ΠΕΡΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ – ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
https://athens.indymedia.org/post/1613795/
03/08/2021 8:42 μμ.
ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΛΑΡΙΣΑΣ.
ΠΕΡΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ..
20/07/2021
Αν και δεν συνηθίζω να γράφω τέτοιου είδους κείμενα, ωστόσο νιώθω ότι είμαι αναγκασμένος να απαντήσω και να ξεκαθαρίσω το ομιχλώδες τοπίο και την όποια σύγχυση έχει δημιουργηθεί γύρω από κάποια πολιτικά ζητήματα.
Με αφορμή τα κείμενα που δημοσιεύτηκαν στο Indymedia, με υπογραφές “Mafalda” και «Συνέλευση ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και σε αλληλεγγύη με τους αγωνιστές που διώκονται για την υπόθεση της Επαναστατικής Αυτοάμυνας», θεωρώ ότι πρέπει να τοποθετηθώ καθώς με αφορούν άμεσα και με θίγουν. Και αφού δε με περιβάλλει η άποψη της μυωπικής καθαρότητας θα ήθελα να πω κάποια πράγματα σε σχέση με αυτά.
Ξεκινώντας, θα ήθελα να μιλήσω σχετικά με το δικαστήριο, το πως κύλισε και ποια ζητήματα ανέδειξε. Όσο αφορά εμένα, πιστεύω ότι δικάστηκα σε 19 χρόνια κάθειρξης, με καταφανή εκδικητικότητα στο πρόσωπό μου και σε ό,τι υπερασπίζομαι, όχι μόνο επειδή έδειξα έμπρακτα την αλληλεγγύη μου στον τραυματισμένο σύντροφο Δ. Χατζηβασιλειάδη και υπερασπίστηκα αυτή μου τη θέση μέχρι τέλους αλλά σίγουρα για την πολύχρονη παρουσία μου στους κοινωνικούς αγώνες μέσα από το αναρχικό κίνημα. Πέρα από το δίπολο «αθώος ή ένοχος», το ζήτημα δε είναι ότι καταργείται το τεκμήριο αθωότητας αλλά ότι μου επιβάλλεται δίχως στοιχεία το «ένοχος για όλα»!
Αξίες, όπως αυτή της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας προσπάθησα να τις αναδείξω όχι μόνο κατά τη διάρκεια της δίκης, με τις τοποθετήσεις και την απολογία μου αλλά και κοινωνικά και δημόσια, βγάζοντας τον λόγο μου προς τα έξω, πλάι στους συντρόφους που με υπερασπίζονται από την αρχή της σύλληψής μου. Όμως, δεν μου αναλογούσε να υπερασπιστώ την Επαναστατική Αυτοάμυνα, μιας και δεν ήμουν ποτέ μέλος αυτής της ένοπλης οργάνωσης. Εξάλλου, η Επαναστατική Αυτοάμυνα η οποία έχει πάψει να μιλάει και να δρα από το 2017, χωρίς πλέον η ίδια να παίρνει θέση δημόσια και να τοποθετείται για ό,τι έχει συμβεί, ανήκει πλέον στην ιστορία και από αυτή θα κριθεί. Μη διαφωνώντας με την ένοπλη πάλη, πιστεύω ότι είναι μέρος του ευρύτερου ανατρεπτικού κινήματος και ως έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται, όπως και πολλές άλλες πρακτικές του. Οι οποιεσδήποτε διαφωνίες είναι εσωτερική διαδικασία του κινήματος και δεν αποτελεί αντικείμενο συζήτησης για δικαστικές αίθουσες. Στόχος τους είναι να απονοηματοδοτήσουν κάθε εξεγερτική και επαναστατική πρακτική.
Ο σύντροφος Δ.Χ. χρειάζεται την αλληλεγγύη του ευρύτερου κινήματος, μιας και ο ίδιος αποτελεί μέρος του με την πολύμορφη δράση του στις κινηματικές διαδικασίες, υπερασπιζόμενος ταυτόχρονα τη θέση του για τον ένοπλο αγώνα. Αξίζει να αναδειχτεί δημόσια ο λόγος του, καθώς στο πρόσωπό του μεθοδεύεται η πολιτική και φυσική εξόντωσή του.
Στο δικαστήριο – στρατοδικείο που είχε στηθεί για μένα δόθηκαν πολλαπλές μάχες, όχι μόνο στο νομικό κομμάτι της υπόθεσης αλλά και στο πολιτικό της σκέλος, δίχως το ένα να αναιρεί το άλλο. Κι ενώ ακούγαμε συνέχεια από τους δικαστές, να λένε ότι εδώ δεν διώκεται πολιτικά ο κατηγορούμενος, ήταν ξεκάθαρο ότι η δίωξή μου ήταν φρονηματικού χαρακτήρα με αυστηρά πολιτικά κριτήρια και καταδείχτηκε η εκδικητικότητα των κατασταλτικών μηχανισμών. Εκ του αποτελέσματος, έδειξα ακριβώς αυτό που έλεγα απ’ την αρχή. Ότι όλο αυτό αποτελεί μεθόδευση της Αντιτρομοκρατικής για να αποδοθούν βαρύτατες κατηγορίες και κατ’ επέκταση ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση, μετατρέποντας μια κλοπή σε ληστεία και την ληστεία σε χτύπημα της Επαναστατικής Αυτοάμυνας.
Όμως πρέπει να υπάρχουν και οι νομικές προϋποθέσεις ώστε να στηριχθεί και το αφήγημα της Αντιτρομοκρατικής, και οι μοναδικές νομικές προϋποθέσεις που υπήρχαν σε αυτό το δικαστήριο είναι η κατάθεση του συγκατηγορούμενού μου Δ. Μπάκα, που είχε δώσει στα προανακριτικά στη ΓΑΔΑ – που είτε έσπασε είτε συνεργάστηκε και αποτέλεσε τη βάση ή και ακόμα την αφετηρία για να ξεδιπλωθεί το τρομοκρατικό σενάριο. Και παρόλο που δεν έχει καθαρογραφεί η απόφαση ακόμα για να δούμε καταγεγραμμένο το νομικό σενάριο της υπόθεσης, το μόνο που υπάρχει για να έχει στηριχθεί η δικιά μου καταδίκη βασίζεται στα παραπάνω.
Συνεχίζοντας θα ήθελα να πω πως, ανεξάρτητα εάν ο Μπάκας πήρε την κατάθεσή του πίσω πριν περάσει ανακριτή στο 3ο στάδιο της ανάκρισης, η στάση του δεν άλλαξε στο δικαστήριο. Συνέχισε κατονομάζοντας και τον Δ.Χ. αλλά κι έναν άγνωστο άνθρωπο, τον οποίο εάν τον ήξερε θα τον κατονόμαζε κι αυτόν κατά τα λεγόμενά του, ως δράστη της κλοπής και της μεταφοράς του οπλισμού στο σπίτι του. Και κάτι ακόμα, που ο ίδιος κατέθεσε στο δικαστήριο: «Θέλανε και τον Χατζηβασιλειάδη, τους έκανε και ο Σταθόπουλος. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.» Ποιος όμως τύλιξε τον Σταθόπουλο σε μία κόλλα χαρτί;
Όπως δεν θεωρώ τυχαίο ότι ο Μπάκας πήρε αναστολή και είναι εκτός φυλακής από το ίδιο δικαστήριο, που καταδίκασε εμένα 19 χρόνια, για λόγους αλληλεγγύης και τον Δ.Χ. σε 16 χρόνια, επειδή υπερασπίστηκε την φύλαξη του οπλισμού της Επαναστατικής Αυτοάμυνας. Και θέλω να κάνω την εξής ερώτηση. Από πότε οι συνεργάτες της ασφάλειας γίνονται κοινωνικά αλληλέγγυοι και αξίζουν την αλληλεγγύη του κινήματος;
Ένας καλός φίλος ή ένας καλός σύντροφος είναι αυτός που δεν προδίδει ούτε το φίλο του ούτε το σύντροφό του. Αυτό που έχω να πω είναι ότι είναι το λιγότερο χυδαίο, το να υπερασπίζεσαι έναν συνεργάτη της ασφάλειας, την στιγμή που εξαιτίας του, το καθεστώς στήριξε το αφήγημα επάνω του για να καταδικάσει ανθρώπους του κινήματος.
Εξάλλου από όσο γνωρίζω και ο ίδιος δεν ζήτησε καμία αλληλεγγύη αντιθέτως και αυτός, όπως και ο δικηγόρος του, επαναλάμβαναν συνεχώς μέσα στο δικαστήριο ότι δεν τοποθετούνται πολιτικά πουθενά και για τίποτα και ότι το ευρύτερο κίνημα υπερασπίζεται εμένα και τον Δ.Χ., κάτι που χρησιμοποιήθηκε από τον ίδιο και την υπεράσπισή του ως στοιχείο μη ενοχής.
Και για να τελειώνουμε, κατά τη γνώμη μου σε αυτήν την υπόθεση αλλά και σε άλλες, εάν κάποιοι αξίζουν την αλληλεγγύη μας είναι αυτοί που αγωνίζονται μέσα και έξω από τα κελιά, αυτοί που πληρώνουν το τίμημα της σιωπής τους, αυτοί που βοηθούν και δε γυρίζουν την πλάτη τους και τέλος αυτοί που δεν κοιτάνε μόνο τη δουλειά τους ανεξαρτήτως αν ταυτίζονται με αυτόν τον χώρο ή όχι και όχι αυτοί που βοηθάνε-συνεργάζονται με τις διωκτικές αρχές και τους μηχανισμούς τους κράτους. Αυτό δεν είναι κοινωνική – αλληλεγγύη, είναι κοινωνικός – κανιβαλισμός!
Αλληλεγγύη Στους Διωκόμενους, Φυγόδικους Και Φυλακισμένους Αγωνιστές
Το Δίκιο Το Έχουν Οι Εξεγερμένοι
Παραμένοντας στις φυλακές Λάρισας από το στρατοδικείο της 23 Απρίλη 2021.
Βαγγέλης Σταθόπουλος
Αρχεία: