http://mpalothia.net/synomosia-pyrinon-tis-fotias-pyrinas-antartikou-polis-politiki-dilosi-stin-diki-gia-schedio-apodrasis/
25 Ιουνίου 2016
Πολιτική δήλωση στην δίκη για απόδραση απο Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς/Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης
Το παρακάτω κείμενο είναι η απομαγνητοφώνηση, όσων ειπώθηκαν προφορικά στο δικαστήριο από τον Χρήστο Τσάκαλο εκ μέρους της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς/Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης. Στις επόμενες μέρες θα ανέβει και το ηχητικό αρχείο.
Να ξεκινήσουμε λέγοντας πως δεν απολογούμαστε.
Η απολογία έχει έναν δουλικό χαρακτήρα.
Είναι σαν να αναγνωρίζεις κάποιον ανώτερο από εσένα.
Σαν να παραχωρείς, σε κάποιον την εξουσία να σε κρίνει και να αποφασίσει για σένα.
Προερχόμαστε απ’ την γενιά και την παράδοση εκείνων που αρνήθηκαν τις αλυσίδες της σκλαβιάς και δεν αναγνωρίζουμε ούτε θεούς, ούτε αφέντες, ούτε δικαστές…
Στεκόμαστε εδώ εκπροσωπώντας την οργάνωση Σ.Π.Φ – Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης. Δηλαδή εμένα και τους Συντρόφους Γ. Τσάκαλο Γ. Πολύδωρο Ο. Οικονομίδου.
Στεκόμαστε εδώ όχι για να απολογηθούμε αλλά για να σπάσουμε την σιωπή και τα ψέματα της εξουσίας.
Κατηγορούμαστε συνολικά ως οργάνωση Σ.Π.Φ. για τον εκρηκτικό μηχανισμό στην εφορία Κορυδαλλού, για το παγιδευμένο δέμα στο αστυνομικό τμήμα Ιτέας, για τον φάκελο, βόμβα στον ειδικό εφέτη ανακριτή, για απόπειρα απόδρασης, για κατοχή όπλων, εκρηκτικών ρουκετών με σκοπό την «διατάραξη» της κοινωνικής, οικονομικής πολιτικής ζωής της χώρας..
Για εμάς οι κατηγορίες αυτές είναι τίτλος τιμής… Είναι η απόδειξη ότι ακόμα και μέσα στην φυλακή δεν μάθαμε να ζούμε σαν σκλάβοι…
Αναλαμβάνουμε την πολιτική ευθύνη για την τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού στην εφορία Κορυδαλλού.
Ναι σκοπός μας ήταν να ανατινάξουμε το κτίριο της εφορίας. Για τους νόμους σας αυτό είναι έγκλημα. Για την πραγματική ζωή αυτό είναι μια πράξη ελευθερίας.
Μας κατηγορείτε για τρομοκράτες… όμως τρομοκρατία είναι το ειδοποιητήριο της εφορίας, τρομοκρατία είναι η φοροληστρική καταιγίδα που σπρώχνει τους ανθρώπους σε κοινωνική γενοκτονία. Τρομοκρατία είναι οι ουρές έξω απ’ την εφορία που ο κόσμος πληρώνει ένα κράτος νταβατζή για να μην του πάρουν το σπίτι και τον κλείσουν φυλακή.
Επιλέξαμε να τοποθετηθεί ο εκρηκτικός μηχανισμός νύχτα αφού είχαν προηγηθεί 2 προειδοποιητικά τηλεφωνήματα, το κτίριο ήταν άδειο και κανένας δεν θα κινδύνευε απ’ την γειτονιά. Όσο κι αν έγινε προσπάθεια εδώ απ’ τον εισαγγελέα να κατευθύνει τους μάρτυρες για να δημιουργήσει την αίσθηση ενός τυφλού χτυπήματος, την καλύτερη απάντηση την έδωσε ένας γείτονας που μένει απέναντι απ’ την εφορία και είχε έρθει ως μάρτυρας κατηγορίας. Όταν τον ρώτησα «πότε τρομοκρατηθήκατε περισσότερο απ’ την τοποθέτηση του εκρηκτικού μηχανισμού ή απ’ το ειδοποιητήριο της εφορίας;»χαμογέλασε και φεύγοντας απάντησε «απ’ την εφορία».
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την αποστολή παγιδευμένου δέματος βόμβα στο Α.Τ Ιτέας.
Ήταν τα αντίποινα για την οδύσσεια ενός αλβανού κρατούμενου, που αφού ξυλοκοπήθηκε στις φυλακές Μαλανδρίνου, βασανίστηκε στο Α.Τ Ιτέας, άφησε την τελευταία του πνοή στις φυλακές Νιγρίτας.
Η αποστολή του φακέλου βόμβα ήταν μια απόλυτα στοχευμένη πράξη, καθώς στην βία απαντάμε με βία…
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την αποστολή παγιδευμένου φακέλου στο σπίτι του ειδικού εφέτη ανακριτή Δ. Μόκκα.
Ήταν μια ελάχιστη επιστροφή της βίας που ασκείται καθημερινά στα δικαστήρια και στα ανακριτικά γραφεία που μοιράζουν τα χρόνια φυλακής σαν να είναι στραγάλια. Την ίδια στιγμή οι ίδιοι δικαστές απαλλάσσουν μεγαλοκαρχαρίες σαν τον Βγενόπουλο και τον Μπόμπολα, αποδεικνύοντας όχι μόνο πως η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, αλλά πως συμπεριφέρεται σαν πιστό σκυλί των αφεντικών τους. Επίσης ο Δ. Μόκκας είχε χειριστεί υποθέσεις της Σ.Π.Φ και μέσω δικαστικού πραξικοπήματος είχε επιμηκύνει την προφυλάκιση του αδερφού μου Γ. Τσάκαλου σε 40 μήνες από 18 μήνες που είναι το όριο.
Η οργάνωση ποτέ δεν ξεχνάει αυτούς που με απόφασεις γκιλοτίνα θέλησαν να την τελειώσουν. Το μόνο που έχουμε να προσθέσουμε είναι πως η επιλογή να χτυπήσουμε συμβολικά τον συγκεκριμένο δικαστή με μικρή ποσότητα εκρηκτικής ύλης, σήμερα πλέον μπαίνει στην διαδικασία της αυτοκριτικής. Από εδώ και πέρα η οργάνωση εγκαταλείπει τα συμβολικά χτυπήματα και θα χτυπάει με όλη την δύναμη πυρός της την δικαστική εξουσία που στραγγαλίζει την ελευθερία μας.
Τα χτυπήματα μας δεν θα είναι πλέον συμβολικά, αλλά πραγματικά, όσο πραγματικά είναι και τα χρόνια των ποινών που ρίχνουν οι δικαστές.
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τα όπλα τα εκρηκτικά και τις ρουκέτες που βρέθηκαν απ’ την αστυνομία.
Ο Malcom X είχε πει «όσοι μιλάνε για επανάσταση αλλά δεν χρησιμοποιούν βία, καλά θα κάνουν να διαγράψουν την λέξη επανάσταση από το λεξιλόγιο τους».
Γνωρίζουμε απ’ την πρώτη στιγμή ότι όλοι αυτοί που λεηλάτησαν την ζωή μας με τους νόμους, τις φυλακές, τα πλούτη τους δεν πρόκειται να μας χαρίσουν την ελευθέρια, επειδή απλά θα τους το ζητήσουμε ευγενικά. Όπως επέβαλαν την αδικία με την βία του στρατού και της αστυνομίας, ΜΟΝΟ με την αναρχική ένοπλη βία θα τους γκρεμίσουμε απ’ τους θρόνους τους.
Για όλους αυτούς που μας βλέπουν σαν τις ψείρες της γης, έχει έρθει η ώρα να μεταφέρουμε τον φόβο στις δίκες τους αυλές, στα δικά τους σπίτια.
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για το σχέδιο απόδρασηςαπ’ τις φυλακές Κορυδαλλού.
Η απόδραση απ’ τις φυλακές είναι η πιο μεγάλη κατάφασηστην ομορφιά της ελευθερίας. Η ελευθερία που διεκδικούμε δεν χωράει στα καλούπια των νόμων.
Δεν μας ενδιαφέρει η ελευθερία των προσκυνημένων.
Η απόδραση μας συνδέεται με την συνέχεια του αναρχικού αντάρτικου πόλης και της δράσης της Σ.Π.Φ.
Γιατί η πραγματική ελευθερία υπάρχει μόνο μέσα απ’ τον αγώνα για ελευθερία.
Κανονικά θα σταματάγαμε εδώ αυτήν την δήλωση.
Όμως όπως είναι χρέος για έναν αναρχικό επαναστάτη να αναλαμβάνει την ευθύνη για τις πράξεις του και να υπερασπίζεται την οργάνωση του, έτσι είναι και υποχρέωση του να μην σιωπά ούτε να αδιαφορεί για την αδικία και το ψέμα που έχει στήσει χορό πάνω σε άλλους ανθρώπους. Σήμερα δικάζονται εδώ άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με την Σ.Π.Φ. Αυτοί οι άνθρωποι πακεταρίστηκαν σε έναν φάκελο 187 Α με την ένδειξη «συμμετοχή και ένταξη στην Σ.Π.Φ με τις επιβαρυντικές διατάξεις».
Είναι ενδεικτικός ο τρόπος με τον οποίο στήθηκαν οι κατηγορίες εναντίον τους.
Αναφέρουμε ενδεικτικά απόσπασμα από το βούλευμα :
Το βούλευμα που κρατάει στην φυλακή αυτούς τους ανθρώπους με αυτές τις κατηγορίες.
ΑΡΙΘΜΟΣ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΟΣ 1810/2015
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΦΕΤΩΝ
«Επίσης θα φτιάξουν ένα μεγάλο καλάθι (βόμβα) όπου θα βάλουν 2-3 πυροκροτητές. Κατά την διάρκεια της απόδρασης θα υπάρχουν 4 τηλέφωνα σε ανοιχτή επικοινωνία».
Στην συνέχεια το βούλευμα αναφέρεται στις ομάδες της Απόδρασης και πως θα είναι ανεπτυγμένες …. π.χ. «Εσωτερικές ομάδες (δηλαδή ομάδες των φυλακισμένων)».
Είναι η περιγραφή της κατανομής των φυλακισμένων μελών της Σ.Π.Φ. Στην παράγραφο για την ομάδα των κατηγορουμένων που χαρακτηρίζεται ως «ομάδα κιγκλίδων» γράφει ανάμεσα στα ονόματα μας «Μάνος» σημειώνοντας σε παρένθεση «ΓΙΟΣΠΑΣ» με κεφαλαία γράμματα.
Μια μικρή επισήμανση για το μέγεθος του δικαστικού πραξικοπήματος.
Η απόδραση θα γινόταν αρχές Γενάρη του 2015. Όντως τα ονόματα που αναφέρονται είμαστε οι σύντροφοι που θα κάναμε την απόδραση. Όντως είχαμε χωριστεί σε ομάδες. Με μια διαφορά. Ο Μάνος Γιόσπας ούτε ήταν ποτέ μέλος της Σ.Π.Φ ούτε είχε σχέση με την απόδραση, ΑΛΛΑ το κυριώτερο, είχε αποφυλακιστεί από το 2010!!!!
Το βούλευμα που στερεί την ελευθερία σε τόσους ανθρώπους, αναφέρεται σε άτομο που περιγράφει ως κρατούμενο το οποίο όχι μόνο δεν έχει σχέση με την οργάνωση ή την απόδραση ΑΛΛΑ ούτε καν ήταν στη φυλακή. (προφανώς για να αποφευχθεί η γελοιοποίση των αστυνομικών κ δικαστικών αρχών η υπόθεση αποσιωπήθηκε και φυσικά το όνομα που υπάρχει στο βούλευμα δεν συγκαταλέγεται στις διώξεις)
Με αυτήν την «σοβαρότητα» συντάχθηκε αυτό το βούλευμα. Ούτε καν διάβασαν τα ονόματα. Ούτε καν είδαν την πρόταση του εισαγγελέα που είχε προτείνει απαλλαγή για την Α. Τσάκαλου και την Ε. Στατήρη γράφοντας «δεν προκύπτουν στοιχεία».
Απλά κάποιοι έβαλαν τις υπογραφές τους, λες και πρόκειται για εμπορεύματα προς αποθήκευση. Όμως πρόκειται για ανθρώπους που βρίσκονται στην φυλακή..
Κοιτάμε δίπλα μας και βλέπουμε ανθρώπους που κατηγορούνται για την οργάνωση και τους μισούς ούτε που τους έχουμε ξαναδεί..
Κοιτάμε ανθρώπους που «εν αγνοία» τους παρέδωσαν κάτι νόμιμο (όπως ρούχα) ή έκαναν μια εξυπηρέτηση (να μεταφέρουν με το αυτοκίνητο ένα νόμιμο άτομο όπως ήταν τότε η συντρόφισσα Α. Σπυροπούλου ή να βάλουν μπροστά ένα όχημα) που σήμερα κατηγορούνται για ένταξη και συμμετοχή στους Πυρήνες της Φωτιάς.
Με τον κοινό νου ποιος πιστεύει ότι μια οργάνωση, όπως η Σ.Π.Φ που λειτουργεί με συνωμοτικούς κανόνες, θα αποκάλυπτε ποτέ τις προθέσεις της σε ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με αυτήν.
Για ποιο λόγο να το κάνει αυτό ;
Ακόμα και σήμερα ένας πυρήνας της οργάνωσης αν χρειαστεί κάποιο όχημα ή μια διεύθυνση ενός στόχου, θεωρείτε ότι θα συστηθεί ως πυρήνας της Σ.Π.Φ;
Αυτή είναι η φύση μιας συνωμοτικής αντάρτικης οργάνωσης. Να κρατάει κρυφή την ταυτότητα της.
Όμως εκείνη την περίοδο που έγιναν οι συλλήψεις τα κανάλια διψούσαν για τρόμο και θέαμα. Χτίστηκε μια υπόθεση επικών διαστάσεων πάνω σε όπλα, αρκετά κιλά εκρηκτικά και ένα σχέδιο που δεν έγινε ποτέ… Μια υπόθεση που έπαιζε για 4 μήνες στα κεντρικά δελτία και στα πρωτοσέλιδα απαιτώντας περισσότερες ιστορίες αστυνομικού μυστηρίου και περισσότερες συλλήψεις προς ικανοποίηση της εξουσίας και του τηλεοπτικού κοινού…
Εμείς δεν είχαμε καν την δικογραφία κι όμως κομμάτια της και επιστολές μας είχαν ήδη πουληθεί και διαρρεύσει στα κανάλια, ενώ κάθε συλληφθέντας βαπτιζόταν ως δεξί χέρι της οργάνωσης.
Την ίδια στιγμή και ενώ το σενάριο έμπαζε από παντού, ήρθε το αποκορύφωμα με την σύλληψη της μητέρας μου Α. Τσάκαλου, της συζύγου του αδερφού μου Εύης Στατήρη και του αδερφού του συντρόφου Γ. Πολύδωρου, Χ. Πολύδωρου.
Να διευκρινίσω εδώ τα εξής :
Ναι είναι αλήθεια ότι όταν προέκυψε κάτι στο κρησφύγετο που διέμενε η συντρόφισσα Α. Σπυροπούλου ΕΓΩ της είπα να πάει προσωρινά στο σπίτι της μητέρας μου.
Ποτέ δεν θα πούλαγα τους συντρόφους μου αδιαφορώντας και εγκαταλείποντάς τους μόνους..Είμαι περήφανος για την μητέρα μου, που δεν μοιάζει με τον περισσότερο κόσμο. Που δεν κλειδώνεται μέσα στους φόβους και δεν οχυρώνεται μέσα στην αδιαφορία και στο κυρίαρχο δόγμα της εποχής μας « ο καθένας για την πάρτη του».
Είμαι περήφανος που άνοιξε την πόρτα της και φιλοξένησε την Αγγελική, όπως έκαναν παλιά στην γερμανική κατοχή οικογένειες που άνοιγαν τις πόρτες τους στους αντάρτες, ή στην πιο πρόσφατη ιστορία, στην χούντα που άνθρωποι απλοί, άνοιγαν τα διαμερίσματά τους και έκρυβαν φοιτητές μετά την εισβολή των τανκς στο Πολυτεχνείο.
Όπως είμαι περήφανος και για την Εύη Στατήρη που τόσα χρόνια στέκεται δίπλα στον αδερφό μου, χωρίς να λυγίσει ούτε μια στιγμή, ούτε ακόμα όταν την έκλεισαν στην φυλακή για αυτήν της την επιλογή.
Όπως είμαι περήφανος για τον Χρήστο Πολύδωρο για το σθένος που αντιμετώπισε την εκδίκηση της καταστολής, επειδή στέκεται δίπλα στον αδερφό του…
Από τον 12ο της Αντιτρομοκρατικής μέχρι τα ανακριτικά γραφεία της Λουκάρεως, οι εμπνευστές και σκηνοθέτες αυτής της παρωδίας ξέρουν την αλήθεια. Ξέρουν πως οι διώξεις των τριών συγγενών μας ήταν ένα κόλπο, ένας βρώμικος συναισθηματικός εκβιασμός εναντίον μας, για να καταθέσουμε τα όπλα. Γρήγορα όμως αντιλήφθηκαν ότι αυτό δεν πετυχαίνει. Έστησαν μια υπόθεση που θυμίζει την υπόθεση του Τζέρυ Κόνλον στην Αγγλία, στην οποία είναι βασισμένη η ταινία «Στο όνομα του πατρός». Μετά από 2 βομβιστικές επιθέσεις του IRA εναντίον παμπ που σύχναζαν Άγγλοι στρατιώτες και τον θάνατο πέντε από αυτούς, η εξουσία ήθελε αίμα για αντίποινα. Συλλαμβάνεται μια παρέα Ιρλανδών ανάμεσά τους και ο Τζέρυ Κόνλον ως οι βομβιστές του IRA. Παράλληλα συλλαμβάνουν τον πατέρα του, την θεία του και τα ξαδέρφια του, κατηγορώντας τους όλους για συμμετοχή στον IRA. Καταδικάζονται σε ισόβια και μακροχρόνιες ποινές. Λίγο καιρό αργότερα συλλαμβάνονται μαχητές του IRA οι οποίοι αναλαμβάνουν την ευθύνη για την βομβιστική επίθεση στις 2 παμπ. Παρόλα αυτά αποσιωπάται η κατάθεση των μελών του IRA. Μετά από 15 χρόνια φυλακής και ενώ έχει ήδη πεθάνει ο πατέρας του, έρχονται στο φως οι καταθέσεις των μαχητών του IRA και ο Τζον Κόνλον αποφυλακίζεται. Η υπόθεσή του θεωρείται το μεγαλύτερο δικαστικό φιάσκο στην ιστορία της Μ. Βρετανίας.
Έτσι και εδώ, ενώ οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές γνωρίζουν την αλήθεια για τους συγγενείς μας και τους υπόλοιπους κατηγορούμενους, δειλιάζουν να αποκαλύψουν το φιάσκο τους και ο ένας πετάει το μπαλάκι στον άλλο.
Δεν περιμένω βέβαια τίποτα καλύτερο από ανθρώπους που σε αυτό το δικαστήριο όπως ο εισαγγελέας αναρωτιούνται «μα είναι δυνατόν να υπάρξει κόσμος χωρίς φυλακές?» συμπληρώνοντας με κυνισμό «είναι σαν να λέμε ότι μπορείς να φτιάξεις ομελέτα δίχως να σπάσεις αυγά!!!».
Την καλύτερη απάντηση σε τέτοιες φασιστικές απόψεις είχε φροντίσει να δώσει πριν αρκετά χρόνια ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν Πωλ Σαρτρ όταν ρωτήθηκε για την έννοια της δικαιοσύνης. « Η δικαιοσύνη δεν μπορεί να θεμελιώνεται στον φόβο της τιμωρίας, στον φόβο της φυλακής. Η δικαιοσύνη είναι η κατάκτηση μιας συλλογικής συνείδησης και η ανάπτυξη σχέσεων αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων. Οι δικαστές και οι φυλακές δολοφονούν την δικαιοσύνη, δηλητηριάζοντάς την με τον φόβο. Η δικαιοσύνη θα υπάρξει μόνο σε έναν κόσμο χωρίς φυλακές και χωρίς δικαστές…»
Για έναν τέτοιο κόσμο αγωνιζόμαστε κι εμείς. Για έναν κόσμο χωρίς φυλακές, χωρίς δικαστές, χωρίς αστυνομία, χωρίς σύνορα…
Η εξουσία από την μεριά της με τις συλλήψεις και τις προφυλακίσεις των συγγενών μας αλλά και άλλων ανθρώπων που δεν έχουν καμία σχέση με την οργάνωση, θέλει να μας κάνει να υπογράψουμε την ληξιαρχική πράξη θανάτου του αγώνα μας. Έτσι κλείνει την μέγγενη του αντιτρομοκρατικού νόμου γύρω από αυτούς τους ανθρώπους για να σφίξει έναν γόρδιο δεσμό εκδίκησης εναντίον μας. Όμως οι γόρδιοι δεσμοί δεν λύνονται…κόβονται. Γνωρίζουμε ότι οι καταδίκες έχον παραγγελθεί ήδη πριν ξεκινήσει το δικαστήριο. Γνωρίζουμε πως για τους συγγενείς μας υπάρχουν ήδη έτοιμα κελιά στις φυλακές.
Και είναι αυτή η ώρα που έρχεσαι αντιμέτωπος με τις ενοχές σου… Γνωρίζεις πως εξαιτίας σου τα αγαπημένα σου πρόσωπα και άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με την αντάρτικη δράση θα πληρώσουν το τίμημα. Θα καταδικαστούν σε χρόνια φυλακής για κάτι που δεν έκαναν.
Σε αυτές τις στιγμές μου έρχεται στο νου η ιστορία του καλόγερου Φρέι Μπέττο στην μακρινή Βραζιλία… Τέλη της δεκαετίας του ’60 ο Φρέι Μπεττο είχε δημιουργήσει ένα δίκτυο στήριξης αντάρτικου πόλης από άλλους μοναχούς. Οι υπόλοιποι μοναχοί δεν γνώριζαν ποιους βοηθάνε. Γνώριζαν όμως ότι ήταν κατατρεγμένοι άνθρωποι που είχαν ανάγκη από καταφύγιο και βοήθεια. Κάποια στιγμή η στρατιωτική αστυνομία ανακάλυψε το δίκτυο αυτό. Συνέλαβε, βασάνισε, φυλάκισε και εκτέλεσε αρκετούς από αυτούς τους μοναχούς. Τότε ο Φρει Μπέττο βρέθηκε μπροστά σε ένα φοβερό δίλλημα, όπως ο ίδιος διατυπώνει στο βιβλίο του… « ήταν σωστό αυτό που έκανα ή όχι?» για να δώσει ο ίδιος την απάντηση «θρηνούσα για την φυλάκιση και τον θάνατο των φίλων μου, που ενώ δεν ήξεραν τίποτα βρέθηκαν στην φυλακή κι άλλοι εκτελέστηκαν. Όμως δεν μπορώ να νιώσω τύψεις. Ούτε ενοχές. Δεν μπορώ να νιώσω τύψεις και ενοχές για την αδικία και την βαναυσότητα του κράτους και της εξουσίας. Μπορώ όμως να νιώσω θυμό… Μπορώ να νιώσω οργή. Και στην μνήμη όλων αυτών που φυλακίσθηκαν και βασανίστηκαν μπορώ να δεσμευθώ ότι θα συνεχίσω να αγωνίζομαι μέχρι το τέλος».
Έτσι κι εμείς βλέποντας τόσους ανθρώπους να τους περιμένει η φυλακή για κάτι που δεν έκαναν νιώθουμε θλίψη, οργή και πόνο… Όμως δεσμευόμαστε ότι ούτε για μια στιγμή δεν θα εγκαταλείψουμε τον αγώνα, ούτε για μια στιγμή δεν θα προσκυνήσουμε το άδικο, ούτε για μια στιγμή δεν θα χαμηλώσουμε το κεφάλι… και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στην αδικία, στην καταπίεση και στην εξουσία…
Μέχρι την ελευθερία…
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς / Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης
Τσάκαλος Χρήστος
Πολύδωρος Γιώργος
Οικονομίδου Όλγα
Τσάκαλος Γεράσιμος