https://athens.indymedia.org/post/1613490/
08/07/2021 10:14 πμ.
ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ
Πολιτική Τοποθέτηση του Νίκου Μαζιώτη στο εφετείο της 5ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα στις 17.5.2021(απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο)
Νίκος Μαζιώτης: Κε πρόεδρε επειδή ρωτήσατε πριν για το αν θα έχουμε μάρτυρες, όχι, δεν θα έχουμε μάρτυρες. Θα ‘‘απολογηθώ’’ σήμερα εγώ πρώτος και στη συνέχεια, τις επόμενες ημέρες δηλαδή, θα φύγω για Δομοκό. Δεν θα παραμείνω άλλο στον Κορυδαλλό και στις επόμενες συνεδριάσεις δεν θα παραβρεθώ, θα φύγω. Θα ‘‘απολογηθώ’’ και θα φύγω.
Θα μιλήσω κυρίως πολιτικά. Για τις κατηγορίες θα πω κάποια λίγα πράγματα στο τέλος, για την ηθική αυτουργία γιατί είναι η κατηγορία που έχω εγώ. Δεδομένου όμως ότι από τη δικιά μας την πλευρά είναι η 5η δίκη εναντίον της οργάνωσής μας, του Επαναστατικού Αγώνα, και επειδή εμείς είμαστε πολιτικά υποκείμενα και είναι πολιτική η οργάνωσή μας, θα μιλήσω για το πλαίσιο πάνω στο οποίο εντάσσεται η απόπειρα αεροπειρατείας που έκανε η συντρόφισσα Ρούπα για να απελευθερώσει εμένα και άλλους από τις φυλακές Κορυδαλλού.
Εγώ είμαι μέλος του Επαναστατικού Αγώνα από το 2003 από τότε που ιδρύθηκε. Είχα συλληφθεί το 2010, μετά τη συμπλοκή της Δάφνης όπου σκοτώθηκε ένα μέλος της οργάνωσής μας, ο Λάμπρος Φούντας σε συμπλοκή με αστυνομικούς, για να γίνει μια ενέργεια εναντίον του α΄ μνημονίου. Ένα μήνα μετά από αυτή τη συμπλοκή συλληφθήκαμε και αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής μας στην οργάνωση, ότι ναι εμείς, εγώ και η Ρούπα είμαστε μέλη του Επαναστατικού Αγώνα και υπερασπιζόμαστε ό, τι είχε κάνει μέχρι τότε ο Επαναστατικός Αγώνας. Είχε κάνει μέχρι τότε, 16 ενέργειες. Συνολικά έχω καταδικαστεί για όλες τις επιθέσεις του Επαναστατικού Αγώνα, για 18 ενέργειες αντάρτικου πόλης συν 2 απαλλοτριώσεις τραπεζών τις οποίες τις έχω υπερασπιστεί σε ένα από τα δικαστήρια της οργάνωσής μας. Έχω καταδικαστεί με βάση όχι ότι βρέθηκαν στοιχεία ότι συμμετείχαμε σε κάποιες ενέργειες –γιατί ποτέ δεν δώσαμε στοιχεία πού συμμετείχαμε– έχω καταδικαστεί, έχουμε καταδικαστεί με τη συντρόφισσα Ρούπα μόνο και μόνο γιατί είπαμε ναι, είμαστε μέλη του Επαναστατικού Αγώνα και υπερασπιζόμαστε όλες τις ενέργειές του. Αυτό και μόνο καταδεικνύει ότι ο αντιτρομοκρατικός είναι ένας πολιτικός νόμος. Και διώκει ένοπλες πολιτικές οργανώσεις.
Έχω καταδικαστεί σε 137 χρόνια, 20 κατά συγχώνευση. Δεν έχει για μένα ποινικό διακύβευμα αυτή η δίκη, 20 χρόνια ούτως ή άλλως θα μείνουν, αλλά είναι μια ευκαιρία να ξαναπούμε, να ξαναπώ και εγώ κάποια πράγματα και να υπερασπιστώ πολιτικά την οργάνωσή μου και όλες τις ενέργειες που έχει κάνει. Και την απόπειρα απόδρασης φυσικά που είναι η παρούσα υπόθεση, η κύρια υπόθεση αυτής της δίκης, και προς τιμήν της συντρόφισσας Ρούπα που έκανε την ενέργεια αυτή. Πριν την συγχώνευση αυτή είχαμε καταδικαστεί και οι δύο σε ισόβια κάθειρξη για την προτελευταία ενέργεια της οργάνωσης, την επίθεση στους δύο από τους τρείς θεσμούς που έχουν επιβάλλει τα μνημόνια. Την επίθεση με παγιδευμένο αυτοκίνητο με 75 κιλά εκρηκτικά στο κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδας στην οδό Αμερικής 3 στο Σύνταγμα που είναι παράρτημα της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας και όπου στο ίδιο κτίριο βρισκόταν και το γραφείο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα. Γι’ αυτήν την επίθεση είχαμε καταδικαστεί σε ισόβια με έναν χουντικό νόμο του 1969. Καταδικαστήκαμε σε ισόβια για επίθεση μάλιστα χωρίς τραυματισμούς, όχι αιματηρή, με προειδοποίηση, με δύο προειδοποιητικά τηλεφωνήματα. Ο χουντικός νόμος με τον οποίο καταδικαστήκαμε φτιάχτηκε για να αντιμετωπίσει την τότε (δυναμική) αντίσταση κατά της χούντας των συνταγματαρχών. Αυτός ο νόμος έμεινε μέχρι την αναθεώρηση του Π.Κ το 2019 πριν 2 χρόνια.
Να ξεκαθαρίσω αρχικά ότι εγώ –εμείς γενικά εμμένουμε– στις επιλογές αγώνα μας. Εμμένουμε σε αυτά που έχουμε κάνει, εμμένουμε στη συμμετοχή μας, εμμένουμε στις πράξεις, τις ενέργειες του Επαναστατικού Αγώνα τις οποίες υπερασπιζόμαστε. Εγώ θεωρώ ότι εσείς είστε παράνομοι και όχι εμείς. Εσείς έχετε σαν κρατικός μηχανισμός διαπράξει παρανομίες εναντίον του ελληνικού λαού και όχι εμείς. Και μάλιστα, έχετε διαπράξει παρανομίες καταπατώντας τους ίδιους τους νόμους που υποτίθεται… ότι υπερασπίζεστε με βάση το ίδιο το Σύνταγμα. Και θα αναφερθώ στα μνημόνια γιατί αν πετύχαινε η απόπειρα απόδρασης του 2016 –η οποία είναι η κύρια υπόθεση αυτής της δίκης–, εμείς θα συνεχίζαμε τη δράση μας όπως ευθαρσώς το έχουμε πει και στα προηγούμενα δικαστήρια. Θα συνεχίζαμε την δράση του ένοπλου αντάρτικου όπως η ενέργεια στη ΤτΕ το 2014, εναντίον αυτών των εγκληματικών πολιτικών, των μνημονίων δηλαδή, που εμείς τα έχουμε ονομάσει, τα έχουμε χαρακτηρίσει ως πολιτική κοινωνικής γενοκτονίας από τις κυβερνήσεις. Θα συνεχίζαμε δηλαδή, παρόμοιου τύπου επιθέσεις.
Είχε πει ένας αριστερός θεατρικός συγγραφέας ο Μπέρτολτ Μπρεχτ: ‘‘Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο. Μπορείς να τον μαχαιρώσεις στην κοιλιά, να του αρπάξεις το ψωμί απ’ το στόμα, να μην τον γιατρέψεις από την ασθένεια που πάσχει, να τον βάλεις σε μια άθλια κατοικία, να τον εξοντώσεις βάζοντάς τον να δουλεύει μέχρι θανάτου, να τον οδηγήσεις στην αυτοκτονία, να τον στείλεις στον πόλεμο. Λίγοι μόνο απ’ αυτούς τους τρόπους είναι απαγορευμένοι στο κράτος μας.’’ Εάν εξαιρέσω απ’ αυτά τον πόλεμο, γιατί δεν έχουμε τώρα πόλεμο, τα υπόλοιπα ο κρατικός μηχανισμός σας τα έχει κάνει όλα με τα μνημόνια. Όλα! Απορώ λοιπόν, εμείς είμαστε οι παράνομοι;
Έχετε καταπατήσει όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα που κατοχυρώνονται στο Σύνταγμα και τα προστατεύει. Δηλαδή το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα στην τροφή, στη στέγη, στην υγεία, στην εργασία. Όλα αυτά με βάση τα μνημόνια. Έχετε καταπατήσει το ίδιο το Σύνταγμα, επιβάλλοντας τα μνημόνια. Και μάλιστα, η δικαστική εξουσία, το Συμβούλιο της Επικρατείας αν θυμάμαι καλά, όταν είχαν γίνει νόμιμες αγωγές την περίοδο 2010-’12 την περίοδο του α΄ μνημονίου κατά της αντισυνταγματικότητας του μνημονίου, το ΣτΕ το είχε βγάλει νόμιμο και συνταγματικό. Επικαλούνταν μάλιστα τότε, όχι νομικές ερμηνείες αλλά επιχειρήματα νεοφιλελεύθερων οικονομολόγων. Ποια δηλαδή διακριτικότητα μεταξύ εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας; Τα μνημόνια επίσης, θα μπορούσα να πω, έχουν ενταφιάσει ακόμα και το αντιπροσωπευτικό σύστημα το οποίο εσείς υπερασπίζεστε και το Σύνταγμά σας. Γιατί στην πραγματικότητα την εξουσία δεν την έχουν οι πολίτες, ούτε καν οι κυβερνήσεις. Δεν έχει καμιά σημασία τι ψηφίζει ο πολίτης, ποιο κόμμα ψηφίζει. Σημασία έχει ότι την εξουσία την έχουν οι αγορές. Την εξουσία την έχουν η γραφειοκρατία των Βρυξελλών, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είτε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, είτε οργανισμοί όπως το ΔΝΤ που υπερασπίζονται την εξουσία των αγορών. Αυτοί διατάζουν και οι ελληνικές κυβερνήσεις υπακούνε. Το τι ψηφίζει τώρα ο λαός κάθε 4 χρόνια, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Και μάλιστα, ο ρόλος του κρατικού μηχανισμού σας είναι και προδοτικός. Δηλαδή κάνει εθνική μειοδοσία και προδοσία. Γιατί; Γιατί –το είχα πει και στο πρώτο δικαστήριο– η πρώτη μητρική σύμβαση του 2010 λέει στο άρθρο 14 της πρώτης δανειακής σύμβασης, παρ. 5 ότι ‘‘το ελληνικό κράτος παραιτείται άνευ όρων και αμετάκλητα, από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία από νομικές διαδικασίες…, κλπ’’. Δηλαδή παραχωρεί το κράτος τη δημόσια περιουσία, την περιουσία του ελληνικού λαού ως ενέχυρο για να πληρωθούν οι τόκοι και το χρέος. Χρέος για το οποίο γενικά ο λαός δεν ήταν ποτέ υπεύθυνος γι’ αυτό. Αλλά και ο τρόπος επιβολής των μνημονίων ήταν επίσης παράνομος και αντισυνταγματικός. Και αυτό το έχουμε επικαλεστεί στα δικαστήρια.
Εμείς είχαμε αναφέρει το άρθρο 28 του Συντάγματος, που στη παράγραφο 2 και 3 λέει ότι ‘‘Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών.’’ Το πρώτο μνημόνιο για το οποίο δεν υπήρχε καμία νομιμότητα να ψηφιστεί ούτε από τους 300, ψηφίστηκε όχι από τα 3/5 του τότε αριθμού των βουλευτών που λέει το άρθρο 28 αλλά από 172 βουλευτές. Παρ’ όλα αυτά νόμος έγινε όχι με την ψήφιση αλλά με την υπογραφή του Παπακωσταντίνου, του τότε υπουργού Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ. Εμείς μάλιστα, επικαλεστήκαμε και έναν συνταγματολόγο τον Κασιμάτη ο οποίος έλεγε ότι ακόμα και οι 300 της βουλής δεν είχαν δικαίωμα να υπογράψουν γιατί με αυτή τη σύμβαση δεσμεύεται το σύνολο του ελληνικού λαού ακόμα και των μετέπειτα αγέννητων γενεών να είναι δηλαδή δουλοπάροικοι ενός χρέους, που δεν είναι καν υπεύθυνοι και υποχρεώνονται να δουλεύουν για να το πληρώνουν, να δουλεύουν σαν σκλάβοι για να ξεπληρωθούν οι αγορές και οι τράπεζες είτε ξένες, είτε ελληνικές αλλά και τα δάνεια των μνημονιακών συμβάσεων, δηλαδή τα δάνεια της Ε.Ε, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Γιατί το χρέος τώρα έχει μεταφερθεί στην Ε.Ε, στα ευρωπαϊκά κράτη, στην ΕΚΤ και στο ΔΝΤ. Λέει στη συνέχεια το άρθρο 28 παρ. 3 ότι ‘‘H Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας’’. Καμία σχέση με το τι ισχύει με το μνημόνιο. Πού υπάρχουν, πού ισχύουν οι αρχές της ισότητας και της αμοιβαιότητας σε αυτές τις συνθήκες που ο κρατικός μηχανισμός σας έχει υπογράψει; Και επειδή υπάρχει και το ψέμα ότι έχουν λήξει τα μνημόνια θέλω να πω ότι δεν ισχύει αυτό. Έχει τελειώσει η χορήγηση των δανείων που μας δίνουν από το 2010 ενώ το 2018 με τη λήξη του γ΄ μνημονίου ήταν στην ουσία η τελευταία φορά που μας έδωσαν δάνειο για να είμαστε δούλοι. Βασικά αυτό έχει λήξει. Οι όροι όμως της μητρικής σύμβασης του 2010 και η παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας ως ενέχυρο, αυτό θα υπάρχει για πάντα όπως και οι υπόλοιποι όροι που επιβλήθηκαν. Και μάλιστα η κυβέρνηση Τσίπρα είχε κάνει συμφωνία, αυτό που λέγεται 4ο μνημόνιο, για επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους μέχρι το 2070 τουλάχιστον. Αλλά φυσικά ένα χρέος το οποίο ήταν 129% του ΑΕΠ το 2009 και τώρα νομίζω ότι είναι πάνω από 200%, δεν πρόκειται να πληρωθεί ποτέ. Έχετε υπογράψει να είναι ο ελληνικός λαός για πάντα δούλος των χρεών. Αυτό έχει κάνει ο κρατικός σας μηχανισμός είτε η νομοθετική εξουσία, είτε η εκτελεστική, είτε και εσείς ως δικαστές γιατί έχετε συνεργήσει όλοι πάνω σε αυτό το πράγμα. Κατά τ’ άλλα εμείς είμαστε οι παράνομοι, έτσι;
Ο Επαναστατικός Αγώνας δεν πήρε το ψωμί από κανένα φτωχό, δεν μπήκε στο σπίτι κάποιου να τον κλέψει, δεν έκλεψε το μισθό ή τη σύνταξή του, δεν στέρησε κανενός τη δουλειά και την κατοικία του. δεν στέρησε από κανέναν την ιατρική περίθαλψη. Αυτά όλα, εσείς τα κάνετε, όχι εμείς. Εντάξει, εμείς ναι, όντως βάζαμε κάποιες βόμβες εναντίον επιλεγμένων στόχων, εναντίον κρατικών στόχων, εναντίον τραπεζών, εναντίον του Χρηματιστηρίου. Πιστεύετε δηλαδή ότι ο κόσμος, ο λαός φοβήθηκε από τον Επαναστατικό Αγώνα, από αυτά που κάναμε εμείς; Εντάξει, ο κρατικός μηχανισμός, ναι. Η ελίτ που εκπροσωπεί, σαφέστατα ναι.
Εμείς είχαμε προειδοποιήσει για τα μνημόνια. Γιατί, επειδή είμαστε πολιτική οργάνωση και είχαμε συνέπεια λόγου και πράξης, είχαμε προειδοποιήσει από το 2009 –εντάξει, τότε δεν τα λέγαμε μνημόνια– ότι θα επιβληθούν πολιτικές οι οποίες θα υπαγορεύονται από τις Βρυξέλλες και από το ΔΝΤ. Όμως επίσης είχαμε πει πράγματα από το 2005 πριν καν συμβεί η κρίση και πριν καν η κρίση έρθει στην Ελλάδα, είχαμε διαγνώσει το ενδεχόμενο της κρίσης και της κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας. Το 2009 όταν η οργάνωση είχε βάλει βόμβα στο Χρηματιστήριο Αθηνών –έχω εδώ και το βιβλίο με όλες τις προκηρύξεις της οργάνωσής μας και το τι έχουμε πει– όπου πριν ακόμα γίνουν οι εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 και πάρει την εξουσία το ΠΑΣΟΚ με το ‘‘λεφτά υπάρχουν’’, είχαμε προειδοποιήσει ότι όχι μόνο θα γίνουν αυτά (η υπαγωγή της χώρας σε πρόγραμμα ΔΝΤ), αλλά θα υπάρξουν και αντιδράσεις, δηλαδή κοινωνικές ταραχές, όλα αυτά που έγιναν το 2010-12 με την πολιορκία του κοινοβουλίου που φώναζε ο λαός ότι είναι προδότες οι πολιτικοί, να κρεμαστούν στο Σύνταγμα κλπ. Λέγαμε –μια φράση θα σας διαβάσω– στη προκήρυξη για το Χρηματιστήριο: ‘‘Είναι αναμενόμενες οι επόμενες εκρήξεις και στην Ελλάδα καθώς η επόμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (τα γράφαμε το Σεπτέμβριο του 2009, όχι τον Οκτώβριο που έγιναν οι εκλογές, γιατί φαινόταν ότι θα κερδίσει τις εκλογές), θα εντείνει τις επιθέσεις του εναντίον της κοινωνίας για να εφαρμόσει τις επιταγές της δημοσιονομικής προσαρμογής που υπαγορεύουν τα επιτελεία της υπερεθνικής ελίτ (Βρυξέλες, ΔΝΤ) και να επιβάλει όλες τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις’’. Δηλαδή, 9 μήνες πριν τα μνημόνια αν θυμάμαι καλά και πριν καν γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, εμείς λέγαμε ότι αυτή κυβέρνηση θα μας βάλει στο ΔΝΤ. Στην επόμενη προκήρυξη, την τελευταία πριν την πρώτη μας σύλληψη –εμείς συλληφθήκαμε τον Απρίλιο του 2010– τον Νοέμβριο του 2009, 5 μήνες δηλαδή πριν τη σύλληψή μας –ήταν ήδη κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ– και τότε λέγαμε πάλι σχεδόν το ίδιο πράγμα: ‘‘Με το σύνθημα «να σώσουμε τη χώρα από τη χρεοκοπία» ο Παπανδρέου θα εξαπολύσει τη μεγαλύτερη μεταπολεμικά ταξική και κοινωνική επίθεση, έτσι όπως αυτή έχει σχεδιαστεί από την Ε.Ε. και επιβάλλεται από τα όργανά της με το καθεστώς της ασφυκτικής δημοσιονομικής επιτήρησης. Η σημερινή κυβέρνηση θα είναι η πρώτη που θα χρεοκοπήσει πολιτικά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ενώ τα πελατειακής φύσης κοινωνικά στηρίγματα που διατηρεί –σε αυτά συμπεριλαμβάνονται και οι ελεγχόμενες από το ΠΑΣΟΚ συνδικαλιστικές ηγεσίες– δεν θα τη βοηθήσουν να διατηρήσει την κοινωνική νομιμοποίησή της. Το ΠΑΣΟΚ με το σοσιαλδημοκρατικό προσωπείο διαλυμένο δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στο ρόλο του που είναι η διασφάλιση της κοινωνικής ομαλότητας και συνοχής, ενώ οι κοινωνικές εκρήξεις θα είναι ο μόνιμος εφιάλτης της κυβέρνησης μέχρι την τελειωτική κατάρρευσή της που δεν θα αργήσει να έρθει.’’ Δύο χρόνια μετά, όντως αυτή η κυβέρνηση κατέρρευσε λίγο πριν την ψήφιση του β΄ μνημονίου. Εμείς είχαμε προειδοποιήσει, όχι όμως μόνο γι’ αυτά. Γιατί μόνο μια οργάνωση που έχει μια ανάλυση πολιτική για τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες μπορεί να κάνει αυτά τα πράγματα, να διαγνώσει δηλαδή τις πολιτικές εξελίξεις. Δεν τα κάνουν αυτά ούτε κοινοί παράνομοι ούτε κοινοί ποινικοί, προφανώς. Έτσι;
Εμείς είχαμε πει πολύ ξεσπάσει η κρίση το 2007-2008 στις ΗΠΑ και πριν η κρίση επηρεάσει την Ελλάδα, ότι αυτό το μοντέλο που επικρατούσε στην Ελλάδα, δηλαδή η οικονομία που στηρίζεται στα δανεικά, είναι προβληματική γιατί η χώρα έχει ένα τεράστιο χρέος. Και ότι όλες οι πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων αυτό το ρόλο έχουν, να απομυζούν τη κοινωνική βάση για να πληρώνουν τους τόκους και τα χρέη και για τη δική τους συντήρηση, της οικονομικής και πολιτικής ελίτ και προειδοποιούσαμε ότι αν ξεσπάσει μια οικονομική κρίση, η Ελλάδα θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση. Λοιπόν, αυτά τα είχαμε πει, ήδη από το 2005 στις προκηρύξεις όταν είχε κάνει η οργάνωση τις επιθέσεις στο υπουργείο Απασχόλησης και στο υπουργείο Οικονομίας.
Θα μου επιτρέψετε πάλι να διαβάσω ένα μικρό απόσπασμα, ένα κομμάτι μικρό. Εμείς στις 2 Ιουνίου 2005 είχαμε βάλει βόμβα στο Υπουργείο Απασχόλησης στην οδό Πειραιώς. Υπήρχε τότε ένα εργασιακό νομοσχέδιο που περνούσαν και ήταν η πρώτη απόπειρα κατάργησης του 8ωρου, όπως και τώρα που γίνεται ο ενταφιασμός του γενικά. Και η κυβέρνηση της ΝΔ του Καραμανλή τότε καταργούσε το 8ωρο και έλεγε τότε ότι ο εργοδότης μπορεί να απασχολεί τους εργαζόμενους είτε λιγότερο από 8 ώρες είτε παραπάνω από 8 ώρες, χωρίς όμως υπερωριακή αμοιβή και αύξανε το όριο των απολύσεων. Ό, τι δηλαδή ήταν κατοχυρωμένο όλες τις προηγούμενες δεκαετίες και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, κράτος πρόνοιας, πλήρη απασχόληση, δικαιώματα κοινωνικής ασφάλισης, αυτά όλα τα παίρνει πίσω το κράτος σας για λογαριασμό των ισχυρών και των πλουσίων. Με αφορμή λοιπόν αυτή την ενέργεια, εμείς λέγαμε ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση. Τα λέγαμε αυτά την εποχή μάλιστα που υπήρχε ένα καθεστώς ‘‘ευημερίας’’, που βρισκόμαστε στην ευρωζώνη, που είχαμε μπει στην ευρωζώνη, που είχαμε το ευρώ από το 2002, ένα σταθερό νόμισμα, και υπήρχε η προπαγάνδα ότι είναι σταθερή και ισχυρή η οικονομία, ότι έχουμε ανάπτυξη –αν θυμάμαι καλά– 5 ή 6%, ότι είμαστε γενικά προφυλαγμένοι από οικονομικές κρίσεις, κλπ. Εμείς λέγαμε ότι ακριβώς το αντίθετο ισχύει, πράγμα που επιβεβαιώθηκε. Λέγαμε λοιπόν σε αυτή την προκήρυξη: ‘‘Είναι αλήθεια πως η Ελλάδα βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση. Είναι αλήθεια πως το ελληνικό κράτος αναζητά συνεχώς τρόπους συγκέντρωσης χρημάτων για να πληρώνει τόκους προηγουμένων δανείων σε ημεδαπούς και αλλοδαπούς χρηματοπιστωτικούς οίκους. Είναι αλήθεια πως μια ενδεχόμενη κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας δεν βρίσκεται στη σφαίρα της φαντασίας. Είναι αλήθεια, επίσης, πως το χρέος είναι αποτέλεσμα της συστηματικής ενίσχυσης του κεφαλαίου από το ελληνικό δημόσιο. Είναι αποτέλεσμα μας ταξικής πολιτικής του ελληνικού κράτους που ευνοεί του ισχυρούς και στρέφεται ενάντια στους ανίσχυρους, είναι μια ταξική επιλογή αναδιανομής του πλούτου από κάτω προς τα πάνω’’.
Αυτά λέγαμε με λίγα λόγια. Δηλαδή ό, τι ακριβώς έγινε σε πολλαπλάσιο βαθμό από το 2010 και μετά. Εμείς με βάση αυτή την αντίληψη θεωρούσαμε ότι αν έρθει η κρίση στην Ελλάδα θα δημιουργήσει όχι μόνο κρίση οικονομική αλλά και κρίση γενικά του αντιπροσωπευτικού συστήματος, αυτού που εσείς λέτε ‘‘δημοκρατία’’ και θα εξηγήσω αργότερα τι εννοώ. Ότι θα δημιουργήσει μια ευκαιρία, ότι είναι μια ευκαιρία για την ανατροπή του κρατικού σας μηχανισμού και γενικότερα του καπιταλισμού στην Ελλάδα και ότι ο ένοπλος αγώνας, η προσφυγή δηλαδή των λαϊκών στρωμάτων στα όπλα, θα βοηθούσε σε αυτό το πράγμα. Για παράδειγμα αν υπήρχε ένα κίνημα, ένας πολιτικός φορέας με ένοπλη υποδομή θα μπορούσε να βοηθήσει όταν πολιορκούνταν το κοινοβούλιο από το λαό το 2010-2012, να καμφθεί η αντίσταση της αστυνομίας και να μπει ο λαός στο κοινοβούλιο. Εντάξει αυτό τώρα θα γινόταν με αιματηρό τρόπο, αλλά έτσι γίνονται οι αλλαγές. Εφόσον το κράτος σας επιβάλλει μια αιματηρή πολιτική, αυτό που εμείς λέμε πολιτική κοινωνικής γενοκτονίας, δηλαδή βάζει στο περιθώριο φτωχούς κατεστραμμένους οικονομικά ανθρώπους, τους εξαφανίζει, τους σκοτώνει με τον τρόπο που έλεγε ο Μπρεχτ, ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο, μπορείς να μην τον μαχαιρώσεις στην κοιλιά αλλά μπορείς να του στερήσεις τα βασικά αγαθά, να του στερήσεις τα πάντα, η απάντηση θα μπορούσε να είναι να εξαφανίσουμε την αιτία που προκαλεί τις κρίσεις και αυτές τις πολιτικές, δηλαδή το ίδιο το σύστημά σας. Αν μπορούσε λοιπόν τότε να γίνει αυτό το πράγμα, η ιστορία θα μπορούσε να είχε γραφτεί διαφορετικά όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη και για το διεθνές καπιταλιστικό σύστημα γιατί είμαστε σε περίοδο παγκοσμιοποίησης και δεν είμαστε μια περιθωριοποιημένη χώρα. Αυτά αρχίσαμε να τα πρωτολέμε το 2009 όταν μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Κορκονέα –τον οποίο τον έχετε βγάλει έξω μετά από 8 χρόνια για ανθρωποκτονία– εμείς κάναμε μια επίθεση-αντίποινα στα ΜΑΤ προβλέποντας και το τι θα γίνει σε κάποιο χρονικό διάστημα εφόσον η κρίση είχε ήδη αρχίσει και χτυπούσε τη χώρα. Και παίρνοντας υπ’ όψιν και την εξέγερση του Δεκεμβρίου του 2008 που είχε τρομοκρατήσει το καθεστώς σε σημείο μάλιστα όπου η κυβέρνηση Καραμανλή –όπως είχε διαρρεύσει τότε– σκεφτόταν ακόμα και την κήρυξη στρατιωτικού νόμου για να αντιμετωπίσει την εξέγερση του 2008. Εμείς λοιπόν με την επίθεση αυτή, λέγαμε κάποια πράγματα ότι η κρίση που θα έρθει είναι ευκαιρία για ριζοσπαστική ανατροπή. Θα μου επιτρέψετε πάλι να διαβάσω ένα μικρό κομμάτι από τη σχετική προκήρυξη για του λόγου το αληθές: ‘‘Το περιβάλλον που διαμορφώνεται είναι εκρηκτικό και για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες ανοίγει πραγματικά ένας δρόμος για την από τα κάτω αποσταθεροποίηση του καθεστώτος και για την ανατροπή του πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Αυτή άλλωστε είναι και η ευκαιρία που προσφέρει κάθε μεγάλη οικονομική κρίση. Είναι η εποχή που κορυφώνεται η κοινωνική, πολιτική αλλά και ηθική απαξίωση απέναντι σε ένα καθεστώς που βρίσκεται στη μέγιστη παρακμή τού. Είναι η εποχή που αναμένονται οι μέγιστες κοινωνικές αντιδράσεις και κοινωνικές εκρήξεις. Είναι η εποχή που μια πραγματικά αισχρή μειοψηφία ωφελείται πλέον από το οικονομικό και πολιτικό αυτό σύστημα. Είναι η εποχή που ανοίγουν οι μεγαλύτερες ρωγμές ανάμεσα στην ελίτ και τους υπερασπιστές τους από τη μια και στο μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας που μαστίζει η κρίση από την άλλη. Είναι η εποχή που δίνεται η μοναδική ευκαιρία στις επαναστατικές δυνάμεις να δράσουν προς την κατεύθυνση της επανάστασης.’’ Σε ένα άλλο σημείο, εδώ αρχίζουμε και λέμε κάποια πράγματα για το τι φανταζόμαστε, τι πιστεύουμε εμείς ότι πρέπει να αντικαταστήσει εσάς ως σύστημα και γι’ αυτό που λέγεται δημοκρατία: ‘‘Η πραγματική λαϊκή κυριαρχία δεν εφαρμόζεται από τους επαγγελματίες βουλευτές και τα κόμματα, αλλά από τον ίδιο τον λαό, τον καθένα μας που συμμετέχει σε συλλογικά αμεσοδημοκρατικά όργανα διαχείρισης των κοινωνικών υποθέσεων, στις γειτονιές των μεγαλουπόλεων, τα πανεπιστήμια, τα σχολεία, τους εργασιακούς χώρους, την βιομηχανία, την γεωργία, παντού. Η πραγματική λαϊκή κυριαρχία δεν είναι η εν λευκώ και για τέσσερα χρόνια παράδοση των κοινωνικών υποθέσεων σε επαγγελματίες αντιπροσώπους-βουλευτές αλλά στην καθημερινή παρουσία και παρέμβασή μας στα λαϊκά συμβούλια διαχείρισης όλων των κοινωνικών υποθέσεων. Εκεί όπου θα μιλήσουμε εμείς οι ίδιοι για τα προβλήματα μας. Εκεί όπου ο καθένας μας συμμετέχει ενεργά και καθημερινά στην διαχείριση της ζωής του. Εκεί όπου ακόμα κι αν χρειάζονται εκλεγμένοι αντιπρόσωποι αυτοί θα είναι αιρετοί και άμεσα ανακλητοί οποιαδήποτε στιγμή. Τέτοια παραδείγματα αμεσοδημοκρατικής λαϊκής αυτοδιαχείρισης έχει δώσει πολλά το παλιό επαναστατικό κίνημα, από την Παρισινή Κομμούνα του 1871, τα σοβιέτ του 1905 και του 1917 προτού τα ευνουχίσουν οι μπολσεβίκοι, τα εργοστασιακά συμβούλια στην Γερμανία το 1918 και στην Ιταλία το 1920, οι εργοστασιακές επιτροπές και οι αγροτικές κομμούνες στην Ισπανία το 1936, τα ουγγρικά εργατικά συμβούλια του 1956. Επίσης οι ζαπατιστικές κοινότητες σήμερα στην εξεγερμένη Τσιάπας, οι καταλήψεις ακτημόνων στην Βραζιλία και οι καταλήψεις εργοστασίων στην Αργεντινή το 2001-2002 μετά την κατάρρευση της οικονομίας. Μόνο σε περιόδους κοινωνικών επαναστάσεων, εξεγέρσεων, αναταραχών, έχουν δημιουργηθεί αυθόρμητα από τον ίδιο τον λαό αυτές οι μορφές αντιιεραρχικής και αντικρατικής κοινωνικής οργάνωσης. Αυτή είναι η πραγματική ελευθερία’’.
Εμείς λέγαμε ότι η εξέγερση του Δεκέμβρη είναι το πρελούδιο μιας ακόμα μεγαλύτερης και πράγματι, έγινε αυτό το 2010-2012. Και μάλιστα καλούσαμε τους πολιτικούς χώρους και το δικό μας να ανοίξει ένας διάλογος στο να φτιαχτεί ένα κίνημα το οποίο θα έχει τον ένοπλο αγώνα στη στρατηγική του για να μπορέσει η κρίση να γίνει ευκαιρία για την ανατροπή του δικού σας συστήματος. Γράφαμε: ‘‘Η εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν ένα καλό μήνυμα για ό, τι πρόκειται να επακολουθήσει. Και παρακάτω λέμε: ‘‘Παράλληλα ν’ ανοίξει άμεσα μια συζήτηση ανάμεσα σε όλες τις επαναστατικές δυνάμεις για την προοπτική μιας ελευθεριακής κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής οργάνωσης, μέσα από σειρά επαναστατικών προταγμάτων για την εργασία, την παραγωγή, την καθημερινή ζωή. Προταγμάτων όπως οι καταλήψεις εργασιακών χώρων και εργοστασιακών μονάδων, όχι με στόχο πλέον την διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών εργασίας, αφού εν μέσω κρίσης αναμένεται από τα αφεντικά μια σαρωτική επίθεση σε όλα τα εργασιακά μέτωπα και μέτρα που θα επιδεινώσουν περισσότερο τις εργασιακές συνθήκες και τους μισθούς. Καταλήψεις που θα έχουν ως στόχο να θέσουν ξανά την παραγωγική διαδικασία μπροστά, στους εργασιακούς χώρους που εγκαταλείπονται από τα αφεντικά ως μη αποδοτικές και την άμεση αυτοδιαχείρισή τους από τους εργάτες. Καταλήψεις που θα διεκδικούν την απαλλοτρίωση των μέσων παραγωγής τα οποία μπορούν να τεθούν υπό τον πλήρη έλεγχο των εργαζομένων’’.
Δηλαδή να γίνει η κρίση ευκαιρία για μια ανατροπή του δικού σας συστήματος με στόχο την λαϊκή αυτοδιαχείριση και την πραγματική λαϊκή εξουσία. Τέτοια πράγματα δηλαδή λέγαμε. Εμείς μάλιστα σε εκείνη την προκήρυξη μιλούσαμε ακριβώς για τη δημιουργία μιας Αθηναϊκής Κομμούνας η οποία θα προστατεύεται από τα όπλα. Τι είναι η Κομμούνα; Στην πραγματικότητα είναι ο Δήμος, η Εκκλησία του Δήμου. Η Κομμούνα, από το λατινικό Commune, είναι αυτό που ίσχυε στις μεσαιωνικές πόλεις, στις ελεύθερες πόλεις του μεσαίωνα. Και είναι κάτι ανάλογο με την Εκκλησία του Δήμου της αρχαίας Αθήνας, η οποία βέβαια ήταν και ταξική, ήταν και πατριαρχική και δουλοκτησία υπήρχε, όμως ο Δήμος ήταν από τις πρώτες μορφές κοινωνικής οργάνωσης της ανθρώπινης κοινωνίας πριν ακόμα εμφανιστείτε εσείς ως κράτος και πριν ακόμα υπάρξουν κοινωνικές διαιρέσεις.
Εμείς μπαίνουμε φυλακή το 2010 και αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής μας στον Επαναστατικό Αγώνα. Η ενέργεια που θα γινόταν τότε, θα ήταν μια ενέργεια κατά του α΄ μνημονίου. Συλληφθήκαμε όμως πριν γίνει αυτή η ενέργεια και μείναμε στη φυλακή 1,5 χρόνο προφυλακισμένοι. Μετά περάσαμε στην ‘‘παρανομία’’. Όλο αυτό το διάστημα που ήμασταν προφυλακισμένοι εξακολουθούμε με δημόσια κείμενα να λέμε ό, τι ακριβώς λέγαμε και πριν. Και μάλιστα, σε μια περίοδο που ήταν ‘‘καυτή’’ περίοδος, όπου γίνονταν συγκρούσεις, ταραχές στη πλατεία Συντάγματος, έξω από το κοινοβούλιο. Περνάμε λοιπόν στην παρανομία για να συνεχίσουμε τη δράση της οργάνωσης, για να συνεχίσουμε αυτό ακριβώς που κάναμε ούτως ή άλλως. Και αυτό που έγινε ήταν η επίθεση τον Απρίλιο του 2014 –αυτή η ενέργεια που σας είπα προηγουμένως– η επίθεση στη ΤτΕ στην οδό Αμερικής 3 στο Σύνταγμα που είναι παράρτημα της ΕΚΤ και εκεί υπήρχε και το γραφείο του τότε μόνιμου αντιπροσώπου του ΔΝΤ Ουές Μακ Γκρόου, στην Αθήνα.
Έχει ενδιαφέρον να αναφέρω τι μας είχαν πει στα δικαστήρια που δίκασαν αυτή την ενέργεια. Είπα προηγουμένως πως και στα 2 δικαστήρια καταδικαστήκαμε σε ισόβια. Επειδή η Ρούπα ήταν στην παρανομία, αρχικά δικάστηκα εγώ και ακολούθως και η Ρούπα. Στο πρωτόδικο που δικάστηκε η συντρόφισσα Ρούπα, θα σας τα πει και η ίδια, ο εισαγγελέας Δράκος έκανε μια ενδιαφέρουσα τοποθέτηση στην αγόρευσή του, την οποία βέβαια δεν την έχει στα πρακτικά. Έλεγε ότι από τύχη, ότι αν δεν κατέβαζαν το ρολό ασφαλείας οι υπάλληλοι security της ΤτΕ, –το δικό του σκεπτικό είναι– ολόκληρο το ωστικό κύμα της έκρηξης θα μπορούσε να προκαλέσει τη κατάρρευση του κτιρίου. Και αν κατέρρεε το κτίριο, θα δημιουργούνταν μεγάλη κρίση και ρωγμή στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και γενικότερα στην ελληνική οικονομία, τη στιγμή που οι τράπεζες είναι ο βασικός πυλώνας της ελληνικής οικονομίας, όχι μόνο στην ελληνική οικονομία αλλά παγκοσμίως. Αυτή η τοποθέτηση αποδεικνύει ότι είναι πρόσφορος ο ένοπλος αγώνας για τη συστημική ανατροπή. Εμείς δεν είπαμε ποτέ ότι με μια μόνο ενέργεια μπορεί να ανατραπεί το σύστημα. Καμπάνια θα κάναμε εμείς με πολλές τέτοιου τύπου επιθέσεις. Παρ’ όλα αυτά ο Δράκος για τη συγκεκριμένη ενέργεια είπε ότι θα μπορούσε να προκαλέσει μέχρι και κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και του τραπεζικού συστήματος. Αυτό αναιρεί την γνωμοδότηση του Αρείου Πάγου του 2010 που αφορούσε τη 17Ν για το πολιτικό έγκλημα αλλά αυτό αφορά γενικότερα τις αποφάσεις δικαστηρίων όπως το δικό σας που απορρίπτουν τις ενστάσεις μας για το πολιτικό έγκλημα με βάση ότι δεν είναι πρόσφορες αυτές οι δράσεις για την ανατροπή του συστήματος. Ο Δράκος όμως εδώ είπε το αντίθετο για τη συγκεκριμένη ενέργεια. Θα έπρεπε κανονικά με βάση αυτό, γιατί αποδέχεται ο εισαγγελέας ότι είναι πρόσφορη η ενέργεια –ή θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό ότι μια ανατροπή του συστήματος θα μπορούσε να γίνει με μια πλειάδα τέτοιων ενεργειών σε συνδυασμό και με άλλα πράγματα–, π.χ. τη δράση ενός μαζικού επαναστατικού κινήματος, να γίνει αποδεκτό ότι αυτές οι δίκες είναι πολιτικές και τα αδικήματα αυτά είναι πολιτικά και θα έπρεπε κανονικά να πάνε σε μικτά ορκωτά δικαστήρια. Και όχι να δικάζετε εσείς οι επαγγελματίες δικαστές σύμφωνα με το νόμο 2928/2001, αν θυμάμαι καλά. που μέχρι τότε δικάζανε τέτοιες ενέργειες μικτά ορκωτά, πολίτες δηλαδή και τα αναθέσανε σε εσάς, σε επαγγελματίες δικαστές.
Γενικότερα, είναι ντροπή για ένα σύστημα σαν και το δικό σας να θεωρείται αποκλειστικά ως πολιτικό αδίκημα το κλασικό πραξικόπημα όπως αυτό των Απριλιανών. Εμείς όμως δεν έχουμε σχέση με αυτό το πράγμα. Η γνωμοδότηση του Αρείου Πάγου στην οποία βασίζονται πολλά δικαστήρια που λένε ότι πολιτικά αδικήματα είναι η αλλοίωση του πολιτεύματος όπως αυτό που έκαναν οι Απριλιανοί το ’67 αν και εμείς δεν έχουμε σχέση με αυτό το πράγμα, από την άλλη εμείς με τις ενέργειές μας επιδιώκουμε κάτι πιο πολιτικά ριζοσπαστικό, την καθεστωτική ανατροπή και όχι απλώς την αλλαγή του πολιτεύματος. Ούτως ή άλλως ο αντιπροσωπευτικός κοινοβουλευτισμός και η στρατιωτική διακυβέρνηση υπηρετούν το ίδιο πράγμα, το κεφάλαιο. Άρα το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Όλα τα φασιστικά συστήματα κοινοβούλια έχουν. Εντάξει, μονοκομματικά είναι βέβαια αλλά κοινοβούλια έχουν. Εξάλλου και οι ναζί με εκλογές πήραν την εξουσία και απλώς μετά απαγόρευσαν τα υπόλοιπα κόμματα, το κομμουνιστικό, τα σοσιαλιστικό και τους φιλελεύθερους δημοκράτες, κλπ. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Στην πραγματικότητα είναι όψεις του ίδιου νομίσματος, είτε αυτό που λέτε εσείς ως αντιπροσωπευτισμό, είτε στρατιωτική διακυβέρνηση. Είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Δηλαδή, ο καπιταλισμός έχει είτε τον έναν είτε τον άλλο τρόπο διακυβέρνησης αναλόγως τις κοινωνικές συνθήκες. Όταν για παράδειγμα, δεν μπορεί με την αντιπροσωπευτική ‘‘δημοκρατία’’ να τιθασεύσει τη λαϊκή βάση, θα χρησιμοποιήσει πιο σκληρά μέσα. Δεν έχετε διαφορά!
Ο Δράκος όμως εδώ στην πραγματικότητα λέει ότι είναι πρόσφορες αυτές οι μέθοδοι (ο ένοπλος αγώνας) Στο εφετείο της β΄ δίκης όπου δικαστήκαμε μαζί, όπου εγώ είχα την ισόβια κάθειρξη, στα πρακτικά της απόφασης η οποία μάλιστα έκανε 1,5 χρόνο να γραφτεί, λένε οι δικαστές… Εμείς τότε είχαμε επικαλεστεί ότι οι πράξεις μας είναι νόμιμες ακόμα και με την επίκληση του άρθρου 120 του Συντάγματος. Γιατί το άρθρο 120 λέει ότι εφόσον παραβιάζεται το Σύνταγμα οι Έλληνες πολίτες έχουν δικαίωμα να το υπερασπιστούν και να ανατρέψουν αυτούς που καταλύουν το Σύνταγμα και να αντισταθούν με κάθε μέσο. Και με κάθε μέσο μπορεί να είναι και η προσφυγή στην ένοπλη βία. Εμείς σε εκείνη τη δίκη, είχαμε καταθέσει έγγραφα τα οποία αποδείκνυαν ότι στην Ελλάδα υπήρξε μαζική παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα και το ίδιο το κράτος σας τα έχει καταπατήσει, το κράτος σας έχει παραβιάσει το ίδιο το Σύνταγμα, το έχει καταλύσει. Άρα, ακόμα και εμείς οι οποίοι δεν είμαστε θιασώτες του αντιπροσωπευτικού συστήματος, μπορούμε να επικαλεστούμε το άρθρο 120 που λέει ότι ο λαός μπορεί τα ίδια του τα δικαιώματα που κατοχυρώνονται στο Σύνταγμα να τα υπερασπιστεί ενάντια σε αυτούς που καταλύουν το Σύνταγμα ακόμα και με κάθε μέσο. Και με κάθε μέσο μπορεί να είναι η προσφυγή στην ένοπλη βία. Και μάλιστα, σε αυτό το δικαστήριο είχαμε κάνει και έναν άλλο νομικό ισχυρισμό με το άρθρο 25 του Π. Κ που αίρει το άδικο μιας πράξης με βάση τη ‘‘κατάσταση εκτάκτου ανάγκης’’. Βέβαια το απέρριψαν, πώς ήταν δυνατόν να γίνει δεκτό; Λέει όμως η απόφαση ‘‘δεν μπορεί να γίνει δεκτό το αίτημα και να υπαχθεί η ενέργεια αυτή στο α. 120 Σ γιατί δεν είχε μαζική συμμετοχή και παλλαϊκή υποστήριξη’’, εννοώντας δηλαδή τη βομβιστική επίθεση στη ΤτΕ. Λέει είσαστε μόνοι σας, είσαστε λίγοι, δεν έχετε παλλαϊκή υποστήριξη γενικότερα. Αν ήμασταν δηλαδή πολλοί –που εμείς είμαστε υπέρ της μαζικής, λαϊκής ένοπλης βίας γενικά– θα ήμασταν νόμιμοι; Ναι, αυτό λέει!
Γενικά, τα επιχειρήματά μας έχουν φέρει σε μεγάλη δυσκολία τα δικαστήρια που είτε κάνουν ότι δεν ακούν αυτά τα επιχειρήματα που λέμε, είτε τους φέρνουμε σε δύσκολη θέση να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Τι έλεγαν ουσιαστικά τα πρακτικά της δίκης; Ότι θα ήταν νομιμοποιημένη η ένοπλη βία και θα μπορούσε να ενταχθεί στο άρθρο 120 του Συντάγματος εάν ήμασταν πολλοί. Βέβαια αυτό είναι λάθος επιχείρημα γιατί ποτέ δεν έχουν υπάρξει κινήματα ή επαναστατικές αλλαγές στην κοινωνία χωρίς πρώτα να αρχίσουν τον αγώνα οι λίγοι. Και ο Άρης Βελουχιώτης με 12 αντάρτες ξεκίνησε το αντάρτικο στη κατοχή. Μόνο 12 αντάρτες! Με 12 αντάρτες τον Ιούνιο του ’42 ξεκίνησε αντάρτικο και σε 2 χρόνια ο ΕΛΑΣ ήταν 50.000 στρατός. Δεν λέει κάτι αυτό το επιχείρημα. Είναι εκτός τόπου και χρόνου να λες ότι δεν είσαστε πολλοί, άρα είστε παράνομοι και δεν υπάγεστε στο 120, είσαστε λίγοι; Είσαστε παράνομοι! Άρα άμα ήσασταν πολλοί μπορείτε να υπάγεστε στο άρθρο 120 του Συντάγματος. Είναι ανιστόρητα τέτοια επιχειρήματα. Εδώ πάντως θεωρώ ότι έγινε μια αναβάθμιση. Τους αναγκάσαμε να παραδεχτούν, να αποδεχτούν κάποια πράγματα. Δηλαδή ουσιαστικά αυτό επιβεβαιώνει και κάποια πράγματα που είπα προηγουμένως. Ότι αν το 2010-2012, υποθετικά, υπήρχε ένα ‘‘μαζικό’’ κίνημα με όπλα στο δρόμο, στη πλατεία Συντάγματος να εξουδετερώσει τους αστυνομικούς και να μπει ο λαός στη βουλή, εντάξει τότε θα ήμασταν νόμιμοι. Ένοπλη βία όμως είναι αυτό το πράγμα, έτσι; Ένοπλη βία!
Έχει ενδιαφέρον, νομίζω ότι πρώτη φορά σε δικαστήρια ας πούμε ‘‘τρομοκρατών’’, ‘‘ειδεχθών εγκληματιών’’ λέγονται τέτοια πράγματα. Είχα πει και κάτι άλλο και θα το πω και τώρα, δηλαδή. Έκανα μια αντιπαραβολή μεταξύ του κοινοβουλευτισμού και της πραγματικής δημοκρατίας. Δεν έχει καμία σχέση αυτό το πράγμα. Δημοκρατία σημαίνει εξουσία του λαού, του Δήμου που λέει και η λέξη. Το συγκεντρωτικό έθνος-κράτος, όπως είναι όλα τα κράτη που έχουν φτιαχτεί ιδιαίτερα μετά τη Γαλλική Επανάσταση, δεν έχει σχέση με αυτό το πράγμα. Δεν είναι η εξουσία του Δήμου, του θεσμού της πόλης. Αυτό υπήρχε κάποτε, πριν φτιαχτούν τα έθνη-κράτη όπου οι άνθρωποι ήταν οργανωμένοι σε κοινότητες ανεξάρτητες, αυτόνομες μεταξύ τους με το δικό τους εθιμικό δίκαιο, όχι με το κρατικό δίκαιο. Το δικό σας δίκαιο, το κρατικό, έχει την καταγωγή του από το ρωμαϊκό δίκαιο, από το δίκαιο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας το οποίο ήταν εχθρός της άμεσης δημοκρατίας και της Εκκλησίας του Δήμου της αρχαίας Ελλάδας. Δεν έχει σχέση η δημοκρατία με τον αντιπροσωπευτισμό. Μάλιστα, θα κάνω και μια άλλη ιστορική αντιπαραβολή επειδή τάχα μου είμαστε υπερήφανοι για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Η δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα παρ’ όλο που είχε τα μελανά της σημεία, εγκαθιδρύθηκε με τη σεισάχθεια του Σόλωνα. Όταν οι πολίτες έβαζαν υποθήκη την ίδια τους την ελευθερία και την οικογένειά τους για να πάρουν δάνεια από τους πλούσιους. Όταν για παράδειγμα φτωχοί χωρικοί δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα χρέη τους, γινόντουσαν δούλοι. Για να αποφευχθεί τότε ο εμφύλιος πόλεμος που ήταν ‘‘προ των θυρών’’, ο Σόλωνας διέγραψε όλα τα χρέη. Αυτό δηλαδή που δεν έκανε το ‘‘δημοκρατικό’’ σας κράτος. Αντί εσείς σαν ελληνικό κράτος να πείτε το 2010, δεν σας πληρώνουμε δεκάρα, έτσι; Το ελληνικό κράτος από τότε που είχε φτιαχτεί από το 1830 χρέη πληρώνει. Από το πρώτο δάνειο της Ανεξαρτησίας του Μαυροκορδάτου χρέη πληρώνει. Αντί λοιπόν να πείτε το 2010, αν πραγματικά αντιπροσωπεύατε τον ελληνικό λαό και τα συμφέροντά του, ότι δεν σας πληρώνουμε τίποτα, να γίνει διαγραφή χρεών, εσείς τι κάνατε; Τα αναγνωρίσατε όλα, αναγνωρίσατε μάλιστα και τους τόκους απ’ τα δάνεια που κάνανε διπλάσια και τριπλάσια τα χρέη. Βάλατε και ως ενέχυρο την εθνική και τη δημόσια περιουσία, την περιουσία του ελληνικού λαού δηλαδή που διαχειρίζεται το κράτος, να ξεπουληθεί, να ιδιωτικοποιηθεί σύμφωνα με τις μνημονιακές υποχρεώσεις ή να είναι ως ενέχυρο. Είναι αυτό που σας διάβασα, το άρθρο 14 της πρώτης δανειακής σύμβασης που ουσιαστικά έλεγε ότι αν δεν πληρώσει το ελληνικό κράτος τα τοκοχρεολύσια, ο δανειστής έχει δικαίωμα να πάρει και να ξεπουλήσει κομμάτια της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου. Αυτό κάνατε. Αυτά με απλούς όρους λογικής είναι πράξεις εθνικής προδοσίας και μειοδοσίας. Το ίδιο το ελληνικό κράτος τα κάνει αυτά. Δεν τα έκανε κανένας άλλος, δεν τα κάναμε εμείς οι ‘‘τρομοκράτες’’, έτσι; Αυτά είναι πράξεις ληστείας για αυτό είπα από τη πρώτη στιγμή –και αποδεικνύεται δηλαδή– εσείς σαν κράτος έχετε κάνει παρανομίες. Εμείς δεν πήραμε το ψωμί κανενός, δεν ληστέψαμε κανέναν. Δεν υποχρεώσαμε το λαό να δουλεύει μέχρι τα 70 γιατί εσείς το υπερασπίζεστε αυτό σαν κράτος. Είναι αυτό που είπε ο Μπρέχτ ότι ένας άλλος τρόπος να σκοτώσεις έναν άνθρωπο είναι να τον βάλεις να δουλεύει μέχρι θανάτου. Αυτά κάνουν οι νόμοι σας. Και αυτά έρχονται σε αντίθεση μ’ αυτά που λέει το Σύνταγμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ότι έχεις δικαίωμα στη ζωή, στη στέγη, στην υγειονομική περίθαλψη. Όλα αυτά τα έχετε στερήσει σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Και αυτά δεν έχουν περάσει, θα μας συντροφεύουν για πάντα. Για ποιο δίκαιο λοιπόν μας μιλάτε;
Ο Μαρξ έλεγε ότι η ιστορία είναι η ιστορία της πάλης των τάξεων. Αυτό είναι εν μέρει αλήθεια. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ιστορία στην πραγματικότητα είναι η πάλη της Κομμούνας και του Δήμου εναντίον του συγκεντρωτικού κράτους είτε είναι μοναρχικό, είτε αντιπροσωπευτικό. Όποιος τη διαβάσει καλά την ιστορία, θα διαπιστώσει ότι όλες οι επαναστάσεις από τον ύστερο μεσαίωνα και μετά, από τον πόλεμο των Χωρικών στη Γερμανία τον 16ο αιώνα, την Αγγλική Επανάσταση, τη Γαλλική Επανάσταση που είναι η μήτρα όλων των ιδεών σήμερα –δεν θα υπήρχε σοσιαλισμός, κομμουνισμός, αναρχισμός χωρίς τη Γαλλική Επανάσταση– όλες οι επαναστάσεις, η Παρισινή Κομμούνα, η Μεξικάνικη Επανάσταση του Βίγια και του Ζαπάτα, η Ρώσικη με τα Σοβιέτ, η Ισπανική, ακόμα και σημερινά επαναστατικά εγχειρήματα τα οποία εσείς αγνοείτε, η Επανάσταση στη Ροζάβα – Β. Συρία που είναι αποτέλεσμα του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος το οποίο ήταν αυτό που καταπολέμησε τον διεθνή τρομοκρατικό παράγοντα, το Ισλαμικό Κράτος, όλα αυτά τα εγχειρήματα στη διάρκεια του χρόνου είναι ουσιαστικά ο αγώνας πλειοψηφικών κομματιών της κοινωνίας που θέλουν να φτιάξουν μια Συνομοσπονδία Δήμων και Κοινοτήτων ενάντια στο συγκεντρωτικό έθνος-κράτος. Ακόμα και η Ελληνική Επανάσταση επειδή υπάρχει μια παρανόηση εδώ πέρα ότι οι πρόγονοί μας το 1821 ότι ήθελαν να φτιάξουν ένα έθνος-κράτος και αυτό δεν ισχύει. Ήθελαν απλά την απελευθέρωση των ελληνικών Κοινοτήτων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το συγκεντρωτικό κράτος που έφτιαξε ο Καποδίστριας, οι Βαυαροί και όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα ήταν ενάντια στο εθιμικό δίκαιο του ελληνισμού του τότε ο οποίος επιβίωσε για 400 χρόνια μέσα στη τουρκοκρατία με βάση την αυτονομία των Κοινοτήτων. Όποιος διαβάσει την ιστορία θα το δει αυτό. Τα υπόλοιπα που μας λένε στα σχολεία δεν ισχύουν. Αυτά όσον αφορά γενικότερα όλο το πολιτικό σκέλος της οργάνωσής μου και στο πού εντάσσεται η απόπειρα απόδρασης. Δεν παίρνω τίποτα πίσω, δεν παίρνουμε τίποτα πίσω από αυτά που έχουμε κάνει και πει σε όλες μας τις δίκες και στις 5 δίκες. Εξακολουθούμε να τα πιστεύουμε, έχουμε δίκιο. Εσείς είστε στη λάθος μεριά απλώς εσείς έχετε την εξουσία να μας επιβάλετε με τη βία το ‘‘δίκαιο’’ το δικό σας.
Όσον αφορά τώρα την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας. Θα πω λίγα πράγματα για την ηθική αυτουργία αλλά θα πω και κάποια πράγματα για τις απαλλοτριώσεις τραπεζών παρόλο που δεν έχω εγώ προσωπικά αυτή τη κατηγορία. Σε όλες μας τις δίκες, οι δικαστές έχουν γενικά κάνει νομικές αλχημείες. Έχουμε κατηγορηθεί ξανά και ξανά για τα ίδια πράγματα. Σε κάθε δίκη, στις 4 από τις 5, έχουμε την ίδια κατηγορία: Συγκρότηση-διεύθυνση, συγκρότηση-διεύθυνση. Ενώ στη πρώτη δίκη το 2013, από το 2011 έως το 2013, καταδικαστήκαμε για συγκρότηση και απαλλαχτήκαμε από τη διεύθυνση, στις επόμενες δίκες και σ’ αυτήν που δικαστήκαμε για την ΤτΕ και σε αυτήν για την απόπειρα αεροπειρατείας, πάλι κατηγορηθήκαμε για συγκρότηση και διεύθυνση. Εντάξει, πόσες φορές θα συγκροτήσουμε την ίδια μας την οργάνωση από το 2003; Και ενώ η συγκρότηση έπεσε τελικά λόγω δεδικασμένου, καταδικαστήκαμε για διεύθυνση. Αυτό έγινε μόνο και μόνο για να μας επιβάλλουν παραπάνω ποινές. Εδώ τώρα υπάρχει ο εξής παραλογισμός: Ενώ η συντρόφισσα Ρούπα έχει καταδικαστεί για διεύθυνση στη παρούσα υπόθεση (στις προηγούμενες έχει απαλλαγεί), εγώ έχω αμετάκλητα απαλλαγεί σε όλες.
Έχετε χωρίσει σύμφωνα με τις δικογραφίες τις περιόδους δράσεις της οργάνωσης ως εξής 2003-2010, μετά 2012-2014 για μένα και για συντρόφισσα τη Ρούπα συνεχίζεται μέχρι το 2017 μέχρι τη σύλληψή της. Σε κάθε περίοδο τώρα μπαίνουν πάλι οι ίδιες κατηγορίες. Συγκρότηση-διεύθυνση, συγκρότηση-διεύθυνση δηλαδή. Και τώρα κάνετε το εξής. Βάζετε ηθική αυτουργία στη διευθύντρια από ένα μέλος. Πόσο λογικό είναι αυτό το πράγμα; Γιατί η ηθική αυτουργία υποτίθεται μόνο ένας ιεραρχικά ανώτερος σε άλλου τύπου μορφή οργάνωσης με πυραμοειδή μορφή που λέτε και εσείς, με ρόλους κατανεμημένους ιεραρχικά, μπορεί να ισχύει. Εδώ όμως βάζετε ότι ένα μέλος, εγώ δηλαδή, ότι θα πιέσω, θα διατάξω –δεν θυμάμαι ακριβώς πως το λέει, πως το διατυπώνει και που είναι γελοίο δηλαδή– θα παραινέσω, θα πιέσω με κάθε τρόπο τη διευθύντρια (!) να έρθει να με πάρει από τον Κορυδαλλό. Κατά πόσο δηλαδή σας φαίνεται αυτό λογικό; Αυτό είναι απλά μια αλχημεία για να καταδικαστούμε σε παραπάνω χρόνια το οποίο φυσικά δεν έχει και διακύβευμα τώρα πια που έχω κάνει τη συγχώνευση στα 20 χρόνια. Αν θέλουν και επιχειρήσουν κάποιοι σύντροφοι να απελευθερώσουν τους συντρόφους τους που βρίσκονται στη φυλακή, αυτό σημαίνει ότι έχουν οι φυλακισμένοι ηθική αυτουργία; Αυτό είναι σύμφωνο με τη λογική δηλαδή; Εγώ το μόνο που έκανα και το έχω παραδεχτεί απ’ το πρώτο δικαστήριο δηλαδή, είναι ότι έκοψα 2 κάγκελα για να μπορέσω να βγω από το χώρο κάποια στιγμή εφόσον η Ρούπα θα έφτανε με το ελικόπτερο στις φυλακές Κορυδαλλού και θα πηγαίναμε, θα πήγαινα εκεί που θα προσγειωνόταν το ελικόπτερο. Τίποτα άλλο. Πρακτικά αυτή είναι η συμμετοχή μου. Τα υπόλοιπα τώρα που λέει το δικαστήριό σας και το κατηγορητήριο για παραινέσεις, για πίεση, για.. δεν ξέρω και εγώ τι, ταιριάζει σε άλλες μορφές οργάνωσης, σε άλλα γεγονότα, δεν ισχύει στη δική μας περίπτωση. Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω και δεν θα απαντήσω σε καμιά ερώτηση σε σχέση με το τι έγινε τότε, αν υπήρχαν επικοινωνίες, κλπ. Το έχω ξαναπεί, δεν απαντώ.
Όσο αφορά –θα μου επιτρέψετε να πω κάποια πράγματα– για τις απαλλοτριώσεις τραπεζών, τις ληστείες που λέτε και εσείς, γιατί και εγώ έχω κατηγορηθεί και έχω αναλάβει την ευθύνη για 2. Αυτή είναι μια πρακτική και μια παράδοση που την είχαν από παλιά τα επαναστατικά κινήματα. Τις απαλλοτριώσεις τραπεζών, όχι να μπαίνεις στα σπίτια των πολιτών και να τους κλέβεις και να τους ληστεύεις. Την πρακτική των απαλλοτριώσεων τραπεζών την έκαναν από παλιά, από την εποχή της Λαϊκής Θέλησης, η Ναρόντναγια Βόλια το 1879 με 1880 που ήταν η πρώτη επαναστατική οργάνωση που εκτέλεσε αρχηγό κράτους, τον τσάρο της Ρωσίας. Μετά το έκαναν και οι αναρχικοί. Είμαστε ένα κίνημα που παραδοσιακά έχουμε κάνει τις περισσότερες τυραννοκτονίες θα μπορούσα να πω. Δηλαδή εκτελέσεις προέδρων, βασιλιάδων, πρωθυπουργών και μέρος της παράδοσής μας είναι και οι απαλλοτριώσεις τραπεζών οι οποίες χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση και την ενίσχυση του αγώνα. Και το ΚΚΕ, ο Δημοκρατικός Στρατός στον εμφύλιο έχει κάνει απαλλοτριώσεις τραπεζών αλλά βέβαια και αυτοί για σας ήταν ληστοσυμμορίτες, δεν ήταν πολιτικά υποκείμενα. ‘‘Ληστές’’ ήταν οι άνθρωποι, έτσι τους έλεγε τότε το καθεστώς, οι οποίοι αγωνίστηκαν κατά των Γερμανών και έκαναν Εθνική Αντίσταση, εσείς τους χαρακτηρίζατε ληστοσυμμορίτες. Γενικά το ελληνικό κράτος επειδή έχει το dna του ραγιαδισμού από τη γέννησή του, από το 1830, πάντα καταδίωκε αυτούς οι οποίοι ήταν πραγματικοί πατριώτες και αγωνιστές. Ακόμα και από αυτή την άποψη δηλαδή, μεταξύ μας αν συγκριθούμε, εμείς είμαστε οι πραγματικοί πατριώτες γιατί η δράση μας εναντίον των μνημονίων, εναντίον της υποδούλωσης της χώρας στις αγορές έχει και αυτό το χαρακτήρα. Αυτοί οι οποίοι έχουν φερθεί ως προδότες, είναι ο κρατικός μηχανισμός σας. Αλλά πάντα το είχε αυτό το ελληνικό κράτος από το 1830, πάντα το είχε αυτό, δεν είναι τωρινό. Πάντα ήσαστε διαμεσολαβητές των ξένων μεγάλων δυνάμεων, μεταπράτες και μεταφέρετε τις εντολές των ξένων δυνάμεων στον ελληνικό λαό να τις εφαρμόσει. Αυτό ήσασταν πάντα, γενικότερα. Δεν είμαστε εμείς στο λάθος στρατόπεδο, εσείς είσαστε στο λάθος στρατόπεδο. Και θα πρέπει να αναρωτηθείτε γι’ αυτό. Πάντα υπάρχει λόγος για τους ανθρώπους να εξεγείρονται και να επαναστατούν ενάντια στην αδικία. Αυτό κάναμε και εμείς και δεν παίρνουμε τίποτα πίσω. Αυτά είχα να πω.
Πρόεδρος: Να σας κάνω μια ερώτηση; Αν θέλετε μου απαντάτε.
Ν. Μαζιώτης: Εξαρτάται από την ερώτηση.
Πρόεδρος: Είπατε στην αρχή ‘‘αναλάβαμε την ευθύνη για 16 ενέργειες κλπ της οργάνωσής μας’’. Πείτε μας λίγο γι’ αυτό, τι εννοείτε;
Ν. Μαζιώτης: Στη πρώτη μας σύλληψη το 2010 αναλάβαμε την ευθύνη ότι είμαστε μέλη της οργάνωσής μας του Επαναστατικού Αγώνα. Η οργάνωση μέχρι τότε το 2010 είχε κάνει 16 ενέργειες. Δεν είπαμε όμως πού ήμασταν, αν εγώ ήμουν αυτός που εκτόξευσα τη ρουκέτα στην αμερικάνικη πρεσβεία, αν εγώ οδήγησα το αυτοκίνητο, αν εγώ πυροβόλησα τον αστυνομικό γενικά …
Πρόεδρος: Δικαστήκατε χωρίς στοιχεία, δηλαδή;
Ν. Μαζιώτης: Φυσικά! Πού αποδείχτηκε ότι ήμουν ή δεν ήμουν εγώ σε κάποια ενέργεια και πού;
Πρόεδρος: Δηλαδή η ευθύνη που αναλάβατε δεν σημαίνει ότι ήσασταν εσείς στην τάδε ενέργεια, αυτό λέτε;
Ν. Μαζιώτης: Ναι. Δεν δώσαμε ποτέ πληροφορίες…
Πρόεδρος: Μα εσείς λέτε αναλάβαμε την ευθύνη αλλά δεν αποδείχτηκε ….
Ν. Μαζιώτης: Μιλάμε για την πολιτική ευθύνη, σας το είπα. Δεν είναι ποινική ευθύνη. Πρόεδρος: Ναι, επειδή μας είπατε ότι καταδικαστήκατε χωρίς στοιχεία και απ’ την άλλη λέτε ότι αναλάβατε την ευθύνη. Ρωτάω για να καταλάβουμε.
Ν. Μαζιώτης: Εντάξει, τώρα σας έγινε κατανοητό;
Πρόεδρος: Ναι, τώρα κατάλαβα.
Ν. Μαζιώτης: Σας είπα ότι εγώ είμαι μέλος του Επαναστατικού Αγώνα από το 2003, ο Επαναστατικός Αγώνας έχει κάνει αυτά, δικαίως τα έκανε αλλά εγώ δεν είπα ότι εγώ ήμουν εκεί στην τάδε και στη τάδε ενέργεια. Αυτό.
Πρόεδρος: Θέλω να ρωτήσω ποια είναι η σχέση σας με τον κ. Χαραλαμπίδη.
Ν. Μαζιώτης: Όχι δεν θα απαντήσω.
Εισαγγελέας: Να σας ρωτήσω κάτι κε Μαζιώτη; Το 2016, το 2017 αλλά και το 2015 ο Επαναστατικός Αγώνας πόσα μέλη είχε;
Ν. Μαζιώτης: Δεν απαντάω, δεν έχουμε δώσει ποτέ τέτοιες πληροφορίες και ούτε πρόκειται να δώσουμε.
Εισαγγελέας: Πάντως εσείς και η κα Ρούπα είστε οπωσδήποτε μέλη της οργάνωσης, έτσι; Τουλάχιστον εσείς οι δύο. Σωστά;
Ν. Μαζιώτης: Ναι.
Εισαγγελέας: Το διευθύνοντα ρόλο με την έννοια της ευθύνης, της κατεύθυνσης της επιχειρησιακής δράσης, ποιός την είχε;
Ν. Μαζιώτης:Δεν απαντάμε σε τέτοιες ερωτήσεις.
Εισαγγελέας: Δεν μου λέτε, ο Επαναστατικός Αγώνας ποια χρονολογία είπατε ότι συγκροτήθηκε;
Ν. Μαζιώτης: Το 2003
Εισαγγελέας: Το 2003, μάλιστα. Εσείς πότε ενταχθήκατε;
Ν. Μαζιώτης: Απ’ την αρχή. Από την αρχή σας το είπα.
Εισαγγελέας: Ήσασταν από την αρχή. Άρα εσείς είσαστε δηλαδή από τα ιδρυτικά μέλη;
Ν. Μαζιώτης: Ήμουν από την αρχή. Τώρα τα υπόλοιπα, αν ήμουνα ή δεν ήμουνα ιδρυτικό μέλος δεν τα απαντάμε αυτά, ούτε βέβαια έχει σημασία. Δεν απαντάμε σε τέτοιες ερωτήσεις.
Εισαγγελέας: Εσείς γεννηθήκατε το 1971. Άρα όταν ενταχθήκατε αποτελέσατε μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και ήσασταν 32 χρονών το 2010. Σωστά; Είχατε ασκήσει κάποιο επάγγελμα μέχρι τότε; Είχατε εργαστεί κάπου;
Ν. Μαζιώτης: Ναι.
Εισαγγελέας: Μπορείτε να μάθω, αν θέλετε να μας απαντήσετε, τι επάγγελμα κάνατε;
Ν. Μαζιώτης: Εργατοτεχνικά επαγγέλματα. Μαραγκός, βιομηχανικός εργάτης, οικοδόμος σιδεράς.
Εισαγγελέας: Για πόσα χρόνια;
Ν. Μαζιώτης: Αρκετά
Εισαγγελέας: Σχολείο;
Ν. Μαζιώτης: Μέχρι τη 3η Γυμνασίου.
Εισαγγελέας: Μέχρι τη 3η Γυμνασίου. Επομένως, η κατηγορία της ηθικής αυτουργίας σε αυτό που έκανε η κα Ρούπα μας λέτε δεν ισχύει. Άρα, ότι από μόνη της η κα Ρούπα αποφάσισε να σας απελευθερώσει χωρίς εσείς να την παρακινήσετε. Αυτό μας λέτε; Είναι αυτό έτσι όπως το λέω;
Ν. Μαζιώτης: Ναι, έτσι είναι.
Εισαγγελέας: Δεν την παροτρύνατε να κάνει την απόπειρα αεροπειρατείας δηλαδή; Ν. Μαζιώτης: Ναι, δεν την πίεσα εγώ.
Εισαγγελέας: Θέλω να πω η κα Ρούπα την απόφαση να πάρει ένα ελικόπτερο και να έρθει στις φυλακές Κορυδαλλού, να έρθει δηλαδή να προσγειωθεί εκεί και να βγείτε, μόνη της την πήρε; Δεν είχατε συνεννοηθεί δηλαδή πότε θα γίνει και πως θα γίνει;
Π. Ρούπα: Ναι, εγώ την πήρα.
Εισαγγελέας: Κα Ρούπα, δεν ρωτάω εσάς το συγκατηγορούμενό σας ρωτάω, είναι σαφές. Μας λέτε τώρα δηλαδή ότι η κ. Ρούπα τα κανόνισε όλα;
Ν. Μαζιώτης: Εντάξει, τώρα αυτή είναι ερώτηση για να καταλήξετε στο ότι η Ρούπα είναι διευθύντρια.
Εισαγγελέας: Απλώς ρωτάω κ. Μαζιώτη, δεν είναι δυσπιστία για δεύτερες σκέψεις.
Ν. Μαζιώτης: Ναι καλά… δεν είναι δυσπιστία. Εντάξει, ότι η Ρούπα είναι η διευθύντρια, έτσι;
Π. Ρούπα: (ειρωνικά) Ναι, μόνη μου τα αποφασίζω, μόνη μου τα κάνω, όλα μόνη μου τα επιχειρώ. Εντάξει, έτσι είναι οι διευθυντές κε εισαγγελέα!
Ν. Μαζιώτης: Κοιτάξτε, στην πραγματικότητα το μόνο πράγμα που έχουμε κρύψει και δεν έχουμε πει στα δικαστήρια είναι και φυσικά θα ήταν απαράδεκτο να πούμε είναι, ποιός συμμετείχε που. Όλα τα άλλα, δηλαδή οι πολιτικές μας καταθέσεις, το τι πιστεύουμε, ότι ορθώς έχουν γίνει αυτά που έχουμε κάνει σαν οργάνωση γενικά τα έχουμε πει και τα έχουμε υπερασπιστεί όλα.
Εισαγγελέας: Δηλαδή μας λέτε ότι όλα αυτά με το ελικόπτερο τα πήρε απόφαση μόνη της, ότι δεν της το είπατε εσείς; Δεν την παρακινήσατε;
Ν. Μαζιώτης: Ναι.
Εισαγγελέας: Ωραία. Αυτό που λέτε ότι κόψατε 2 κάγκελα ότι τα τροχίσατε δηλαδή, για να το κάνετε τουλάχιστον αυτό σημαίνει ότι γνωρίζατε ότι κάποια στιγμή θα έρθει το ελικόπτερο. Έτσι;
Ν. Μαζιώτης: Τελοσπάντων, δεν έχω να πω κάτι άλλο. Το είπα απ’ το πρώτο δικαστήριο ότι εγώ έκοψα τα 2 κάγκελα.
Εισαγγελέας: Ασφαλώς γνωρίζατε ότι θα γίνει αυτό, ότι θα έρθει με ελικόπτερο για να αποδράσετε; Προφανώς θα το γνωρίζατε, κάποιος θα σας έπαιρνε από εκεί.
Ν. Μαζιώτης: Φυσικά, απελευθέρωση κρατουμένων ήτανε. Εισαγγελέας: Ναι, ναι, δεν διαφωνώ. Δεν είναι δυσπιστία, απλώς σας ρωτάω για να καταλάβω αυτά που λέτε. Προφανώς είχατε προσυνεννοηθεί π.χ. ότι έρχομαι αύριο και φεύγουμε. Δεν είχε γίνει κάπως έτσι;
Ν. Μαζιώτης: Παρακάτω, κάτι άλλο;
Εισαγγελέας: Αυτό δεν σημαίνει ότι εσείς την πείσατε, ότι εσείς …
Ν. Μαζιώτης: Ότι; Εισαγγελέας: Για την ηθική αυτουργία μιλάω δεν σημαίνει ότι εσείς την πείσατε να το κάνει. Μπορεί να το συνεννοηθήκατε να το κάνει, να συντονιστείτε απλώς, τι ώρα θα προσγειωθεί ας πούμε. Δεν είναι έτσι; Ξέρετε, προσπαθώ να βρω μια λογική εξήγηση για το πώς έγινε, αν είχατε συνεννοηθεί, κλπ.
Ν. Μαζιώτης: Αν αυτό είναι ηθική αυτουργία, τότε κατακυρώστε το, κατακυρώστε το. Για μένα…
Εισαγγελέας: Μην δυσπιστείτε σε αυτά που λέω και ρωτάω, προσπαθώ να καταλάβω.
Ν. Μαζιώτης: Όταν συνελήφθη η Ρούπα έχετε κάνει εγκλήματα εναντίον μας. Όταν συνελήφθη η Ρούπα μας αφαιρέθηκε η γονική μέριμνα του γιού μας μόνο και μόνο για να μας αντιμετωπίσετε και να μας εκδικηθείτε. Πράγμα που δεν το κάνετε ούτε σε γονείς που κακοποιούν τα παιδιά τους. Έτσι; Και λέτε να σας εμπιστεύομαι και να μην δυσπιστώ; Εισαγγελέας: Εγώ το Γενάρη του ’17 δεν ήμουν εκεί για να …
Ν.Μαζιώτης: Λοιπόν ακούστε κάτι. Δεν έχει σημασία, εσείς το κράτος εκπροσωπείτε. Εισαγγελέας: Ναι σύμφωνοι. Λίγα πράγματα θέλω να πω ακόμα, εντάξει; Θα τα δείτε και στην πορεία. Αλλά θέλω να πω το εξής. Κάνατε δηλαδή μια προσυνεννόηση να συντονιστείτε στο χρόνο σαν κρατούμενος να είστε έτοιμος να φύγετε από τα κάγκελα που κόψατε χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εσείς το αποφασίσατε και το προκαλέσατε. Αυτή δεν είναι η θέση σας;
Ν. Μαζιώτης: Τελοσπάντων, δεν έχω κάτι άλλο να πω.
Εισαγγελέας: Πείτε μου, ισχύει αυτό που σας ρώτησα ή είναι κάτι άλλο;
Ν. Μαζιώτης: Δεν έχω να πω τίποτα άλλα. Ό, τι είπα αυτό είναι αν τώρα εσείς δεν το καταλαβαίνετε, τελείωσε.
Εισαγγελέας: Δεν είναι κατηγορία, έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο αυτό που σας ρωτάω. Ν. Μαζιώτης: Είναι αόριστο και δεν βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, εντάξει; Εισαγγελέας: Εντάξει, μια υπόθεση εργασίας είναι δεν προσπαθώ να στοιχειοθετήσω κάτι. Σας ρωτάω για να καταλάβω.
Ν. Μαζιώτης: Ναι, ναι καλά. Είναι ο λόγος ο δικός σας εναντίον του δικού μας λόγου αόριστα χωρίς στοιχεία, χωρίς πραγματικά γεγονότα που να αποδεικνύουν ή να αναιρούν κάποιον ισχυρισμό. Αόριστα.
Εισαγγελέας: Δεν προσπαθώ να τεκμηριώσω κάποιον ισχυρισμό, προσπαθώ μόνο να καταλάβω τον ισχυρισμό σας. Με βάση τα στοιχεία που υπάρχουν να…
Ν. Μαζιώτης: Είπα ότι είναι λογικό σύντροφοι γενικά να θέλουν να απελευθερώσουν άλλους συντρόφους τους που είναι φυλακισμένοι για να συνεχιστεί π.χ. η δράση κλπ, κλπ. Αν αυτό τώρα στο κατηγορητήριο εμπίπτει στη διατύπωση της ηθικής αυτουργίας … (διακόπτει ο εισαγγελέας)
Εισαγγελέας: Εντάξει, εγώ δεν σας κατηγόρησα για ηθική αυτουργία…
Ν. Μαζιώτης: Καλά, καλά. Εδώ έχετε βάλει ηθική αυτουργία μέλους στην υποτιθέμενη διευθύντρια, έτσι;
Εισαγγελέας: Το κατάλαβα όπως το είπατε. Συνεννοηθήκατε όχι για να παρακινήσετε, συνεννοηθήκατε για να συντονιστείτε. Δεν λέω ότι εσείς παροτρύνατε ή πιέσατε γι’ αυτό. Την πρωτοβουλία την είχε η κα Ρούπα, αυτό λέω. Και εσείς αυτό δεν λέτε;
Ν. Μαζιώτης: Ό, τι είπαμε, είπαμε. Εντάξει.