https://athens.indymedia.org/post/1633548/
από Le Père Duchesne
06/01/2025 8:56 μμ.
Η πιο πρόσφατη ανακοίνωση της οργάνωσης καταγραφής των επαναπροωθήσεων στο Αιγαίο, της Aegean Boat Report, σχετική με τις χιλιάδες πρόσφυγες που σαπίζουν στις ελληνικές φυλακές, καταδικασμένοι άδικα σε πολλές δεκάδες χρόνια σαν “διακινητές”, ενώ είναι απλά πρόσφυγες που επιζητούν να διαφύγουν από τους πολέμους.
Από τις αρχές του 2024, 228 άτομα έχουν συλληφθεί ως ύποπτοι για «διακινητές ανθρώπων», μια αύξηση 53% σε σύγκριση με το 2023, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής.
Αν οι συλληφθέντες ήταν όντως πραγματικοί σκληροπυρηνικοί διακινητές, εγκληματίες των οποίων ο μόνος στόχος ήταν να βγάλουν χρήματα από τη δυστυχία των άλλων, υποθέτω ότι οι περισσότεροι από εμάς θα χαιρετούσαμε αυτό το «επίτευγμα». Δυστυχώς, οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες δεν είναι ούτε εγκληματίες ούτε διακινητές.
Στις περισσότερες περιπτώσεις – δεν λέω σε όλες, αλλά στις περισσότερες – οι διακινητές που πωλούν χώρους σε σκάφη απλώς δεν ταξιδεύουν οι ίδιοι σε αυτά, ειδικά στην περίπτωση των φουσκωτών και των μικρών σκαφών.
Αντ’ αυτού, όταν οι άνθρωποι επιβιβάζονται στη βάρκα, ένας από τους πρόσφυγες, συνήθως άνδρας, ίσως ο τελευταίος στο σκάφος, ή κάποιος που φαίνεται αρκετά ικανός για να το χειριστεί, του λένε να οδηγήσει τη βάρκα. Μπορεί να του δοθεί μια σύντομη καθοδήγηση, αν δεν έχει προηγούμενη εμπειρία με βάρκες, και να του υποδείξουν τη σωστή κατεύθυνση.
Δεν υπάρχει χρόνος για διαφωνίες, όλα πρέπει να συμβούν γρήγορα για να αποφευχθεί ο εντοπισμός, και ξαφνικά το άτομο κάθεται εκεί με την ευθύνη να περάσουν όλοι με ασφάλεια.
Δεν πληρώνονται για να κάνουν αυτό το έργο και πιθανότατα δεν είχαν άλλη επιλογή. Μπορεί ακόμη και να προσπάθησαν να αρνηθούν, αλλά «πείστηκαν» από τον πραγματικό διακινητή, ο οποίος φέρει όπλο.
Σε άλλες περιπτώσεις, ειδικά με μεγαλύτερα σκάφη και ιστιοφόρα, οι πραγματικοί διακινητές ξεκινούν οδηγώντας το σκάφος, αλλά πριν εισέλθουν στα ελληνικά ύδατα, εγκαταλείπουν το σκάφος και τους παραλαμβάνει ένα ταχύπλοο. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στο πλοίο μένουν μόνοι τους.
Αυτοί οι άνθρωποι μένουν με λίγες επιλογές. Κάποιος πρέπει να προσπαθήσει να το οδηγήσει, καθώς η εναλλακτική λύση αν κανείς δεν αναλάβει την ευθύνη είναι να πνιγούν όλοι.
Όταν φτάνουν στα ελληνικά νησιά ή διασώζονται από το λιμενικό στα ελληνικά ύδατα, οι επιβάτες ρωτούνται «ποιος οδήγησε το σκάφος»;» Τα δάχτυλα δείχνουν εύκολα προς εκείνον που επιλέχθηκε τυχαία από τον διακινητή στην τουρκική ακτή, ή προς εκείνον που ήταν αρκετά γενναίος και πολυμήχανος ώστε να διασώσει όλους τους άλλους επιβάτες. Το άτομο αυτό συλλαμβάνεται στη συνέχεια και κατηγορείται για διακίνηση.
Αν ένας πρόσφυγας χωρίς καμία εμπειρία στη ναυσιπλοΐα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να αποτρέψει το ναυάγιο, αλλά αποτύχει και το σκάφος βυθιστεί, θα κατηγορηθεί για «παράνομη μεταφορά υπηκόων τρίτων χωρών στην ελληνική επικράτεια» (διακίνηση), και με επιβαρυντικές περιστάσεις τον κίνδυνο της ζωής των επιβαινόντων.
Αν κάποιος πεθάνει, κάτι που συμβαίνει συχνά με τα ναυάγια, θα κατηγορηθούν και για πρόκληση θανάτου.
Οι ελληνικές φυλακές είναι γεμάτες με χιλιάδες ανθρώπους που κατηγορούνται και καταδικάζονται για διακίνηση. Οι περισσότεροι δεν είναι καθόλου διακινητές, απλώς κανονικοί πρόσφυγες που προσπαθούν να φτάσουν σε ασφάλεια στην Ευρώπη, αλλά χρησιμοποιούνται ως εργαλείο αποτροπής, ώστε να σκεφτούν άλλοι δύο φορές πριν κάνουν το ίδιο.
Αυτές οι κατηγορίες κατά των προσφύγων που φτάνουν στα ελληνικά νησιά χρησιμοποιούνται συστηματικά από το ελληνικό κράτος εδώ και αρκετά χρόνια ως αποτρεπτικό μέσο.
Η ελληνική νομοθεσία που χρησιμοποιείται θεωρεί διακινητή όποιον βρεθεί να έχει οδηγήσει όχημα στα ελληνικά σύνορα μεταφέροντας ανθρώπους που αναζητούν προστασία.
Οι συλλήψεις που ακολουθούν αυτές τις συχνά αβάσιμες κατηγορίες για διακίνηση είναι αυθαίρετες και οι δίκες περιφρονούν βασικά πρότυπα δικαιοσύνης. Οι αστυνομικοί μπορεί να κατηγορήσουν ως διακινητή το άτομο που κρατούσε το τιμόνι της βάρκας, αυτόν που επικοινωνούσε με την ακτοφυλακή για να ζητήσει βοήθεια ή απλώς οποιονδήποτε μιλάει αγγλικά.
Χωρίς επαρκή αποδεικτικά στοιχεία, συνήθως συλλαμβάνονται κατά την άφιξή τους και κρατούνται σε προδικαστική κράτηση -στη φυλακή- για αρκετούς μήνες.
Όταν η υπόθεσή τους φτάνει τελικά στο δικαστήριο, η δίκη τους διαρκεί κατά μέσο όρο μόνο 30 λεπτά. Η μέση ποινή φυλάκισης είναι 44 χρόνια, ενώ ορισμένοι έχουν φυλακιστεί για περισσότερα από 150 χρόνια.
Ακόμα και σε όσους επιβάλλεται πρόστιμο, αυτό γίνεται σκόπιμα με τρόπο που σημαίνει ότι δεν μπορούν ποτέ να πληρώσουν: σε ορισμένους ανθρώπους έχει επιβληθεί πρόστιμο ύψους 400.000 ευρώ.
Πρόκειται για προφανή παντελή έλλειψη των προτύπων δίκαιης δίκης που θα περίμενε κανείς σε μια ευρωπαϊκή χώρα.
Όταν οι υποθέσεις αυτές αναλήφθηκαν στη συνέχεια από πραγματικούς δικηγόρους, οι ποινές μειώθηκαν δραστικά και σε πολλές περιπτώσεις οι άνθρωποι αφέθηκαν ελεύθεροι για χρόνο που είχαν ήδη εκτίσει. Αλλά υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι στις ελληνικές φυλακές, οι οποίοι δεν θα έχουν ποτέ μια δίκαιη δίκη και θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους πίσω από τα κάγκελα.
Οι περισσότερες από αυτές τις βάρκες που μεταφέρουν ανθρώπους που προσπαθούν να αναζητήσουν προστασία στα ελληνικά νησιά, προέρχονται από την Τουρκία, οπότε αν οι διακινητές οδηγούσαν τις βάρκες, θα ήταν ίσως λογικό ότι τουλάχιστον κάποιοι από τους συλληφθέντες θα ήταν Τούρκοι υπήκοοι.
Έτσι, είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι κανένας από τους 228 ανθρώπους που συνελήφθησαν για διακίνηση μέχρι στιγμής το 2024 δεν ήταν Τούρκος, ενώ επτά από αυτούς ήταν Έλληνες υπήκοοι.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι πραγματικοί διακινητές σπάνια βρίσκονται κοντά στις βάρκες και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν βρίσκονται πάνω σε αυτές. Μια υπερφορτωμένη κανονική λαστιχένια βάρκα που κατευθύνεται προς τα ελληνικά νησιά ταξιδεύει με μέση ταχύτητα 5-7 χλμ/ώρα, άρα προορίζεται μόνο για να φτάσει στα νησιά, ή τουλάχιστον στα ελληνικά ύδατα, και δεν έχει ποτέ σκοπό να επιστρέψει ξανά στην Τουρκία. Θα ήταν ένα περίεργο «επιχειρηματικό μοντέλο», αν οι διακινητές σκόπιμα και οικειοθελώς, οδηγούσαν αυτές τις βάρκες, για να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους σε μια ελληνική φυλακή: δεν είναι πολύ λογικό, ούτε αληθοφανές.
Σίγουρα υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις. Υπάρχουν ταχύπλοα που πηγαινοέρχονται μεταξύ των νησιών και της Τουρκίας, αλλά αυτά στην πραγματικότητα προσπαθούν να γυρίσουν πίσω στην Τουρκία, όχι να διαφύγουν φοβούμενοι για τη ζωή τους. Χιλιάδες αθώοι άνθρωποι, όλοι άνδρες, σαπίζουν στις ελληνικές φυλακές, βασιζόμενοι στην ιδέα ότι το να μεταφέρεις τον εαυτό σου και την οικογένειά σου από τα σύνορα, με σκοπό να ζητήσεις άσυλο, είναι έγκλημα, αρκεί να γίνεται με όχημα. Αν περπατήσετε ή κολυμπήσετε, είστε όλοι καλά. Η ελληνική κυβέρνηση – με την υποστήριξη της ευρύτερης ΕΕ και πολλών κρατών εκτός του μπλοκ – βρίσκει βολικό, και στην περίπτωση όσων τους έχουν επιβληθεί πρόστιμα, πραγματικά προσοδοφόρο, να προσποιείται ότι οι άνθρωποι που αναζητούν καταφύγιο, όπως είναι το νόμιμο δικαίωμά τους, είναι στην πραγματικότητα «διακινητές ανθρώπων». Το αποτέλεσμα είναι όχι μόνο ένα σύστημα ανεντιμότητας, αλλά και ένα σύστημα στο οποίο οι άνθρωποι όχι μόνο τιμωρούνται και διασύρονται επειδή αναζητούν ασφάλεια, αλλά και δέχονται επιθέσεις επειδή βοηθούν να σωθούν άνθρωποι από το θάνατο στη θάλασσα.
Δεν είναι το μόνο πράγμα για το οποίο η Ελλάδα, η ΕΕ και ο ευρύτερος κόσμος θα έπρεπε να ντρέπονται σήμερα. Αλλά είναι σίγουρα ένα από αυτά, και απέχει πολύ από το να αποτελεί αιτία για «πανηγυρισμούς», όπως προσποιείται η ελληνική κυβέρνηση.
Δημοσιεύτηκε στις 17-12-2024 στην ιστοσελίδα της Aegean Boat Report