https://athens.indymedia.org/post/1594505/
Aπό Πόλα Ρούπα – Νίκος Μαζιώτης
4 Ιανουαρίου 2019
Μετά από μια μακρά περίοδο όπου το σύγχρονο κράτος, η αντιπροσωπευτική δημοκρατία και ο καπιταλισμός δυναστεύουν τους λαούς επιβάλλοντας την εξουσία τους ως μονόδρομο για τη συνύπαρξη των ανθρώπων και των κοινωνιών, η Επανάσταση στη Ροζάβα της Συρίας, η Επανάσταση της εποχής μας, φέρνει ξανά στο προσκήνιο της ιστορίας τον άλλο δρόμο για την κοινωνική οργάνωση, για τη συνύπαρξη των λαών και των ανθρώπων. Όχι αυτόν των διακρίσεων, των εξαιρέσεων, της ιεραρχίας, της ηγεμονίας των λίγων έναντι των πολλών. Όχι αυτόν της αδικίας, της φτώχειας και της περιθωριοποίησης που συνδέεται με το σύγχρονο σύστημα οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, Όχι αυτόν των εθνικών, φυλετικών, θρησκευτικών διχασμών και των πολέμων που βασίζεται το κράτος από ενάρξεως της ύπαρξής του έως σήμερα. Τον άλλον δρόμο της κοινωνικής Επανάστασης, όπου το κράτος απορρίπτεται μαζί με όλα τα δεινά που κουβαλά, όπου ο καπιταλισμός που συνυπάρχει με την εκμετάλλευση, το ανελέητο και χωρίς ίχνος ηθικών φραγμών κυνήγι του κέρδους απορρίπτεται επίσης, ως σύστημα – φορέας της αδικίας και της ανισότητας. Τον άλλον δρόμο όπου αποδεικνύει ότι η οργάνωση της κοινωνίας με την ειρηνική συνύπαρξη πολλών διαφορετικών εθνοτήτων επιτυγχάνεται με την ελευθερία και όχι την καταπίεση που είναι η αιτία όλων των δεινών της ανθρωπότητας. Και η ελευθερία αυτή διασφαλίζεται με την οργάνωση της κοινωνίας στη βάση του δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού. Σε αυτού του τύπου την κοινωνική οργάνωση, κράτος δεν υπάρχει. Οι αποφάσεις για την οργάνωση της κοινωνίας λαμβάνονται από τα κάτω, στις οριζόντιες δομές των λαϊκών Συνελεύσεων, των Συμβουλίων, στην οριζόντια δομή της Κομμούνας. Και ο συντονισμός όλων αυτών των κοινωνικών οργανώσεων γίνεται με την οργάνωσή τους σε συνομοσπονδία σε όλη την έκταση της απελευθερωμένης Ροζάβα. Στα χέρια της κοινωνικής βάσης βρίσκεται κάθε μορφής εξουσία: εκτελεστική, δικαστική, οικονομική, νομοθετική. Η στρατιωτική άμυνα της Ροζάβα αλλά και η εσωτερική ασφάλεια βρίσκεται στα χέρια των οργανώσεων της Επανάστασης. Ο περίφημος στρατός των Κούρδων YPG και, κυρίως, των Κουρδισσών της Ροζάβα στην Συρία, YPJ, που αντιμετώπισε αποτελεσματικά και εκκαθάρισε την περιοχή της βορειανατολικής Συρίας από το I.S, ο στρατός αυτός με τις γυναίκες μαχήτριες που πρόβαλαν και επαίνεσαν κατ’ επανάληψη τα ‘‘δυτικά’’ ΜΜΕ, είναι στρατός επαναστατικός που δεν συγκροτήθηκε μόνο για να πολεμήσει τζιχαντιστές, αλλά για να υπερασπιστεί πολεμώντας ένα επαναστατικό κοινωνικό εγχείρημα από κάθε απειλή. Να υπερασπιστεί και να προωθήσει μια κοινωνική Επανάσταση.
Φυσικά και κανένα από τα ΜΜΕ τόσο στην Ελλάδα όσο και αλλού, δεν θα έδινε αυτή την εικόνα προς τα έξω, ακόμα και αν την γνώριζαν, αφού το κοινωνικό εγχείρημα στη Ροζάβα της Συρίας συνιστά την έμπρακτη αμφισβήτηση του κυρίαρχου μοντέλου κοινωνικής- πολιτικής και οικονομικής οργάνωσης.
Ύστερα από εφτά σχεδόν χρόνια οπότε και ξεκίνησε η επανάσταση ενάντια στο καθεστώς Άσαντ απελευθερώνοντας τα εδάφη της βορειανατολικής Συρίας από το συριακό καθεστώς, ανακηρύσσοντας τον Δημοκρατικό Συνομοσπονδισμό και ύστερα από μακρές μάχες με τους ένοπλους τζιχαντιστές και το I.S, η επαναστατημένη Ροζάβα ήταν για χρόνια η πιο σταθερή, και ειρηνική περιοχή της εμπόλεμης Συρίας με τους διαφορετικούς λαούς, και τις διαφορετικές εθνότητες να συνυπάρχουν αρμονικά με βάση το μοντέλο αυτό της κοινωνικής οργάνωσης που αναγνωρίζει στην διαφορετικότητα και τον πολιτισμικό πλουραλισμό, τον πλούτο μιας κοινωνίας και όχι την αιτία των διχασμών, των διενέξεων και των πολέμων.
Οι ίδιοι οι επαναστατημένοι λαοί γράφουν στο Κοινωνικό Συμβόλαιο της Ροζάβα ‘‘ Για την ελευθερία και τον σεβασμό των πεποιθήσεων, εμείς, ως Κούρδοι /ισσες, Σύριοι/ιες (Ασσύριοι /ιες, Χαλδαίοι/ισσες και Αραμαίοι/ισσες), Τουρκομάνοι/ισσες και Τσετσένοι/ες, κάνουμε γνωστή αυτή την συνθήκη…. Οι περιοχές της δημοκρατικής – αυτόνομης Διοίκησης είναι ανοιχτές στη συμμετοχή όλων των εθνοτικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και εθνικών ομάδων μέσω της ενώσεώς τους και στη βάση της κατανόησης, της δημοκρατίας και του πλουραλισμού ’’.
Το κοινωνικό αυτό εγχείρημα στηρίχτηκε στην αναγνώριση του ‘‘άλλου’’, στην αποδοχή της διαφορετικότητας, στην πραγματική αλληλεγγύη και ανέδειξε πως μόνο το κράτος που είναι η αιτία και η πηγή της καταπίεσης και των ανισοτήτων ευθύνεται για τις όποιες κοινωνικές, εθνοτικές, θρησκευτικές συγκρούσεις.
Ανέδειξε πως οι αξίες της αλληλεγγύης, της ισότητας, της ελευθερίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, των ίσων δικαιωμάτων βρίσκουν το πραγματικό τους νόημα σε μια κοινωνική οργάνωση που βασίζεται σε οριζόντιες δομές και πως για το κράτος, για το αντιπροσωπευτικό σύστημα, για τον καπιταλισμό είναι έννοιες που χρησιμοποιούνται μόνο κατ’ επίφαση, έννοιες κενές περιεχομένου. Ανέδειξε πως η μόνη πραγματική δημοκρατία μπορεί να υπάρξει μόνο σε κοινωνίες ελεύθερες, χωρίς κράτος και καπιταλισμό. Πως η μόνη πραγματική δημοκρατία, είναι η άμεση δημοκρατία. Διέψευσε εμπράκτως όλους αυτούς που προβάλλουν το αντιπροσωπευτικό ψευτοδημοκρατικό πολιτικό σύστημα ως το μόνο κατάλληλο για την εποχή μας και την άμεση δημοκρατία ως παρωχημένο μοντέλο που αφορά σε πρωτόγονες και κλειστές κοινωνίες.
Όμως η ‘‘δημοκρατική’’ δύση ενώ επευφημεί τους Κούρδους μαχητές για την αυτοθυσία τους στον αγώνα ενάντια στο I.S, παράλληλα στραγγαλίζει με κάθε μέσο την Επανάσταση.
Η Ροζάβα βιώνει έναν μακροχρόνιο αποκλεισμό ο οποίος δεν προκαλείται μόνο από το κράτος της Τουρκίας και του Ιράκ. Ένα εμπάργκο που απαγορεύει τα πάντα στην Ροζάβα. Απαγορεύεται η εξαγωγή και εισαγωγή προϊόντων και τροφίμων, φαρμάκων, υπηρεσιών, η μετακίνηση ανθρώπων…
Η ‘‘διεθνής κοινότητα’’ των ‘‘δημοκρατικών’’ κυβερνήσεων δεν αναγνωρίζει, φυσικά, το Συνομοσπονδιακό μοντέλο που εφαρμόζεται στη Ροζάβα και αρνείται την ίδια την ύπαρξή του. Με την ‘‘αιτιολόγηση’’ της απουσίας κυβέρνησης σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα, δηλαδή, του συγκεντρωτικού μοντέλου της αντιπροσωπευτικής ‘‘δημοκρατίας’’ και μέσω του ασφυκτικού εμπάργκο που επιβάλλει στην περιοχή, συμβάλλει στον στραγγαλισμό της Επανάστασης. Η ‘‘δημοκρατική’’ δύση – με πρώτη δύναμη το αμερικάνικο κράτος –, έχει εξαπολύσει πολέμους ενάντια σε καθεστώτα με το πρόσχημα ότι είναι συγκεντρωτικά και αυταρχικά, έχει εξαπολύσει πολέμους με σημαία τη ‘‘δημοκρατία’’ και τώρα που μια περιοχή της Συρίας εφαρμόζει και υπερασπίζεται με αίμα και πρωτόγνωρη για τα δυτικά δεδομένα αυτοθυσία, την πραγματική δημοκρατία, την άμεση δημοκρατία, την πολεμούν μέσω της ‘‘μη αναγνώρισης της ύπαρξής της’’.
Ένας χρόνος έχει περάσει που ο τούρκικος στρατός ανενόχλητος από τα ‘‘δημοκρατικά’’ κράτη της δύσης, εξαπέλυσε την πολεμική επίθεση στο Αφρίν. Η αντίσταση των επαναστατικών στρατών της Βόρειας Συρίας YPG/YPJ ήταν μεγάλη. Όμως η πολεμική υπεροπλία του τουρκικού στρατού και η σφοδρότητα της επίθεσης, άφησε πίσω 2000 νεκρούς, μόνο στα πεδία των μαχών. Οι αιχμάλωτοι πολέμου και όσοι εκτελέστηκαν από τον τουρκικό στρατό δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτές τις απώλειες, ενώ οι εκτοπισμένοι από το Κομπάνι και το Αφρίν είναι χιλιάδες. Τώρα, ένα χρόνο μετά την τούρκικη εισβολή μεγάλο τμήμα του Αφρίν λυμαίνεται από τις διάφορες συμμορίες και τους τζιχαντιστές, καθώς η περίοδος της ηρεμίας και της αρμονικής συνύπαρξης την περίοδο που η Επανάσταση κυριαρχούσε στις περιοχές αυτές, δεν ισχύει μετά την εισβολή.
Για την ‘‘πολιτισμένη’’ και ‘‘δημοκρατική’’ Δύση, για την ‘‘διεθνή κοινότητα των ‘‘δημοκρατικών’’ κρατών που στηρίζουν δεσποτικά και δολοφονικά καθεστώτα όπως της Σαουδικής Αραβίας ενώ επιτίθενται σε άλλα ως ‘‘αυταρχικά’’ για την δια των όπλων προώθηση των ‘‘ιδεών της δημοκρατίας και της ελευθερίας’’, οι Κούρδοι μαχητές δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα αναλώσιμο πιόνι στη σκακιέρα των γεωπολιτικών ανταγωνισμών. Δεν έχει σημασία για τα ‘‘δημοκρατικά’’ κράτη της Δύσης, τα ευρωπαϊκά και το αμερικάνικο αν σκοτώνονται χιλιάδες άνθρωποι, αν εκτοπίζονται εκατομμύρια από τη γη τους. Στη Ροζάβα της Συρίας εκτυλίσσεται μια ακόμα πράξη στο μακροχρόνιο ‘‘έργο’’ της υποκρισίας, του ψέματος, της βίας, της τρομοκρατίας, της εκμετάλλευσης και της θυσίας των λαών που επιδίδονται από φύσεως τα κράτη της ‘‘πολιτισμένης’’, ‘‘ελεύθερης’’, ‘‘δημοκρατικής’’ Δύσης. Εκεί αναδεικνύονται όλα τα σάπια στοιχεία του Κράτους και της δολοφονικής του φύσης.
Η Ροζάβα και οι άνθρωποί της έχουν γίνει μέρος ενός τυχοδιωκτικού ‘‘παιχνιδιού’’ που εκτυλίσσεται τα τελευταία χρόνια στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Το τουρκικό κράτος εδώ και δεκαετίες υφίσταται την πίεση στο εσωτερικό του από τον αγώνα των Κούρδων για αυτονομία, και μια επανάσταση ήδη το απειλεί στα νοτιοδυτικά του σύνορα. Η πίεση αυτή λειτουργεί ιδιαίτερα αποσταθεροποιητικά για το τουρκικό κράτος αυτή την περίοδο που ‘‘συναντιούνται’’ τα αποτελέσματα ενός επίμονου κοινωνικού αγώνα με αυτά που αναδύει η παγκόσμια οικονομική κρίση. Το τουρκικό οικονομικό και πολιτικό καθεστώς κλονίζεται σφόδρα από την οικονομική κρίση στο εσωτερικό του, η οποία είναι απόρροια της διεθνούς οικονομικής κρίσης και των χειρισμών αντιμετώπισής της από τα καπιταλιστικά κέντρα, δηλαδή την παύση των πολιτικών ποσοτικής χαλάρωσης από τις κεντρικές τράπεζες, την αύξηση των επιτοκίων διατραπεζικού δανεισμού και την απόσυρση κεφαλαίων από περιοχές με υψηλό επενδυτικό ρίσκο που αυτή η πολιτική συνεπάγεται. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τα δομικά προβλήματα της τουρκικής οικονομίας, γίνονται η αιτία για μια σοβαρή περίοδο αποσταθεροποίησης που εισέρχεται το τουρκικό καθεστώς, την οποία επιχειρεί να αντιμετωπίσει με την επιθετική – πολεμική πολιτική εκτός συνόρων. Η επεκτατική πολιτική του στην ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο για τη συνεκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κύπρου και η αμφισβήτηση των ορίων εθνικής κυριαρχίας τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας, όπως και οι πολεμικές επιθέσεις εξόντωσης των Κούρδων στη Βόρεια Συρία, έχουν ως κοινή αφετηρία όσα προαναφέραμε.
Ανατολική Μεσόγειος, Συρία, Μέση Ανατολή βρίσκονται στη σκακιέρα των μεγάλων καπιταλιστικών δυνάμεων και των καθεστώτων στη Μέση Ανατολή, με το τουρκικό κράτος να επιχειρεί να καταλάβει κομβικό ρόλο είτε διεξάγοντας πόλεμο ενάντια στη βορειανατολική Συρία είτε απειλώντας με πόλεμο την Ελλάδα και την Κύπρο.
Η Επανάσταση στη Ροζάβα δεν έγινε με τη βοήθεια κάποιου κρατικού παράγοντα ούτε φυσικά, για να εξυπηρετήσει αλλότρια πολιτικά συμφέροντα. Αναδύθηκε από την ίδια την κοινωνική βάση και τις ανάγκες της ως ο ‘‘τρίτος δρόμος’’ στην ταραγμένη Συρία, μακριά και ενάντια στο καθεστώς Άσαντ, το ισλαμικό κράτος, αλλά και κάθε κράτος.
Και μπορεί οι στρατοί της Ροζάβα να προβλήθηκαν ως ‘‘συμμαχοι της Δύσης’’ στον αγώνα κατά του I.S, μπορεί ο αμερικανικός στρατός να συνέδραμε σε επιχειρήσεις τους μαχητές της Ροζάβα, όμως δεν έπαψαν ποτέ να τους αντιμετωπίζουν τόσο το αμερικανικό όσο και κάθε δυτικό κράτος ως αναλώσιμους για την εξυπηρέτηση των πάσης φύσεως συμφερόντων τους στην περιοχή και στην πολεμική σκακιέρα της Συρίας. Εξ’ άλλου την ίδια την Επανάσταση, την οποία έχει τυλίξει με ένα πέπλο σιωπής η δυτική προπαγάνδα, την επιβουλεύονται άπαντες. Για κάθε δυτικό κράτος είναι μια μεγάλη απειλή.
Τις ώρες που γράφεται αυτό το κείμενο, ο τουρκικός στρατός έχει ανακοινώσει ότι θα πραγματοποιήσει πολεμικές επιχειρήσεις στη Βόρεια Συρία ‘‘για την εκκαθάριση των τρομοκρατών των YPG/YPJ και PYD’’. Οι επαναστατικές ένοπλες δυνάμεις στην περιοχή έχουν δηλώσει πως είναι έτοιμες να πολεμήσουν τον τουρκικό στρατό και να περιφρουρήσουν την Επανάσταση και τους λαούς της περιοχής.
Η αμερικάνικη κυβέρνηση αποσύροντας τα στρατεύματά της, άφησε ανοιχτό το πεδίο για το τούρκικο καθεστώς και την πολεμική του μηχανή να ξεπαστρέψει τους Κούρδους ‘‘τρομο-
κράτες’’ και τις ‘‘τρομοκρατικές οργανώσεις’’ τους.
Ποιοι είναι άραγε ‘‘οι τελευταίοι θύλακες τρομοκρατών’’ που αναφερόταν το αμερικάνικο καθεστώς, για την εξόντωση των οποίων ‘‘εξουσιοδότησε’’ το τουρκικό κράτος να ‘‘διεκπεραιώσει’’, αφήνοντας ανοιχτό πεδίο στην Συρία για την τουρκική πολεμική επέλαση; Ένας οπλισμένος λαός σε μια περιοχή όπου εξελίσσονται ανταγωνισμοί και συγκρούσεις ξένων κρατικών δυνάμεων, είναι ‘‘σύμμαχος’’ στο βαθμό που εξυπηρετεί τα εκάστοτε – και πάντα με ημερομηνία λήξης – κρατικά συμφέροντα. Όσο για την επανάσταση, αυτή είναι μια κοινωνική κατάσταση ανεπιθύμητη, ακόμα και εφιαλτική για κάθε κράτος, για κάθε καθεστώς.
Κανένα κράτος της Δύσης δεν θέλει να δει το φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας να καταρρέει. Για παράδειγμα το γερμανικό κράτος, με τα σοβαρά οικονομικά συμφέροντα που έχει στην Τουρκία, καθώς πολλά μεγάλα γερμανικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έχουν κάνει επενδυτικά ανοίγματα στις τουρκικές τράπεζες και την τούρκικη οικονομία γενικότερα, έχει εξοπλίσει με πολεμικά συστήματα το τουρκικό κράτος και επ’ ουδενί δεν θέλει αυτό να αθετήσει τις όποιες δανειακές του υποχρεώσεις. Καθώς ο αμερικάνικος στρατός υποχώρησε από την Βόρεια Συρία και ενώ ετοιμάζεται να εισβάλει ο τούρκικος στρατός για να αιματοκυλήσει την περιοχή και να ξεπαστρέψει την Επανάσταση, οι λοιποί πολιτικοί παράγοντες μπαίνουν στο ‘‘παιχνίδι’’ στην περιοχή: Το καθεστώς Άσαντ, με τον ρώσικο στρατό, ο οποίος έχει ήδη στρατιωτικές βάσεις στην Συρία, το κράτος του Ισραήλ που την περίοδο αυτή έχει έρθει σε ρήξη με το καθεστώς Ερντογάν, το γαλλικό κράτος που διεκδικεί την παρουσία του στη μεταπολεμική Συρία, ενώ το Ιρανικό κράτος δεν αναμένεται να μείνει εκτός των εξελίξεων.
Απέναντι στο επικείμενο αιματοκύλισμα που θέλει να κάνει το τουρκικό κράτος στη Ροζάβα, η ‘‘Διεθνής Κοινότητα’’, όπως ήταν φυσικό, σιωπά. Μέσα από αυτό το άγριο γεωπολιτικό ‘‘παιχνίδι’’ της βίας, της τρομοκρατίας, του πολέμου που διεξάγουν τα κράτη δολοφονώντας λαούς, αναδεικνύεται για ακόμα μια φορά στην ανθρώπινη ιστορία πως το κράτος και το καπιταλιστικό σύστημα που χαρακτηρίζονται από τον απόλυτο αμοραλισμό, από χυδαιότητα και μισανθρωπισμό, είναι οι αιτίες των δεινών της ανθρωπότητας, ενώ η μακιαβελική, φασιστική φύση του κράτους μαζί με τη δολοφονική φύση του καπιταλιστικού συστήματος που σκοτώνει ανελέητα ανθρώπους στην αναζήτηση του κέρδους, συνιστούν τη μέγιστη απειλή για τους λαούς και την ελευθερία.
Μέσα σε μια εμπόλεμη περιοχή χωρίς ορατή στον ορίζοντα τη λήξη των συγκρούσεων, που ενδεχομένως να αποτελεί και το εφαλτήριο επέκτασης αυτών των διακρατικών ανταγωνισμών πέρα από τα συριακά σύνορα, γεγονός που η παγκόσμια οικονομική κρίση καθιστά όλο και πιο πιθανή προοπτική, η Επανάσταση των λαών της Ροζάβα μας δείχνει τον άλλο δρόμο, πέρα από τις συγκρούσεις, τις εθνικές διχόνοιες, τους κρατικούς και καπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, τους πολέμους και τις αιματοχυσίες των λαών στον βωμό κρατικών και καπιταλιστικών συμφερόντων. Η ίδια η ιστορία της Επανάστασης δείχνει τον δρόμο της ειρηνικής συνύπαρξης όλων των λαών και των πολιτισμών για την επίτευξη της οποίας συνιστά προϋπόθεση η κατάργηση του κράτους και του κεφαλαίου, η κατάργηση των φορέων των ανισοτήτων, των διακρίσεων, της διχόνοιας, των συγκρούσεων, των πολέμων. Και τα παραπάνω οφείλουμε να τα λάβουμε υπ’ όψιν μας στην Ελλάδα καθώς πληθαίνουν γύρω από την χώρα, οι εθνικιστικοί λεονταρισμοί και οι πολεμικές απειλές ενώ οι σπόροι του εθνικισμού στον τόπο μας έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται την ίδια στιγμή που η Ελλάδα, για μια ακόμα φορά στην ιστορία, γίνεται το ‘‘άλλο πιόνι’’ των μεγάλων δυνάμεων στο γεωπολιτικό παιχνίδι στην ευρύτερη περιοχή.
Το παράδειγμα της Ροζάβα, μας λέει πως η ειρήνη των λαών προϋποθέτει την αντιμετώπιση των παραγόντων που γεννούν τη βία και τους πολέμους: τα κράτη και τον καπιταλισμό.
Μας λέει επίσης, πως οι λαοί υπερασπίζονται με περισσότερη αποφασιστικότητα και γενναιότητα τα εδάφη τους όταν έχουν να υπερασπιστούν και μια ζωή που ορίζουν οι ίδιοι και όχι για να υπερασπιστούν συμφέροντα πολυεθνικών και πάσης φύσεως εξουσιαστών. Όταν έχουν να υπερασπιστούν την ελευθερία τους.
Η αποφασιστικότητα και η γενναιότητα των πολεμιστών και των αγωνιστριών στη Ροζάβα οφείλεται στην ίδια την Επανάσταση, κατακτήσεις της οποίας θέλουν να διαφυλάξουν απέναντι σε όποιον τις επιβουλεύεται.
Η Επανάσταση αυτή που γεννήθηκε από τα κάτω, από τις ανάγκες της ίδια της κοινωνικής βάσης για αυτοδιάθεση, για ελευθερία, για αληθινά δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες, έχει τις ρίζες της στον μακροχρόνιο αγώνα του κουρδικού λαού. Η προοπτική μιας κοινωνικής επανάστασης που θα προωθούσε και θα εφάρμοζε τον Δημοκρατικό Συνομοσπονδισμό είχε τεθεί ήδη αρκετά χρόνια πριν από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 ως ‘‘συζήτηση’’ στο εσωτερικό του κουρδικού κινήματος το οποίο και έκανε την πολιτική στροφή από τον στόχο της δημιουργίας ενός κουρδικού κράτους, στην ακρατική συνομοσπονδιακή κοινωνική οργάνωση με τη συμμετοχή όλων των λαών. Μια στροφή που βασίστηκε στη συνείδηση πως κάθε εθνικό κράτος – ακόμα και αυτό που οι ίδιοι προωθούσαν – θα ήταν αναπόφευκτα καταπιεστικό, ιεραρχικό, βίαιο. Η μακροχρόνια εμπειρία ένοπλου αγώνα του κουρδικού λαού στην Τουρκία υπήρξε πολύτιμη για την οργάνωση και την διεξαγωγή της Επανάστασης στη Ροζάβα, αφού οι Κούρδοι/ισσες στη Συρία δεν έχουν μόνο εθνοτική συγγένεια με αυτούς της Τουρκίας, αλλά και πολιτική, ενώ χιλιάδες είναι οι αγωνιστές που πέρασαν τα τουρκικά σύνορα για να συνδράμουν στο επαναστατικό εγχείρημα στη Βόρεια Συρία. Πολύτιμο συμπέρασμα από αυτή την ιστορία είναι πως ο ένοπλος αγώνας σε περιόδους… ‘‘άγουρες’’ για επαναστατικά εγχειρήματα, είναι πολύτιμος ως εμπειρία, είναι ένα ‘‘σχολείο’’ πολιτικό και στρατιωτικό για να διαμορφωθούν οι όροι διεξαγωγής μιας επανάστασης όταν οι αντικειμενικές συνθήκες δώσουν την ευκαιρία.
Η επανάσταση αυτή γεννήθηκε ως ο ‘‘τρίτος δρόμος’’ στην ταραγμένη Συρία, μακριά και ενάντια τόσο στο καθεστώς Άσαντ όσο και στο ισλαμικό κράτος, αλλά και κάθε κράτος, εφαρμόζοντας τις αρχές του Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού – της Άμεσης Δημοκρατίας – της γυναικείας απελευθέρωσης και της οικολογίας. Η έναρξή της έγινε στις 19 Ιουλίου του 2012 όταν οι YPG έθεσαν υπό τον έλεγχό τους την πόλη Κομπάνι και εκδίωξαν το καθεστώς Άσαντ από την περιοχή. Το δημοκρατικό κίνημα TEV– DEM αγκαλιάστηκε από τους λαούς της Ροζάβα και τα τρία καντόνια της, Κομπάνι, Αφρίν, Τζεζιρέ προσχώρησαν στο επαναστατικό εγχείρημα.
Κύτταρα της επαναστατημένης Ροζάβα είναι οι Κομμούνες όπου στην οριζόντια δομή τους και με την άμεση δημοκρατία λαμβάνονται οι αποφάσεις για την κοινωνική, πολιτική, οικονομική οργάνωση της κοινωνίας. Όπως λέει στο μανιφέστο του το TEV – DEM: ‘‘Οι κομμούνες είναι τα μικρότερα ενεργά κύτταρα σε μια κοινωνία. Πρακτικά σχηματίζονται εντός της κοινωνίας με χαρακτηριστικά τη γυναικεία ελευθερία, την οικολογία και την υιοθέτηση της άμεσης δημοκρατίας’’. Η επαναστατημένη Ροζάβα οργανώθηκε με τρόπο που διασφαλίζει τη διατήρηση της εξουσίας στην κοινωνική βάση.
Με ένα δίκτυο συμβουλίων και επιτροπών οργανώθηκε η άμυνα, η ασφάλεια, τα δικαστήρια, κάθε κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα. Το μοντέλο του Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού συνιστά το μεγαλύτερο έως σήμερα επίτευγμα πραγματικής πολιτικής και κοινωνικής προόδου για τις ανθρώπινες κοινωνίες.
Η Επανάσταση στη Ροζάβα είναι η Επανάσταση της εποχής μας. Πιστεύουμε πως οι αγωνιστές της θα την υπερασπιστούν με απαράμιλλο θάρρος απέναντι στις επιθέσεις του
τούρκικου κράτους, αλλά και κάθε άλλης πολεμικής εισβολής. Όμως αυτό που πιστεύουμε
επίσης, είναι ότι η Επανάσταση αυτή έχει ήδη νικήσει ιδεολογικά και πολιτικά τα σύγχρονα κράτη, τη σύγχρονη τυραννία. Το γεγονός ότι εκδηλώθηκε στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, της πιο εύφλεκτης τις τελευταίες δεκαετίες περιοχής στον πλανήτη όπου προβάλλεται από την κυρίαρχη προπαγάνδα ‘‘το ανέφικτο’’ της συνύπαρξης διαφορετικών εθνοτήτων, φυλών, θρησκειών χωρίς την παρουσία ισχυρής κρατικής δύναμης υποστηριζόμενης μάλιστα, από στρατούς των δυτικών κρατικών υπερδυνάμεων, αναδεικνύει πόσο μεγάλα ψέματα είναι τα ιδεολογήματα του μίσους μεταξύ των λαών όπως προπαγανδίζουν τα δυτικά κράτη. Ανέδειξε πως οι μόνοι υπεύθυνοι για το αιματοκύλισμα των λαών είναι τα ίδια τα κράτη, τόσο αυτά που κάνουν τις επεμβάσεις στην περιοχή για να επεκτείνουν την κυριαρχία τους στον πλανήτη και κυρίως, για να έχουν τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, όσο και οι τοπικές κυβερνήσεις που συγκροτούνται με την υποστήριξη των δυτικών κρατών προς αντικατάσταση παλιότερων, μη αρεστών στη Δύση καθεστώτων.
Ανέδειξε πως οι ‘‘πρωτόγονοι και οπισθοδρομικοί λαοί’’ της Μέσης Ανατολής που δεν μπορούν να ζήσουν και να συνυπάρξουν χωρίς κράτη και βία, είναι ένα ρατσιστικό ιδεολόγημα των δυτικών καθεστώτων, αφού οι λαοί της Ροζάβα δίνουν ένα παράδειγμα συνύπαρξης και κοινωνικής οργάνωσης που υπερβαίνει κατά πολύ σε πρόοδο τις ‘‘δημοκρατίες’’ της Δύσης.
Η Επανάσταση στην Ροζάβα που αναδύθηκε μέσα στην πιο εύφλεκτη, εμπόλεμη περιοχή με τις ‘‘ανυπέρβλητες διχόνοιες’’, τις ‘‘εθνοτικές και θρησξευτικές φυλετικές έριδες’’, με την γυναικεία καταπίεση και την πατριαρχία να θεωρούνται ως αδιαχώριστα χαρακτηριστικά των ‘‘οπισθοδρομικών λαών’’ της περιοχής, ήρθε να διαρρήξει όλα τα παραπάνω. Οι λαοί στην Ροζάβα συνυπάρχουν και αγωνίζονται πλάι – πλάι και συμμετέχουν στο επαναστατικό εγχείρημα της περιοχής απολαμβάνοντας τις πολιτικές, και κοινωνικές ελευθερίες που κανένας λαός στην ‘‘πολιτισμένη’’ Δύση δεν έχει. Όσο για τις γυναίκες, αυτές είναι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της Επανάστασης. Οργανωμένες με το δικό τους στρατό YPJ, με τις δικές τους οργανώσεις, συμμετέχοντας σε κάθε πολιτική, κοινωνική και οικονομική δομή, στέλνουν το δικό τους μήνυμα: Αφού σε μια περιοχή, όπου η πατριαρχία έχει τόσο βαθιές ρίζες, οι γυναίκες κατάφεραν να ανατρέψουν τις κυρίαρχες κοινωνικές – φυλετικές ανισότητες και να πρωταγωνιστούν σε μια Επανάσταση, όλα είναι δυνατά.
Η ελευθερία των γυναικών και η σύγκρουση με κάθε πατριαρχική – σεξιστική αντίληψη είναι μια ισότιμη διάσταση στην Επανάσταση στη Ροζάβα, καθώς η γυναικεία καταπίεση, όποια μορφή και αν έχει, συμπεριλαμβάνεται στα σοβαρά εμπόδια που απαγορεύουν σε μια κοινωνία να βρει την ελευθερία της, ενώ η κρατική κυριαρχία για τον επαναστατημένο κουρδικό λαό είναι αδιάσπαστα συνδεδεμένη – και ορθά – με την γυναικεία καταπίεση. Οι οπλισμένες μαχήτριες της Επανάστασης στη Ροζάβα δεν είναι μόνο μια εικόνα των νικηφόρων αγώνων ενάντια στο I.S. Είναι μια εικόνα για την δύναμη που μπορεί να πάρει μια κοινωνική Επανάσταση, αν είναι ταυτόχρονα και μια γυναικεία επανάσταση. Όπως λένε και οι αγωνιστές στην Ροζάβα: ‘‘Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, όπλισε τις γυναίκες. Αυτό είναι μια καλή αρχή’’.
Η Ροζάβα ανέδειξε την υποκρισία, το ψέμα, τον τυχοδιωκτισμό των ‘‘δημοκρατικών’’
κρατών. Ενώ το ΡΚΚ έχει χαρακτηριστεί ως ‘‘τρομοκρατική οργάνωση’’ από τα κράτη της Δύσης, τα ίδια τα κράτη μέσω των δυτικών ΜΜΕ εκθειάζουν τις ένοπλες επαναστατικές δυνάμεις στη Ροζάβα καθώς ‘‘καθαρίζουν’’ την περιοχή από το I.S. Και αφού ‘‘ολοκλήρωσαν την υπηρεσία τους’’ στην αυταρχική Δύση, τώρα η Δύση σιωπά ενώ ο Ερντογάν ανακηρύττει σε ‘‘τρομοκράτες’’ τους μαχητές, τις ένοπλες οργανώσεις YPG/YPJ καθώς και το PYD, το δημοκρατικό κόμμα, με δεδομένους όπως είπαμε τους δεσμούς και την συγγένεια του ΡΚΚ, με το PYD, τις YPG/YPJ και το επαναστατικό εγχείρημα στην Ροζάβα γενικότερα, αφού στην ουσία, η Επανάσταση αυτή συνιστά συνέχεια, επέκταση, εξέλιξη και του αγώνα του κουρδικού λαού στην Τουρκία. Η Επανάσταση αυτή έχει επίσης, αναδείξει πως η πραγματική δημοκρατία, τα δικαιώματα των ανθρώπων, η ισότητα, η αξιοπρέπεια, οι ίσες ευκαιρίες, η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας των ανθρώπων, η πραγματική ελευθερία καταχτιέται μέσω μιας επανάστασης που διασφαλίζει την ισότιμη συμμετοχή όλων στην οργάνωση της κοινωνίας και στην λήψη αποφάσεων. Έχει αναδείξει πως μια επανάσταση και μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας δεν απειλείται από τα μέσα λόγω της ‘‘έμφυτης τάσης του ανθρώπου στον ανταγωνισμό’’, λόγω της ‘‘αναπόφευκτης διχόνοιας στην συνύπαρξη διαφορετικών ανθρώπων και λαών’’, λόγω ‘‘του αναπόφευκτου των συγκρούσεων και των πολέμων χωρίς την ύπαρξη ενός συγκεντρωτικού εξουσιαστικού μηχανισμού, χωρίς την ύπαρξη κράτους’’. Αντιθέτως, έχει αναδείξει πως η ειρηνική συνύπαρξη των λαών, των διαφορετικών εθνοτικών ομάδων, πολιτισμών προϋποθέτει την απουσία κράτους που είναι ο ιστορικός φορέας της αδικίας, του διχασμού, του μίσους, των συγκρούσεων και των πολέμων. Προϋποθέτει την οργάνωση της κοινωνίας στην βάση του αλληλοσεβασμού και της ίσης συμμετοχής όλων, στην βάση της ελευθερίας και του αποκλεισμού των διαχωρισμών και των διακρίσεων. Έχει αναδείξει πως η ειρήνη μεταξύ των λαών όχι μόνο δεν είναι επίτευγμα ενός ισχυρού κράτους, αλλά αυτό είναι η αιτία και η πηγή των πολέμων. Η ειρηνική συνύπαρξη των λαών θα είναι επίτευγμα μόνο μιας κοινωνικής Επανάστασης που θα επιτρέψει στην κοινωνία να δομηθεί στη βάση του κοινωνικού, πολιτισμικού, εθνοτικού πλουραλισμού, στη βάση της ισότιμης συνύπαρξης και συμμετοχής σε κάθε πτυχή της κοινωνικής οργάνωσης. Η Ροζάβα έχει αναδείξει πως μια κοινωνική Επανάσταση απειλείται μόνο από τα κράτη που θα της επιτεθούν, αφού αντιπροσωπεύει αυτό που δεν θέλουν να υπάρχει, αφού υπονομεύει αυτό που δεν θέλουν να υπάρχει, αφού υπονομεύει την δική τους ύπαρξη. Αντιπροσωπεύει την ελευθερία των ανθρώπων, την ελευθερία των λαών.
Η Επανάσταση στη Ροζάβα είναι η Επανάσταση της εποχής μας και διέψευσε κάθε ιδεολόγημα που θέλει να ανάγει τις επαναστάσεις στο μακρινό παρελθόν της ανθρώπινης ιστορίας, το οποίο έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Ως προς τα επιτεύγματα και τα προτάγματά της είναι μια οικουμενική Επανάσταση. Οφείλουμε με κάθε τρόπο να την στηρίξουμε. Είναι χρέος όλων των αγωνιζόμενων ανθρώπων σε κάθε χώρα, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Είναι χρέος όλων μας.
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΡΟΖΑΒΑ
Πόλα Ρούπα – Νίκος Μαζιώτης
μέλη του Επαναστατικού Αγώνα