https://athens.indymedia.org/post/1586415/
από @
10/04/2018 12:11 μμ.
ΔΗΛΩΣΗ Βασίλη Δημακη
“Ο Βασιλιάς είναι Γυμνός. Σε περίπτωση που και σήμερα δεν υπάρξει απόφαση για μένα, στην 27η μέρα απεργίας πεινας και 5η μέρα απεργίας δίψας, με απώλεια σωματικού βάρους 18% (από 78.5 στα 64.5) και σάκχαρο στο 46, μιλάμε πια ανοιχτά για στοχευμένη εξόντωσή μου αριστερού προσήμου, λόγω της δράσης μου για τα δικαιώματα, την οποία ενορχηστρώνουν ευθύς εξαρχής, καθώς επιβεβαιώνεται και από τους σωφρονιστικούς κύκλους, πλέον, έως και στην οικογένειά μου, ο Ευτύχιος Φυτράκης και ο Παύλος Δουλάμης.
Οι ανωτέρω παρενέβησαν και στον Αρχιφύλακα της Φυλακής Πατρών, τον οποίον διαβεβαίωσαν δια του κ.Δουλάμη, προτού απορριφθεί το αίτημά μου για εκπαιδευτική άδεια, ότι δεν πρόκειται να πάρω το βραχιολάκι, με αποτέλεσμα να παροτρυνθώ επίμονα να κάνω αίτημα για να επιστρέψω στη Φυλακή Πατρών, απ’ όπου μετήχθην πρόσφατα στον Κορυδαλλό για να πηγαίνω στο Πανεπιστήμιό μου.
Η ύπουλη πίεση που δέχομαι να μην σπουδάσω τελικά, να απομακρυνθώ από το σωφρονισμό και την αξιοπρέπεια, είναι άνευ προηγουμένου.
Έχω καλέσει πολλάκις τον κ.Κοντονή, με αλλεπάλληλες ανοιχτές επιστολές διαμαρτυρίας για τις παθογένειες του σωφρονιστικού συστήματος και δη της εκπαίδευσης εντός του, να μας σώσει από την αγέλη των Γενικών Γραμματέων του και την επικίνδυνη ρεβανσιστική τακτική τους, που φτάνει να παρεμβαίνει έως και στα Συμβούλια που αποφασίζουν για τα δικαιώματά μου, επιβάλλοντάς τους την επιλεκτική αυθαιρεσία ως προς το πρόσωπό μου.
Σε πείσμα των συνεχών εμποδίων που μου έθετε κι εξακολουθεί σαδιστικά να μου θέτει το δήθεν σωφρονιστικό μας σύστημα και το δήθεν σεβόμενο τ’ ανθρώπινα δικαιώματα προσωπικό του, παραμένω συνεπής στις αρχές μου και συντονισμένος με την αξιοπρέπεια και τον αγώνα μου για ότι βαφτίσαμε εγγυημένο δικαίωμα και βάλαμε, εμείς οι πολίτες, πρόσωπα όπως οι εν λόγω να διασφαλίζουν.
Ο Ελληνικός λαός τους θεώρησε ελπίδα και τους τοποθέτησε στη διακυβέρνηση της χώρας, κι όχι υφαρπαγείς της ψήφου, των βιβλίων και της ελπίδας μας.
Μπορεί μέχρι αύριο να μην “τη βγάλω”, καθώς λεν οι γιατροί, παρακαλώντας με να βρέξω τα χείλη μου ή να πιω μια αμπουλα για το επικίνδυνα χαμηλό ζάκχαρό μου, ή να νοσηλευτώ σε νοσοκομείο με ορό, κάτι το οποίο αρνούμαι, αλλά δηλώνω αμετακίνητος σε οτιδήποτε δίκαιο διεκδικώ, έτοιμος ακόμα και να παραδώσω πνεύμα, γιατί οποιαδήποτε άλλη εκδοχή, όπως το να σταματήσω την απεργία και να υποχωρήσω, θα με ωθούσε στο να γίνω ξανά αυτό που με τόσο κόπο ετών κατάφερα ν’ αλλάξω και που δεν πρόκειται για κανένα λόγο να εξαναγκασθώ από το Κράτος να ξαναγίνω.
Κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σας επιστρέφω τον Έπαινο που μου απευθύνατε εγγράφως, διότι, σε συνδυασμό με τις ενέργειες του Υπουργείου σας που κατόπιν της απονομής του τον συνόδευσαν, είναι ξεκάθαρα προσχηματικός και με εμπαίζει.”