1546060
από Hit & Run 26/06/2015 11:19 μμ.,
Ο Ν. Ρωμανός στο H& R: Ο Σύριζα έκανε ψηφοθηρία και τώρα παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο.Τι λέει για την υπόθεσή του, την κυβέρνηση του Σύριζα, την φυλακή και την Αναρχία
________________________________________
Για θέατρο του παραλόγου κάνει λόγο ο Νίκος Ρωμανός σε συνέντευξή του στο Hit & Run για την υπόθεση της μη χορήγησης άδειας για να σπουδάζει, όπως προβλέπει η τροπολογία που ψηφίστηκε μετά την πολυήμερη απεργία πείνας του, μια απεργία πείνας που ταρακούνησε ολόκληρη την κοινωνία.
Ο Νίκος Ρωμανός, μεταξύ των άλλων επιρρίπτει σοβαρές ευθύνες στην κυβέρνηση του Σύριζα μιλώντας για » ψηφοθηρία και στυγνή πολιτική εκμετάλλευση στην πλάτη των ανθρώπων που πλαισίωσαν το πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης «
«Εγώ πέρασα το 1/3 των μαθημάτων όπως ορίζει η συγκεκριμένη ρύθμιση και έκανα την αίτηση για την άδεια. Από εκείνο το σημείο και μετά αρχίζει το θέατρο του παραλόγου. Το συμβούλιο της φυλακής έκρινε ότι δεν μπορεί να τεθεί σε ισχύ η ρύθμιση διότι δεν έχει εκδοθεί η κοινή υπουργική απόφαση και έτσι έστειλε την αίτηση στον ειδικό εφέτη ανακριτή Ευτύχη Νικόπουλο με βάση τον προηγούμενο νόμο. Ο Νικόπουλος έστειλε αρνητική απάντηση επειδή δεν έχει εκδοθεί η υπουργική απόφαση και δεν μπορεί να μπει στην ουσία της αίτησης από την στιγμή που η συγκεκριμένη ρύθμιση μόλις τεθεί σε ισχύ τον καταργεί. Με βάση την αρνητική γνωμοδότηση του Νικόπουλου το συμβούλιο της φυλακής απέρριψε και αυτό με την σειρά του την αίτηση εφόσον η απόφαση του ανακριτή είναι δεσμευτική.»
Με αυτό τον τρόπο περιγράφει τα όσα έχουν γίνει με την υπόθεσή του, από τον Γενάρη που ανέλαβε την κυβέρνηση ο Σύριζα.
Για τον Σύριζα, ο Νίκος Ρωμανός σημειώνει:
«Ο ρόλος του ήταν να αφομοιώνει τις κοινωνικές εντάσεις, να δημιουργεί πολιτικό κεφάλαιο από την συμμετοχή του σε ενδιάμεσους κοινωνικούς αγώνες παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως το θεσμικό τους χέρι, να λειτουργεί αντιεξεγερτικά μεταφέροντας το πεδίο της αντιπαράθεσης από τον δρόμο στην αστική πολιτική. Με λίγα λόγια ενσάρκωνε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον πολιτικό ρόλο του ρεφορμισμού σε κεντρικό επίπεδο.»
Η συνέντευξη του Νίκου Ρωμανου έχει ως εξής:
Πες μας λίγα πράγματα για το τι έχει γίνει με το θέμα των εκπαιδευτικών αδειών που δικαιούσαι πλέον με την ρύθμιση που έγινε μετά την απεργία πείνας που έκανες τον Νοέμβρη- Δεκέμβρη του 2014.
Το όλο θέμα έχει ως εξής. Εγώ πέρασα το 1/3 των μαθημάτων όπως ορίζει η συγκεκριμένη ρύθμιση και έκανα την αίτηση για την άδεια. Από εκείνο το σημείο και μετά αρχίζει το θέατρο του παραλόγου. Το συμβούλιο της φυλακής έκρινε ότι δεν μπορεί να τεθεί σε ισχύ η ρύθμιση διότι δεν έχει εκδοθεί η κοινή υπουργική απόφαση και έτσι έστειλε την αίτηση στον ειδικό εφέτη ανακριτή Ευτύχη Νικόπουλο με βάση τον προηγούμενο νόμο. Ο Νικόπουλος έστειλε αρνητική απάντηση επειδή δεν έχει εκδοθεί η υπουργική απόφαση και δεν μπορεί να μπει στην ουσία της αίτησης από την στιγμή που η συγκεκριμένη ρύθμιση μόλις τεθεί σε ισχύ τον καταργεί. Με βάση την αρνητική γνωμοδότηση του Νικόπουλου, το συμβούλιο της φυλακής απέρριψε και αυτό με την σειρά του την αίτηση εφόσον η απόφαση του ανακριτή είναι δεσμευτική.
Απέναντι σε αυτό το πραξικόπημα ο ΣΥΡΙΖΑ που κατά την διάρκεια της απεργία πείνας έκανε ψηφοθηρία και στυγνή πολιτική εκμετάλλευση στην πλάτη των ανθρώπων που πλαισίωσαν το πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης παριστάνει τον πόντιο Πιλάτο όπως ακριβώς και οι προκάτοχοι του. Χωρίς βέβαια αυτό να πρέπει να προκαλεί κάποια εντύπωση αφού μιλάμε για πολιτικούς, δηλαδή ιδιοτελή καθάρματα, πολιτικάντηδες, καιροσκόπους, υποκριτές και επαγγελματίες χαμαιλέοντες που απλώς τόσο καιρό φορούσαν το κουστούμι του ανθρωπιστή για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες. Φυσικά υπάρχουν και πιο σημαντικοί λόγοι που γίνεται αυτό το πράγμα αλλά θα το εξηγήσω στην επόμενη ερώτηση. Σχετικά με την εξέλιξη της υπόθεσης μου θεωρητικά μιλώντας θα πρέπει να βγει η υπουργική απόφαση για να τεθεί σε εφαρμογή η ρύθμιση, όμως δεν βάζω και πολλές πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο.
Πιστεύεις ότι πίσω από τις “καθυστερήσεις” σχετικά με το βραχιολάκι, υπάρχουν πολιτικές σκοπιμότητες ή εκδικητική συμπεριφορά στο πρόσωπο σου?
Πιστεύω ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει καν ηλεκτρονική επιτήρηση (βραχιολάκι) αφού ανεξάρτητα από το τι ισχυρίζεται το υπουργείο Δικαιοσύνης εμείς που είμαστε μέσα στην φυλακή ξέρουμε ότι δεν υπάρχει ούτε ένας κρατούμενος σε οποιαδήποτε φυλακής της Ελλάδας που να έχει αποφυλακιστεί με αυτό τον τρόπο. Σε καθημερινή βάση έρχονται πολλοί κρατούμενοι και με ρωτάνε σχετικά με αυτό το ζήτημα και όλοι τους απορούν για ποιο λόγο δεν υπάρχει ούτε ένας που να έχει πάρει απάντηση από τα δικαστικά συμβούλια στα οποία έχουν κάνει τις αιτήσεις τους. Επειδή οι κρατούμενοι επικοινωνούν μεταξύ τους μέσα στις φυλακές και ενημερώνονται για ζητήματα που τους αφορούν μπορώ να πω με σιγουριά ότι δεν υπάρχει ούτε ένας κρατούμενος που να έχει πατήσει το πόδι του έξω με αυτό τον τρόπο. Βέβαια επειδή μια τέτοια είδηση θα δημιουργούσε υποψίες σκανδάλου σε μια τόσο πολυδιαφημισμένη υπόθεση, το φαινομενικά απρόσωπο τέρας της γραφειοκρατίας δίνει την λύση σε αυτό το πρόβλημα.
Η γραφειοκρατία όμως δεν είναι κάτι το απρόσωπο, αντίθετα είναι το άλλοθι των προσώπων που κατέχουν θέσεις εξουσίας για να επιρρίψουν τις ευθύνες τους σε κάτι το οποίο δήθεν τους ξεπερνάει. Σε έναν αόρατο σύμμαχο που κρύβεται πίσω από νομοπαρασκευαστικές επιτροπές, τεχνικούς συμβούλους, στοίβες από χαρτιά, σύνθετες ερμηνείες και ψεύτικες ελπίδες. Αυτό που λέω, δηλαδή το γεγονός ότι δεν υπάρχει ηλεκτρονική επιτήρηση και το υπουργείο Δικαιοσύνης απλώς κοροϊδεύει συνειδητά τους κρατούμενους για να μην προκύψει κάποιο σκάνδαλο είναι γεγονός το οποίο δεν χωράει καμία αμφισβήτηση και δεν μπορεί να διαψευστεί από κανέναν με στοιχεία αφού δεν υπάρχει κανείς κρατούμενος που να αποφυλακίστηκε ή να πήρε εκπαιδευτική άδεια με αυτό τον τρόπο. Αν και περιττό, θα φέρω ένα παράδειγμα από την φυλακή Κορυδαλλού για περιστατικά στα οποία έχω προσωπική εικόνα. Υπήρχαν ορισμένοι κρατούμενοι οι οποίοι σπουδάζουν σε διάφορα ΤΕΙ και με βάση την καινούρια ρύθμιση θέλησαν να ζητήσουν εκπαιδευτική άδεια τώρα που είναι η εξεταστική. Όσοι περάσαν από το συμβούλιο λοιπόν, και επειδή κανείς από αυτούς δεν ήταν υπόδικος ώστε να μπορούν όλοι να κρυφτούν πίσω από κάποιον ανακριτή, τους είπαν κάτι ψέμματα πραγματικά γελοία, ότι δηλαδή δεν κατάφεραν να επικοινωνήσουν με τις γραμματείες των σχολών τους και τους κάλεσαν να ξανάρθουν τον Σεπτέμβρη. Αυτό το γεγονός σημαίνει ότι το συμβούλιο της φυλακής έχει πάρει συγκεκριμένες εντολές από το Υπουργείο Δικαιοσύνης ώστε να συγκαλυφθεί το ζήτημα και να μην βγουν στην επιφάνεια οι πραγματικές αιτίες όλων αυτών των μεθοδεύσεων.
Πως κρίνεις την στάση της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ?
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο ΣΫΡΙΖΑ αποτελούσε ένα εχθρικό μόρφωμα πολύ πριν γίνει κυβέρνηση. Ο ρόλος του ήταν να αφομοιώνει τις κοινωνικές εντάσεις, να δημιουργεί πολιτικό κεφάλαιο από την συμμετοχή του σε ενδιάμεσους κοινωνικούς αγώνες παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως το θεσμικό τους χέρι, να λειτουργεί αντιεξεγερτικά μεταφέροντας το πεδίο της αντιπαράθεσης από τον δρόμο στην αστική πολιτική. Με λίγα λόγια ενσάρκωνε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον πολιτικό ρόλο του ρεφορμισμού σε κεντρικό επίπεδο. Εξάλλου ο ίδιος ο Τσίπρας πριν γίνει πρωθυπουργός είχε δηλώσει ότι αν δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπήρχαν πολύ περισσότερες αναταραχές και εξεγέρσεις στην Ελλάδα τα χρόνια των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων. Γεγονός που σημαίνει ότι η εφαρμογή μιας αριστερής πολιτικής ατζέντας ως αντιπολίτευση ήταν εκτός των άλλων και μια στρατηγική πολιτική επιλογή για να εξασφαλιστεί η κοινωνική ειρήνη και να σχηματιστούν εκ” νέου τα κατεστραμμένα κοινωνικά συμβόλαια σε νέες βάσεις.
Η δημοκρατία κρύβει πολλούς άσσους στο μανίκι της για να διατηρεί την συνοχή της και ένα από τα όπλα που έχει στην φαρέτρα της είναι η ταχύτατη εναλλαγή των ρόλων στην πολιτική σκηνή, το ανακάτεμα της τράπουλας και η αφομοίωση ριζοσπαστικών προταγμάτων που μπορούν να στραφούν εναντίον της. Περνώντας στο σήμερα και ύστερα από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία υπάρχουν δομικές αλλαγές στην ρητορική του και τεράστιες αντιφάσεις στο εσωτερικό του. Φυσικά παρ” όλες τις αντιφάσεις του η πραγματικότητα που επιβάλεται είναι αυτή που κρατάει σε ισχύ τις φυλακές τύπου Γ” οι οποίες υπάρχουν ακόμα, αφού έξω από τον Δομοκό ακόμα βρίσκονται ειδικά οχήματα της αστυνομίας και οι πτέρυγες απομόνωσης ακόμα φιλοξενούν συντρόφους, που μαρκάρει με νούμερα τους μετανάστες πριν τους στοιβάξει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, που εισβάλει σε κατειλημμένους χώρους, που βασανίζει συντρόφους απεργούς πείνας, που ευθύνεται για την εκδικητική ομηρία των συγγενών των συντρόφων της ΣΠΦ, που εγκαινιάζει την Σαλαμίνα ως τον πρώτο τόπο εξορίας σε εποχή δημοκρατίας, που υπογράφει εμπορικές συνεργασίες με τους δολοφόνους των Παλαιστινίων, που θα εφαρμόσει όλες τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές στις οποίες εναντιώνονταν όσο ήταν αντιπολίτευση.
Με λίγα λόγια διατηρεί στο ακέραιο όλες εκείνες τις γεωπολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές δεσμεύσεις ενός κράτους που ανήκει στην καπιταλιστική περιφέρεια ενώ ταυτόχρονα για να ρίξει στάχτη στα μάτια των αριστερών ψηφοφόρων του διατηρεί ενεργό ένα συνοθύλευμα γραφικών στελεχών του που διατηρούν μια αριστερή ρητορική και το οποίο όταν έρθει η ώρα της πολιτικής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ θα το πετάξει έξω από το παιχνίδι.
Βλέποντας τα πράγματα από την δική μας οπτική γωνία το γεγονός πως είμαστε αναρχικοί σημαίνει ότι ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια πραγματικά αριστερή κυβέρνηση με ριζοσπαστικές πολιτικές θα μας έβρισκε πάλι απέναντι της χωρίς καμία διάθεση να υπογράψουμε ανακωχή με τους μαθητευόμενους μάγους της απάτης και της οργανωμένης καταπίεσης, εξάλλου σε αντίθεση με την νεοκομουνιστική γάγγραινα που μολύνει τους αναρχικούς κύκλους, εμείς έχουμε κόψει εδώ και καιρό τον ομφάλιο λώρο της αναρχίας με την αριστερά. Όμως έχει σημασία να είμαστε ακριβείς στους χαρακτηρισμούς μας για να μπορούμε να αναλύουμε την πραγματικότητα που έχουμε απέναντι μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν είναι μια κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατική, με ψευδοριζοσπαστική ρητορική που εκμεταλλεύεται το αριστερό πολιτικό του προφίλ για να αποκτήσει πολιτικό έλεγχο και επιρροή σε κινήματα και ανατρεπτικά εγχειρήματα τα οποία δυνητικά θα μπορούσαν να στραφούν εναντίον του. Και ας μην ξεχνάμε ότι ιστορικά η πολιτική εκπροσώπηση του καπιταλισμού με σοσιαλιστική μορφή έχει εφαρμόσει τις πιο σκληρές οικονομικές και κατασταλτικές πολιτικές εκμεταλλευόμενη τον αιώνιο και συνένοχο ύπνο της κοινωνικής πλειοψηφίας. Το πιο εξοργιστικό στους δικούς μας κύκλους είναι ότι υπάρχουν διάφοροι καραγκιόζηδες που το παίζουν αναρχικοί που έχουν το θράσος να καλούν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στα “κοινωνικά τους κέντρα” και να συζητούν μαζί τους για βαθυστόχαστα ιδεολογικά ζητήματα προωθώντας μια αντίληψη που ξεπλένει τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος την στιγμή που μιλάμε αποτελεί τον διαχειριστή του κράτους. Θλιβερά και πανομοιότυπα σκεπτικά με όσους θέλουν να μορφώσουν τους φασίστες της Χρυσής Αυγής λες και το θέμα με τους φασίστες ή τους διαχειριστές της κρατικής μηχανής είναι να συζητήσουμε τις διαφωνίες μας και όχι να τους τσακίζουμε όπου τους πετυχαίνουμε. Όλα αυτά θα ήταν μια ωραία φιλολογική κουβέντα για όσους πιστεύουν στην δημοκρατία και τα ιδανικά της, κοιμούνται σε ροζ συννεφάκια και ονειρεύονται μετακαπιταλιστικές κοινωνίες. Μόνο που οι αναρχικοί έχουν πόλεμο με την δημοκρατία και τους εκφραστές της. Κατά συνέπεια στο σημείο που βρισκόμαστε όλοι όσοι λειτουργούν ως πλυντήριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν καμία δικαιολογία.
Εξάλλου δεν έχει περάσει πολύς καιρός που ο Σταύρος Θεοδωράκης έδινε τα εύσημα σε ορισμένους από αυτούς σε αφιερώματα στους “πρωταγωνιστές” για τα πιστοποιητικά νομιμότητας που χουν δώσει εδώ και καιρό στο κράτος. Για όλο αυτό το συνοθύλευμα αντιπολιτευόμενων κυβερνητικών, κρυφοσυριζέων, ψευτοιδεολόγων αναρχικών και λοιπών παρατρεχάμενων η λύση είναι απλή, ένα γερό δέντρο και ένα δυνατό σχοινί. Εμείς είμαστε δίπλα σε όλους όσους παραμένουν φίλοι της αναρχικής εξέγερσης και επιμένουν να πετάνε μολότοφ στους μπάτσους στα Εξάρχεια, να κατεβαίνουν στις πορείες για να βανδαλίσουν αναπαραστάσεις της κυριαρχίας, να οπλίζουν τα μυαλά τους με ανατρεπτικά σχέδια και τα χέρια τους με φωτιά για να κάψουν τους φορείς της νέας τάξης πραγμάτων. Σε όλους όσους οργανώνουν την δράση τους μέσα από αφορμαλιστικά αναρχικά δίκτυα άμεσης δράσης. Εκεί όπου οι καταστροφικές προθέσεις ενώνονται οριζόντια και άτυπα σε ένα χαοτικό μέτωπο που περνάει πρώτο στην επίθεση βάζοντας στο στόχαστρο τα πρόσωπα και τις υποδομές που διοικούν και υπερασπίζονται τον αρρωστημένο κόσμο που μας περιβάλλει.
Ποια είναι κατά την γνώμη σου η θέση της βίας στο αναρχικό κίνημα?
Για άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή του σύγχρονου ιστορικού γίγνεσθαι. Ο χρεοκοπημένος ελληνικός καπιταλισμός εξακολουθεί να τροφοδοτεί με αστάθεια τα εδάφη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την παγκόσμια οικονομία. Και η πραγματικότητα είναι ότι θα συνεχίσει να το κάνει ανεξαρτήτως πολιτικών διαχειριστών. Τα σύνορα της Ελλάδας και της Ιταλίας ως οι πρώτες χώρες υποδοχής των μεταναστευτικών ρευμάτων από τις εμπόλεμες ζώνες είναι ποτισμένα στο αίμα από τα κορμιά των μεταναστών. Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί των ισχυρών κρατών οξύνονται και οι συγκρούσεις γεωπολιτικών συμφερόντων πυροδοτούν εστίες αναταραχών σε πολλά μέρη του κόσμου. Για τους αναρχικούς η αστάθεια και η όξυνση της συστημικής βίας σε όλο το φάσμα των διάχυτων κοινωνικών-εκμεταλλευτικών σχέσεων είναι μια πρόκληση να οργανωθούν αποτελεσματικά ώστε να αποτελέσουν ένα ισχυρό παράγοντα αποσταθεροποίησης για την κανονικότητα. Μια αναρχική αντεπίθεση ενάντια στον κόσμο της εξουσίας, τους οικονομολόγους, τους πολιτικούς, τους μπάτσους, τους φασίστες, τους δημοσιογράφους, τους επιστήμονες, τους κρατικούς αξιωματούχους, τους διευθυντές και τα στελέχη των πολυεθνικών, τους δικαστικούς λειτουργούς, τους διευθυντές των σωφρονιστικών μπουρδέλων, τους τραπεζίτες και τους συνεργάτες τους, τους ρουφιάνους και τους πρόθυμους υπηρέτες της εξουσίας. Απέναντι σε όλα αυτά τα καθάρματα που αποτελούν την καρδιά της καπιταλιστικής μηχανής η οποία χτυπάει στους ρυθμούς της κοινωνικής πλειοψηφίας που είτε από αδιαφορία, είτε από φόβο, είτε από συνενοχή συμβάλει στην προφύλαξη της καρδιάς του κτήνους, η αναρχία απαντάει με την γλώσσα της απόλυτης βίας, της φωτιάς, της έκρηξης, της ένοπλης ανταρσίας, με αυτή την βασική παραδοχή ξεκινάμε την χάραξη των στρατηγικών μας, αποφασίζοντας να εξεγερθούμε και να ριχθούμε στην μάχη της ολικής απελευθέρωσης. Μία εξέγερση που σε χρόνο ενεστώτα θα τα παίξει όλα για όλα, θα απελευθερώσει στο εσωτερικό των επαναστατημένων κοινοτήτων της τις ανθρώπινες σχέσεις, θα οργανώσει τις επιθέσεις της. Θα γίνει το όχημα για να ταξιδέψουμε στα αχαρτογράφητα μονοπάτια της ελευθερίας, δίνοντας την δυνατότητα στην ύπαρξη μας να ζήσει χωρίς να δέχεται και να δίνει εντολές, χωρίς να υπακούει, χωρίς να σέρνεται, αλλά με έναν τρόπο αυθεντικό που θα δημιουργήσει μια νέα αντεστραμμένη πραγματικότητα μέσα στις καπιταλιστικές μητροπόλεις, την εποχή του φόβου για τους εξουσιαστές και τα τσιράκια τους, την αυγή της δικής μας εποχής, τώρα και για πάντα, μέχρι το τέλος. Κατά συνέπεια η θέση της οργανωμένης επαναστατικής βίας μέσα στο αναρχικό κίνημα είναι το Α και το Ω, είναι η κινητήριος δύναμη για την ποιοτική του εξέλιξη σε έναν εσωτερικό εχθρό που θα προκαλεί εφιάλτες στην εξουσία και τα αφεντικά.
Θεωρείς ότι η φυλακή αποτελεί ένα πεδίο αγώνα για έναν πολιτικό κρατούμενο?
Αρχικά πρέπει να γκρεμίσουμε τους μύθους που πλανιούνται πάνω από τέτοια μέρη. Το ιδανικο συλλογικό φαντασιακό που θέλει την κοινωνική ταυτότητα του κρατούμενου εν δυνάμει επαναστατικό υποκείμενο. Οι κοινωνικές ταυτότητες, οι μετανάστες, οι κρατούμενοι, οι εργαζόμενοι, οι φοιτητές, οι μαθητές, είναι κοινωνικά υποσύνολα τα οποία είναι εξαρτημένα και τροφοδοτούν με την σειρά τους την λειτουργία του καπιταλιστικού κόσμου. Κατά την άποψη μου ο ελεύθερος άνθρωπος εμφανίζεται εκεί που γκρεμίζονται οι κοινωνικές ταυτότητες και καταργούνται όλες οι ιδιότητες τους, στο σημείο που η ατομική απόφαση για απελευθέρωση δημιουργεί μια νέα μοναδική και ξεχωριστή ταυτότητα. Τον εξεγερμένο και εικονοκλάστη που επιτίθεται με όλα τα μέσα στους εχθρούς της ελευθερίας. Για έναν αναρχικό που έχει αποφασίσει να συμμετέχει ενεργά στην περιπέτεια της αναρχικής εξέγερσης η φυλακή ή ακόμα και ο θάνατος είναι πιθανές συνέπειες των επιλογών του που πραγματοποιούνται στον πραγματικό κόσμο και όχι στην ψηφιακή πραγματικότητα στην οποία ο βερμπαλισμός και η φαντασιοπληξία είναι συνηθισμένα. Η φυλακή είναι ένας προσωρινός σταθμός για όσους χτυπήθηκαν από την καταστολή. Είναι το μέρος όπου το εσωτερικό μέταλλο του καθενός δοκιμάζεται στην πράξη, το οριστικό σημείο των μεγάλων αποφάσεων και των μεγάλων εσωτερικών αλλαγών. Είναι ένα σάπιο κοινωνικό οικοδόμημα μέσα στο οποίο βασιλεύει η ρουφιανιά και η υποταγή, είναι το σκοτεινό βασίλειο της εξουσίας, ο τόπος της ξεφτίλας, το μέρος που η ελευθερία όχι μόνο αιχμαλωτίζεται αλλά για πολλούς ταπεινώνεται και σέρνεται αιμόφυρτη ανάμεσα στην πρέζα, τα πειθαρχία και τους βρώμικους διαδρόμους όπου οι άνθρωποι μαθαίνουν να μισούν τον εαυτό τους. Χιλιάδες αναλύσεις υπάρχουν για την φυλακή και τους κατοίκους της, εγώ θα πω και αυτό που είχε πει ο αντάρτης πόλης της Action Direct Ζαν Μαρκ Ρουγιάν, ότι οι καταλληλότεροι άνθρωποι να μιλήσουν για την φυλακή είναι αυτοί που πέρασαν ένα μικρό χρονικό διάστημα της ζωής τους εκεί πέρα.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι όσο περισσότερο περνάς την ζωή σου εδώ μέσα τόσο πιο σύνθετο γίνεται το να περιγράψεις τις λειτουργίες και την δομή αυτής της πραγματικά άθλιας κοινωνίας. Συνοπτικά λοιπόν φυλακή σημαίνει αργός θάνατος, κοινωνικός κανιβαλισμός, επιβολή στον αδύναμο, παραίτηση, ψυχοσωματική καταστροφή, πρέζα, ψυχοφάρμακα, άνθρωποι- σκουπίδια στοιβαγμένοι στις κρατικές χωματερές, πειθαρχία, ιεραρχία, θρησκευτικός φανατισμός, φυλετικές ομαδοποιήσεις και διάχυτος ρατσισμός, εθνικιστικές αντιλήψεις κάθε απόχρωσης, εγκλεισμός, αναμονή, αυτοκαταστροφή, αδιέξοδα, δολοφονία συναισθημάτων, συγκαλυμμένοι καταναγκασμοί, γενική ακινησία, καθήλωση. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η κοινωνία των κρατουμένων είναι το μπάσταρδο τέκνο της καπιταλιστικής κοινωνίας, μια καλολαδωμένη μηχανή θανάτου φτιαγμένη από πάγο μέσα στην οποία κρύβεται όλο το πλεόνασμα ασχήμιας του σύγχρονου κόσμου. Αυτό δεν σημαίνει ότι μέσα στην φυλακή δεν υπάρχουν μειοψηφίες ανθρώπων που έχουν πυξίδα της ζωής τους την αξιοπρέπεια και με τους οποίους μπορείς να αναπτύξεις φιλικές ή ακόμα και συντροφικές σχέσεις. Επιστρέφοντας στο αρχικό σκέλος της ερώτησης πιστεύω ότι σε αυτή την δοκιμασία δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσεις την κατεύθυνση σου προς τον σκοπό και την αφοσίωση στην κοινή υπόθεση. Ποτέ μετανιωμένοι, Ποτέ με σκυμμένο κεφάλι, για πάντα επικίνδυνοι για τον πολιτισμό της εθελοδουλίας και της υποταγής. Για αυτό και ο αναρχικός αγώνας μέσα στην φυλακή προφανώς και μπορεί να βρει διεξόδους και να ανοίξει περάσματα για να γίνει κίνδυνος για τον εχθρό. Με κείμενα και αναλύσεις, με μικρές και μεγάλες καθημερινές αρνήσεις, με απεργίες πείνας, με την λίμα ανάμεσα στα χέρια, το νήμα της αναρχικής εξέγερσης συνεχίζει να υφαίνεται όσο μέσα στις καρδιές μας καίει η φλόγα της καταστροφής. Με αυτή την έννοια η φυλακή αποτελεί ένα πεδίο αγώνα για την προώθηση του ανατρεπτικού αγώνα και της αναρχίας.
πηγή :http://www.hitandrun.gr/o-n-romanos-sto-h-r-o-siriza-ekane-psifothiria-ke-tora-paristani-ton-pontio-pilato/
Tags: φυλακές πολιτικοί κρατούμενοι Νίκος Ρωμανός