1540922
από Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης 12/03/2015 2:06 μμ.,
______________________________
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ
Η 11η Σεπτεμβρίου 2001 υπήρξε η αφορμή για τη σκλήρυνση του κατασταλτικού πλαισίου στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών. Στην Ελλάδα η επιπλέον αφορμή που χρησιμοποιήθηκε από την εξουσία ήταν η δράση των ένοπλων επαναστατικών ομάδων και κυρίως της 17Ν. Η ψήφιση του πρώτου τρομονόμου (άρθρο 187 του ΠΚ) το 2001 και του δεύτερου τρομονόμου (άρθρο 187Α του ΠΚ) το 2004 ήταν η πρώτη πράξη της κατασταλτικής επίθεσης. Τον Απρίλιο του 2009, έπειτα από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και υπό τη σκιά της καπιταλιστικής κρίσης που είχε ξεσπάσει σε διεθνές επίπεδο ψηφίστηκε ο περιβόητος κουκουλονόμος, που μετατρέπει σε ιδιώνυμο αδίκημα την κάλυψη των χαρακτηριστικών κατά την τέλεση συγκεκριμένων πράξεων που σχετίζονται με κινηματικές πρακτικές αυτοάμυνας και αντιβίας. Το 2014 ψηφίστηκε η κατασκευή φυλακών τύπου Γ’, των σύγχρονων λευκών κελιών της ελληνικής δημοκρατίας. Σε όλο αυτό το διάστημα είδαμε ακόμη τα περίφημα τρομοδικεία (μια επανάληψη των δικονομικών συνθηκών των έκτακτων στρατοδικείων), την ποινικοποίηση προσωπικών, κοινωνικών, ακόμα και οικογενειακών σχέσεων, την χρήση του τρομονόμου για την αναβάθμιση «απλών» αδικημάτων, την απομόνωση αγωνιστών στα υπόγεια του Κορυδαλλού, τις σκευωρίες εναντίον συντρόφων, τις προφυλακίσεις και καταδίκες συντρόφων, χωρίς κανένα στοιχείο, τις εισβολές σε σπίτια λόγω ανώνυμων (ασφαλίτικων) καταγγελιών, τους βασανισμούς συλληφθέντων και την ολοένα και πιο σκληρή στάση της αντιτρομοκρατικής που πλέον συμπυκνώνει την ουσία του κράτους.
Όποιος πιστεύει πως όλα τα παραπάνω είναι απλά μια μάχη του κράτους δικαίου ενάντια σε περιθωριακές ομάδες και φαινόμενα, είναι αφελής ή, το πιθανότερο, έχει συμφέρον να προσποιείται ότι το κάνει. Η κατασταλτική επίθεση που δέχονται τα πιο δυναμικά κομμάτια του κινήματος επιτελεί διπλό ρόλο. Το κράτος προσπαθεί να ελέγχει και να κρατά δέσμιο το κίνημα μέσω των διώξεων και του αναπόφευκτου κόστους (οικονομικού και άλλου) που αυτές συνεπάγονται και ταυτόχρονα να τρομοκρατήσει τα τμήματα της κοινωνίας που έχουν τη διάθεση να αντισταθούν. Ο ιδεολογικός πόλεμος δε διεξάγεται στη σάλα του δημοκρατικού κράτους όπως αφελώς πιστεύει το μεγαλύτερο κομμάτι της αριστεράς (κυβερνώσας και μη) αλλά στο ανελέητο πεδίο της ταξικής πάλης. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν πρόκειται να άρει το ασφυκτικό πλαίσιο καταστολής πολύ απλά γιατί θα το χρειαστεί πολύ σύντομα.
Ότι δεν καταφέρνει η κυβέρνηση -η κάθε κυβέρνηση- με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/ τριών και την καταστολή, όσα ξεφεύγουν από την αστυνομική κτηνωδία, αναλαμβάνει να ολοκληρώσει η δήθεν ανεξάρτητη δικαστική εξουσία. Όλες οι συνιστώσες της κρατικής εξουσίας συνασπίζονται ενάντια στον κοινό εχθρό: αυτούς που αντιστέκονται και θα συνεχίσουν να αντιστέκονται με κάθε τρόπο και από κάθε θέση. Για να το καταφέρουν δε διστάζουν να καταργούν στην πράξη ακόμα και τον θεμελιώδη νόμο της “δημοκρατίας” τους, το σύνταγμα. Εμείς ξέρουμε καλά όμως κάτι που ολοένα και περισσότεροι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται: ότι η υποτιθέμενη “δημοκρατία” τους είναι ένα άλλοθι για να επιτευχθεί ο μεγάλος στόχος του κράτους και του κεφαλαίου, που δεν είναι άλλος από τη συντριβή όσων τους δημιουργούν προβλήματα στην προσπάθειά τους να πετσοκόψουν εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα δεκαετιών. Θέλουν να καταστήσουν τους προλετάριους όχι μόνο φθηνούς και αναλώσιμους αλλά κυρίως φοβισμένους και ανήμπορους να αντιδράσουν.
Όπως αναφέρει το Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων «Σε αυτό το καθεστώς εξαίρεσης εντάσσεται η αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού (με την εφαρμογή του «τρομονόμου» για τους κατηγορούμενους για ένοπλη πάλη και του «κουκουλονόμου» για όσους συλλαμβάνονται μετά από συγκρούσεις σε πορείες), του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος» ή καλύτερα της «μαύρης» καπιταλιστικής λειτουργίας, των μεταναστών οι οποίοι πλέον κρατούνται χωρίς τη διάπραξη κάποιου αδικήματος, αλλά απλώς λόγω της υπαρξής τους. Των χούλιγκαν που διώκονται με ειδικούς αθλητικούς νόμους, των γυναικών που στιγματίστηκαν ως μάστιγα για την κοινωνία κι ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί. Ό,τι εν δυνάμει μπορεί να προκαλέσει κλυδωνισμούς στην αποτελεσματική συστημική λειτουργία αντιμετωπίζεται με κάποια ειδική ρύθμιση.»
Ο αγώνας ενάντια στην καταστολή δεν είναι υπόθεση των αναρχικών αλλά όλης της εργατικής τάξης. Και για αυτό, η απεργία πείνα που ξεκίνησαν, από τις 2 Μάρτη, τα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων, Α. Σταμπούλος, Τ. Θεοφίλου, Φ. Χαρίσης, Α. Ντάλιος και Γ. Καραγιαννίδης και οι Δ. Κουφοντίνας, Κ. Γουρνάς, Ν. Μαζιώτης και στην οποία αναμένεται να συμμετάσχουν και οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στο Δίκτυο σύντροφοι, πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων. Στηρίζουμε τα αιτήματα των απεργών πείνας. Απαιτούμε:
• Την κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α
• Την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμος»)
• Την κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.
• Την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
• Την πρόσβαση κι ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
• Την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων
• Την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
lib_thess@hotmail.com