρήσεων που υποβλήθηκε, κλήθηκε για ανάκριση, γεγονός που υπό αυτές τις συνθήκες αποτελεί ξεκάθαρο βασανισμό. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι βασανιστές της από την πρώτη κιόλας μέρα της μεταφοράς της στον Ευαγγελισμό, και εκμεταλλευόμενοι το ότι ήταν υπό αναισθησία, διέταξαν τη λήψη αποτυπωμάτων και δείγματος αίματος για ανάλυση DNA χωρίς τη συγκατάθεσή της. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της δεν υπήρχε καμιά στιγμή ιδιωτικότητας, με τους μπάτσους να επιμένουν στο να παραμένει ανοιχτή η πόρτα ανά πάσα στιγμή ακόμα και κατά τη διάρκεια των ιατρικών διαδικασιών και των βιοτικών της αναγκών, αφαιρώντας της το δικαίωμα για στοιχειωδώς αξιοπρεπή νοσηλεία. Έφτασαν δε στο σημείο να της δώσουν εξιτήριο μόλις μια μέρα μετά το τελευταίο χειρουργείο, και με ανοικτές ακόμα πληγές να την μεταφέρουν στις φυλακές Κορυδαλλού χωρίς καν να έχουν εξασφαλίσει την παροχή του συνόλου της φαρμακευτικής της αγωγής επί τρεις ολόκληρες μέρες.
Με προαποφασισμένη στρατηγική, η αντιτρομοκρατική στήνει ένα «βολικό» (για εκείνους πάντα) κατηγορητήριο σε μια προσπάθεια να ικανοποιηθούν όλες οι αναγκαίες προϋποθέσεις της δίωξής μας βάσει του 187Α. Προσωπικά, μου ασκήθηκαν κατηγορίες για ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση με αφορμή την παράδοση των κλειδιών στα συντρόφια μου στο πλαίσιο φιλοξενίας γνωστών τους από το εξωτερικό. Κίνηση η οποία αν δεν είχε πραγματοποιηθεί από αναρχική δεν θα επέβαλε καμιά δίωξη. Ο τρόπος που έχει γραφτεί ο 187Α είναι τόσο ασαφής ώστε να μπορεί να τεντώνεται και να εφαρμόζεται σε οποιοδήποτε και όποτε χρειάζεται. Ένας νόμος που αποκτά διαστάσεις επιδημίας με σκοπό να δημιουργήσει μια δεξαμενή ύποπτων μέσω της ποινικοποίησης συντροφικών και φιλικών σχέσεων. Συγχρόνως, ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια μας διάφορα τρομοσενάρια βασισμένα σε φαιδρά στοιχεία, με τελευταία τα γεγονότα των συλλήψεων του συντρόφου Νίκου Ρωμανού και του Α.Κ. βάσει λειψών αποτυπωμάτων σε ένα κινητό αντικείμενο. Οι κρατικοί μηχανισμοί δείχνουν άλλη μια φορά την εκδικητικότητά τους στοχοποιώντας τους «συνήθεις ύποπτους». Πρόκειται για έναν νόμο που χρησιμοποιείται ως υπερόπλο στοχοποίησης και καταστολής που επιχειρεί τη διάχυση φόβου και απομόνωσης.
Πέραν όμως από το ποινικό σκέλος, η δίωξή μας δε γίνεται να διαβαστεί ξέχωρα από την ευρύτερη πολιτική συγκυρία. Σε διεθνές επίπεδο, η Δύση, διαμέσου της αποικιοκρατικής πολιτικής, επιχειρεί πολεμικά στη Μέση Ανατολή μετατρέποντας σημεία γεωπολιτικού ενδιαφέροντος σε στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Συντασσόμενη στο πλευρό του Ισραήλ, ενισχύοντάς το οικονομικά και στρατιωτικά, εξαπολύει πόλεμο στην μαχόμενη Παλαιστίνη. Εμπλεκόμενη στον Ρωσικό – Ουκρανικό πόλεμο με σκοπό την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ώστε να ενισχύσει τη θέση της στον παγκόσμιο χάρτη. Και φυσικά η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Έχοντας επιλέξει να δαπανήσει υπέρογκα ποσά σε στρατιωτικά εφόδια αυξάνει τον πληθωρισμό που ταλαιπωρεί την κοινωνική βάση. Με μια ακρίβεια που έχει φέρει τους από τα κάτω στην φτώχεια και την εξαθλίωση. Με τον φόβο της ανεργίας, με ένα σύστημα δημόσιας υγείας – φάντασμα και την πλειοψηφία να βρίσκεται σε έναν αέναο αγώνα για επιβίωση ενώ βυθίζεται στη μιζέρια. Έτσι, σε ένα πλαίσιο γενικής αποσταθεροποίησης το κράτος έχει εντάξει στην ατζέντα του το δόγμα Νόμος και Τάξη με σκοπό να αποτρέψει οποιαδήποτε κοινωνική αναταραχή θα μπορούσε να δημιουργηθεί λόγω της γενικευμένης δυσαρέσκειας.
Σε μια στρατηγική αποπροσανατολισμού από την εγχώρια και παγκόσμια συγκυρία, τα ΜΜΕ από την πρώτη στιγμή αρχίσανε ένα βομβαρδισμό ειδήσεων σχετικά με την υπόθεσή μας διαχύοντας ένα κλίμα τρομοϋστερίας. Για μέρες, και μη σεβόμενοι τον θάνατο του συντρόφου μας, αρχίσανε τον διασυρμό μας. Είναι οι ίδιοι που σωπάσανε απέναντι στη γενοκτονία των Παλαιστίνιων, Λιβανέζων, Υεμένιων, στην κρατική δολοφονία των Τεμπών όπου πρόβαλλαν πολιτικούς και δημοσιογράφους που μίλαγαν για «αναγκαία θυσία» ώστε να βελτιωθεί το σιδηροδρομικό δίκτυο, στην κρατική δολοφονία μεταναστών/τριών στην Πύλο, στις δεκάδες γυναικοκτονίες, στο ξέπλυμα και τη συγκάλυψη βιαστών και σκανδάλων.
Πέραν των κατασταλτικών στρατηγικών του κράτους, την υπόθεσή μας βαραίνει ένα φορτίο σημαντικότερο από οποιοδήποτε τρομοσενάριο. Το κενό της απώλειας του συντρόφου και φίλου Κυριάκου είναι τεράστιο. Ο σύντροφος ήταν ένας σπάνια απλός άνθρωπος, σταθερός στα πιστεύω του και στον αγώνα. Ένα ακούραστο πνεύμα, παρών σχεδόν σε όλες τις συνελεύσεις, πορείες, κινητοποιήσεις. Ένας άνθρωπος που τον ενδιέφερε όχι μόνο να συνδέει διάφορους αγώνες όπως αυτούς κατά του ρατσισμού, του φασισμού, της πατριαρχίας, της αποικιοκρατίας, των φυλακών αλλά και να φέρνει κοντά άτομα και ομάδες εντός του κινήματος αναδεικνύοντας συνεχώς όλα αυτά που μας ένωναν απέναντι στην καταστολή και την εξαθλίωση. Πάνω από όλα ήταν ένας σύντροφος για τον οποίο οι έννοιες συντροφικότητα και αλληλεγγύη είχαν έμπρακτη σημασία. Το οξυδερκές μυαλό του, η υψηλή ενσυναίσθησή του και η ανάλυση και κατανόηση των συνθηκών εντός των οποίων παλεύουμε, προωθούσαν τους αγώνες μας. Παίρνοντας ρίσκα μικρά και μεγάλα και αντιλαμβανόμενος τις ευθύνες που αναλογούν στο καθένα αφιέρωσε τη ζωή του στην Επαναστατική Υπόθεση. Υπήρξε ένα αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα.
Αν κάτι λοιπόν είναι σίγουρο είναι ότι το όνομα του συντρόφου Κυριάκου Ξυμητήρη θα παραμείνει χαραγμένο στη μνήμη εμπνέοντας όλους/ες/α εκείνους/ες/α που αγωνίζονται για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης. Που αγωνίζονται μέσα και έξω από τα τείχη ενάντια σε κάθε εκμετάλλευση, καταπίεση και απομόνωση. Που οραματίζονται ένα διαφορετικό αύριο. Μέχρι το χαμόγελο της ικανοποίησης συναντήσει τον απόηχο της ταξικής και κοινωνικής απελευθέρωσης.
Χάραξαν τον χάρτη του δρόμου προς τη ζωή,
τον άστρωσαν με πολύτιμους λίθους και με τις καρδιές τους τις νεανικές.
Ανύψωσαν τις καρδιές τους σαν πέτρες στις παλάμες τους,
κάρβουνα και φλόγα,
και μ’ αυτές, περιέλουσαν το θηρίο του δρόμου,
Τώρα είναι η ώρα να δείξουν θάρρος και δύναμη,
η φωνή τους ακούστηκε δυνατά παντού,
αντήχησε παντού.
Και εκεί υπήρξε θάρρος και δύναμη.
Πέθαναν όρθιοι,
φλεγόμενοι στο δρόμο,
λάμποντας σαν άστρα,
τα χείλη τους κολλημένα στα χείλη της ζωής.
-Fadwa Tuqan
ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΚΥΡΙΑΚΟ ΞΥΜΗΤΗΡΗ
ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΜΜΕ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Κ.Κ.
ΆΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΓΥΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
Δήμητρα Ζ.,
Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού