https://interarma.info/2015/03/29/ellada-anamesa-se-2-kosmous-diethnes-kalesma-drasis-apo-spf/
Στάλθηκε στο Inter Arma:
Αυτή τη στιγμή που γράφονται τα παρακάτω λόγια, βρισκόμαστε στην 25η ημέρα απεργίας πείνας, για την απελευθέρωση της μητέρας των Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου, καθώς και της φίλης του δεύτερου.
Η προφυλάκιση των δύο συγγενικών προσώπων των συντρόφων μας έγινε εκδικητικά απ’ τη δικαστική εξουσία εναντίον μας, ως αντίποινο για την απόδραση που είχαμε ετοιμάσει, με την ανατίναξη των φυλακών.
Φτάνοντας, πλέον, σε ένα οριακό σημείο μεταξύ ζωής και θανάτου, θέλουμε να μοιραστούμε κάποιες σκέψεις με τα αδέρφια, τους συνενόχους, τους συντρόφους και τους αναρχικούς σε όλον τον κόσμο. Φυσικά, γνωρίζουμε πως η αναβάθμιση της καταστολής δεν εκδηλώνεται μόνο στην ελληνική επικράτεια. Έχει εφαρμοστεί ήδη σε αρκετές χώρες, θέλοντας να εκδικηθεί τους αναρχικούς αρνητές του υπάρχοντος. Πρόσφατα, στη Χιλή, οι μπάτσοι θέλησαν να εμπλέξουν τη μητέρα των συντρόφων Juan Aliste (Υπόθεση “Security”) σε υπόθεση απόπειρας απόδρασης του γιου της και των συντρόφων του. Επίσης, στην Ισπανία, μέσω της Επιχείρησης “Πανδόρα”, μπήκαν στο στόχαστρο οι σύντροφοι του φιλικού κύκλου της αναρχικής αιχμάλωτης Monica Caballero, ενώ την εκδικητική σαδιστική “περιποίηση” των σωφρονιστικών δέχθηκαν και συγγενείς της αναρχικής Tamara Sol, στη Χιλή, κατά τη διάρκεια επισκεπτηρίου στις φυλακές, που θέλησαν να τους επιβάλλουν ταπεινωτικό σωματικό έλεγχο.
Αυτές οι επιθέσεις εναντίον συγγενών και φίλων των αναρχικών αιχμαλώτων, επιδιώκουν να σχηματίσουν μία αδιάβατη τάφρο απομόνωσης γύρω μας. Ό,τι δεν κατάφεραν να κάνουν οι συλλήψεις, οι αποφάσεις των δικαστηρίων και τα κάγκελα της φυλακής, έρχεται να το πετύχει ο συναισθηματικός εκβιασμός και το κλείδωμα των αγαπημένων μας προσώπων στα κελιά της δημοκρατίας. Ο εκβιασμός είναι ξεκάθαρος: ή κάνουμε ανακωχή, ή οι συγγενείς μας παραμένουν φυλακή. Εμείς δεν πρόκειται να υπογράψουμε κανένα χαρτί μετάνοιας, ούτε να συνθηκολογήσουμε με την εξουσία. Παραμένουμε αμετανόητοι αναρχικοί και κάθε μέρα που η εξουσία κρατάει ομήρους τους δικούς μας ανθρώπους, ο λύκος της άρνησης και της επίθεσης θεριεύει μέσα μας όλο και πιο πολύ…
Γνωρίζουμε πως αρκετοί σύντροφοι σε όλον τον κόσμο, που μας συνδέει η συνενοχή της αναρχικής πράξης, νιώθουν μουδιασμένοι απέναντι στην επιλογή της απεργίας πείνας. Όπως μας έγραψαν κάποιοι κοντινοί σύντροφοι απ’ την Κροατία, η απεργία πείνας, θέτοντας αιτήματα προς την εξουσία, κατά μία έννοια, την αναγνωρίζει, ζητώντας απ’ αυτήν την ικανοποίησή τους. Κάποιος άλλος θα μπορούσε να πει πως η απεργία πείνας μοιάζει με επίκληση στο συναίσθημα, που τρέφει τους εμπόρους της ελπίδας και του ανθρωπισμού, να κάνουν παιχνίδια πολιτικής πάνω στην πλάτη μας. Κατανοούμε κάποιους προβληματισμούς σε σχέση με το μέσο της απεργίας πείνας, καθώς, στο παρελθόν, τους έχουμε μοιραστεί ανάμεσά μας. Άλλωστε, σε αρκετές περιπτώσεις, που έχουμε βιώσει πάνω μας την εκδικητικότητα της εξουσίας, επιλέξαμε να πράξουμε διαφορετικά και όχι την απεργία πείνας. Να το πούμε απλά: στον πόλεμο, απαντάμε με πόλεμο. Γιατί η επιλογή μας είναι πάντα η επίθεση. Όμως, τώρα δε μιλάμε για τους εαυτούς μας. Τώρα όμηροι στη φυλακή βρίσκονται οι συγγενείς μας. Γι’αυτό επιλέξαμε την απεργία πείνας, για να εκθέσουμε δημόσια την ασχήμια και τη νοσηρότητα της εξουσίας. Είμαστε ήδη στην 25η ημέρα απεργίας και δε διεκδικούμε για εμάς ούτε ένα χιλιοστό χαρισμένου εδάφους απ’ την εξουσία. Άλλωστε, ξέρουμε πως η ελευθερία κατακτιέται με τη βία των δικών μας πράξεων και δε χαρίζεται απ’ τους νόμους τους. Όμως, οι συγγενείς μας, όπως δε μοιράζονται τον πόλεμο που έχουμε κηρύξει στην εξουσία, έτσι δε θα μοιραστούν και τη φυλακή μας. Γι’ αυτό, απαιτούμε την άμεση απελευθέρωσή τους απ’ τα κελιά της δημοκρατίας.
Γνωρίζουμε πως η απεργία πείνας είναι ένας αργός θάνατος. Δεν είναι, όμως, ο δικός μας θάνατος. Είναι ο θάνατος μιας κοινωνίας που παραμένει αδρανής και ήσυχη μπροστά στο φασισμό της εξουσίας. Αναλαμβάνουμε, λοιπόν, την ευθύνη να την εκθέσουμε πιο πολύ… Γι’αυτό, η απεργία πείνας που πραγματοποιούμε, δεν είναι μια παθητική στάση, αλλά μια κραυγή επίθεσης που γίνεται πράξη μέσα απ’ τις ενέργειες αλληλεγγύης. Είναι μια κραυγή επίθεσης, που συναντιέται με χιλιάδες φωνές σε πορείες, με εκατοντάδες χέρια που βανδαλίζουν τοίχους με συνθήματα αλληλεγγύης, κρεμάνε πανό, βάζουν φωτιές σε τράπεζες, κρατικά οχήματα, κομματικά γραφεία, δικαστήρια, με δεκάδες καταλήψεις κτιρίων, ραδιοφωνικών σταθμών, κυβερνητικών γραφείων στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στη Χιλή, στο Μεξικό, στην Αργεντινή, στην Τσεχία, στην Ισπανία, στην Αγγλία, στην Τουρκία και στα μαχόμενα εδάφη του Κουρδιστάν. Άρα, η απεργία πείνας, όταν συνδέεται με τις επιθετικές ενέργειες, δεν είναι έκκληση για λύπηση, αλλά κάλεσμα για δράση. Γι’ αυτό, καλούμε, από σήμερα, η απεργία πείνας που πραγματοποιούμε, να γίνει ένα στοίχημα για τον κόσμο της αναρχίας, για τη Μαύρη Διεθνή των αναρχικών της πράξης, για τους πυρήνες της FAI-IRF, για τους συντρόφους, για όλους όσους επιλέγουν να επιτεθούν στην τάξη, στην ησυχία και τους νόμους αυτού του κόσμου και του πολιτισμού του. Από σήμερα, μέσα από επιθέσεις σε όλον τον κόσμο, να θέσουμε εμείς το δίλημμα: ή με την αναρχία, ή με την εξουσία.
Γιατί, με φόντο την απεργία πείνας για την απελευθέρωση των συγγενών των συντρόφων της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, ουσιαστικά αναμετρώνται δύο διαφορετικοί κόσμοι: απ’ τη μία ο κόσμος της εξουσίας, της τάξης, της κανονικότητας, των νόμων, των δικαστών, των φυλακών και, από την άλλη, ο κόσμος της εξέγερσης, του δρόμου, της φωτιάς, της ελευθερίας, της αναρχίας…
ΤΙΠΟΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF,
Πυρήνας Φυλακής
Ελληνικές Φυλακές,
27/3/2015
Υ.Γ. Δύναμη και συνενοχή σε όλους τους φυλακισμένους αναρχικούς σε όλον τον κόσμο και ιδιαίτερα στ’αδέρφια μας Alfredo Cospito και Nicola Gai, που κρατούνται στις ιταλικές φυλακές.