https://athens.indymedia.org/post/1600570/
Συγκέντρωση-Μικροφωνική στην πλατεία Αγιού Παντελεήμονα
από Συνέλευση καταλήψεων, συλλογικοτήτων, διεθνιστών/τριών, μεταναστών-προσφύγων, αλληλέγγυων
22/10/2019 12:12 πμ.
Στις 25 Οκτωβρίου, ημέρα Παρασκευή, 17:00, στην πλατεία του αγίου Παντελεήμονα, καλούμε σε συγκέντρωση-μικροφωνική σε αλληλεγγύη με τους μετανάστες και τις μετανάστριες, με τους χώρους αγώνα, ενάντια σε κράτος και καπιταλιστική ανάπτυξη. Στην μικροφωνική θα μοιραστούν κείμενα σε ελληνικά, αγγλικά, φαρσί, αραβικά και γαλλικά τα οποία θα καλούν στην πορεία στις 2 Νοεμβρίου στην πλατεία Βικτωρίας, 12:00
Στις 25 Οκτωβρίου, ημέρα Παρασκευή, 17:00, στην πλατεία του αγίου Παντελεήμονα, καλούμε σε συγκέντρωση-μικροφωνική σε αλληλεγγύη με τους μετανάστες και τις μετανάστριες, με τους χώρους αγώνα, ενάντια σε κράτος και καπιταλιστική ανάπτυξη. Στην μικροφωνική θα μοιραστούν κείμενα σε ελληνικά, αγγλικά, φαρσί, αραβικά και γαλλικά τα οποία θα καλούν στην πορεία στις 2 Νοεμβρίου στην πλατεία Βικτωρίας, 12:00
Το κείμενο που θα μοιραστεί
ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ
Αν είσαι μετανάστης/ρια στην Ελλάδα μάλλον γνωρίζεις ήδη αρκετά καλά το πόσο δύσκολη είναι η ζωή σε αυτήν την χώρα για όσους δεν έχουν γεννηθεί εδώ. Γνωρίζεις πως έστω και για να φτάσει κάποιος/οια μέχρι τα Ευρωπαϊκά σύνορα -και να δραπετεύσει από την φτώχεια και τον πόλεμο που έχει στηθεί σε Ασία και Αφρική από μικρά και μεγάλα αφεντικά- πρέπει να διακινδυνεύσει την ίδια του/της την ζωή. Και πως όσοι και όσες βρέθηκαν τελικά στην Ευρώπη δεν αντιμετωπίζονται από το κράτος και τις κυβερνήσεις του σαν άνθρωποι με ανάγκες αλλά βρίσκονται στοιβαγμένοι/ες σε στρατόπεδα και φυλακές, χωρίς τροφή, φάρμακα, θέρμανση, εκπαίδευση και ελευθερία να πάνε όπου οι ίδιοι/ες επιθυμούν.
Ακόμα όμως και όσοι/ες μετανάστες/ριες καταφέρνουν να βγουν από τα στρατόπεδα και τις φυλακές ζουν σε ένα καθεστώς φόβου. Ανησυχούν μονίμως για τα χαρτιά τους, δεν γνωρίζουν πότε η αστυνομία θα τους σταματήσει στο δρόμο για έλεγχο -και ίσως ξυλοδαρμό, σύλληψη και απέλαση. Όταν καταφέρνουν να βρουν δουλειά κάνουν τις πιο δύσκολες εργασίες χωρίς ασφάλιση και για πολύ λιγότερα χρήματα από ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι. Συχνά έρχονται αντιμέτωποι με τις δολοφονικές διαθέσεις των φασιστών και ρατσιστών. Τα παιδιά τους δεν αντιμετωπίζονται ως ίσα με τα άλλα παιδιά στο σχολείο. Δεν έχουν καμία ασφάλεια και καμία ελευθερία όπως κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να έχει.
Οι πολιτικές του κράτους, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και γενικότερα όλων των καπιταλιστικά ανεπτυγμένων κρατών, που εφαρμόζονται εναντίον των μεταναστών/ριων είναι κομμάτι της γενικότερης επίθεσης που δέχονται όλοι όσοι/ ανήκουν στις τάξεις των καταπιεσμένων της κοινωνίας. Γιατί ακόμα και αυτοί/ες που έχουν γεννηθεί εδώ -ή βρίσκονται σε αυτή τη χώρα πολλά χρόνια- βιώνουν μια ολοένα και πιο ασφυκτική πραγματικότητα. Δυσκολεύονται να επιβιώσουν αξιοπρεπώς μέσα στις συνθήκες που «προσφέρουν» σήμερα τα αφεντικά και το κράτος. Η εργασία τους πληρώνεται κάθε μέρα και λιγότερο, τα ακριβά ενοίκια των σπιτιών τους διώχνουν από τις γειτονιές τους ενώ αντιμετωπίζουν και αυτοί/ες συνέχεια την αστυνομία απέναντί τους όταν προσπαθούν να αυτό-οργανωθούν για να επιδιώξουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και περισσότερες ελευθερίες. Αισθάνονται όλο και περισσότερο πως δεν μπορούν να έχουν κανέναν έλεγχο πάνω στην ζωή τους.
Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, συνεχίζοντας το έργο της προηγούμενης κυβέρνησης Σύριζα, αποφάσισε να κλείσει βίαια στην γειτονιά των Εξαρχείων πολλά κτίρια στα οποία έμεναν κυρίως μετανάστες/ριες. Αν και τα συγκεκριμένα κτίρια ήταν για χρόνια άδεια και δεν χρησίμευαν σε κανέναν, το κράτος με τους μπάτσους του τα εκκένωσε, κρίνοντας πως όσοι και όσες θέλησαν να οργανωθούν, να αγωνιστούν και να λύσουν συντροφικά το πρόβλημα της στέγασής τους είναι απειλή για την «εθνική ασφάλεια» αλλά και για τα αφεντικά. Οδήγησαν τους κατοίκους τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές και έδιωξαν τα παιδιά τους από τα σχολεία της περιοχής. Για να μην ξαναμπούν άνθρωποι σε αυτά τα σπίτια έχουν γεμίσει όλους τους δρόμους της γειτονιάς με οπλισμένους αστυνομικούς προσπαθώντας να εκφοβίσουν τόσο τους ντόπιους/ες όσο και όσους/ες μετανάστες/ριες ζουν ακόμα στην περιοχή.
Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας, εργαζόμενοι, άνεργοι, ντόπιοι, μετανάστες/ριες από όλες τις χώρες, με χαρτιά ή χωρίς χαρτιά. Θέλουμε να σταματήσουμε την επιθετική στρατηγική του κράτους εναντίον μας. Να οργανωθούμε και να δράσουμε, έξω από πολιτικά κόμματα και κάθε είδους συμφέροντα. Να υπερασπιστούμε τις καταλήψεις και όλα τα μέρη όπου οι άνθρωποι συναντιούνται, βρίσκουν συλλογικές λύσεις για τα προβλήματά τους και αγωνίζονται. Να βάλουμε ένα φρένο στην καταστολή προτού όλες οι γειτονιές γεμίσουν με στρατό και αστυνομία. Οι μετανάστες/ριες που βρίσκονται έγκλειστοι σε φρικτά στρατόπεδα όπως η Μόρια η Σάμος και η Αμυγδαλέζα ήδη εξεγείρονται. Σε αυτούς τους αγώνες θα μας βρουν στο πλευρό τους. Η απάντηση σε όλα όσα συμβαίνουν πρέπει να δοθεί από όλους και όλες μας συλλογικά γιατί μόνο έτσι μπορούμε να πάψουμε να φοβόμαστε και να πάρουμε την δύναμη στα χέρια μας, μόνο έτσι μπορούμε να αντισταθούμε.
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ, ΣΕ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
synsquat@riseup.net
QUAND ON EST MIGRANT, LA GRÈCE, L’EUROPE, C’EST ÇA:
Si tu es migrant.e en Grèce tu sais déjà probablement à quel point la vie dans ce pays est difficile pour celles et ceux qui ne sont pas né.e.s ici. Tu sais que pour arriver aux frontières européennes – et échapper à la pauvreté et à la guerre établies en Asie et en Afrique par les petits et les grands patrons – il faut mettre en danger sa propre vie. Et que celles et ceux qui parviennent jusqu’en Europe ne sont pas traité.e.s par le pouvoir et ses gouvernements comme des personnes dans le besoin et sont à la place incarcéré.e.s dans des camps et des prisons, sans nourriture, médicaments, chauffage, éducation et liberté de circuler.
Celles et ceux qui réussisent à sortir des camps et des prisons vivent dans la peur. Ils s’inquiètent constamment pour leurs papiers, sans savoir quand la police va les arrêter dans la rue pour un contrôle – voire un passage à tabac, une arrestation ou une déportation. Celles et ceux qui trouvent du travail exercent les emplois les plus difficiles sans assurance et pour bien moins d’argent que les autres. Ils sont souvent confrontés aux humeurs meurtrières des fascistes et des racistes. Leurs enfants ne sont pas traités à égalité avec les autres enfants à l’école. Ils n’ont pas la sécurité et les droits que chaque être humain devrait avoir.
Les mesures étatiques – de tout Etat capitaliste – qui concernent les migrants rentrent dans le cadre plus générale d’une stratégie qui vise à s’en prendre à toutes celles et ceux qui font partie des classes oppréssées. Même celles et ceux qui sont né.e.s ici – ou qui sont dans ce pays depuis des années – vivent une réalité de plus en plus asphyxiante. Ils éprouvent des difficultés à vivre dignement dans les conditions qui leur sont «proposées». Leur travail est de moins en moins bien payé, le prix élevé des loyers les chassent de leurs quartiers, et ils trouvent sans cesse la police face à eux lorsqu’ils essayent de s’auto-organiser pour obtenir des meilleurs conditions de vies et plus de libertés. Ils ont de plus en plus le sentiment de ne pas avoir le contrôle de leurs vies.
Ces derniers temps, le gouvernement de Nea Democratia, dans la continuité du gouvernement précédent Syriza, a décidé de fermer violemment plusieurs squats où vivaient principalement des migrants, dans le quartier d’Exarcheia. Bien que ces bâtiments étaient vides depuis des années et n’étaient utilisés par personne, le pouvoir et ses flics les ont évacués, jugeant que celles et ceux qui voulaient s’organiser, lutter et résoudre collectivement leur problème de logement représentaient une menace pour la «sécurité nationale» ainsi que pour les patrons. Ils ont transférés leurs résidents dans des camps de concentration et des prisons et ils ont expulsés leurs enfants des écoles du quartier. Pour empêcher que les gens retournent dans ces maisons, ils ont remplis les rues du quartier de policiers armés afin d’intimider aussi bien les locaux que les migrants vivant encore dans cette zone.
Nous faisons tous face aux mêmes obstacles, que l’on soit travaill.eur.euse.s, chôm.eur.euse.s, loc.aux.ale.s, migrant.e.s de tous pays, avec ou sans papier. Nous voulons mettre un terme aux aggressions de l’Etat à notre encontre à tous. Nous voulons nous organiser et agir, en dehors des réseaux de partis politiques et de tout autre type de profit. Nous voulons soutenir les squats et tous les lieux où les gens se rencontrent et trouvent des solutions collectives à leurs problèmes et luttent. Nous voulons mettre un terme à l’oppression avant que toute la ville ne soit envahie par l’armée et la police. Les migrant.e.s qui sont enfermé.e.s dans les horribles camps de concentration comme ceux de Moria ou de Samos se revoltent déjà. Dans ces combats ils nous trouverons à leur coté. La réponse à ce qui se passe doit être donnée par nous tou.te.s parce que c’est le seul moyen d’arrêter la peur et de prendre le pouvoir; uniquement ainsi nous pouvons resister.
NOUS TENONS BON ENSEMBLE, NOUS NOUS BATTONS ENSEMBLE
CONTRE LA DEVALUATION DE NOS VIES
LUTTE COMMUNE SANS DIVISION NATIONALE
CONTRE L’ETAT ET LES PATRONS
MANIFESTATION SAMEDI 2 NOVEMBRE A 12H00, PLACE VICTORIA
Notre assemblée se réunit tous les mardi et les vendredis à l’école politechnique (POLITECHNIO) Bâtiment Gini à 19h00
Nous contacter: synsquat@riseup.net
IF YOU ARE A MIGRANT: THIS IS GREECE, THIS IS EUROPE
If you are a migrant in Greece you probably know quite well already how difficult life is in this country for those not born here. You know that even if one reaches the borders of Europe – and escapes the poverty and war stoked in Asia and Africa by small and large bosses – one must risk his or her own life. You also know already that those who do eventually find themselves in Europe are not treated by the state and its governments as people in need, but rather are stacked into camps and prisons, without food, medicine, heating, education, and the freedom to go where they want.
But even those who manage to avoid or leave the camps and prisons are living in a state of fear. They worry constantly about their papers, and do not know when the police might stop them on the street to search them – and possibly beat, arrest, and deport them. When they manage to find work they perform the most difficult jobs without insurance and for far less money than other people. They are often confronted with the murderous sentiments of fascists and racists. Their children are not treated as equal to other children in school. They have no security and none of the rights that every living being should have.
The policies of the state – of all capitalistic states – as exercised against migrants are part of the more general attack against all those belonging to the oppressed classes. Because even those born here -or who have been in this country for many years – are experiencing an increasingly suffocating reality. They find it difficult to survive in the conditions that bosses and the state are “offering.” They are paid less and less every day for their work, expensive rents drive them away from their neighborhoods, and they are continuously confronted by police whenever they attempt to self-organize in an effort to pursue better living conditions and more freedoms. They feel increasingly that they have no control over their lives.
Recently, the New Democracy government, continuing the work of the previous Syriza government, decided to forcibly close many buildings in the neighborhood of Exarcheia in which mainly migrants lived. Although the buildings were vacant for years and had been serving no one, the state with its cops evicted them, judging that anyone who wanted to organize, fight, and solve his or her housing problem was a threat to “national security” and to the bosses. They transferred the residents to concentration camps and prisons, and expelled their children from schools in the area. In order to prevent people from returning to these homes, they have filled all the streets of the neighborhood with armed policemen trying to intimidate both locals and immigrants still living in the area. We all face the same obstacles, as workers, unemployed, locals, and migrants from all countries, with or without papers. We want to put an end to the aggressive strategies of the state aimed against us all. We want to organize and act outside of the channels of political parties and vested interests. We want to defend squats and all the places where people meet, find collective solutions to their problems, and fight. We want to put an end to the repression before all the neighborhoods are filled with police and military. Migrants who are locked up in horrible camps such as Moria, Samos, and Amygdaleza are already revolting. In these fights they will find us by their side. The answer to all that is happening must be given by all of us collectively, as only in this way can we halt the fear and take power into our own hands, only in this way can we resist.
TOGETHER WE RISE TOGETHER WE FIGHT
AGAINST THE DEVALUATION OF OUR LIVES
COMMON STRUGGLES WITHOUT NATIONAL DIVISION AGAINST STATE AND BOSSES
DEMONSTRATION SATURDAY, NOVEMBER 2, AT 12.00, VICTORIA SQUARE
Meetings of our assembly every Tuesday and Friday at technical university (POLITECHNIO) Gini building at 19.00
Contact at: synsquat@riseup.net
