https://athens.indymedia.org/post/1544579/
Ο ΜΑΟΥΡΙ ΖΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
________________________________________
“Τα χέρια μου δεν συνηθίζουν την τεχνητή σύνδεση σε εικονικούς κόσμους. Συνδεδεμένες ζωές σε ασύρματα δίκτυα, τα μάτια μου αναζητούν την αιώνια φωτιά της επανάστασης ανάμεσα στο πλήθος πτωμάτων και μόνο από κάποια απομονωμένα βλέμματα προκύπτει το συνειδητοποιημένο άτομο με μάτια στιλέτα που αντιστέκονται στο να πεθάνουν στο δημοκρατικό νεκροταφείο. Πριν πέσω για ύπνο αγκαλιάζω το χάος ως μια ιδέα που απελευθερώνει το σώμα και το νου μου. Γιατί παρόλα αυτά, με κάνει να νιώθω ζωντανός. Δεν θέλω να αναζητήσω το δισκοπότηρο που θα απελευθερώσει μελλοντικές κοινωνίες. Τα δάχτυλά μου αναζητούν την αιματηρή πτήση της καταστροφής των αλυσίδων της ρυθμικής φωτιάς, τον εμπρησμό της εξουσίας και των αφεντάδων της.”
Mauricio Morales Duarte
Σαν σήμερα, πριν 6 χρόνια, ο σύντροφος Mauricio Morales κατευθυνόταν στη σχολή δεσμοφυλάκων στο Σαντιάγκο της μακρινής Χιλής, όταν ξαφνικά η βόμβα, που σκόπευε να τοποθετήσει εκεί, εξερράγη πρόωρα στερώντας του τη ζωή. 6 χρόνια μετά, σήμερα τα ξημερώματα, εμείς πραγματοποιήσαμε μια διπλή εμπρηστική επίθεση ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του συντρόφου.
Ναρκοθετήσαμε το διώροφο κτίριο, επί της λεωφόρου Βουλιαγμένης στο Ελληνικό, όπου συστεγάζονται γραφεία της ασφαλιστικής εταιρίας Groupama Ασφαλιστική (θυγατρική του ομώνυμου πολυεθνικού τραπεζικού ομίλου) και τα γραφεία της πολυεθνικής ναυτιλιακής εταιρίας McQuilling Partners, βάζοντας 4 αυτοσχέδιους εμπρηστικούς μηχανισμούς. Με αυτήν την ενέργεια δεν προσμονούμε απήχηση ή κατανόηση από την εθελόδουλη μάζα των φιλήσυχων πολιτών, ούτε από τους μεγαλοϊδεάτες “επαγγελματίες” του κινήματος. Βέβαια, η αναγνώριση και η οικειοποίηση της αναρχικής βίαιης δράσης από νέους συντρόφους είναι μια θετική προοπτική. Παρόλα αυτά, δεν την ανάγουμε σε προϋπόθεση ή ανασταλτικό παράγοντα για το πέρασμα στην επίθεση. Κάτι τέτοιο θα ήταν υποκρισία, αφού κομμάτι της νοοτροπίας και του προσανατολισμού μας, πέρα από τη θεωρητική συγκρότηση και την πρακτική εξάσκηση, παραμένει σταθερά η ικανοποίηση των ενστίκτων και των επιθυμιών μας που δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη.
Η μνεία των συντρόφων που έδρασαν σε παρελθούσες εποχές, ακόμα και άλλες χώρες της γης, δε φιλοδοξεί να αποτελέσει κομμάτι κάποιου είδους εγκυκλοπαιδικής καταγραφής που θα χρησιμοποιηθεί από τους πάσης φύσεως δημοσιολόγους και τους παραχαράκτες της ιστορίας και του αγώνα μας. Ούτε φυσικά παραδίδουμε μαθήματα επαναστατικής ιστορίας. Άλλωστε οι πιο κατάλληλοι να μιλήσουν για αγώνες του παρελθόντος είναι οι σύντροφοι που βρίσκονται στα χέρια του εχθρού για τις επιλογές τους και οι κοντινοί άνθρωποι όσων έπεσαν στη μάχη. Μέσα από τη δράση μας, διατηρούμε ζωντανή τη μνήμη των πεσόντων και ενσαρκώνουμε από το μετερίζι μας το όραμα όσων αιχμαλωτίστηκαν από το κράτος!
Κάθε χειρονομία, κάθε λέξη, κάθε συλλαβή, κάθε χαμόγελο και κάθε ανάσα των αναρχικών αγωνιστών είναι η απόδειξη πως ο αναρχικός πόλεμος στην καθεστηκυΐα τάξη πραγμάτων δεν υποχωρεί, δεν εξαγοράζεται, δεν εκφοβίζεται, δε συμβιβάζεται και, τέλος, παραμένει στην κόψη του ξυραφιού των αγώνων για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση, παρά τη συνεχή κατασταλτική θωράκιση της κυριαρχίας με όλα τα μέσα και τα πλήγματα που έχουν δεχτεί οι αναρχικές υποδομές και οι σύντροφοι διεθνώς. Οι ζωές των συντρόφων μας είναι ανεκτίμητες και αναντικατάστατες!
Η αλληλεγγύη μας με τους αναρχικούς αιχμάλωτους συντρόφους ενυπάρχει στον ίδιο τον αγώνα και επαληθεύεται καθημερινά μέσα από μικρές και μεγάλες πράξεις. Δεν ενεργοποιείται με τη μέθοδο ενός μεταφυσικού ή πολιτικάντικου αυτοματισμού, γιατί τότε απλά δεν υφίσταται. Η αλληλεγγύη μας είναι μια διαρκής εμπόλεμη συνθήκη με τον κόσμο της εξουσίας και μια αμαρτωλή συντροφική σχέση, που άλλοτε παραμένει κρυφή, όπως οι παιδικοί έρωτες, και συνωμοτεί μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα της βαβυλώνιας κοινωνίας και άλλοτε εκδηλώνεται απρόβλεπτα βεβηλώνοντας τις ιερές κοινωνικές αξίες. Αλληλεγγύη στους/στις συντρόφους-ισσες στον πόλεμο, πριν και μετά τις συλλήψεις, με ή χωρίς απεργία πείνας!
Μέσα από αυτή τη δράση μάς δίνεται η ευκαιρία να μιλήσουμε και για ορισμένες σοβαρές υποθέσεις που λαμβάνουν χώρα τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Χιλή, για τις οποίες θέλουμε τόσα πολλά να πούμε, μα ακόμη περισσότερα να κάνουμε:
1. Σήμερα, ξεκίνησε το εφετείο της υπόθεσης του Επαναστατικού Αγώνα στο ειδικό δικαστήριο των φυλακών Κορυδαλλού, όπου δικάζονται τα μέλη της οργάνωσης Κώστας Γουρνάς και Νίκος Μαζιώτης και οι σύντροφοι Βαγγέλης Σταθόπουλος και Χριστόφορος Κορτέσης. Είμαστε σίγουροι πως η αγέρωχη στάση όλων των συντρόφων, όπως και στην πρώτη δίκη της υπόθεσης, θα είναι πηγή έμπνευσης και λαμπρό παράδειγμα αγωνιστικότητας για τους εξεγερμένους της γενιάς μας. Μια υψωμένη γροθιά για την επικηρυγμένη επαναστάτρια Πόλα Ρούπα που έχει αναλάβει την ευθύνη για τη συμμετοχή της στην οργάνωση. Δεν ξεχνάμε και δε συγχωρούμε το θάνατο του Λάμπρου Φούντα που έπεσε νεκρός με το όπλο στο χέρι από αστυνομικά πυρά. Οι δίκες των αναρχικών αγωνιστών να γίνουν καταδίκες κράτους και αφεντικών!
2. Από τις 14 Απρίλη οι σύντροφοι Juan Flores, Guillermo Duran και η συντρόφισσα Nataly Casanova, αιχμάλωτοι πολέμου του χιλιανού κράτους, διεξάγουν απεργία πείνας διεκδικώντας μεταξύ άλλων την παύση των διώξεων βασισμένων στο DNA και την παύση των παρενοχλήσεων προς το φιλικό και συγγενικό τους περιβάλλον. (Χωρίς πρόθεση να τα ιεραρχήσουμε, σκόπιμα αναφέρουμε τα συγκεκριμένα αιτήματα, καθώς μας θυμίζουν την πρόσφατη μαζική απεργία πείνας των αναρχικών κρατουμένων στη χώρα μας και αναδεικνύουν τη συνάφεια με την οποία εξελίσσονται τόσο οι αγώνες εντός των τειχών όσο και οι κρατικές κατασταλτικές πρακτικές σε δύο διαφορετικές ηπείρους.) Από τις 18 Μαΐου ξεκίνησαν απεργία πείνας σε αλληλεγγύη στον αγώνα τους και οι ανατρεπτικοί κρατούμενοι Marcelo Villarroel, Freddy Fuentevilla, Carlos Gutiérrez, Juan Aliste, Alejandro Astorga, Hans Niemeyer, Alfredo Canales. Δύναμη στους κρατούμενους απεργούς πείνας στη Χιλή!
Η εξεγερμένη μας ύπαρξη και η επιθετική μας κίνηση ας στοιχειώσουν τις μητροπόλεις του καπιταλισμού και το σάπιο κοινωνικό κατεστημένο…
Γιατί όταν στην καρδιά σου η ελευθερία, η αγάπη και η αναρχία συνοδεύουν τα χτυπήματά της, η αναρχία δεν πεθαίνει στο στόμα, θριαμβεύει σε ενεργά χέρια.
ΖΗΤΩ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΖΗΤΩ Η ΒΙΑΙΗ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΜΝΗΜΗ
Για την άγρια ζωή και ελευθερία
Για τη Διεθνή Συνωμοσία Εκδίκησης
ΚΟΜΑΝΤΟ ΕΜΙΛ ΑΝΡΙ